Αν έπρεπε να δώσουμε ένα χρώμα στις μεταγραφές που έκανε το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός, αυτό θα ήταν το γκρι. Ως γνωστόν, το γκρι είναι το αποτέλεσμα της ένωσης του μαύρου και του άσπρου.

Πάμε, λοιπόν, να βάλουμε... χρώμα στους παίκτες που ήρθαν στο Λιμάνι το καλοκαίρι.

Ασπρο χρώμα έχουν οι:

Ρομπέρτο: Ο Ολυμπιακός βρήκε στον (δανεικό) "φύλακα άγγελό" του και τον έκανε δικό του δίνοντας στην Ατλέτικο Μαδρίτης ο Βαγγέλης Μαρινάκης 6.000.000 ευρώ! Το ποιος είναι το βλέπετε με τις επεμβάσεις του!

Μιλιβόγεβιτς: Ακούραστος και... ασταμάτητος. Ήρθε να καλύψει το κενό του Σάμαρη και το έχει καταφέρει με το παραπάνω. Απαραίτητος για τον Ισπανό τεχνικό και βγαίνει από την 11άδα μόνο αν τραυματιστεί - όπως έγινε στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα.

Ελαμπντελαουί: Η δεξιά πλευρά είναι δική του. Εχει βγει 100%. Κάτι που φαίνεται από το ότι ο Ομάρ είναι βασικός σε όλα τα ματς με τον Ολυμπιακό αλλά και την εθνική Νορβηγία. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα.

Μαζουακού: Περίμεναν πολλά απ' αυτόν στο Λιμάνι και ο ίδιος δικαίωσε κάθε προσδοκία. Μέσα από τον Ολυμπιακό έχει μπει στο μάτι αρκετών συλλόγων και ο ίδιος ευελπιστεί να πάρει την ευκαιρία στην εθνική Γαλλία. Βέβαια, αμυντικά χρειάζεται να έχει βοήθειες και στα τελευταία ματς έδειξε να έχει πτώση η απόδοσή του.

Αυλωνίτης: Εμεινε στο Λιμάνι την τελευταία στιγμή. Αν είναι πιο συγκεντρωμένος στο ένας εναντίον ενός θα έχει περισσότερο χρόνο στα πόδια του . Όσες φορές παίζει βγάζει πάθος. Το γκολ με τον Παναθηναϊκό του εκτόξευσε τις μετοχές και το μέλλον είναι μπροστά του.

Φορτούνης: Είναι ο μόνος, από τις λεγόμενες «ρεζέρβες», που έχει την ποιότητα και αξίζει να πάρει παραπάνω χρόνο συμμετοχής - κάτι που συμβαίνει σταδιακά. Στα ματς Κυπέλλου, στην Τρίπολη και στο ματς με τον ΠΑΣ ήταν ο λόγος που ο Μίτσελ... χαμογελούσε.

Μαύρο χρώμα έχουν οι:

Αμπιντάλ: Ήρθε για μέχρι τέλος της χρονιάς και φεύγει το Γενάρη. Η απόφασή του σαφέστατα και έγινα απόλυτα σεβαστή στον Ολυμπιακό, που είπε «αντίο» σε έναν σπουδαίο παίκτη και άνθρωπο. Ωστόσο, στο Λιμάνι προσέφερε μόνο με το όνομά του και όχι με την αγωνιστική του παρουσία.

Γκαζαριάν: Μία κίνηση που δεν έχει βγει προς το παρόν. Δεν είναι μέχρι στιγμής μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση.

Αφελάι: Στο άκουσμα ότι έρχεται, ο κόσμος, από τη μία ενθουσιάστηκε ξέροντας τη δεδομένη αξία του, αλλά από την άλλη θορυβήθηκε λόγω των τραυματισμών των προηγούμενων ετών. Ο ίδιος, ωστόσο, δεν δείχνει να έχει κάποιο πρόβλημα υγείας. Αντίθετα, με την Ολλανδία κάνει ό,τι μπορεί για να δείξει ότι.. αναστήθηκε αλλά στον Ολυμπιακό δείχνει να είναι εκτός... κλίματος - μπήκε στη «μαύρη λίστα» όταν πήγε στα αποδυτήρια όταν έγινε αλλαγή στο ματς με τον Πανιώνιο.

Μπενίτες: Πήρε την ευκαιρία του να δείξει ότι μπορεί να στηριχτεί πάνω του ο Μίτσελ, αλλά την... κλότσησε στο ματς με τον ΠΑΣ.

Ντοσεβί: Κάποιες στιγμές δείχνει ότι είναι πολύ καλός με την μπάλα στα πόδια. Του λείπει η ουσία, το αποτέλεσμα και οι καλές σέντρες. Δεύτερη... προς τρίτη επιλογή. Επαιξε ρόλο, βέβαια, και ο τραυματισμός του αλλά όπως και να έχει για να μείνει στο Λιμάνι.

Ντουρμάζ: Δεν έχει δικαικώσει με την επιλογή να έρθει στην ομάδα. Αλλα περίμεναν απ' αυτόν.

Στο... γκρι οι:

Μήτρογλου: Αν δεν ήταν ο Μήτρογλου θα ήταν στο άσπρο. Ο κόσμος - αλλά και ο ίδιος - περίμεναν πολλά παραπάνω από την επιστροφή του. Παρόλα αυτά, έχει 7 γκολ στο πρωτάθλημα (2ος σκόρερ πίσω από τον Αθανασιάδη με 8), ενώ έχει πετύχει και 2 γκολ στο Champions League. Το θετικό είναι ότι ο Κώστας ανεβαίνει σε ένα κομβικό σημείο για την ομάδα.

Κασάμι: Εξαιρετικά προσόντα και πολύ καλός στο σκοράρισμα. Εχει βοηθήσει και έχει δώσει νίκες στον Ολυμπιακό. Όμως στη συνέχεια κάπου το... έχασε. Στο ματς με τον ΠΑΣ επέστρεψε στην 11άδα, αγκάλιασε τον Μίτσελ και τώρα πρέπει να συνεχίσει στις καλές εμφανίσεις. Οριακά δεν είναι στο άσπρο.

Γιαννούλης: Όποτε παίζει δίνει αυτό που ξέρει και που μπορεί. Δεν «βγάζει μάτια», αλλά δεν είναι και «μαύρη τρύπα». Σου δίνει πάντα το 5 - 6.

Μποτία: Κακώς συγκρίνεται με τον Κώστα Μανωλά. Ο ένας έχει άλλο στιλ και ο άλλος διαφορετικό. Εκτός των ματς με Ατλέτικο (μέσα) και Γιουβέντους (μέσα - έξω) δεν έχει κάνει άλλα σπουδαία ματς. Δεν είναι παίκτης για την... κόντρα. Αλλά, είναι κάποιος που όταν έχει έναν αντίπαλο μπροστά του μπορεί να τον «σβήσει».

Μπουχαλάκης: Στην Αμερική πέτυχε μια γκολάρα, αλλά αυτό από μόνο του δεν αρκεί για να παίξεις στον Ολυμπιακό. Δείχνει καλά στοιχεία, αλλά όταν μπαίνει στο ματς θα πρέπει να αποδεικνύει ότι αξίζει τη θέση του στην ομάδα.