Στέφανος Τσιτσιπάς: Το Χρυσό Αγόρι

Είναι παραπάνω από πολυτέλεια για το ελληνικό τένις να εμφανίζεται αυτό το 19χρονο αγόρι με το GRE και την ελληνική σημαία δίπλα στο όνομά του. Στην πραγματικότητα η αντισφαίριση στην πατρίδα μας δεν έχει αναπτύξει καμιά υποδομή, που να μπορεί να καυχιέται για τη “δημιουργία” του Στέφανου Τσιτσιπά ως αθλητή. Η οικογένειά του on & off court είναι αυτή που έχτισε τον χαρακτήρα του Τσιτσιπά, τόσο ως νέο άνθρωπο όσο και ως πρωταθλητή.

Το πιο ευοίωνο για τη συνέχεια του Στέφανου Τσιτσιπά κατά την ταπεινή μου γνώμη δεν είναι η σωματική του πρώτη ύλη, αλλά η πνευματική του. Το φθινόπωρο του 2016 βρισκόταν ήδη στο #1 του world ranking στα juniors και σε έναν αγώνα επίδειξης με τον προηγούμενο GOAT του ελληνικού τένις τον Κωνσταντίνο Οικονομίδη, γνώρισα τον Στέφανο. Ξέρω ότι ο ίδιος ο Οικονομίδης υποδέχεται με ευχαρίστηση τον τίτλο του “προηγούμενου GOAT”, γιατί έχει κι ο ίδιος προσπαθήσει να είναι ο Τσιτσιπάς ο επόμενος. Ενώ λοιπόν ο Στέφανος είχε φτάσει στην κορυφή του κόσμου για την ηλικία του και το 2017, θα έμπαινε πια ως ενήλικος στο Tour, δεν άφησε τα juniors μέχρι το τέλος μόνο και μόνο για να ολοκληρώσει την καριέρα του εκεί, διασφαλίζοντας ότι κανείς δεν θα του πάρει το #1.

Είναι ο καλώς εννοούμενος αθλητικός εγωισμός, η απαραίτητη πρώτη ύλη για κάθε αληθινό πρωταθλητή, που δίνει το πραγματικό κίνητρο. Το σώμα θα περάσει από up and down καταστάσεις, κάποια τεχνικά στοιχεία θα αλλάξουν, θα μπερδευτούν στην πορεία, οι διαφορετικοί και πολύ δυνατοί αντίπαλοι θα φέρουν επιρροή στο παιχνίδι του Στέφανου. Η προσήλωση όμως και η απόλαυση που θα παίρνει ο Τσιτσιπάς από το τένις, είναι μέσα στο δικό του μυαλό και είναι δουλειά δική του και της ομάδας του, της οικογένειάς του.

Κουβέντα οδηγός για μένα η κουβέντα του πατέρα-προπονητή του. “Το σημαντικότερο όταν δουλεύεις με παιδιά, είναι να τους δίνεις το κίνητρο να ανακαλύψουν μέσα τους αυτό που τους αρέσει και μετά είναι σίγουρο, ότι θα απολαμβάνουν στη ζωή τους αυτό που κάνουν.” Ας την ακούσουν οι γονείς εκκολαπτόμενων αθλητών, ας βοηθήσουν χωρίς πίεση τα παιδιά να ανακαλύψουν την κλίση τους κι όταν την ανακαλύψουν, ας μην την κρίνουν, ας την αναθρέψουν.

Στα τεχνικά κομμάτια του τένις θα σας καταθέσω αυτό που καταλαβαίνω παρακολουθώντας το παιχνίδι του Στέφανου, χωρίς να παριστάνω τον ειδήμονα, αλλά με μπόλικες παραστάσεις αθλητών από τα μέσα της δεκαετίας του '80, που πρωτοπαρακολούθησα τένις ως σήμερα. Ο Τσιτσιπάς στηρίζεται σε ένα ψηλό αθλητικό και ελαφρύ κορμί. Το μεγάλο του όπλο είναι σαφώς το πολύ δυνατό serve, είτε στο Τ, είτε wide, το σταθερό παιχνίδι από τη baseline πρώτα με το forehand αλλά και με το one hand backhand του και τα δύο με top spin στοχεύοντας σε βαθιά χτυπήματα, που δε θα δώσουν στον αντίπαλό του εύκολα την μπάλα μπροστά του. Είτε εξαιτίας του πολύ δυνατού serve, είτε ενός τέτοιου οριακού χτυπήματος στόχος είναι ένα αμυντικό χτύπημα ή ένα λάθος από τον αντίπαλο. Έπειτα ο Στέφανος παίζει με συνέπεια το παιχνίδι των αλλαγών κατεύθυνσης ή του διαφορετικού βάθους για να κουράσει τον αντίπαλό του.

Ο Τσιτσιπάς πρέπει να επιδιώξει το ανέβασμα στο φιλέ και να αφαιρέσει από τους αντιπάλους του το δικαίωμα να σημαδεύουν τα πόδια του ενώ ανεβαίνει. Το να καταφέρει να ανεβαίνει πιο γρήγορα και να τελειώνει το volley παιχνίδι του, όχι με κεντρικά χτυπήματα, αλλά με τελειώματα σε πιο μικρές διαγωνίους θα δώσει νομίζω περισσότερα games & sets στον Έλληνα (ανατριχιάζω και μόνο που το γράφω) επαγγελματία αθλητή.

Στα λοιπά ο Στέφανος πρέπει να ψάξει για δυνατά flat χτυπήματα winners και από το forehand και από το backhand του, για να αποφύγει την κούραση των μεγάλων rally, όταν θα παίζει με πιο ελαφριά ή πιο ξεκούραστα κορμιά. Όπως εξάλλου έχει πει κι ο τεράστιος Rafa Nadal, “στο τένις το μόνο υποκατάστατο της δύναμης είναι περισσότερη δύναμη.” Διατηρώ το δικαίωμα να κάνω σε όλα όσα γράφω λάθος, γιατί πράγματι είμαι στην καλύτερη περίπτωση ημιμαθής, αλλά μεγάλος λάτρης του τένις και του Στέφανου Τσιτσιπά, όπως βέβαια και της σπουδαίας Μαρίας Σάκκαρη στην οποία θα αφιερώσω σίγουρα μελλοντικό post.

Σε αυτό που σίγουρα δεν κάνω λάθος, είναι στον χαρακτήρα του Στέφανου, στο πόσο cool παιδί είναι, πόσο ειλικρινές είναι το χαμόγελό του, με πόσο σεβασμό αντιμετωπίζει τους αντιπάλους του και πόσο απολαμβάνει τον χρόνο, που περνάει στα courts. Πολλά credits ξανά στην οικογένειά του, ελπίζω να έχει στο μέλλον τους καλύτερους συνεργάτες, όσο θα σκαρφαλώνει στην κατάταξη, αλλά και τους συνεργάτες που θα είναι πιο κοντά στον χαρακτήρα του. Θα έχουν κι αυτοί να πάρουν πολλά από τον Στέφανο, όχι μόνο ο Στέφανος από αυτούς.

Εύχομαι τέλος το ελληνικό τένις συνολικά να μελετήσει το φαινόμενο Τσιτσιπάς και στις Ακαδημίες Τένις που ευτυχώς διαρκώς αυξάνονται, αντί να δείχνουν σε ψυχαναγκαστικά και φορτισμένα παιδάκια ποιες οριακές μπάλες να κλέβουν, να τους μάθουν πως να ευχαριστιούνται το ιδιαίτερο αυτό παιχνίδι με τις τεχνικές και εγκεφαλικές δυσκολίες. Πάντως πρώτα να είναι παιχνίδι, μετά άθλημα και μετά για πολύ λίγους πρωταθλητισμός. Αυτή είναι η σωστή σειρά.