Γεννήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συγκεκριμένα στις 29 Απριλίου 1993. Τότε που η νυν ομάδα του, ο Αστέρας Τρίπολης, «βολόδερνε» στο περιφερειακό πρωτάθλημα κι εκείνος άρχισε να μεγαλώνει στο Νεοχώρι Χαλκιδικής. Εγινε μέλος του 21 χρόνια αργότερα. Χρονιά που το κλαμπ γνώρισε τα «λούσα» της Ευρώπης και ο Γιάννης Γιαννιώτας έφερε κι εκείνος τον δικό του ευρωπαϊκό αέρα που «μάζεψε» στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας… Το gazzetta.gr παρουσιάζει τον 21χρονο ποδοσφαιριστή, που έγινε πρωταγωνιστής τη βραδιά που ονειρευόταν. Διότι κάθε Αρειανός σαν κι αυτόν ονειρεύεται τέτοιες βραδιές σαν αυτή που πέρασε ο ΠΑΟΚ…

Το πρώτο δελτίο και τα «πήγαινε – έλα»

Σε ηλικία 13 χρονών υπογράφει το πρώτο του δελτίο. Είναι στην ομάδα του χωριού του, τον Μέγα Αλέξανδρο Νεοχωρίου, εκεί όπου έμεινε για πολύ λίγο. Ο πατέρας του Χρήστος όμως ονειρεύεται για τον γιο του διαφορετικά πράγματα. Μεγαλύτερα. Όνειρα πραγματικά. Και ζει μαζί του κάθε μέρα επί πέντε χρόνια την αγωνία, τις φιλοδοξίες, τις χαρές και τις απογοητεύσεις.

Το… ταξίδι ξεκινά το καλοκαίρι του 2006. Μπαμπάς και γιος Γιαννιώτας κάνουν 170 χιλιόμετρα και φτάνουν από την ορεινή Χαλκιδική στο «Κλεάνθης Βικελίδης», προκειμένου ο μικρός να δοκιμαστεί στις ακαδημίες του Αρη. «Κύριε Χρήστο φέρε πάλι το παιδί γιατί έχει πολλές δυνατότητες», η ατάκα του προπονητή των ακαδημιών, Παντελή Κοντούτσικου, στον πατέρα του μετά από δύο προπονήσεις. Και κάπου εκεί το Νεοχώρι Χαλκιδικής – Θεσσαλονίκη μετατρέπεται σε Παγκράτι – Κολιάτσου. Έξι μέρες την εβδομάδα επί πέντε χρόνια οι δυο τους μπαίνουν στο αυτοκίνητο και κάνουν σχεδόν 200 χιλιόμετρα «πήγαινε – έλα». Πέντε ολόκληρα χρόνια. ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών. Ο Χρήστος τελειώνει από τη δουλειά στα Μεταλλεία Χαλκιδικής, ο μικρός Γιάννης σχολάει απ’ το σχολείο και το ταξίδι ξεκινά. Προπόνηση και πάλι πίσω. Την επόμενη μέρα το ίδιο.

Μέχρι που ο μικρός μεγαλώνει. «Καταπίνει» τα τμήματα υποδομής γρηγορότερα από τους υπόλοιπους και φτάνει μέχρι την Κ-20 του Αρη. Σε όλη αυτή την πορεία έχει δίπλα του τον Τάσο Θέο, νυν προπονητή της Κ-16 του Ολυμπιακού, ο οποίος τον πιστεύει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Η μεγάλη ομάδα αρχίζει να πλησιάζει ολοένα και περισσότερα. Έρχονται οι πρώτες αποστολές, παράλληλα με την καταπληκτική πορεία στο πρωτάθλημα των «μικρών». Ο Γιαννιώτας κατακτά τον τίτλο παρέα με τον Μπουγαϊδη, τον Διούδη και τους υπόλοιπους πιτσιρικάδες της «καλής» φουρνιάς του Άρη. Όλοι μαζί την επόμενη σεζόν υπογράφουν επαγγελματικά συμβόλαια, εκμεταλλευόμενοι και την αδυναμία της ομάδας

να κάνει μεταγραφές λόγω μη αδειοδότησης. Κι όχι μόνο υπογράφουν, αλλά μπαίνουν και στα βαθιά. Το ταξίδι Χαλκιδική – Θεσσαλονίκη λαμβάνει τέλος και δίνει τη σκυτάλη στο ταξίδι καθιέρωση – καταξίωση.

Ο Ολυμπιακός, ο Παναθηναϊκός και η Φορτούνα

Ο Γιάννης ανοίγει τα φτερά του και αγωνίζεται πλέον βασικός στον αγαπημένο του Άρη. Θέλεις η ταχύτητα, θέλεις τα… βραζιλιάνικα κολπάκια με τη μπάλα, ο κόσμος στρέφει την προσοχή του πάνω του. Οι φίλοι του Άρη αρχίζουν να τον αγαπούν. Οι σκάουτερς στο «Κλεάνθης Βικελίδης» πληθαίνουν Κυριακή την Κυριακή. Και πρώτος «χτυπά» ο Παναθηναϊκός. Ο τότε πρόεδρος του «τριφυλλιού», Δημήτρης Γόντικας, έρχεται σε συμφωνία μαζί του, αλλά το «δεν θέλω Ελληνες» του Ζεσουάλντο Φερέιρα βάζει «στοπ».

Δεύτερη απόπειρα, ο Ολυμπιακός. Οι «ερυθρόλευκοι» τα βρίσκουν με τον Αρη και τα ρεπορτάζ της εποχής γράφουν πως δίνουν μέχρι και προκαταβολή. Μέχρι που ο Αντώνης Ζαμπέτας – διευθύνων σύμβουλος της ΠΑΕ εκείνη την περίοδο – αποφασίζει πως ο μικρός δεν θα κατηφορίσει στον Πειραιά και επιστρέφει τα χρήματα πίσω. Λίγες μέρες αργότερα γίνεται γνωστό πως ο Γιαννιώτας πουλήθηκε στην Φορτούνα Ντίσελντορφ, με τον Άρη να καρπώνεται περίπου 500.000 ευρώ.

Η μεταγραφή του στη Γερμανία είναι και ο λόγος που «τα σπάει» με τον επί χρόνια εκπρόσωπό του, Σπύρο Σιούγγαρη. Ο τελευταίος του λέει πως δεν είναι ακόμα έτοιμος για το εξωτερικό, αλλά ο Γιαννιώτας πείθεται από τον Πολ Κουτσολιάκο, που του ανοίγει την πόρτα της Γερμανίας και τον στέλνει στην Φορτούνα.

Τα προβλήματα στη Γερμανία και το παράθυρο επιστροφής

Στη Γερμανία τα βρίσκει σκούρα. Δυσκολεύεται σχεδόν σε όλα. Θέλει, αλλά δυσκολεύεται. Το πρώτο εξάμηνο της περσινής σεζόν μένει πίσω λόγω ενός τραυματισμού. Επανέρχεται, δουλεύει, προσπαθεί, αλλά δεν κερδίζει ποτέ ούτε ευκαιρίες, ούτε την εμπιστοσύνη του προπονητή της Φορτούνα, Ολιβερ Ρεκ.

Στο δεύτερο εξάμηνο παίζει ελάχιστα και το καλοκαίρι έχει πάρει ήδη την απόφαση πως δεν θέλει να χαραμίσει δεύτερο χρόνο εκεί. Όλη η χρονιά του προκαλεί εκνευρισμό και άγχος, με αποτέλεσμα το περασμένο καλοκαίρι να μην πάει καν σε ένα ματς της Φορτούνα. Όλο το πούλμαν τον περίμενε, αλλά εκείνος δεν φάνηκε ποτέ. Οι Γερμανοί τον στέλνουν στη β’ ομάδα και ουσιαστικά η πρώτη απόπειρά του για καριέρα στο εξωτερικό τελειώνει εκεί. Θα είναι όμως και η τελευταία; Πιθανόν όχι. Ήδη ομάδες της Τσβάιτελίγκα, όπως η Καϊζερσλάουτερν και η Γκρόιτερ Φιρτ έχουν σημειωμένο με μαρκαδόρο το όνομα του στους «υπό παρακολούθηση» ποδοσφαιριστές.

Ο άνθρωπος Γιαννιώτας

Τον βλέπεις στο γήπεδο να κάνει τσαλίμια και σου βγάζει βεντετισμό. «Καβάλημα». Οι φίλοι του ορκίζονται πως μόνο τέτοιος δεν είναι εκτός αγωνιστικού χώρου. Οι Γερμανοί,

στον ένα χρόνο που τον έζησαν, μιλούσαν για ένα παιδί που θέλει να τον έχεις από κοντά. Να τον «χαϊδεύεις». Έτσι θα του κρατήσεις την ψυχολογία σε υψηλά επίπεδα και θα σου προσφέρει στο γήπεδο όλα όσα μπορεί. Κάτι που δεν έκαναν οι Γερμανοί για εκείνον κι εκείνος για τους Γερμανούς.

Από το Ντίσελντορφ γύρισε αλλαγμένος. Κυρίως στην εξωτερική του εμφάνιση. Άλλο ντύσιμο, διαφορετικό στυλ. Πιο ευρωπαίος. Πιο… εστέτ. Δεν ξέχασε όμως λεπτό τις παρέες του. Με τον Διούδη ήταν, είναι και θα είναι «αδέρφια». Φίλοι πραγματικοί. Ο Διούδης τον συνόδευσε μέχρι το Ντίσελντορφ τις πρώτες του μέρες εκεί και έμεινε μαζί του για καιρό, μέχρι να συνηθίσει. Οι δυο τους βρέθηκαν πριν από λίγες μέρες στο «Κλεάνθης Βικελίδης» για να παρακολουθήσουν τον αγαπημένο τους Άρη σε ματς Γ’ Εθνικής.

Άλλωστε ο Άρης παραμένει γι’ αυτούς η ομάδα της καρδιάς τους. «Κάποια στιγμή θα γυρίσω στον Άρη», είχε πει όταν έφευγε από τη Θεσσαλονίκη για τη Γερμανία. Το λέει και το πιστεύει. Θα γυρίσει για να δώσει χαρά σ’ έναν κόσμο που τον αγάπησε. Και από το βράδυ του Σαββάτου και τα δύο γκολ κόντρα στον ΠΑΟΚ στο 3-0 της Τρίπολης τον λάτρεψε…

Μάθετε ότι…

* Τα πρώτα του χρήματα δεν έγιναν ούτε ρούχα, ούτε παπούτσια, ούτε… κλάμπινγκ. Έγιναν… αυτοκίνητο. Βλέπετε τα χιλιόμετρα που είχε κάνει για χάρη του ο πατέρας του τον έκαναν να εκτιμήσει πόσο σημαντικό είναι το αυτοκίνητο.

* Ο γυμναστής που είχε στον Άρη, Νίκος Βλάχος, δεν είχε εστιάσει ούτε στη φυσική του κατάσταση, ούτε στην τακτική. Προσπάθησε να τον μάθει να τρέχει με τον σωστό τρόπο. Εστίασε στο πως πρέπει να χρησιμοποιεί τα χέρια του ώστε να μην χάνει σε έκρηξη και ταχύτητα, μιας και το τρέξιμο του ήταν – και παραμένει – ιδιαίτερο.

* Φεύγοντας από την Φορτούνα «έχασε» λεφτά. Πολλά λεφτά, αφού το συμβόλαιο του ήταν 4ετες κι εκείνος γύρισε στον πρώτο χρόνο. Λίγο τον ενδιαφέρει. Προτιμά να τον θυμηθούν και να τον δουν και στην Εθνική Ελλάδας. Με εμφανίσεις σαν αυτή κόντρα στον ΠΑΟΚ ο στόχος του έρχεται ακόμα πιο κοντά.