Ο μύθος θέλει τον 18χρονο Λεδέσμα να λέει στους ανθρώπους της Μπόκα ότι θα ταξιδέψει νότια, προκειμένου να επισκεφθεί την μητέρα του και να μην επιστρέφει ποτέ στο Μπουένος Άιρες. Λίγες ημέρες αργότερα, οι Αργεντίνοι κατάλαβαν ότι η Λέτσε είχε κλέψει με κινηματογραφικό τρόπο ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα τους.

Ο Κριστιάν Λεδέσμα γεννήθηκε στην πρωτεύουσα της Αργεντινής το 1982 και μόλις στα 4 του αναγκάστηκε να μεταναστεύσει για πρώτη φορά στην Παταγονία. Η φτώχεια και οι δυσκολίες τον ωρίμασαν πολύ γρήγορα. Άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο και οι εμφανίσεις του με την Κλαμπ Κουλτουράλ και την Ντεπορτίβο Αλούμνι τον έφεραν ξανά στο Μπουένος Άιρες μετά από 10 χρόνια.

Τα δοκιμαστικά στην Μπόκα αποδείχθηκαν τυπικά και μέσα σε λίγα λεπτά ήρθε η πρόταση. Ον πατέρας του τον άφησε να επιλέξει μόνος του και εκείνος δεν δυσκολεύθηκε. «Ο Μαραντόνα ήταν το είδωλό μου, γι' αυτό επέλεξα την Μπόκα», θα αποκαλύψει αργότερα. Δούλεψε, βελτιώθηκε και το 2002 ήρθε η μεγάλη κλοπή από την Λέτσε. Στην Ιταλία βρέθηκε αμέσως στο... ασανσέρ ανάμεσα στη Serie A και στη Serie B, όμως ξεχώριζε σαν τη μύγα στο γάλα και στα 19 του είχε το περιβραχιόνιο του αρχηγού. Έτσι, το καλοκαίρι του 2006 η Λάτσιο έβγαλε από τα ταμεία της περισσότερα από 5 εκατ. ευρώ, για να το κάνει δικό της.

Ήταν η εποχή της αστάθειας για τους λατσιάλι, που προέρχονταν από την σχεδόν χρεωκοπία και έψαχναν τους νέους τους ήρωες. Και από το πουθενά, βρήκαν τον άνθρωπο, που τίμησε τη γαλάζια φανέλα για 9 χρόνια όσο κανένας άλλος. Σιγά-σιγά έδειχνε ότι μπορεί να ηγηθεί της ομάδας, που μαχόταν κυρίως για την έξοδο στο Champions League. Μετά από 3 χρόνια οι συμπαίκτες του τον ψήφισαν και τον έχρισαν υπαρχηγό. Εξελίχθηκε σχετικά γρήγορα σε ηγέτη των λατσιάλι. Και σε μία ομάδα, που οι οπαδοί τα προηγούμενα χρόνια έβλεπαν το ένα αστέρι μετά το άλλο, δεν ήταν καθόλου εύκολο.

Στα χρόνια του στη Ρώμη μόλις μία φορά έπεσε κάτω από τις 30 συμμετοχές στο πρωτάθλημα. Ο ίδιος έχρισε μέντορά του τον Ντέλιο Ρόσι, που τον απελευθέρωσε στη μεσαία γραμμή. Το καλοκαίρι του 2009 ήρθε σε ρήξη με τον Κλαούντιο Λοτίτο για την ανανέωση του συμβολαίου του, που έφτασε στο τέλος του έναν χρόνο αργότερα. Οι φήμες τον ήθελαν να προετοιμάζει την αποχώρησή του είτε για την Ίντερ είτε για την Γιουβέντους.

Μετά από λίγους μήνες η λύση βρέθηκε και ο Λεδέσμα αποκάλυψε ότι η όλη διαφωνία είχε έρθει για τον απλούστατο λόγο ότι η Λάτσιο δεν είχε ενισχυθεί. Ο αρχηγός, πλέον, ήθελε ο σύλλογος να έχει φιλοδοξίες. Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία, με τον Έντι Ρέγια να παίρνει τη θέση του Μπαλαρντίνι τον έφερε αμέσως και πάλι στην 11άδα.

Όλα αυτά τα χρόνια στην Ρώμη, όχι μόνο βελτίωσε το παιχνίδι του, αλλά έλαβε την αγάπη του κόσμου. Ποτέ του δεν φίλησε τη φανέλα, ποτέ του δεν έκανε δηλώσεις εντυπωσιασμού. Με τα θετικά και τα αρνητικά του κατάφερε να κερδίσει και τον σεβασμό τους. Ήταν ένας αγνός έρωτας. Στα ντέρμπι με την Ρόμα πάντα ήταν στο προσκήνιο. Στο πρώτο του σκόραρε και αμέσως μετά το ματς έμαθε ότι η γυναίκα του ετοιμάζεται να φέρει στον κόσμο το δεύτερο παιδί τους. Είτε σκόραρε επί των τζιαλορόσι είτε έβλεπε κόκκινες κάρτες, το πάθος του ήταν εκπληκτικό.

Η σεζόν 2010-11 έκλεισε με την Λάτσιο να τερματίζει στην 5η θέση, χάνοντας στην ισοβαθμία με την Ουντινέζε την 4η θέση. Ήταν η καλύτερη σεζόν των λατσιάλι μετά από αρκετά χρόνια και την τελευταία αγωνιστική κέρδισαν εκτός έδρας με 4-2 την Λέτσε. Ο Λεδέσμα και ο αδερφός του παρά την απογοήτευση έκαναν το τραπέζι σε όλους. Ο Αργεντίνος ήθελε να διατηρήσει το κλίμα και το ηθικό. Γνώριζε ότι οι απογοητεύσεις μπορούν να ενώσουν, αρκεί να μπορέσεις να διαχειριστείς την αποτυχία. Ήταν αρχηγός με τα όλα του.

Το καλοκαίρι του 2015 μετά από 318 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και 14 γκολ έφτασε το τέλος. Μία σχέση, που του έφερε και την μοναδική του συμμετοχή με την Εθνική Ιταλίας το 2010, όταν ήταν στο απόγειο της καριέρας του. «Φεύγω γιατί τον τελευταίο χρόνο δεν ένιωθα σεβασμό», ήταν το ξεκίνημα της επιστολής τους προς τους οπαδούς. «Ποτέ δεν ζήτησα να παίζω. Ήθελα, όμως, να ξέρω ποιος είναι ο ρόλος μου, καθώς κατάλαβα την περασμένη σεζόν ότι δεν έχω ρόλο». Τιμήθηκε από τον σύλλογο και αποφάσισε να συνεχίσει την καριέρα του στη Σάντος.

Προερχόμενος από αγωνιστική απραξία, καθώς στην ένταση του συστήματος του Πιόλι ήταν δύσκολο να αντεπεξέλθει, χρειάστηκε αρκετές εβδομάδες, προκειμένου να βρεθεί στην κατάλληλη φυσική κατάσταση. Τελικά, το ταξίδι στη Βραζιλία αποδείχθηκε εφιάλτης και τον Ιανουάριο του 2016 έλυσε το συμβόλαιό του.

Αγωνιστικά, έκανε θαύματα όταν είχε άλλους δίπλα του να τρέχουν περισσότερο. Μπορεί να φτιάξει παιχνίδι, σπάνια θα κάνει το λάθος, χρησιμοποιεί εξίσου καλά και τα δύο πόδια, ενώ είναι σπεσιαλίστας στα στημένα. Κάνει πολλή δουλειά χωρίς την μπάλα, όμως ανεβαίνει να πιέσει και πολλές φορές... ξεχνάει να γυρίσει. Πλέον, δεν έχει τις αντοχές του παρελθόντος, όμως η τεχνική του παραμένει υψηλή. Στην Λάτσιο τον είχαν χαρακτηρίσει «ήσυχο ηγέτη», καθώς στα χρόνια της αβεβαιότητας ήταν εκείνος που ηγήθηκε της αντεπίθεσης. Θα χρειαστεί χρόνο για να βρει τη φόρμα του, όμως με την κατάλληλη διαχείριση μπορεί να κάνει θαύματα. Το πιο σημαντικό: ήταν ηγέτης σε όλη του τη ζωή.