Θα μπορούσε να ήταν το ανέκδοτο της χρονιάς, αλλά είναι η πραγματικότητα, δυστυχώς αντιπροσωπευτική της τραγικής κατάστασης του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οι διαιτητές της Superleague εξετάζουν και συζητούν το ενδεχόμενο αποχής, λόγω των κατηγοριών που αντιμετωπίζουν έξι συνάδερφοι τους για την εγκληματική οργάνωση.

Οπως έλεγαν στις μεταξύ τους συζητήσεις, δεν είναι δυνατόν να παίζουν κάθε Σαββατοκύριακο με την πλάτη στον τοίχο, ούτε να ποινικοποιούνται τα ανθρώπινα λάθη τους. Αν ακούσεις το... παράπονο τους, χωρίς να εμβαθύνεις στα διαιτητικά δρώμενα, μπορεί και να τους δικαιολογήσεις ή τουλάχιστον να αντιληφθείς το παράπονο τους.

Ωστόσο, γνωρίζοντας όλοι μας πρόσωπα και πράγματα στο χώρο και βλέποντας κάθε φορά τα επαναλαμβανόμενα λάθη τους, μόνο να γελάσουμε μπορούμε με όσα ισχυρίζονται!

Τα ανθρώπινα λάθη είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα, όποιο επάγγελμα και ν' ασκείς ή ότι και να κάνεις στην καθημερινή σου ζωή.

Τα σφάλματα, όμως, των Ελλήνων διαιτητών ξεπερνούν το όριο του... ανθρώπινου λάθους και αγγίζουν την ασχετοσύνη ή τον επηρεασμό.

Τυχαίο ήταν το γεγονός, ότι στις δύο πρώτες αγωνιστικές του νέου έτους υπήρχαν επτά διαμαρτυρίες για τη διαιτησία από έξι ομάδες. Δηλαδή διαμαρτυρήθηκαν μέσα σε 12 μέρες το 1/3 των συλλόγων της Super League !

Τυχαία ήταν τα πέντε ανύπαρκτα οφσάιντ που έδωσε ο Μάνταλος στο Αστέρας – Ολυμπιακός, το πέναλτι που δεν σφύριξε ο Παππάς στο Παναιτωλικός – Ολυμπιακός, η πιο πρόσφατη αποβολή του Μπούρμπου στο Πανθρακικός – Παναθηναϊκός ή τα εγκλήματα του Καλογερόπουλου στο Αστέρας – ΠΑΟΚ!

Φυσικά αυτά ήταν ενδεικτικά κάποια από τα πολλά φετινά λάθη, καθώς η λίστα είναι ατελείωτη και η επανάληψη των φαλτσοσφυριγμάτων των ρέφερι, δεν οδηγεί πουθενά.

Πέρα, όμως, από τον παράγοντα λάθος, μόνο τυχαίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί, ότι σε κάθε δικογραφία για ύποπτους αγώνες ή για την εγκληματική οργάνωση, πάντα οι διαιτητές έχουν περίοπτη θέση.

Ας αφήσουν λοιπόν τα κροκοδίλεια δάκρυα κι ας αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που έχουν για την σαπίλα του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ας κάνουν την αυτοκριτική τους κι ας δουν ότι με εξαίρεση τον Κύρο Βασσάρα, ουδέποτε υπήρξε άλλος αξιόλογος διεθνής Ελληνας διαιτητής, ενώ πλέον όσοι έχουν πάρει διεθνές σήμα, σφυρίζουν σε ματς επιπέδου Βοσνία – Νησιά Φερόε ή σε κανένα ματς μικρών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.

Καλές λοιπόν οι διαμαρτυρίες, αλλά προέχει μια ψύχραιμη ανάλυση της κατάστασης που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει. Να ψάξουν πρώτα να δουν τι φταίει και μετά να αρχίσουν να κατηγορούν την δικαιοσύνη, τους παράγοντες, τις ομάδες, το σύμπαν όλο!