Το βράδυ της Κυριακής με τις τηλεοράσεις στο γραφείο να δείχνουν από Ολυμπιακό και Ατρόμητο, μέχρι Μαρσέιγ και Μίλαν, στήθηκε ένα από τα γνωστά... καφενεία που προς το φινάλε κάθε αγωνιστικής μας συντροφεύει. Έτσι για να... σβήσει η ένταση της μέρας πριν πάμε σπίτια μας. Αυτή την φορά αφορμή ήταν το πέναλτι του Χατζηγιοβάνη στο σπουδαίο «διπλό» του Παναθηναϊκού στην Λάρισα.

Το σχόλιο δεν αφορά την τεχνική της εκτέλεσης. Μια χαρά το χτύπησε το παλικαράκι κι από την στιγμή που η μπάλα πάει στο πλεκτό το πέναλτι θεωρείται πετυχημένο. Αυτά που μπήκαν σε... διαβούλευση στο «καφενείο των συντακτών» είναι τα όσα προηγήθηκαν από την στιγμή που ο ρέφερι έδειξε την άσπρη βούλα μέχρι και την στιγμή της εντολής του Γιώργου Δώνη για το ποιος θα είναι ο... εκλεκτός που θα αναλάβει την εκτέλεση.

Η κάμερα τα είπε όλα. 1000 λέξεις που λένε και οι Κινέζοι. Τα συνεχόμενα «please» του Τάσου Χατζηγιοβάνη προς τον προπονητή του, τα οποία συνοδεύτηκαν με σταύρωμα των χεριών σε στυλ προσευχής είναι χαρακτηριστικά και λόγω του «τσάκαλου» cameraman, τα είδε όλη η Ελλάδα σε live μετάδοση.

Λίγα δευτερόλεπτα μετά με το χαμόγελο της ευτυχίας ζωγραφισμένο στα χείλη του, ο 21χρονος πήρε την μπάλα αγκαλιά σαν την πιο όμορφη ερωμένη του κόσμου, την έστησε με απόλυτη προσήλωση στο σημείο, την... χάιδεψε και όλα τα άλλα είναι ιστορία. Το πρώτο γκολ στην επαγγελματική του καριέρα στην Σούπερ Λίγκα με τον Παναθηναϊκό ήταν γεγονός. Και πάμε τώρα στο ψητό...

Η κουβεντούλα που αναπτύχθηκε είχε να κάνει με το κατά πόσο σωστό, σοβαρό, επιτρεπτό (βάλτε ότι λέξη θέλετε) είναι ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, έστω κι... αμούστακος ακόμη να δείχνει αυτή την εικόνα. Ειδικά όταν δύο εβδομάδες πριν, στην εντός έδρας αναμέτρηση με την Λαμία έγινε ακριβώς το ίδιο. Με την διαφορά τότε ότι ο προπονητής του, υπέδειξε άλλον παίκτη (Κουρμπέλης) για να το εκτελέσει. Αν ο αρχηγός του Παναθηναϊκού ήταν και την Κυριακή εντός αγωνιστικού χώρου μπορεί να συνέβαινε το ίδιο. Μπορεί και όχι...

Επιχειρήματα υπήρχαν κι από τις δύο πλευρές. Κι αυτοί που υποστήριζαν ότι δεν είναι σοβαρή η εικόνα αυτή κι αυτοί που πήραν το μέρος του Χατζηγιοβάνη. Στην συγκεκριμένη περίπτωση ο υπογράφων ανήκει στους δεύτερους. Δεν με χάλασε η εικόνα ενός παιδιού (μπορεί να μην είναι 16 και 17 χρονών, αλλά και στα 21 παιδί είναι) να... παρακαλάει με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο να κάνει ένα όνειρό του πραγματικότητα στα επόμενα δευτερόλεπτα.

Γιατί όνειρο είναι να φοράει την φανέλα του Παναθηναϊκού και μάλιστα στην βασική ενδεκάδα, έστω και λόγω συνθηκών. Μεγαλύτερο ακόμη όνειρο είναι να γράψει στο βιογραφικό του και κάποιο γκολ με την φανέλα του «τριφυλλιού». Αρκεί να σκεφτεί κανείς μερικά σπουδαία ονόματα που πέρασαν από τον σύλλογο και ποτέ δεν βρήκαν δίχτυα. Υπό αυτή την έννοια καλά έκαναν και εμπειρότεροι συμπαίκτες του και του... άνοιξαν τον δρόμο προς το σημείο του πέναλτι, καλά έκανε και ο Δώνης που άναψε «πράσινο», αφού έτσι κι αλλιώς αυτός είναι που θα έπαιρνε την τελική απόφαση.

Είδε την φλόγα του παίκτη κι είπε ΟΚ. Έστω κι αν το ρίσκο ήταν δεδομένο, όπως και οι... ψίθυροι σε περίπτωση απώλειας.

Και φτάνουμε στον... επίλογο του όλου θέματος και της «στροφής» που οφείλει να κάνει πρώτα από όλα για τον ίδιο τον εαυτό του ο Χατζηγιοβάνης. Ο τεχνικός του Παναθηναϊκού μετά το επιβλητικό πέρασμα από την Λάρισα είπε σε γενικές γραμμές ότι «αυτά τα παιδιά απόψε έγιναν άντρες». Αυτό ισχύει και για τον «Χάτζη». Σκόραρε κιόλας σε ματς πρωταθλήματος με την «πράσινη» φανέλα, οπότε αντρώθηκε και με το παραπάνω.

Οπότε πλέον και οφείλει να κόψει... μαχαίρι αυτές τις εικόνες και να μην ξαναφέρει σε δύσκολη θέση ούτε τους συμπαίκτες του, ούτε τον προπονητή του, αλλά περισσότερο τον ίδιο του τον ψυχισμό. Η κάψα για ένα πράσινο γκολ πέρασε, η παιδική δίψα για να γίνει το όνειρο πραγματικότητα είναι κι αυτή... γλυκιά ανάμνηση και τώρα ως άντρας πρέπει να χαράξει την πορεία του. Το ταλέντο το έχει. Τις ευκαιρίες επίσης. Στο χέρι του και στα πόδια του είναι...