Αν ισχύει και στον αθλητισμό ότι «η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται» τότε έπρεπε να περιμένουμε αυτό το Κυριακάτικο «0 στα 2», καθώς σχεδόν σε όλη την Ελλάδα η συννεφιά, η βροχή και το χαλάζι είχαν την τιμητική τους. Ταπεινωτικός αποκλεισμός κι ανώμαλη προσγείωση στο Μουντομπάσκετ από την Σερβία και ηχηρό χαστούκι στο ποδόσφαιρο με την εντός έδρας ήττα από τους Ρουμάνους στο Καραϊσκάκη.

Η διαφορά είναι απλά ότι για την ομάδα του Ρανιέρι τώρα άρχισε η... περιπέτεια και έχει όλο τον δρόμο μπροστά της για να ρεφάρει αυτή την ήττα και να πάει στην Γαλλία, ενώ η ομάδα του Κατσικάρη παρά την εντυπωσιακή παρουσία και το 5-0 στον όμιλο, μπήκε στο αεροπλάνο της επιστροφής για την Ελλάδα και πλέον θα πρέπει να περιμένει ένα ολόκληρο χρόνο προκειμένου να αποδείξει αυτό που όλοι το λένε και το... φωνάζουν εδώ και μέρες. Ότι το μέλλον της ανήκει.

Πάντως για μπάσκετ στο gazzetta υπάρχουν πιο ειδικοί για να διαβάσατε τι έφταιξε και... πέσαμε απότομα και για την στήριξη που χρειάζεται αυτή η ομάδα αντί να την βάλουμε στην μηχανή του κιμά! Όσο αφορά την μετα-Μουντιαλική πρεμιέρα για την εθνική του ποδοσφαίρου το βέβαιο είναι ότι ο Κλαούντιο Ρανιέρι πιάστηκε... αδιάβαστος.

Μπορεί μετά από κάθε αγώνα της εθνικής στην Βραζιλία να έστελνε συγχαρητήρια και να δήλωνε περήφανος για τα «νέα του παιδιά», αλλά μάλλον από τις επιλογές του (ενδεκάδα κι αποστολή) φάνηκε ότι δεν τα ρούφηξε κιόλας τα παιχνίδια. Παίκτες που είναι καιρό χωρίς ματς ή μακριά από τον καλό τους εαυτό πήραν χρόνο (κάποιοι έβγαλαν και τα 94') και φυσικά δεν έκαναν καμία διαφορά. Oύτε η... έκπληξη με Μάνταλο βγήκε στον Ρανιέρι, αν και ο αντικαταστάτης του, Χριστοδουλόπουλος δεν μας έκανε να πουμε «γιατί δεν μπήκε από την αρχή».

Αντίθετα για παράδειγμα ο Κλάους Αθανασιάδης σε ένα ματς που... φώναζε ότι θα μπορούσε να βοηθήσει και να δημιουργήσει «μανούρα» στην περιοχή των Ρουμάνων, ειδικά μετά την αποβολή, δεν έπαιξε ούτε δευτερόλεπτο! Βέβαια ούτε το κεφάλι θα του πάρει κανείς του Ιταλού ομοσπονδιακού (σ.σ έστω κι αν ήδη άρχισε η... συλλογική κόντρα), ούτε κάτι χάθηκε. Χρόνος υπάρχει, ματς πάρα πολλά και το κυριότερο πλέον έτσι όπως άλλαξαν τα προκριματικά δύο ομάδες παίρνουν απευθείας το εισιτήριο, σε έναν όμιλο χωρίς φόβητρο.

Ελαφρυντικά για την γκέλα μπορούν να βρεθούν. Άλλωστε παραδοσιακά τέτοια εποχή (Αύγουστος-Σεπτέμβριος) και οι Ελληνικές ομάδες στα Ευρωκύπελλα, αλλά και η εθνική ομάδα κινούνται σε... ρηχά νερά. Στην νέα εποχή η Ελλάδα ξεκίνησε με το αριστερό. Μια νέα εποχή, που για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια βρίσκει την ομάδα χωρίς εκπρόσωπο του «χρυσού» Euro της Πορτογαλίας.

Ο Καραγκούνης... κρέμασε παπούτσια, ο Κατσουράνης δεν κλήθηκε αφού δεν έχει ομάδα και κάπως έτσι χάθηκε σε πρώτη φάση αυτό το «κάτι» που οι παλιοί περνούσαν στους νέους κι όλο αυτό μια δεκαετία έχτιζε τις επιτυχίες. Η νέα εθνική έχει δυνατότητες, έχει ταλέντο και έχει και χρόνο να τα καταφέρει.

Εν κατακλείδι, καλύτερη από την Ρουμανία δεν ήταν σίγουρα η Ελλάδα, αλλά ούτε πολύ χειρότερη. Ένα ανόητο πέναλτι, από μια φάση που... έχασε ο Χολέμπας (είναι κάτι που... συνηθίζει), μια άτυχη στιγμή με τα κεφαλιά του «Τόρο» στο δοκάρι και δεν σώθηκε ούτε ο βαθμός. Η συνέχεια αναμένεται να καλύτερη και με περισσότερη λογική. Και στο παιχνίδι, προφανώς και στις επιλογές. H πίστη άλλωστε για πρόκριση είναι δεδομένη. Κι από τον Ρανιέρι και από τους παίκτες του...