Ήταν ο άνθρωπος που πήρε το «τιμόνι» του... κόκκινου καραβιού στα χέρια του έπειτα από τη θητεία του Μπιλ Σάνκλι στον σύλλογο του Μέρσεϊσαϊντ και αυτό ενδεχομένως να του «κόστισε» σε αναγνώριση της δουλειάς του.

Ποιος όμως θα ξεχάσει στη Λίβερπουλ πως στα 9 χρόνια (1974-1983) κατά τα οποία ο Πέισλι υπηρέτησε τον σύλλογο από το πόστο του προπονητή, κατέκτησε 6 πρωταθλήματα, 3 ευρωπαϊκά, 3 Λιγκ Καπ, 6 charity shields, 1 Κύπελλο UEFA και 1 Σούπερ Καπ Ευρώπης;

Ο εκ των θρυλικών μορφών που πέρασαν ποτέ από την ομάδα του μεγάλου λιμανιού και «έφυγε» σαν σήμερα, 14/2, πριν από 21 χρόνια, είναι άνθρωπος του οποίου το ποδοσφαιρικό μυαλό για την εποχή εκείνη ήταν ο απόλυτος παράγοντας της μεγάλης επιτυχίας που βίωναν οι «κόκκινοι».

Κλασσική αναμέτρηση στα νοκ άουτ μεταξύ Παρί και Μπάρτσα! Θα σκοράρει ο Σουάρες οδηγώντας τους Καταλανούς στη νίκη;

Έχει υπάρξει, άλλωστε, η παραδοχή του Τόμι Σμιθ από το 1977, όταν είχε αναφέρει ότι: «τακτικά ήμασταν πολύ καλύτεροι από την εποχή του Σάνκλι. Ο Πέισλι μπορούσε να διαβάσει εξαιρετικά ένα παιχνίδι και μας το είχε περάσει αυτό».

Για πολλούς, ήταν εκ των κορυφαίων προπονητών, αν όχι ο... κορυφαίος (δύσκολο να κρίνει κανείς...) που πέρασε από το αγγλικό ποδόσφαιρο και μάλιστα, δεν είχε ούτε την προβολή, ούτε τον ενδιέφερε να κερδίσει τον κόσμο με τακτικές λαϊκισμού, ούτε καν να βγει μπροστά και ν' απολαύσει με το παραπάνω τους καρπούς των προσπαθειών του όντας από τους πιο επιτυχημένους τεχνικούς στην ιστορία της Λίβερπουλ.

Άνθρωπος ταπεινός, απόλυτα μετριόφρων, που όταν αντιλαμβανόταν ότι κάποια από τα ίδια του τα λόγια δεν ήταν αρκετά για να μεταδώσουν ενέργεια και κίνητρο στους ποδοσφαιριστές, σταματούσε να μιλάει ως προπονητής, άφηνε το συναίσθημα να ξεχειλίσει και αρκούσε το σύνθημα: «Όλα αυτά είναι μ#@%@, μπείτε μέσα και νικήστε τους»!

Κανείς δεν πρόκειται ν' αρνηθεί πως ο Μπομπ Πέισλι είναι από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιρανθρώπους, είτε για το Μέρσεϊσαϊντ, είτε σε πολύ ευρύτερο πλαίσιο...

Η «Paisley Gateway», στέκει αγέρωχη στο «Άνφιλντ» για τον θρύλο που άφησε την τελευταία του πνοή στα 77 του χρόνια...

Έξω από το «Kop», υπάρχει πλέον η Πλατεία Πέισλι, εις μνήμη του αναμορφωτή και εκ των σπουδαιότερων ανθρώπων που πέρασαν από τη Λίβερπουλ.

«Αν βρεθείς στη μεγάλη περιοχή και δεν ξέρεις τι να κάνεις, αρχικά στείλε τη μπάλα στα δίχτυα και μετά θα συζητήσουμε τις υπόλοιπες επιλογές...» είναι μια από τις πιο δημοφιλείς ατάκες του, που έμειναν στην ιστορία.

Η σύζυγός του, Τζέσι, άφησε την τελευταία της πνοή πριν από πέντε χρόνια (8/2/2012), στην ηλικία των 96 ετών, με τον γιο του θρυλικού προπονητή, Γκρέιαμ, να τονίζει τότε: «Η μητέρα μου, ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από τον πατέρα μου και τη δουλειά που έκανε... Τον είχε πολύ ψηλά και γενικότερα αισθανόταν κι εκείνη κομμάτι της Λίβερπουλ. Πάντοτε τον στήριζε 100%. Ποτέ της δεν... βλαστήμησε ή δεν καταράστηκε το χρόνο που πέρασαν χώρια, όταν ο πατέρας μου είχε υποχρεώσεις και ταξίδια με την ομάδα. Όταν έλειπε ο πατέρας μου, είχε τον απόλυτο έλεγχο στην οικογένεια και στο σπίτι εκείνη».

Τον Φεβρουάριο του 1992, ο Μπομπ Πέισλι αναγκάστηκε λόγω θεμάτων υγείας (προσβλήθηκε από τη νόσο Αλτσχάιμερ) να εγκαταλείψει τελείως την αγαπημένη του Λίβερπουλ, στην οποία τότε εκτελούσε χρέη αντίστοιχου τεχνικού διευθυντή της σύγχρονης εποχής.

Από ποδοσφαιριστής, έγινε φυσιοθεραπευτής, προπονητής και μετέπειτα κομμάτι του επιτελείου αυτού του συλλόγου, τον οποίο δεν θ' άφηνε για καμία άλλη ομάδα. Ούτε καν για τη Ρεάλ Μαδρίτης που τον προσέγγισε το 1977, έχοντας αντιληφθεί τις επιτυχημένες τακτικές του, όμως, η «βασίλισσα» έλαβε την απάντηση: «Είμαι καλά εδώ που είμαι, σας ευχαριστώ, αλλά λυπάμαι...».

Ο Πέισλι, ήταν ο άνθρωπος που πήρε τον τεράστιο, Κένι Νταλγκλίς στο Μέρσεϊσαϊντ, με τον King Kenny να δηλώνει: «Δίχως την παραμικρή αμφιβολία, ήταν ο πιο πετυχημένος Άγγλος προπονητής που πέρασε ποτέ... Ήταν άνθρωπος που δεν τον ενδιέφερε ο εαυτός του, ή ο τρόπος με τον οποίο θα τραβούσε τα φώτα πάνω του. Ήξερε τι ήθελε από την ομάδα και ήταν απλά χαρούμενος που είχε τη δουλειά του και καθημερινά η ασχολία του ήταν το ποδόσφαιρο. Από τις χιλιάδες αποφάσεις που θεωρώ ότι σαν προπονητής θα κλήθηκε να πάρει στην καριέρα του, οι 99,9 θα του βγήκαν σε καλό.

Ήταν τέτοιος άνθρωπος που αν η ομάδα του πήγαινε καλά και τα μέλη της οικογένειάς του ήταν υγιή και χαρούμενα, θα απολάμβανε την ημέρα του με... στοίχημα στον ιππόδρομο. Του άρεσαν τα απλά. Απολάμβανε τα ουσιώδη.

Ο κόσμος θυμάται το μέγεθος του Μπιλ Σάνκλι και δεν δίνει τόση βαρύτητα στον Πέισλι, όμως, αν δεν ήταν εκείνος, μαζί με τους Φάγκαν και Μόραν, εκείνη η τετράδα γενικότερα, ουδείς μπορεί να γνωρίζει που θα βρισκόταν ο σύλλογος τώρα...».