Κατσουράνης: «Δεν έχουμε Μέσι και Ρονάλντο»

Για την απόφασή του να δεχθεί την πρόταση να αγωνιστεί στην Ινδία, μίλησε στο «livemint.com» ο Κώστας Κατσουράνης. Ο διεθνής μέσος αναφέρθηκε παράλληλα στην παρουσία της Εθνικής ομάδας στο Μουντιάλ της Βραζιλίας, πλέκοντας το εγκώμιο του Ότο Ρεχάγκελ και του Βασίλη Γκαγκάτση για τον θρίαμβο του 2004...

Τι σε ενθουσίασε περισσότερο για να έρθεις να παίξεις ποδόσφαιρο στην Ινδία;
Η ιδέα του να έρθω εδώ ήταν ωραία. Η περίοδος του πρωταθλήματος δεν είναι τόσο μεγάλη, κάτι που είναι σημαντικό. Είναι κάτι καινούργιο στην ζωή μου, μία νέα πρόκληση. Μου αρέσει εδώ, αν και έχω 2-3 ημέρες που έφτασα. Ήμουν στο Μουμπάι και τώρα εδώ στο Δελχί, το οποίο είναι κανονικό. Δεν έχει κάτι το περίεργο. Δεν είχα διαβάσει για το ποδόσφαιρο στην Ινδία, αλλά τώρα είναι κάτι καινούργιο για όλους μας. Όλοι θέλουν να βελτιωθεί το ποδόσφαιρο, αλλά αυτό θα πάρει λίγο χρόνο. Πρέπει να έχεις μία καλή βάση, ομάδα που να έχουν δικές τους προπονητικές εγκαταστάσεις, ενώ οι Ινδοί ποδοσφαιριστές πρέπει να αρχίζουν να παίζουν στην Ευρώπη. Στο ποδόσφαιρο η οργάνωση είναι σημαντικό κομμάτι, πιο πολύ και από όσα γίνονται εντός του αγωνιστικού χώρου.

Είσαι ο μοναδικός παίκτης που έπαιξες στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας. Πως ήταν η εμπειρία εκεί...
Για αρχή, θα μπορούσαμε να τα είχαμε πάει καλύτερα. Αν είχαμε λίγο πιο δυνατή καρδιά, θα μπορούσαμε να είχαμε προκριθεί στην επόμενη φάση. Τα δώσαμε όλα όμως, μπορούσαμε να προκριθούμε και νομίζω οτι έπρεπε. Από τη στιγμή όμως που ματς πήγε στα πέναλτι ήταν 50-50 και ο Κέιλορ Νάβας βρέθηκε στην μέρα του. Σε όλα τα παιχνίδια παίξαμε καλό ποδόσφαιρο και τα δώσαμε όλα στο γήπεδο. Αυτό είναι το πιο σημαντικό πράγμα για εμάς. Σαν ποδοσφαιριστής πάντα ονειρεύεσαι να παίξεις με την Εθνική ομάδα της χώρας σου σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, ειδικά σε αυτό που γίνεται στην Βραζιλία.

Επαιξες στην Πορτογαλία με την Μπενφίκα. Πως ήταν τα πράγματα εκεί;
Το επίπεδο στην Πορτογαλία είναι πολύ καλό. Είχα μία πολύ καλή σχέση με τον κόσμο της Μπενφίκα που με εκτίμησε τα τρία χρόνια που έπαιξα εκεί. Είχα προτάσεις από την Τσέλσι, την Ατλέτικο και τη Βιγιαρεάλ όσο έπαιζα στην Πορτογαλία αλλά η Μπενφίκα δεν μου επέτρεψε να φύγω. Τελικά έγινα και αρχηγός της ομάδας κάτι που ήταν μεγάλη τιμή.

Κερδίσατε το Euro 2004, γεγονός που συνιστά μία από τις πιο σπουδαίες αθλητικές ιστορίες. Πείτε μας πράγματα για τον Οτο Ρεχάγκελ...
Ο Οτο Ρεχάγκελ άλλαξε τα πάντα στην Εθνική ομάδα της Ελλάδα μαζί με τον Βασίλη Γκαγκάτση. Βασικά ο πρόεδρος επέτρεψε στον προπονητή να κάνει ότι θέλει. Η Εθνική επί Ρεχάγκελ έπαιζε σαν σύλλογος και έτσι πήραμε το Euro του 2004 που ήταν μεγάλη επιτυχία. Στα 12 χρόνια μου στην ομάδα πετύχαμε περισσότερα από όσα μπορούσα να φανταστώ.

Δεχθήκατε συχνά κριτική ότι η Εθνική σας παίζει βαρετό ποδόσφαιρο...
Η Ελλάδα δεν είναι Βραζιλία όπου οι πάντες παίζουν ποδόσφαιρο. Είμαστε μία μικρή χώρα. Μπορεί να έχουμε μία βαρετή ομάδα αλλά δεν διαθέτουμε παίκτες όπως ο Μέσι και ο Ρονάλντο. Παίζουμε πάντα ως ομάδα και προσπαθούμε να εκμεταλλευτούμε τις δικές μας αρετές. Τα τελευταία χρόνια βελτιωνόμαστε και επιθετικά. Αλλά ο τρόπος παιχνιδιού εξαρτάται πάντα από τους παίκτες που έχεις.

Ποια είναι η κατάσταση τώρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο με την οικονομική κρίση στη χώρα;
Τα πράγματα δεν είναι καλά αλλά ο κάθε ένας προσπαθεί να βελτιώνεται. Το ελληνικό ποδόσφαιρο χρειάζεται μεγαλύτερη αγάπη για το άθλημα. Νοιάζονται μόνο για το αποτέλεσμα, το να χάσεις ή να νικήσεις. Ολος ο οργανισμός του ποδοσφαίρου μπορεί να βελτιωθεί. Με την κρίση είδαμε περισσότερους νεαρούς Ελληνες να παίζουν διότι οι ομάδες δεν έχουν πια χρήματα για μεταγραφές.