Την 1η Σεπτεμβρίου 2015 ο Ιβάν Σαββίδης έκανε πράξη ένα απωθημένο του. Έφερνε, στον δικό του ΠΑΟΚ, τον Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ ύστερα από πολλά όχι που είχε ακούσει τα προηγούμενα τρία χρόνια.

Η Τούμπα φόρεσε τα καλά της και δύο ημέρες αργότερα πέρασε το κατώφλι της ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ντυμένο στα ασπρόμαυρα και με το βαρύ νούμερο 10 στην πλάτη.

Η άφιξη του «Μίτκο» στη Θεσσαλονίκη έμοιαζε με χολιγουντιανή υπερπαραγωγή, που ταίριαζε απόλυτα στη λάμψη αλλά και την αγάπη του για την 7^η τέχνη, ο παροξυσμός των φίλων του ΠΑΟΚ «χτυπούσε κόκκινο» για έναν ποδοσφαιριστή, που εννιά μήνες αργότερα, αποχώρησε χωρίς κανένας να το πάρει χαμπάρι.

Ο Μπερμπάτοφ, που βάδιζε στα 35 του, δεν δικαιολόγησε τα περίπου 2-2,5 εκατομμύρια ευρώ, που έβγαλε και έδωσε ο Σαββίδης, αποτελούσε καθημερινά σημείο αναφοράς, αλλά ουδέποτε μπήκε στο πετσί του ρόλου του. Ούτε ο ΠΑΟΚ κατάφερε, φυσικά, μέσα σ' ένα κλίμα αμφισβήτησης, να εκμεταλλευτεί τη λάμψη του. Κάποιες λίγες σειρές προϊόντων με το όνομα του, μερικές εκατοντάδες φανέλες κι αυτό ήταν όλο...

Αυτοί που δεν χάρηκαν καθόλου, πέρσι τέτοια εποχή, ήταν ο Ιγκόρ Τούντορ και ο Φρανκ Αρνεσεν. Η διαχείριση ενός τόσο μεγάλου, σε αξία και με βαρύ βιογραφικό, ποδοσφαιριστή εντός της ομάδας αποδείχθηκε κομματάκι δύσκολο για έναν άπειρο προπονητή, που λίγα χρόνια πριν τον αντιμετώπιζε στα ευρωπαϊκά γήπεδα ως αμυντικός της Γιουβέντους.

Τα επεισόδια «Τούντορ – Μπερμπάτοφ», δύο ανθρώπων που έκαναν πρωταθλητισμό και αγωνίστηκαν σε υψηλό επίπεδο, έγραψαν τη δική τους ιστορία, ο αστικός (και όχι μόνο...) μύθος λέει πως «πιάστηκαν στα χέρια», ένα μεσημέρι στα αποδυτήρια της Νέας Μεσημβρίας, επί της ουσίας ούτε ο ένας, ούτε ο άλλος έχουν τις καλύτερες αναμνήσεις από την συνύπαρξή τους στη Θεσσαλονίκη.

Ο Μπερμπάτοφ ήταν ο σταρ, αυτό το αντιλαμβανόταν και ένα μικρό παιδάκι, ο μόνος που δε θέλησε ποτέ να το αποδεχθεί ήταν ο Τούντορ. Ο Κροάτης, πρώην, προπονητής του ΠΑΟΚ μπορεί να έκλεισε πολλές φορές και τα δύο ματιά, όπως ο ίδιος παραδέχθηκε, αλλά επί της ουσίας ουδέποτε συμβιβάστηκε με την ιδέα της παρουσίας του «Μίτκο». Βλέπετε, δεν ήταν δική του επιλογή, πάντα είχε στο πίσω μέρος του μυαλού του, ότι το αφεντικό τον επέβαλε, με την σχέση των δύο σχεδόν συνομήλικων, να μοιάζει από την αρχή με ωρολογιακή βόμβα.

Από την άλλη, ο Βούλγαρος σταρ μπορεί και να είδε ως ευκαιρία για «ντόλτσε βίτα» την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη. Όχι, ότι τον είδαμε να κυκλοφορεί στην, το αντίθετο ακριβώς συνέβη, αλλά και μόνο η μόνιμη παραμονή του σε μια από τις υπερπολυτελείς σουίτες του Μακεδονία Παλλάς, φανερώνει τελικά τον τρόπο σκέψης του.

​

Ίσως και ο ΠΑΟΚ, ως οργανισμός, να μην ήταν έτοιμος να υποστηρίξει την παρουσία ενός τόσο μεγάλου ποδοσφαιρικού αστέρα στις τάξεις του. Τα καπρίτσια του «Μπέρμπα», που μια φορά στο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό και μια ακόμη στο ματς με την Γκαμπάλα όταν έγινε αλλαγή σηκώθηκε και έφυγε από το γήπεδο, αλλά και πολλά άλλα περιστατικά που δεν είδαν το φως της δημοσιότητας, συγχωρέθηκαν από τον Ιβάν Σαββίδη, πρώτα απ’ όλα, που έβλεπε το «δώρο, που έκανε προς τον εαυτό του και την ομάδα για τα 90 χρόνια της, να παραμένει τυλιγμένο με κορδέλες και φιογκάκια, όπως ακριβώς πρωτοπάτησε, το απόγευμα της 3^ης Σεπτεμβρίου 2015, το χορτάρι της Τούμπας.

Η κάκιστη διαχείριση και η πίεση, «να παίξει γιατί είναι ο Μπερμπάτοφ», έφεραν εκνευρισμό, πολλούς μα πάρα πολλούς σοβαρούς μυϊκούς τραυματισμούς και εν τέλει ο ΠΑΟΚ είδε το μεγάλο του αστέρι να αγωνίζεται σε μόλις 25 παιχνίδια, να πετυχαίνει μόλις 5 γκολ, επί της ουσίας να μην προσφέρει και πάρα πολλά στην ομάδα.

Τι θα θυμούνται από το πέρασμα του Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ οι ΠΑΟΚτσήδες; Αγωνιστικά ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, πράγματα. Ένα γκολ στο Περιστέρι, ένα χαμένο πέναλτι στο Καυτανζόγλειο, το βίαιο μαρκάρισμα του Μποτία στο Καραϊσκάκη, Εξωαγωνιστικά, ίσως, πολλά περισσότερα, άλλωστε ένα τόσο μεγάλο όνομα ανέκαθεν αποτελεί τροφή για ίντριγκα και «κους κους».

Απόδειξη; Τα τρελά νούμερα που «έγραψε» η live μετάδοση του Βούλγαρου, μέσω του Facebook, εντός των αποδυτηρίων της Τούμπας.

Για θυμηθείτε…

Τι θυμόμαστε, εμείς οι ρεπόρτερ, από την κοινή συνύπαρξή μας; Ελάχιστες ατάκες, ένα χαμόγελο μετά το θρίαμβο επί της Μπορούσια στο Ντόρτμουντ, άντε και την «συνέντευξη», που πήρε ο ίδιος από τον εαυτό του στις 26 Ιανουαρίου 2016! Όταν έλεγε στον Τούντορ «ήρθα για να παίζω και όχι να κάθομαι στον πάγκο…». Δύο μέρες νωρίτερα είχε περάσει ως αλλαγή στο Ολυμπιακό στάδιο κόντρα στην ΑΕΚ, έβγαλε πολλά νεύρα και αποβλήθηκε με δύο κίτρινες μέσα σε 38 λεπτά!

Ο επίλογος της παρουσίας του στον ΠΑΟΚ γράφθηκε στις 31 Μαίου 2016. Ο Ίβιτς τον έριξε στα τελευταία εννιά λεπτά του κρίσιμου αγώνα με τον Παναθηναϊκό για τα πλέι οφ, ο Μπερμπάτοφ πήρε το χειροκρότημα της Τούμπας, μάζεψε τα μπογαλάκια του από τα αποδυτήρια και έφυγε για τη Σόφια.

Οσο θόρυβο προκάλεσε η άφιξή του, τόσο αθόρυβα μας αποχαιρέτισε…