Μια μέρα ο νούμερο 1 τενίστας στον κόσμο θα είναι Έλληνας!

Ο τίτλος δε δικαιολογείται από την αρχή της αναλογικότητας, από το ότι ο Στέφανος Τσιτσιπάς σκαρφάλωσε στο νούμερο 1 του κόσμου στα juniors, ούτε από το ότι κατέκτησε χτες τον τίτλο στο ATP Next Gen Finals στο Μιλάνο κι έχει παντοιοτρόπως επικρατήσει των συνομηλίκων του. Παρακολουθώντας το ανθρώπινο δυναμικό που έρχεται να διαδεχτεί τη μεγάλη γενιά του Φέντερερ, του Ναδάλ, του Τζόκοβιτς, του Μάρευ, του Νισικόρι και των λοιπών, ο Στέφανος Τσιτσιπάς ξεχωρίζει λόγω μυαλού, νοοτροπίας, αυτοσυγκέντρωσης, ωριμότητας και φυσικά ικανοτήτων.

Στα φετινά του βήματα είναι ήδη πολλές φορές που ο Στέφανος βρέθηκε στριμωγμένος σε breakpoints, tie breaks και άλλα αγχωτικά και τις περισσότερες φορές άντλησε από το ρεπερτόριό του τα καλύτερα δυνατά χτυπήματα, για να κερδίσει κρίσιμους πόντους. Ο Ζβέρεφ, ο Μεντβέντεφ, ο Ντολγκοπόλοφ, το χτεσινό μαμούνι ο Ντε Μινόρ δεν είναι απαραίτητα χειρότεροι του Τσιτσιπά, ο Ζβέρεφ μάλλον είναι και εμπειρικά κάποια βήματα μπροστά, όμως ο Έλληνας πρωταθλητής αποπνέει την ηρεμία και το focus που είχαν οι καλύτεροι.

Στο τένις η κατάσταση είναι σαν τα ομόλογα. Οι προηγούμενες αποδόσεις δεν εγγυώνται τις επόμενες. Όσα κατέκτησες μέχρι σήμερα δε σημαίνουν πολλά, αν δεν μπεις στο court καλύτερος αύριο. Στην περίπτωση του Tsitsifast ακούω τόσα πολλά κι ενθαρρυντικά από Έλληνες και ξένους που μια σιγουριά για την ανοδική καμπή της καριέρας του θα μου επιτρέψετε να την νιώσω. Η ίδια η ATP προμοτάρει τον Έλληνα άσσο όχι γιατί είναι καλός αθλητής, μαχητής, συμπαθής, όμορφος, επικοινωνιακός, star, αλλά για όλα τα παραπάνω μαζί τα οποία σε κάθε γενιά δεν τα έχουν πάνω από 4 – 5 συνομήλικοι στον παγκόσμιο χάρτη του τένις. Τώρα πως συνέβη ο ένας από αυτούς τους “σπάνιους” να είναι συμπατριώτης μας, αλήθεια σας λέω, δεν έχω ιδέα. Σε μια χώρα που δεν έχει κάνει τίποτα, μα απολύτως τίποτα για το τένις, πλην μερικών σποραδικών ιδιωτικών εγχειρημάτων, το project Τσιτσιπάς είναι μια απολύτως προσωπική υπόθεση, μια απολύτως οικογενειακή ιστορία.

Στο Μιλάνο ο Στέφανος Τσιτσιπάς εμφανίστηκε σε ένα τουρνουά με ιδιαίτερες συνθήκες και κανονισμούς κουρασμένος από την πρώτη του πλήρη σεζόν και απέναντι σε ένα γκρουπ πιτσιρικάδων λυσασμένους να τον υποτάξουν, να νικήσουν τον Έλληνα top seeded. Έφτασε στην τελική επικράτηση αήττητος, μπήκε σαν top, βγήκε σαν top και τώρα πάει για άλλα. Το μέλλον ήδη ξεκίνησε.

Δεν ξέρω πότε ακριβώς θα είναι στην κορυφή του παγκόσμιου τένις, ούτε πόσες εβδομάδες θα μείνει εκεί (η διάρκεια στο τένις είναι το παν), αλλά το προσδοκώ, δεν το ονειρεύομαι. Το αναμένω χρονικά, δεν πιστεύω σε κάτι ακατόρθωτο. Εννοείται πως δε θα γίνω ο γραφικός Έλληνας να κρίνω δημόσια από το σπίτι μου το serve του Στέφανου, το backhand του ή το παιχνίδι του στο φιλέ. Θα αφήσω να τα συζητάω με φίλους πίνοντας καφέ στο tennis club στη γειτονιά μου.

Αλήθεια τώρα που είπα γειτονιά, έχετε παρατηρήσει αν υπάρχει tennis court στη γειτονιά σας; Όχι; Είστε σίγουροι; Να δείτε πως όπως ο Γκάλης μας ανάγκασε κάποτε να κοιτάμε γύρω μας για μπασκέτες και να τις φυτεύουμε, όπου δεν υπήρχαν, έτσι κι ο Στέφανος θα μας αναγκάσει να φυτεύουμε κολωνάκια και φιλέ. Promise.

Μόνο σας παρακαλώ μπαμπάδες και προπονητές, αφήστε τα πιτσιρίκια να ανακαλύψουν το τένις ως ένα υπέροχο άθλημα κι όχι ως επαγγελματικό – βιοποριστικό προσανατολισμό. Μην τους μάθετε να κλέβουν μπάλες, να μανουριάζουν όταν χάνουν, να κλαίνε, όταν δεν τα καταφέρνουν. Αφήστε τα να παίξουν και να ιδρώσουν, να μάθουν να βλέπουν το άθλημα, όχι τις νίκες. Προτρέψτε τα παιδιά να πάρουν από το τένις όλα εκείνα τα στοιχεία του παιχνιδιού, την ωριμότητα, τη συγκέντρωση, τη μαχητικότητα και να τα εφαρμόσουν σε όποιο πεδίο της ζωής τους μπορούν. Έτσι ο Τσιτσιπάς θα γίνει κάτι παραπάνω από Έλληνας πρωταθλητής και το τένις κάτι παραπάνω από άθλημα.

Κλείνοντας ξέρετε ότι συστηματικά απέχω από όποια πατριδοκάπηλη κορώνα και ακραία τοποθέτηση αλλά θα το γράψω αυθόρμητα, όπως το νιώθω. Όπως το '87 στο Φάληρο, το '92 στην Βαρκελώνη, το '04 στην Πορτογαλία, το '05 στο Βελιγράδι αλλά και στη Σαιτάμα, στις νίκες της Στεφανίδη, στους άθλους του Πετρούνια και σε τόσες άλλες μεγάλες στιγμές, τι ωραία φοντάρει η γαλανόλευκη στο καθαρό πρόσωπο αυτού του σπουδαίου πρωταθλητή, του Στέφανου Τσιτσιπά!