Αν και στο πρώτο του παιχνίδι με τον Λεβαδειακό έδειξε κάποια καλά δείγματα, λόγω της εξέλιξης του αγώνα, δεν μπορούσαν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα. Σε αυτό που ακολούθησε, με τον Πλατανιά, η απόδοσή του ήταν πάλι σε θετική, όμως χάθηκε στο (δικαιολογημένα) γενικότερο κλίμα αμφισβήτησης που υπήρχε για την εμφάνιση του Παναθηναϊκού στον μεσοεπιθετικό τομέα. Τρίτη και φαρμακερή όμως στην Ξάνθη και ο Ράσμους Τελάντερ έδειξε ένα κομμάτι από τις πολλές ικανότητες που διαθέτει, στρέφοντας πάνω του όλα τα φώτα της δημοσιότητας...

Μπορεί να πέτυχε το γκολ της... απόδρασης του «τριφυλλιού» από τα Πηγάδια, όμως αυτό ήταν απλά το... κερασάκι στην τούρτα της εξαιρετικής και ηγετικής σε κάποια σημεία απόδοσή του. Και αυτό γιατί ως αμυντικός, πρώτα θα πρέπει να κριθεί για τις ανασταλτικές του ικανότητες. Εκεί δηλαδή που κυριολεκτικά διέπρεψε, ασχέτως αν είχε απέναντί του μία ομάδα που στις 5 (δεν υπολογίζουμε το χθεσινό παιχνίδι) πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος είχε πετύχει μόλις 3 γκολ.

Τόσο στην αναμέτρηση της 6ης αγωνιστικής, όσο και στις δύο προηγούμενες που είχε αγωνιστεί στο πλάι του Στάθη Ταυλαρίδη, ο 24χρονος στόπερ έδειξε να διαθέτει αυτό το πάθος που θέλουν όλοι να βλέπουν στους παίκτες της ομάδας του. Κόντρα στον Πλατανιά μάλιστα, χάρη σε αυτό το χαρακτηριστικό του ξεχώρισε σαν την μύγα μέσ΄το γάλα από την υπόλοιπη, άνευρη ομάδα του «τριφυλλιού». Η εικόνα του να αποχωρεί προσωρινά ματωμένος από το παιχνίδι στην Ξάνθη και μόλις μπαίνει να στέλνει την μπάλα στα δίχτυα, έφτιαξε ακόμη περισσότερο τον κόσμο που βλέπει, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, την επιλογή του Ρενέ Χένρικσεν να δικαιώνεται...

Παράλληλα, έδειξε πολύ δυνατός στο 1 vs 1, όπου ήταν σχεδόν ανίκητος όσες φορές βρέθηκε απέναντι είτε από τον Ερέα, είτε από τον Καπετάνο... Η μοναδική φάση που εκτέθηκε ήταν αυτή με την κεφαλιά του Βασιλακάκη μετά την είσοδο του Σάντσεθ, καθώς αμφότεροι χρειάζονταν λίγα λεπτά για να βρουν τους χώρους τους μετά την αντικατάσταση του Ταυλαρίδη. Σε όλο το υπόλοιπο διάστημα, η συνεργασία του με τον Έλληνα αμυντικό, αλλά και με τους μπακ ήταν εξαιρετική...

Και λέμε «τους» μπακ, γιατί ο Τελάντερ ξεκίνησε παίζοντας ως δεξιό στόπερ, όντας ανάμεσα στους Ταυλαρίδη και Μαρινάκη, ενώ από το 64', όταν και μπήκε ο Σάντσεθ, πήγε στην αριστερή πλευρά του κέντρου της άμυνας, με αποτέλεσμα να βρίσκεται μεταξύ των δύο Ισπανών. Ωστόσο, αυτή η μικρή αλλαγή δεν επηρέασε καθόλου την απόδοσή του, που παρέμεινε σε εξαιρετικά επίπεδα...

Αξίζει μάλιστα να επισημανθεί και η διάθεση που έδειξε στο δεύτερο μισό, τόσο του πρώτου ημιχρόνου, όσο και της επανάληψης να κατεβάσει την μπάλα και να βοηθήσει την ομάδα του να την κυκλοφορήσει καλύτερα, προκειμένου να απεγκλωβιστεί από την πίεση της Ξάνθης...

Εκεί όμως που πραγματικά έδειξε να μην έχει αντίπαλο ήταν στις εναέριες μονομαχίες (με εξαίρεση φυσική την φάση του Βασιλακάκη), όπου έδειξε ανίκητος, καθαρίζοντας όλες τις σέντρες που πήγαιναν προς το μέρος του. Μάλιστα, η απόδοσή του στον συγκεκριμένο τομέα, αποκτά μεγαλύτερη σημασία, με δεδομένο οτι τα τελευταία δύο χρόνια ο Παναθηναϊκός έχει «πληγωθεί» αρκετά με αυτό τον τρόπο...

Αν ο Δανός συνεχίσει με τους ίδιο ρυθμούς και στο δύσκολο πρόγραμμα που ακολουθεί με 3 ντέρμπι και άλλα δύο παιχνίδια με δύσκολες ομάδες, τότε στον Παναθηναϊκό θα μπορούν να τρίβουν τα... χέρια τους από ικανοποίηση, καθώς θα έχουν βρει στόπερ για πολλά χρόνια...