Αν έχεις ασχοληθεί με οποιονδήποτε τρόπο με το ποδόσφαιρο, θα έχεις συναντήσει κάποιον τους μπροστά σου. Μπορεί στα αποδυτήρια, να σου εξηγεί γιατί δεν πρέπει σήμερα να κερδίσεις. Ίσως στην καφετέρια, να σου ανέλυσε το μεγαλεπήβολο πλάνο του να παρασιτεί στηρίζοντας κάποιον από τους «μεγάλους», λύνοντας παράλληλα το πρόβλημα της ζωής του. Ίσως να εξηγεί το πως ο φίλος σου βρήκε δουλειά και σπίτι για τον γιο του, το πώς ζει μόνο με οδοιπορικά, ή το πως ο πιτσιρικάς που επιτέθηκε στον διαιτητή είναι σίγουρος ότι θα τη γλιτώσει στην πειθαρχική επιτροπή. Επίσης το πως ο γιος σου, που κεντάει στο γήπεδο, δεν καλείται στη μικτή.

Κάπου θα έχει πάρει το αυτί σου για φύλλα αγώνα που μαγικά αλλάζουν από τη μία μέρα στην άλλη, όπως και η στήριξη παραγόντων στον εκάστοτε υποψήφιο, ανάλογα με τα... λεφτά τους αισθήματα. Απίθανους τύπους να εμφανίζονται δια μαγείας για να διοικήσουν, όταν καλά-καλά άλλοι δεν μπορούν να αρθρώσουν πάω από 5 λέξεις στη σειρά με σωστή σύνταξη και άλλοι θυμήθηκαν να γίνουν φίλαθλοι όταν ο γιος τους εντάχθηκε στην τοπική ομάδα. Managers με μοναδικά εφόδια μερικές λασπωμένες προπονήσεις στο τοπικό και ανοίγματα στα μπουζούκια.

Μου ήρθαν στο μυαλό αυτά και πολλά ακόμα που δεν γράφονται, αφενός λόγω της βίαιης εισβολής της FIFA στο παραδοσιακό σύστημα διοίκησης της ΕΠΟ και των ρεπορτάζ που βγαίνουν για συμπεριφορές και παρασκηνιακές συζητήσεις διαφόρων ΕΠΣ, αφετέρου λόγω της κουβέντας με άτομα που έχουν εκπαιδευτεί στην επιστήμη της διοίκησης του αθλητισμού, αλλά στην Ελλάδα βρίσκουν πόρτες κλειστές και βλέμματα καχυποψίας από καρεκλοκένταυρους.

Ένας εξ' αυτών, ο οποίος συνέδεσε το όνομά του με την τελευταία (μέχρι την επόμενη) αμαρτωλή διοίκηση της ΕΠΟ, αποφάσισε να βγει στην επιφάνεια για να εκφράσει την... ασέβεια της προσωρινής επιτροπής προς τη βάση, η οποία έφερε σε θέσεις διοίκησης τον ίδιο και αρκετούς όμοιούς του ως αυλοκόλακες και yesmen εκείνων που κάνουν πραγματικό κουμάντο, συντηρώντας μια άρρωστη κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο «βλαχοπαράγοντας» δεν έχει να κάνει με την την καταγωγή, αλλά με τη νοοτροπία. Και έχει την τάση να συνάπτει ανίερες συμμαχίες στην πορεία του προς τα ψηλά.

Προφανώς, στις κατά τόπου Ενώσεις δεν είναι όλοι «βλαχοπαράγοντες». Υπάρχουν άτομα με μεράκι, με ηθική και γνώση. Η πλειοψηφία τους όμως διστάζει να βάλει το χέρι στο βάζο με το μέλι. Απέχει από σκοτεινές συναλλαγές και μοιραία, μένει στην αφάνεια. Η ανέλιξη είναι μια άδικη διαδικασία. Πολλοί κουράζονται, σιχαίνονται, αποχωρούν για να έχουν τη συνείδησή τους ήσυχη. Κι εκείνοι που μένουν, έχοντας γερό στομάχι και τη δύναμη να δώσουν τη μάχη, μειονεκτούν σημαντικά.

Η κατάσταση που δημιουργείται στην ΕΠΟ με την προσωρινή επιτροπή και την ξεκάθαρη σφραγίδα του Υπουργείου σε αυτή είναι πρωτόγνωρη. Δεν υπάρχει ελληνικό προηγούμενο, για να συγκριθούν οι καταστάσεις. Μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, λένε πολλοί, και να δούμε απλά μετά το πέρας της να κυβερνά ο λύκος φορώντας προβιά προβάτου, έχοντας στην ουσία μια συγκαλυμμένη διαιώνιση της κατάστασης. Μπορεί, από την άλλη, να κάνει ένα άκρως επιτυχημένο restart και να φέρει ένα νέο μοντέλο διοίκησης. «Όπως λένε όλοι, τώρα πια στο ποδόσφαιρο όταν τρέχεις την ομάδα, το κάνεις περισσότερο με βάση το επιχειρηματικό πνεύμα, που είναι καθαρά οικονομικά», είχε πει στο gazzetta.gr ο περισσότερο επιτυχημένος Έλληνας ποδοσφαιρικός παράγοντας σε συλλογικό επίπεδο στο εξωτερικό, ο Πάνος Παυλάκης της Μπέρμιγχαμ.

Όλα αυτά, όμως, αφορούν την κορυφή. Η κάθαρση στη βάση, η οποία και θεμελιώνει το οικοδόμημα, εξαρτάται περισσότερο από εσένα.

Εσένα, που λαμβάνεις μέρος στις αρχαιρεσίες για το Δ.Σ στο τοπικό σωματείο. Εσένα, που έχεις το παιδί σου στην ομάδα της περιοχής σου και μένεις αμέτοχος στα όσα γίνονται στο εσωτερικό της. Εσένα, που χειροκροτάς τις υπερήφανες μπηχτές για εύνοια από τη διαιτησία στο επαρχιακό νυχτερινό κέντρο, που κόβετε την πρωτοχρονιάτικη πίτα σας.

Αφορά όλους εσάς που αποφασίζετε να ασχοληθείτε ενεργά με τα κοινά ενός σωματείου και αργότερα με την Ένωση που υπάγεστε. Ακόμα και όσους απλά κάθε Κυριακή μεσημέρι τραβιέστε στα παγωμένα τσιμέντα, διανύοντας αποστάσεις που χωρίζονται ακόμα και από θάλασσα. Η βάση, αλλάζει μόνο με αυτοκάθαρση. Από εσάς εξαρτάται το αν οι «βλαχοπαράγοντες» θα συνεχίσουν να κάνουν το κομμάτι τους, με μοναδικό ενδιαφέρον το πως θα «τους γαμήσουμε την Κυριακή» και τίποτε άλλο. Και για να αλλάξει ουσιαστικά η κορυφή, χρειάζεται γερά και καθαρά θεμέλια.