Καταρχάς, επειδή οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, ο Γιουβεντίνος που γράφει αυτό το άρθρο, ήθελε την παραμονή του Γάλλου. Δεν είναι σίγουρος αν το ήθελε για αγωνιστικούς λόγους 100% ή και για λόγους εγωισμού από ένα σημείο κι έπειτα αλλά το ήθελε. Τουλάχιστον μέχρι το βράδυ της Τρίτης, όταν ο Πογκμπά φέρεται να ενημέρωσε, μέσω του μάνατζερ του, ότι θέλει μεταγραφή. Καθαρά οπαδικά, παίκτη που δεν θέλει να είναι στην ομάδα σου, δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να τον θες εσύ στην ομάδα σου. Από εκεί και πέρα, το προσεχές διάστημα θα διαβάσουμε και θα ακούσουμε πολλούς Ελληνες δημοσιογράφους να περιγράφουν τον Πογκμπά, αφού θα πάει στην Αγγλία, ως ό,τι τελειότερο έχουμε δει ποτέ σε ποδοσφαιρικό γήπεδο. Σαν τον Αντόνιο Κόντε δηλαδή, ο οποίος στη Γιουβέντους ήταν ο προπονητής που έπαιρνε τα πρωταθλήματα επειδή δεν είχε ανταγωνισμό αλλά αφού υπέγραψε σε αγγλική ομάδα έχει γίνει ένα κράμα Λίπι-Καπέλο. Φυσιολογικά πράγματα δηλαδή...

Για να μπούμε τώρα στο θέμα Πογκμπά, θα πρέπει αρχικά να αναφέρουμε τους δύο κανόνες που διαχρονικά έχουν οι Μπιανκονέρι.

Α) Ποδοσφαιριστής που θέλει να φύγει, φέρνει το ποσό που ορίζει το κλαμπ και φεύγει. Με το ζόρι δεν μένει κανείς και αυτό δεν αλλάζει ούτε για τον... Ντελ Πιέρο.

Β) Ποδοσφαιριστής για τον οποίο ξοδεύει η Γιουβέντους ένα καλό ποσό, δεν πωλείται. Ή τουλάχιστον δεν πωλείται αν πρώτα δεν τον ξεζουμίσουν οι Τορινέζοι. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει, για παράδειγμα, ο Πάουλο Ντιμπάλα, για τον οποίο -όπως γράψαμε αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της περσινής σεζόν- ο Αντρέα Ανιέλι έχει κάνει τη μοναδική παρέμβαση του σε αυτά τα έξι χρόνια που είναι πρόεδρος. Ο Αργεντίνος έχει επιλεγεί ως αυτός που θα πάρει τη σκυτάλη από τον Pinturrichio.

Ο Πογκμπά, όπως ξέρουν όλοι, δεν ανήκει στη δεύτερη κατηγορία. Οταν η Γιούβε τον αποκτούσε το καλοκαίρι του 2012 ως ελεύθερο, ήξερε ότι θα ερχόταν η μέρα που θα έπρεπε να τον πουλήσει. Και το ήξερε επειδή ο μάνατζερ του είναι ο Μίνο Ραϊόλα. Ολοι οι δυνατοί παίκτες του συγκεκριμένου ατζέντη, με αποδείξεις, είναι ουσιαστικά μισθοφόροι που αλλάζουν συνεχώς ομάδες. Μοναδική εξαίρεση, για να επιβεβαιωθεί ο κανόνας, υπήρξε η προσωπικότητα Πάβελ Νέντβεντ. Πέραν αυτού, όπως ο Ιταλο-ολλανδός μάνατζερ ήταν καλός για τους Μπιανκονέρι το 2012 που συμφωνούσε για να τον πάει στο Τορίνο, έτσι μπορεί να γίνει κακός τώρα που θέλει μεταγραφή. Και την θέλει, βασικά, περισσότερο και από τον ίδιο τον Γάλλο λόγω της προμήθειας που θα πάρει.

Με αυτό ως δεδομένο, αν δει κάποιος το θέμα καθαρά ψυχρά, παίζει σοβαρά να είναι η κατάλληλη στιγμή για να τον πουλήσει η Γιουβέντους. Στο Τορίνο περίμεναν το EURO 2016 για να εκτιναχθεί η τιμή του στα ύψη αλλά οι εμφανίσεις του απογοήτευσαν τους πάντες. Στη διοργάνωση που περίμενε πώς και πώς ο Γάλλος, στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα που γινόταν στην πατρίδα του, δυστυχώς για τον ίδιο και τους συμπατριώτες του δεν αποδείχθηκε σε κανένα ματς ηγέτης. Ετοιμος να κάνει ό,τι ο Πλατινί (1984) ή ο Ζιντάν (1998).

Μετά την λήξη του τελικού και την ήττα από την Πορτογαλία, στο Sky Italia συζητούσαν για το γεγονός ότι ο Ντιντιέ Ντεσάμπ είχε τον Πογκμπά πιο πίσω από ό,τι συνήθως. Για τον Τζανλούκα Βιάλι, αυτό δεν έχει καμία σημασία. «Μιλάμε για τον ποδοσφαιριστή που μπορεί να γίνει η πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών, για τον ποδοσφαιριστή που μπορεί να πάρει τουλάχιστον 15 εκατ. ευρώ ετησίως. Αυτός ο ποδοσφαιριστής, λοιπόν, θα πρέπει να ξέρει να παίζει παντού στο κέντρο και όχι μόνο στη μεσαία γραμμή του 3-5-2 της Γιούβε. Ας μου πει κάποιος 2-3 ματς της Γιούβε με άλλο σύστημα, στα οποία να έκανε τη διαφορά ο Πογκμπά», ήταν η άποψη του Ιταλού.

Αρα, αν το δει κάποιος επιχειρηματικά, για έναν παίκτη που στο Τορίνο ήξεραν ότι αργά ή γρήγορα θα έπρεπε να εξαργυρώσουν, το πιο δυνατό χαρτί τους, το EURO, δεν βοήθησε καθόλου. Το γεγονός, επομένως, ότι μπορούν παρ' όλα αυτά να πάρουν 120-125 εκατ. ευρώ, τα οποία θα είναι καθαρό κέρδος μέχρι και το τελευταίο ευρώ (αφού αποκτήθηκε ως ελεύθερος), δεν μπορεί να τους αφήσει αδιάφορους. Βασικά, αν όντως το συζητάνε τώρα, σημαίνει ότι μάλλον πιστεύουν ότι έπιασε ταβάνι, ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, ότι αποκλείεται να βρεθεί καλύτερη πρόταση. Αρα, στα μάτια τους μπορεί να μοιάζει ως το σωστό timing για να απαλλαγούν από τον Ραϊόλα...

Από εκεί και πέρα, από την στιγμή που επέλεξε να φύγει, στο Τορίνο θα πρέπει να ικανοποιήσουν την επιθυμία του. Τα ιταλικά ρεπορτάζ λένε ότι υπάρχει ένας εκνευρισμός λόγω των όσων είχε πει ο μάνατζερ του στις αρχές του καλοκαιριού, όταν ακουγόταν ότι ενδιαφέρεται έντονα η Ρεάλ Μαδρίτης. «Για τον Πολ δεν έχουν σημασία αυτή την στιγμή τα λεφτά αλλά το project που θα του παρουσιάσει όποια ομάδα τον θέλει. Αυτό είναι που μετράει πάνω από όλα, το project», έλεγε τότε ο Ραϊόλα. Οποιος θέλει, τον πιστεύει.

Στο Τορίνο, επομένως, δεν μπορούν να δεχθούν ότι ο Πογκμπά -και όχι ο μάνατζερ του- βρίσκει πιο ενδιαφέρον το project της Γιουνάιτεντ. Ο Μπέπε Μαρότα, για παράδειγμα, όταν ανέλυε το καλοκαίρι του 2011, μετά τα εγκαίνια του Juventus Stadium, το πλάνο των Μπιανκονέρι, είχε πει τα εξής: Οτι θα πρέπει η ομάδα να επανέλθει και να μείνει στην κορυφή της Ιταλίας, όπως και έγινε. Οτι θα πρέπει μέχρι το καλοκαίρι του 2016 να έχει φτάσει στον τελικό του Champions League, όπως και έγινε (2015). Οτι από το καλοκαίρι του 2015 η Γιούβε, αν έχει πετύχει στον οικονομικό τομέα αυτά που θέλει, θα αρχίσει να ξοδεύει με μεγαλύτερη άνεση στις μεταγραφές. Οπως και έγινε, με τα παραδείγματα των Ντιμπάλα (40), Αλεξ Σάντρο (26), Πιάνιτς (32). Είπε, επίσης, ότι από το καλοκαίρι του 2018 η Κυρία θα παίζει στα ίσα, στον μεταγραφικό τομέα, με τους αντιπάλους τους στην Ευρώπη. Αφού έχουν γίνει όλα όσα έχει πει μέχρι τώρα, γιατί να μην γίνει και το τελευταίο;

Με λίγα λόγια, το πλάνο της Γιουβέντους εξελίσσεται ακριβώς όπως το είχε σχεδιάσει ο Αντρέα Ανιέλι, όταν αναλάμβανε την προεδρία το 2010. Γι' αυτό, λοιπόν, στο Τορίνο πιστεύουν ότι είναι καθαρά θέμα χρημάτων πλέον -και ειδικά αυτά του Ραϊόλα- για τα οποία η πλευρά Πογκμπά θέλει να γίνει η μεταγραφή και όχι το project. Σε αυτό, στο Τορίνο έχουν και την... ψήφο εμπιστοσύνης του ουδέτερου, ως Ροσονέρο, Αλεσάντρο Κοστακούρτα, όπως την κατέθεσε ως μόνιμος σχολιαστής του Sky Italia.

Για τον Billy, η μεγαλύτερη απόδειξη προς τον Πογκμπά ότι το project της Γιουβέντους είναι ελκυστικότερο από αυτό της Γιουνάιτεντ για παράδειγμα, είναι ακριβώς το γεγονός ότι είναι η... Γιουνάιτεντ αυτή που θέλει να τον αποκτήσει. «Αν ήμουν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, έναν ποδοσφαιριστή δεν θα ήθελα ποτέ να αποκτήσω και μάλιστα ως την πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών: Τον Πογκμπά που θα είχα χάσει ως ελεύθερο. Αν, από την άλλη, ήμουν η Γιούβε, μόνο σε μια ομάδα θα ήθελα να τον πουλήσω: Στη Γιουνάιτεντ. Οι Μαρότα και Παράτιτσι μπορούν να δώσουν το απόλυτο μάθημα στους Αγγλους, αν και δεν πιστεύω ότι θα καταλάβουν τίποτα», είπε ο πρώην άσος της Μίλαν.

Οπως και να έχει, ο Πογκμπά φέρεται να έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στο πλάνο των Αγγλων, το οποίο λογικά θα είναι στυλ Monopoly: Δίνουμε κάθε χρόνο 200-300 εκατ. ευρώ για μεταγραφές και από εκεί και πέρα, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα δικαιωθούμε. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι κλονίζεται η εμπιστοσύνη όλων των υπόλοιπων στη δουλειά που γίνεται στη Γιουβέντους. Υπάρχουν, άλλωστε, τα αποτελέσματα για να τους δικαιώνουν.

Το καλοκαίρι του 2010 ο Ανιέλι, δηλαδή και οι Μπέπε Μαρότα και Φάμπιο Παράτιτσι, παρέλαβαν ένα χάος. Αγωνιστικό και οικονομικό. Ειδικά στον δεύτερο τομέα, μετά από όσα έγιναν ακριβώς πριν δέκα χρόνια και με τη διαχείρηση που έκαναν οι επιλογές του ξάδερφου Τζον Ελκαν στα πρώτα χρόνια μετά το Calciopoli, η Γιουβέντους έφτασε μια ανάσα από τον πάτο. Την απόλυτη καταστροφή. Εξι χρόνια μετά, οι Μπιανκονέρι δίνουν την εντύπωση ότι ελέγχουν σε απόλυτο βαθμό το εγχώριο μέτωπο, δυναμώνουν συνεχώς οικονομικά και παράλληλα παρουσιάζουν κάθε χρόνο καλύτερη ομάδα.

Αν παρατηρήσει κάποιος το ρόστερ των Τορινέζων από την σεζόν 2011-12 (το πρώτο πρωτάθλημα του Κόντε) μέχρι και αυτή την στιγμή που... γράφουμε, θα παρατηρήσει ότι η πρόοδος είναι συνεχόμενη. Εχοντας ξοδέψει ψίχουλα μπροστά σε άλλες ευρωπαϊκές ομάδες, οι Μπιανκονέρι παρουσιάζουν κάθε χρόνο καλύτερη ομάδα και παράλληλα δεν φοβούνται να προχωρήσουν και σε αλλαγές, οι οποίες φαινομενικά προκαλούν... φόβο στους οπαδούς τους. Για αυτούς που αποφασίζουν, όμως, δεν προκαλούν. Και στη συνέχεια τους δικαιώνουν τα αποτελέσματα. Η περσινή Γιουβέντους για παράδειγμα, η οποία έχασε τους Πίρλο-Τέβες-Βιδάλ και συνολικά άλλαξε τους 10 από τους 25 του ρόστερ της, ήταν πιο δυνατή από την προπέρσινη που έφτασε στον τελικό του Champions League. Γιατί είχε περισσότερες επιλογές στο πώς θα παίξει.

Αυτό ισχύει και φέτος, από τις κινήσεις που έχουν γίνει ως τώρα. Κινήσεις, οι οποίες έχουν γίνει, επειδή ο Ραϊόλα ενδιαφέρεται για τα πλάνα και τον τρόπο δουλειάς της κάθε ομάδας, με ελάχιστα χρήματα. Η La Stampa, εφημερίδα ιδιοκτησίας Ανιέλι, έγραφε ότι το ποσό που είχε ως βάση η Γιουβέντους μπαίνοντας σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο ήταν τα 70 εκατ. ευρώ. Σε αυτά, θα πρόσθεταν οι Μαρότα-Παράτιτσι όσα θα έμπαιναν στο ταμείο από... ανώδυνες πωλήσεις. Παίκτες, δηλαδή, όπως ο Περέιρα, ένας εκ των Ερνάνες-Λεμινά, ο Ισλα που πάει από 'δω κι από 'κει κάθε χρόνο, ο Τζάτζα που τους έχει εκνευρίσει απίστευτα με τη συνεχή απαίτηση του για περισσότερο χρόνο συμμετοχής (πλην του Αλέγκρι, τον είχε στον πάγκο και ο Κόντε, αν και ο... ανταγωνισμός ήταν οι Πελέ και Εντερ).

Σε αυτά τα 70 εκατ. ευρώ, προς το παρόν έχουν προστεθεί τα 30 της Ρεάλ για τον Μοράτα και άλλα 2-3 από τον Παντοΐν, τον Μάγκνουσον και κάτι άλλους... ξεχασμένους. Στο σύνολο, δηλαδή, είναι κάτι παραπάνω από τα 100 εκατ. ευρώ και υπολογίζουν ότι θα πάρουν 25 για τον Τζάτζα και 20 για τον Λεμινά. Αν σε αυτά προσθέσουμε και τα 120 για τον Πογκμπά, πάμε στα 250-260! Την ίδια ώρα, η Γιουβέντους έχει δώσει 32 για τον Πιάνιτς, 3 για τον Μπενάτια (τα υπόλοιπα 17 είναι οψιόν και όχι ρήτρα υποχρεωτικής αγοράς), 23 για τον Πιάτσα και πήρε ελεύθερο τον Ντάνι Αλβες. Εχει δώσει, δηλαδή, για τους αυτούς τους τέσσερις, οι οποίοι προσθέτουν κι άλλη ποιότητα και λύσεις για τον Μασιμιλιάνο Αλέγκρι, μόλις 58 εκατ. ευρώ.

Καταλαβαίνει ο καθένας, ότι σε περίπτωση πώλησης του Πογκμπά και χωρίς να υπολογίζονται ενδεχόμενες πωλήσεις των Λεμινά και Τζάτζα, η Γιουβέντους θα έχει σχεδόν 160 εκατ. ευρώ για να πάρει δύο παίκτες 11άδας. Ενα χαφ και ένα φορ. Γι' αυτό, ενδεχομένως, ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις που έλεγε με άνεση την Δευτέρα ότι «η Γιουβέντους δεν θα πάρει τον Ιγουαΐν», το τελευταίο 24ωρο έχει αλλάξει λογική και λέει «να δούμε αν ο Ιγουαΐν θα αποφασίσει να προδώσει την αγάπη των Ναπολιτάνων».

Θα κάνουν, όμως, οι Μπιανκονέρι μια μεταγραφή με τα λεφτά που απαιτούνται για τον Pipita (94 εκατ. ευρώ); Τα λεφτά για να το κάνουν, υπήρχαν και χωρίς να υπολογίζεται πώληση Πογκμπά. Το θέμα είναι αν στο Τορίνο θα αποφασίσουν να πάνε, για πρώτη φορά στην ιστορία τους, κόντρα στη λογική τους. Για τον Λουτσιάνο Μότζι, τον μόνο εν ζωή παράγοντα που οι τιφόζι της Κυρίας εμπιστεύονται με κλειστά μάτια, τα πράγματα είναι απλά: «Αν όντως εμφανιζόταν ομάδα που θα μου έδινε 120 εκατ. ευρώ για τον Πογκμπά, θα τον πουλούσα αμέσως και θα πήγαινα κατευθείαν να πάρω τον Ιγουαΐν για να μπει δίπλα στον Ντιμπάλα. Θα πήγαινα μετά, για παράδειγμα, στην Πόρτο για να πάρω τον Ερέρα για τα χαφ και με τις μεταγραφές που έχουν ήδη γίνει θα είχα μια ομάδα πιο δυνατή και έτοιμη να χτυπήσει το Champions League».

Ο Lucky Luciano, το ξέρουμε όλοι, όσο απλά το λέει, άλλο τόσο απλά θα το έκανε κιόλας. Το θέμα είναι τι θα κάνει τώρα ο Μαρότα, ο οποίος προσπαθεί πάντα να είναι προσεκτικός ακόμη και το τελευταίο ευρώ. Εδώ, όμως, τίθεται ένα άλλο θέμα: Κάνει καλά η Γιουβέντους που προσπαθεί να προχωράει με βάση την λογική; Μια λογική, που την δείχνουν όχι μόνο στις προτάσεις που κάνουν σε άλλες ομάδες ή στα συμβόλαια που προτείνουν στους παίκτες αλλά και στις πωλήσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού, τα μόλις 40 εκατ. ευρώ που ζήτησαν από την Μπάγερν Μονάχου για τον Αρτούρο Βιδάλ.

Η απάντηση μάλλον είναι «ναι» αλλά, όπως φαίνεται στην περίπτωση Πογκμπά, αυτό μάλλον δεν το εκτιμούν κάποιοι παίκτες της. Στην εποχή που οι αγγλικές ομάδες και οι άμπαλοι Ασιάτες, Αμερικάνοι και Αραβες έχουν μετατρέψει το ποδόσφαιρο σε ένα... τσίρκο στο οποίο ξοδεύονται αδιανότητα ποσά για τον κάθε υπερτιμημένο, όποιος προχωράει με βάση τη λογική είναι μάλλον ο... stronzo της υπόθεσης. Γι' αυτό, ίσως, στο Τορίνο για πρώτη φορά το σκέφτονται σοβαρά να αποκτήσουν έναν ποδοσφαιριστή με ποσό που δεν συμβαδίζει με την λογική τους. Στο κάτω-κάτω, ακόμη κι αν το κάνουν, οικονομικά το πρόσημο θα είναι θετικό.

Οσο για τον αντικαταστάτη του Πογκμπά, έχουν κυκλοφορήσει διάφορα ονόματα, με τον Νεμάνια Μάτιτς της Τσέλσι και τον Αντρέ Γκόμες της Βαλένθια να είναι οι πρώτοι στόχοι, εκτός κι αν υπάρχει κάποια... έκπληξη. Ο Μάρκο Βεράτι, πάντως, αποκλείεται γιατί μια τέτοια μεταγραφή την δουλεύεις μήνες πριν και ειδικά με ένα κλαμπ με το οποίο οι σχέσεις της Γιουβέντους είναι κακές. Αν δεν υπήρχαν οι χιαστοί του -πάντα πολυτιμότερου χαφ των μπιανκονέρι- Κλαούντιο Μαρκίζιο, ο Πογκμπά θα ήταν ήδη πακεταρισμένος με μπιανκονέρα κορδέλα και ο Μαρότα θα περίμενε να ακούσει «120» για να πατήσει το κουμπί. Τώρα, με τον Principino να αναμένεται αρχές Νοεμβρίου, ο Μπέπε και ο Παράτιτσι θα πρέπει να κάνουν πάλι το μαγικό τους. Η παρουσία του Πιάνιτς, πάντως, είναι καλή βάση για αρχή...

Υ.Γ.: Καλό θα είναι από εδώ και πέρα να προσέχουν στο Τορίνο σε ποιον δίνουν το Νο10...