Το βράδυ της Δευτέρας, ο κινηματογράφος «Δαναός» (Λ. Κηφισίας 109), μας «μετέφερε» στο Λονδίνο, σε ζωντανή σύνδεση με το κόκκινο χαλί που είχε στηθεί για την πρώτη, επίσημη, παγκόσμια προβολή της ταινίας για την προσωπικότητα του Κριστιάνο Ρονάλντο, από τους δημιουργούς των ντοκιμαντέρ για τις ζωές των Άιρτον Σένα και Έιμι Γουάινχαους.

Λαμπερό πρόσωπο, ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Σούπερ σταρ στη Ρεάλ Μαδρίτης, το είδωλο πολλών νεαρών ποδοσφαιριστών, ο πόθος πολλών νεαρών κοριτσιών και γυναικών, ο άνθρωπος – ίνδαλμα για τους κατοίκους της Μαδέιρα, ο ηγέτης για τους Πορτογάλους και για άλλους απλά ο ... μισητός, ψωνισμένος Κριστιάνο και μεγάλος εχθρός του Λιονέλ Μέσι.

«Δεν πίστευα ποτέ μου ότι θα γινόταν αυτή η ταινία... Όταν μου το είπαν αναρωτήθηκα γιατί να θέλει κάποιος να φτιάξει ένα ντοκιμαντέρ για εμένα, αλλά από τις πρώτες επαφές με τους παραγωγούς, υπήρξε η χημεία για να κάνουμε τελικά το πρότζεκτ. Βέβαια, μου είχαν πει ότι θα κρατούσε πολύ λίγο και τράβηξε πάνω από χρόνο...» είπε σε μια από τις σύντομες συνεντεύξεις του στο κόκκινο χαλί ο «CR7» και το gazzetta.gr, που παρακολούθησε αυτή την παγκόσμια, πρώτη προβολή της ταινίας, εξηγεί όσα του έκαναν εντύπωση και όσα δεν του άρεσαν από το φιλμ...

Θέλει να είναι ο πατέρας που δεν είχε

Τη σχέση του με τον γιο του, τη ζηλεύεις αν δεν έχεις ακόμα παιδιά. Αν έχεις, βλέπεις ίσως στην εικόνα που αντικρίζεις στην ταινία του Ρονάλντο, αυτό που προσπαθείς να έχεις κι εσύ και τον τρόπο με τον οποίο θα ήθελες να σε βλέπουν τα παιδιά σου και να νιώθουν ασφάλεια όταν είσαι κοντά τους. Ο Κριστιάνο Ρονάλντο έχοντας βιώσει μια πολύ άσχημη κατάσταση με τον μέθυσο πατέρα του, ο οποίος απεβίωσε από προβλήματα υγείας λόγω του αλκοόλ το 2005, αποφάσισε, όταν ήρθε το δικό του παιδί, να αφοσιωθεί απόλυτα σ' εκείνο όταν βρίσκεται έξω από το γήπεδο. Ο μικρός, που είναι τώρα πέντε ετών, μπορεί να μη γνωρίζει τη μητέρα του, μπορεί να μη ρωτάει για εκείνη (αν και μάλλον είναι απίθανο αυτό), μπορεί ούτε εμείς πέρα από τον Κριστιάνο να γνωρίζουμε ποια είναι και πως δεν έχει πλέον καμία σχέση με το παιδί και τον Πορτογάλο, αλλά ο τελευταίος έχει προσπαθήσει να δώσει στον απόγονό του, όσα και ό,τι μπορεί, δεδομένων όλων όσων έχει κερδίσει ο ίδιος.

Η επιτυχία, περνάει από έναν μοναχικό δρόμο

Δεν μπορεί κανείς να πει ότι ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν έχει δουλέψει για να φτάσει στο επίπεδο που βρίσκεται και τ' όνομά του να βρίσκεται στο μεγαλύτερο δίλημμα της ποδοσφαιρικής ιστορίας που βιώνουμε σχετικά με τον καλύτερο της εποχής μας. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τη δουλειά που έχει κάνει, τους κόπους, τις θυσίες, τους πόνους, τις προπονήσεις, τις απογοητεύσεις, το πείσμα για διόρθωση και και και... Ωστόσο, αυτό που δείχνει ο Πορτογάλος μέσα από την ταινία του, είναι πως ο δρόμος προς την επιτυχία, είναι μοναχικός. Πέρα από τα μέλη της οικογένειάς του και τους λιγοστούς καλούς τους φίλους (που δεν έχουν σχέση με το ποδόσφαιρο), ο Κριστιάνο έδειξε ίσως μια πτυχή της διαδρομής που ακολουθεί κανείς για να πετύχει αυτό που θέλει. «Θέλω να πηγαίνω στο γυμναστήριο όποτε θέλω, να πηγαίνω για κολύμπι όποτε θέλω, να κάνω ό,τι θέλω, όποτε το θέλω» λέει στην ταινία και σε αυτό ίσως εξηγείται γιατί απομονώνεται όταν φεύγει από το προπονητικό κέντρο ή από το γήπεδο μετά τα παιχνίδια της ομάδας του. Ελάχιστες επαφές με τον κόσμο και κοινωνική δραστηριότητα, πέρα από αυτές που ορίζουν και τον υποχρεώνουν οι εμπορικές του συμφωνίες. Καμία γυναίκα (πέρα από τη Σάικ μέχρι πρόσφατα) που να έχει δίπλα του και να κάνει υποχωρήσεις. Μονάχα ο γιος του, η μητέρα του και ο εαυτός του.

«Πίσω από τη λάμψη, κρύβονται χρόνια που υποφέρουμε...»

Μπορεί κανείς να πει ότι είναι το... κλισέ κάθε ποδοσφαιριστή που φτάνει σ' ένα σημείο να κυκλοφορεί με πολυτελή αυτοκίνητα, να έχει τα πάντα, όποτε τα θέλει, όπως τα θέλει, ν' αποτελεί δημόσιο πρόσωπο, να πέφτουν... κορμιά για μια φωτογραφία μαζί του κι ένα αυτόγραφο, να γυρίζει ολόκληρος ο κόσμος γύρω από εκείνον. Ο Κριστιάνο είναι ένας από αυτούς. Προτού, όμως, γίνει ένας από αυτούς, κρύβονται δύσκολα χρόνια. Και ναι, ακούγεται μελοδραματικό, αλλά και σε αυτή την ιστορία, υπάρχει και δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε. Παιδί 12 ετών έφυγε από την οικογένειά του για να κυνηγήσει το ποδοσφαιρικό όνειρο στη Λισαβόνα και τα τμήματα υποδομής της Σπόρτινγκ. 12 ετών παιδί. «Έκλαιγα κάθε μέρα...» δηλώνει για εκείνες τις πρώτες στιγμές στα «λιοντάρια» τον πρώτο καιρό, όμως ήξερε ότι μπροστά του βρισκόταν μια τεράστια ευκαιρία. Άφησε πίσω μητέρα να τον στηρίζει, πατέρα να... μεθάει και αδερφό να «μπλέκει» σε καταστάσεις για τις οποίες θα γράψουμε παρακάτω. Κι όμως τα κατάφερε. Μπορεί σε αυτή την εποχή, όταν είσαι ποδοσφαιριστής να σημαίνει ότι ζεις κάτι... παραπάνω από πλουσιοπάροχα (με κάθε σεβασμό προς όλους και κυρίως με απόλυτη κατανόηση δυσκολιών που υπάρχουν στο ελληνικό ποδόσφαιρο), όμως ίσως κάπου ξεφεύγει το μέτρο. Ο Κριστιάνο, μάλλον θεωρεί ότι του αξίζει αυτή η ... υπέρμετρη άνεση.

Μπροστά στην οικογένεια, το ποδόσφαιρο είναι... απλό χόμπι

Εκατομμύρια οπαδοί προσεύχονται να μην χτυπήσει για να μπορεί να παίξει και να βοηθήσει τη Ρεάλ Μαδρίτης και την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας. Μπορεί ολόκληρο το πορτογαλικό έθνος να περίμενε από εκείνον να κουβαλήσει ολόκληρη τη χώρα στις πλάτες του και στο τελευταίο Μουντιάλ στη Βραζιλία, μπορεί να είναι ο απόλυτος σταρ με όσα κάνει όταν πατάει το χορτάρι, μπορεί η πίεση και οι προσδοκίες να βαραίνουν τους ώμους του, όμως, όλα δείχνουν να σταματούν όταν πρόκειται για την οικογένεια. Όσο ήταν στο Ρίο για το περσινό Παγκόσμιο Κύπελλο, έμαθε ότι η μητέρα του αντιμετώπιζε ξανά προβλήματα υγείας, έπαιρνε χάπια επειδή αισθανόταν πιεσμένη λόγω της κατάστασης που βίωνε ο γιος της με την εθνική ομάδα κι εκείνος της έλεγε «δεν θα πεθάνουμε κιόλας, ένα παιχνίδι είναι... Δεν θα πάθουμε τίποτα για το ποδόσφαιρο. Μην κάνεις έτσι, ηρέμησε, όλα καλά...». Ο αδερφός του, μπλεγμένος με το αλκοόλ και ρίχνοντας ο ίδιος όλη την προσπάθεια που είχε κάνει για αποτοξίνωση στα σκουπίδια έχοντας ξανακυλήσει, είχε τη βοήθεια την οποία θα ονειρευόταν από τον Κριστιάνο. Ο «CR7» ήταν παρών όποτε το είχε ανάγκη ο αδερφός του, τον εμπιστεύεται τυφλά, ξέρει ότι έχει την εποπτεία του προσωπικού του μουσείου και είναι περήφανος για εκείνον που πλέον έχει τη γυναίκα του, το παιδάκι τους και δεν είχε την εξέλιξη του πατέρα τους...

«Κόντρα» με τον Μέσι, γιατί... έτσι το θέλει ο Τύπος

Ήταν θετικότατα τα όσα μάθαμε, γι' ακόμα μια φορά για την προσωπική του σχέση με τον Λιονέλ Μέσι και την «κόντρα» που τους χρεώνει ο διεθνής Τύπος. Η κόντρα τους, αφορά μονάχα την παρουσία τους στο χορτάρι και τη... μάχη στήθος με στήθος για τα περισσότερα γκολ στο Τσάμπιονς Λιγκ, τα σπουδαία clasico και τον τίτλο του καλύτερου ποδοσφαιριστή στον κόσμο για τους οπαδούς, αλλά μεταξύ τους, οι δύο αστέρες έχουν εξαιρετική σχέση. Το είδαμε και από το στιγμιότυπο πριν από την εκδήλωση της Χρυσής Μπάλας που πραγματοποιήθηκε τον Ιανουάριο του 2015, με τον Αργεντινό να μιλάει με τον γιο του Κριστιάνο Ρονάλντο, ενώ, οι δύο «ογκόλιθοι» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, έχουν μια σχέση που ξεπερνάει τα τυπικά, όχι όμως ότι... βγαίνουν μαζί και για ποτό. «Έχουμε μιλήσει, είμαστε καλά, ρωτάμε ο ένας τον άλλο για τη ζωή του, για την οικογένεια, για το πως περνάμε... Όλη αυτή η κόντρα απλά προκύπτει από τον Τύπο» λέει ο Πορτογάλος.

Λιγότερη λάμψη... δεν θα έβλαπτε

Ναι, σύμφωνοι, η ταινία προβάλλει αρκετά και την προσωπική ζωή του Κριστιάνο Ρονάλντο. Αυτά που πλέον απολαμβάνει με τους κόπους όλων των προηγούμενων ετών και την... εξωπραγματική του αξία στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο έπειτα απ' όσα έχει πετύχει στην πάροδο των χρόνων με την συνεχή εξέλιξή του και αναρρίχησή του στο κορυφαίο επίπεδο. Ωστόσο, δεν θα έβλαπτε... λιγότερη λάμψη. Λιγότερα αυτοκίνητα, λιγότερη επίδειξη του σπιτιού του, λιγότερη προβολή των ανέσεων και των πλουσιοπάροχων παροχών που απολαμβάνει για να κάνει πλέον τη ζωή του όπως τη θέλει. Είδαμε ένα σπίτι... αμέτρητων τετραγωνικών μέτρων, ένα γκαράζ με αυτοκίνητα εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, μια εσωτερική πισίνα με ποδήλατο για γυμναστική (αυτό οκ, του το δίνουμε στα συν γιατί ευνοεί τη δουλειά του) και γενικότερα η επιλογή να κάνει ταινία, να εξασφαλίσει ακόμα περισσότερα χρήματα προβάλλοντας τη ζωή και την καριέρα του σε ένα σημείο που ακόμα έχει πολλά να δώσει και ουδείς ξέρει πως θα συνεχιστεί ο δρόμος του στον αγωνιστικό χώρο, συμπεριλαμβάνεται στις επιλογές του αυτές που αναδεικνύουν απλά το... μεγαλείο της δόξας και της λάμψης που θα μπορούσε να επισκιάσει το άθλημα...

Κάμερες και φιλμ σε κακό timing...

Δεχόμαστε ότι ήταν αναγκαίο να γίνει έτσι. Από τη στιγμή που το αποφάσισε και έγινε τη δεδομένη χρονική περίοδο, δεν θα μπορούσε να το αποφύγει. Όμως, το να ταξιδεύει στη Βραζιλία με την εθνική ομάδα της Πορτογαλίας για το Μουντιάλ στο οποίο πίσω στην πατρίδα του είχαν τρομερές προσδοκίες και περίμεναν από εκείνον πάρα πολλά, άσχετα από την κατάσταση στην οποία βρισκόταν λόγω των τραυματισμών του στο μηρό και το γόνατο κι εκείνος να έχει... μαζέψει και το συνεργείο με τις κάμερες, ίσως ήταν φάουλ. Και καλά όλες οι στιγμές στις προπονήσεις, το ξενοδοχείο, η απομόνωσή του στο δωμάτιο, οι σκέψεις του πριν και μετά τα παιχνίδια, ο τρόπος προετοιμασίας κλπ. Αλλά η στιγμή που υπάρχουν οι κάμερες στα αποδυτήρια της εθνικής ομάδας πριν από το παιχνίδι με τους Γερμανούς στους ομίλους του περσινού Μουντιάλ και στη συνέχεια έρχεται η «σφαλιάρα» από τα «πάντσερ», ίσως δεν θα έπρεπε να υπάρξει. Όσο και να θες να αποδεχθείς τον – δεδομένο – ισχυρισμό του για απόλυτη συγκέντρωση στο ποδόσφαιρο και όχι στην ταινία, κάποια πράγματα θα ήταν καλό να μένουν μεταξύ της ομάδας και των υπολοίπων παικτών. Όχι να μπαίνουν όλοι σε... Χολιγουντιανό mood.

Εμμονή με τη Χρυσή Μπάλα

Όχι ότι δεν το ξέραμε, αλλά γίνεται απόλυτα κατανοητή και ξεκάθαρη η προτίμηση του Κριστιάνο Ρονάλντο στις ατομικές διακρίσεις. «Όχι, δεν είναι το πιο σημαντικό απ' όλα, αν έλεγα ότι δεν μου αρέσουν, θα ήταν ψέμματα. Μου αρέσουν και πολύ μάλιστα» είπε σε μια μίνι – συνέντευξη που παραχώρησε στον Γκάρι Νέβιλ πριν από την παγκόσμια, πρώτη προβολή της ταινίας του στο Λονδίνο και στο φιλμ αντιληφθήκαμε απόλυτα τι ήθελε να πει. Το γεγονός πως βλέποντας τον Λιονέλ Μέσι να κατακτά τέσσερις σερί Χρυσές Μπάλες, τον είχε αποτελειώσει... «Σκεφτόμουν να μην ξαναπάω να διεκδικήσω το βραβείο...» ήταν τα λόγια του Πορτογάλου, που μάλιστα, τονίζει ότι «εκείνος ο φάκελος από τον οποίο βγαίνει το όνομα για τη Χρυσή Μπάλα, αλλάζει τα πάντα....». Έχει εγωισμό, του αρέσει ο εαυτός του, η λάμψη που απολαμβάνει το όνομά του ή το... κωδικό όνομα «CR7» και όπως δηλώνει ανοιχτά και δίχως προκατάληψη, «δουλεύω σκληρά και θεωρώ ότι στη δουλειά μου είμαι ο καλύτερος. Δουλεύω για να είμαι ο καλύτερος και πιστεύω ότι κανείς δεν είναι πάνω από εμένα...».

Ο γιος του που είναι περήφανος, αλλά «σοκάρεται»

Σε μια από τις τελευταίες σκηνές της ταινίας, ο γιος του Κριστιάνο Ρονάλντο, δείχνει τρομαγμένος από τον κόσμο που κυνηγούσε τον πατέρα του μετά την αποκάλυψη του αγάλματός του στη γενέτειρά του, τη Μαδέιρα. Σίγουρα, είναι περήφανος για τον μπαμπά του, αντιλαμβάνεται τη σημασία αυτού που κάνει, της φήμης που έχει, της ζωής που κάνει, των ανέσεων, της ανάγκης του να δίνει τα πάντα και να κάνει τα πάντα στην προσωπική του ζωή ώστε να πρωταγωνιστεί στο ποδόσφαιρο και μάλιστα, ο μικρός δεν θα πρέπει να έχει κανένα παράπονο από τη συντροφιά και την ασφάλεια που του προσφέρει ο Ρονάλντο, που – τουλάχιστον στην ταινία – δείχνει υπόδειγμα πατέρα. Ωστόσο, όλο αυτό που ... τραβάει ο πιτσιρικάς σε τόσο αγαθή ηλικία, που αναγκάζεται να υπομείνει όλα τα φλας της δημοσιότητας, όλο τον κόσμο που ουρλιάζει, που σπρώχνει και σπρώχνεται για να αγγίξει τον Πορτογάλο, που όλο αυτό που βλέπει μπορεί εύκολα να τον επηρεάσει αλλά το μετριάζει η απομόνωση του σπιτιού όταν τα φώτα σβήνουν, δεν το λες ούτε εύκολο, ούτε καλό... Ωστόσο, προφανώς και το έχει συνηθίσει... Σε σημείο που να θέλει να γίνει κι εκείνος ποδοσφαιριστής (για την ώρα, αφού είναι μονάχα 5 ετών και ... θα αλλάξει πολύ ο τρόπος σκέψης του).