Ανασκόπηση χωρίς Μπάρτσα, Ρεάλ, Ατλέτικο

Ρεάλ, Μπαρτσελόνα, όπως και οι Κριστιάνο Ρονάλντο, Μέσι, αλλά πλέον και η Ατλέτικο Μαδρίτης βρίσκονται εκτός συναγωνισμού και συνεπώς και εκτός αφιερώματος, μιας και τα κατορθώματα τους τα έχουμε εξιστορήσει πλειστάκις!

Αφιερωμένο σε όσους απόλαυσαν τον Κριστιάνο Ρονάλντο σε μία καταπληκτική χρονιά

Αφιερωμένο σε όσους έλειψε ο Μέσι που έρχεται ξανά μαζί με τον καινούργιο χρόνο

Το 2013 φεύγει αφήνοντας μία χαραμάδα φωτός σε όσους αναζητούν μία πιο ανταγωνιστική Λα Λιγκα. Δεν είναι ότι το επίπεδο είναι χαμηλό. Απλά Μπαρτσελόνα και Ρεάλ τα τελευταία χρόνια έχουν εκτοξευτεί και δεν παίζονται Από την εποχή της Βαλένθια του Ράφα Μπενίτεθ δεν είχε υπάρξει η τρίτη ομάδα που θα έμπαινε σφήνα. Ωστόσο, η τωρινή Ατλέτικο δείχνει πως έχει τη δύναμη ακόμα να διεκδικήσει το πρωτάθλημα, παίζοντας μάλιστα εξαιρετικό ποδόσφαιρο και αυτό είναι αρκετό, ώστε να φέρει χαμόγελα στους ουδέτερους. Πριμέρα Ντιβισιόν όμως σημαίνει πολλά περισσότερα πράγματα και αξίζει να κοιτάξει κανείς και πίσω από τη φανταχτερή βιτρίνα.

Το 2013 και ειδικά το καλοκαίρι επήλθε κατά κάποιο τρόπο μία άτυπη πιστοποίηση πως η Πριμέρα δεν αποτελεί πλέον τη Γη της Επαγγελίας για τους απανταχού ποδοσφαιριστές. Με εξαίρεση τις Ρεάλ, Μπαρτσελόνα που πλήρωσαν περιουσίες και πήραν τους Γκάρεθ Μπέιλ, Νεϊμάρ, καμία άλλη ομάδα δεν μπορεί να τα… σκάσει για ισχυρές μεταγραφές. Η πρώτη συνέπεια ήταν να φύγουν ακόμα πιο μαζικά οι καλοί ξένοι και Ισπανοί των υπολοίπων συλλόγων. Από τους Φαλκάο, Νεγρέδο, Σολδάδο έως τους Μεδέλ, Αμορεμπιέτα, Κάνιας, ήταν πολύ σημαντικός ο αριθμός της μετανάστευσης ειδικά προς την Αγγλία και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε τους Ρόσι, Τιάγκο κτλ. που ξενιτεύτηκαν σε άλλες πολιτείες.

Σε πρώτη ανάγνωση η χρονιά που φεύγει αφήνει το ισπανικό πρωτάθλημα πιο φτωχό. Οι καλομαθημένοι σε παικταράδες Ισπανοί οπαδοί έτσι το βλέπουν. Εάν το κοιτάξει όμως κανείς με μία πιο προσεκτική ματιά θα δει το πόσο καλό κάνει στο ποδόσφαιρο της χώρας αυτή η εξαγωγική διαδικασία που με τη σειρά της συνοδεύεται από πλούσια παραγωγή ταλέντων. Η χρονιά λοιπόν μπορεί να φεύγει με απώλειες, αλλά στο δια ταύτα αφήνει μία γλυκιά γεύση που ξεχύνεται από το αστείρευτο ταλέντο του Ισκο, του Ιγιαραμέντι, του Κόκε, του Λαπόρτ, του Αλμπέρο Μορένο, οι οποίοι ήρθαν για να κλέψουν καρδιές. Το 2014 και το απώτερο μέλλον τους ανήκει...

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Μόνο βαρετό δεν ήταν το 2013 για τους Μερένγκες, που είχαν συνέχεια κάτι να ασχολούνται. Και να ασχολούμαστε και εμείς. Η χρονιά που φεύγει είχε σαν Νο1 θέμα στο ξεκίνημά της την τοποθέτηση του Ικερ Κασίγιας στον πάγκο από τον Ζοσέ Μουρίνιο, κάτι που έγινε μόνιμο όταν αποκτήθηκε ο Ντιέγο Λόπεθ. Η τελευταία σεζόν του Special One στο «Μπερναμπέου» ήταν από τις χειρότερες τις καριέρας του αφού έχασε το πρωτάθλημα με κάτω τα χέρια από κάποιον (να είναι πάντα καλά) Τίτο Βιλανόβα και το καλοκαίρι αποχώρησε για να πάρει στα χέρια του το τιμόνι ο Κάρλο Αντσελότι. Παρά την άφιξη του Καρλέτο όμως, οι Μπλάνκος τράβηξαν τα βλέμματα επειδή ήταν η Νο1 δραστήρια ομάδα στο παζάρι κάνοντας μία από τις πιο ακριβές μεταγραφές ever (σ.σ.: εάν αληθεύουν τα νούμερα, η 2η πιο ακριβή) με τον Γκάρεθ Μπέιλ (91), αλλά και μία από τις πιο μεγάλες πωλήσεις, αυτή του Μεσούτ Οζίλ στην Αρσεναλ (50). Μέσα σε όλα, αποκτήθηκε ο Ισκο (30), ενώ ο Ρονάλντο δήλωσε ανοικτά την δυσαρέσκειά του για την πώληση του Γερμανού playmaker. Και χωρίς αυτόν πάντως ο Κριστιάνο δεν είχε πρόβλημα να είναι τρομακτικός στο πρώτο μισό της φετινής σεζόν και παρά το φρένο που του έβαλε ο τραυματισμός, να έχει 18 γκολ πριν τις γιορτές. Ο Αντσελότι προσπάθησε να προσθέσει στην διαχείριση της Ρεάλ τη λέξη «συμβιβασμός» ενώ πολλή δουλειά χρειάστηκε να κάνει και στην άμυνα. Ο Ιταλός άφησε (και αυτός) τον πάγκο τον Κασίγιας και τουλάχιστον το κλείσιμο της σεζόν τον βρίσκει μόλις στο -5 από την πρώτη θέση και τις Μπαρτσελόνα-Ατλέτικο. Σημαντικό θέμα για τους Μερένγκες το οποίο εκκρεμεί ακόμα, είναι η ανανέωση η όχι του συμβολαίου του Τσάμπι Αλόνσο που μένει ελεύθερος σε έξι μήνες και που θα καθορίσει σε τεράστιο βαθμό το εγγύς αγωνιστικό μέλλον τους.

ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ
Ο Τίτο Βιλανόβα πήρε πολύ πιο εύκολα απ' ότι θα περίμενε ο οποιοσδήποτε το πρωτάθλημα, αλλά η σοβαρή ασθένεια του επίτασσε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την καταπολέμηση της. Στο Τσάμπιονς Λιγκ όμως πάτωσε με επική διπλή σφαλιάρα από τη Μπάγερν. Οι τραυματισμοί του Λιονέλ Μέσι ήταν το άλλο αξιοσημείωτο από τον Μάρτιο και παραμένουν μέχρι το φινάλε της χρονιάς, μιας και την αποχαιρετάει ενώ εξακολουθεί να βρίσκεται στα πιτς, βιώνοντας την λιγότερο παραγωγική περίοδο της καριέρας του από τότε που... μεγάλωσε. Αρχικά όμως ο Τάτα Μαρτίνο και εν συνεχεία ο Νεϊμάρ έφεραν τις μεγάλες αλλαγές στο «Καμπ Νόου».
Ο πρώτος επιχειρεί να μεταλλάξει τη Μπαρτσελόνα και αναζητώντας εναγωνίως εναλλακτικές για το «tiki taka», μπερδεύει ενίοτε τους παίκτες του και ίσως και τον εαυτό του. Πάλι καλά που ο Βραζιλιάνος έχει βρει ρυθμό στην πρώτη σεζόν του στην Ευρώπη και με τα γκολ και τις ασίστ του (μαζί με τον Σεσκ Φάμπρεγας) κρατούν την ομάδα στην 1η θέση. Η αλήθεια είναι όμως πως οι Μπλαουγκράνα δεν πείθουν. Το παιχνίδι τους δεν είναι πλέον τόσο μόνιμα ελκυστικό, με τον Κάρλες Πουγιόλ να βρίσκεται προ του αντίο και τον Τσάβι να έχει μεγαλώσει. Ο Αντρές Ινιέστα πάλι δεν είναι στα καλύτερα του και ο Μέσι μαλώνει δημόσια με τους αντιπροέδρους του συλλόγου για το συμβόλαιο του. Με όλα αυτά στην ημερησία διάταξη και τις φήμες περί πώλησης του, το 2014 φαντάζει σημείο εκκίνησης σημαντικών εξελίξεων. Καλών ή κακών; Θα δείξει...

ΑΤΛΕΤΙΚΟ ΜΑΔΡΙΤΗΣ
Η περσινή εξαιρετική πορεία, η 3η θέση και η κατάκτηση του Κυπέλλου στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» που έφερε και την πρώτη νίκη επί της Ρεάλ μετά το 1999, ήταν το καλύτερο ορεκτικό για τα... φετινά. Οι Ροχιμπλάνκος κάνουν θαύματα, έχοντας μάλιστα χάσει το αστέρι και πρώτο σκόρερ τους, Ραδαμέλ Φαλκάο. Η συγκατοίκηση στην κορυφή περιλαμβάνει πολύ καλό ποδόσφαιρο και παιχνίδι με το παιχνίδι δείχνει πως σφυρηλατεί πνεύμα πρωταθλητισμού. Οι 15 νίκες και η μία ήττα σε 17 αγωνιστικές, σηματοδοτούν το κορυφαίο μεταπολεμικό ξεκίνημα της ομάδας, ενώ στις επιτυχίες συμπεριλαμβάνεται και το δεύτερο διαδοχικό «2» επί της Ρεάλ. Σε αυτά προσθέστε και το αήττητο στους ομίλους (5 νίκες, 1 ισοπαλία) του Τσάμπιονς Λιγκ και την καλύτερη άμυνα της Πριμέρα (μόλις 11 γκολ) και θα έχετε μία καλή εικόνα τους θαύματος που συντελείται στο «Βιθέντε Καλδερόν».
Το σύνολο του Ντιέγο Σιμεόνε είναι μάλλον το πιο ισορροπημένο. Αμυντική σταθερότητα σε συνδυασμό με τον κορυφαίο νεαρό τερματοφύλακα του κόσμου (Κουρτουά). Μεσαία γραμμή που δαγκώνει, με τον αρχηγό Γκάμπι να είναι η ψυχή της ομάδας. Λίγο πιο μπροστά ξεχειλίζει το ταλέντο του Αρντά Τουράν και του Κόκε, με τον τελευταίο να θεωρείται κάτι σαν κράμα Τσάβι-Ινιέστα και με τις ασίστ του να έχει μπει στο μάτι όλων των μεγάλων της Ευρώπης. Στην κορυφή ο Νταβίδ Βίγια προσθέτει ποιότητα και εμπειρία, αλλά όλα τα λεφτά είναι ο Ντιέγκο Κόστα που έχει κάψει καρδιές. Με όλα τα παραπάνω η Ατλέτικο μπαίνει στο 2014 για να κάνει το όνειρο πραγματικότητα και αυτό πλέον το πιστεύουν οι ίδιοι και το φοβούνται οι αντίπαλοι τους...

ΟΣΚΑΡΙΚΟΣ
Από πέρσι φαινόταν πολύ η δουλειά που έκανε στο γήπεδο. Ωστόσο, η εκπληκτική φιγούρα του Ραδαμέλ Φαλκάο τον κρατούσε στη σκιά του. Τα 20 γκολ (10 στην Πριμέρα) την περασμένη σεζόν ήταν ένα καλό νούμερο, αλλά ακόμα καλύτερες ήταν οι 15 ασίστ του, με τις 9 εξ αυτών να τροφοδοτούν τον Κολομβιανό striker. Η πώληση του Φαλκάο έφερε και την ανάγκη απόκτησης επιθετικού. Ο Ντιέγο Σιμεόνε όμως προτίμησε τη βοήθεια του Νταβίδ Βίγια από τα δοθούν κάποια χρήματα για πρώτο βιολί. Αλλωστε είχε αποφασίσει πως αυτό το ρόλο θα τον έπαιζε ο Ντιέγκο Κόστα. Ο Βραζιλιάνος όχι απλά άδραξε την ευκαιρία, αλλά έχει εκτοξευτεί ήδη στα 23 γκολ, με τα 19 σε 17 ματς της Πριμέρα να τον έχουν φέρει μαζί με τον Λουίς Σουάρες στην πρώτη θέση για το «Χρυσό Παπούτσι». Γκολ με τη μία επαφή, δύναμη, αντοχή και τσαμπουκάς που περισσεύει όλα στην υπηρεσία της Ατλέτικο που κυρίως χάρη σε εκείνον βρίσκεται στην κορυφή. Δικαίως η τιμή του έχει εκτοξευτεί στα ουράνια. Το τι ποσό θα ζητήσουν το καλοκαίρι οι Μαδριλένοι παραμένει άγνωστο. Σίγουρα όμως θα είναι δικαιωματικά εξωφρενικό το νούμερο και ο Ντιέγκο Κόστα τον Ιούνιο λογικά θα ακολουθήσει τα βήματα των Φερνάντο Τόρες, Σέρχιο Αγουέρο και Φαλκάο.

ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ
Ο επί χρόνια αναντικατάστατος πορτιέρο της Ρεάλ Μαδρίτης συμπλήρωσε αυτές τις μέρες έναν χρόνο στον πάγκο. Η ιστορία ξεκίνησε τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη του 2012, όταν ο Μορούνιο εξέπληξε όλο τον κόσμο δίνοντας τη φανέλα με το Νο1 στον Αδάν. Στο πρώτο ματς του 2013 στο «Μπερναμπέου» ο Ικερ ήταν αλλαγή, ο τραυματισμός του Αδάν τον έκανε ξανά βασικό (5 ματς, 460 λεπτά) όμως ο δικός του στο «Μεστάγια» σε αγώνα Κυπέλλου τον έφερε οριστικά εκτός. Το καλοκαίρι Ο Κασίγιας ήταν βασικός με την Εθνική Ισπανίας που έφτασε μέχρι τον τελικό του Confederations Cup και δεδομένου ότι ο Μουρίνιο έφυγε, όλα έδειχναν να είναι καλά. Ομως δεν ήταν έτσι. Ο Αντσελότι επέλεξε να δώσει τα γάντια του βασικού στον Ντιέγο Λόπεθ και στον Ικερ παρηγοριά με τους αγώνες του Champions League. Πάντως, παρά την προτίμηση των δύο κορυφαίων προπονητών στον Λόπεθ, οι αριθμοί είναι σαφώς υπέρ του ηγέτη της Ρεάλ, αφού δέχεται γκολ κάθε 161 λεπτά, ενώ ο πρώην πορτιέρε της Βιγιαρεάλ κάθε 75. Το δυστύχημα για όσους είναι λάτρεις του Κασίγιας είναι πως το 2014 μπορεί να τον βρει κάποια στιγμή εκτός συλλόγου!

«ΧΡΥΣΟ ΑΓΟΡΙ»
Από πέρυσι είχε αρχίσει να δείχνει ο Αντουάν Γκριεζμάν πως πρόκειται για κάτι το εξαιρετικό. Ο Γάλλος εξτρέμ που ήταν ένας από τους κύριους λόγους για τους οποίους η Ρεάλ Σοσιεδάδ εξασφάλισε την έξοδο στο Champions League φέτος έχει απογειωθεί. Ο 22χρονος δεν έμεινε στα του 2012-13 και συνεχίζει περισσότερο αγριεμένος, βλέποντας το Μουντιάλ της Βραζιλίας πιο κοντά από ποτέ. Αγωνιζόμενος στην αριστερή πλευρά, είναι η μισή επίθεση των Βάσκων αφού από τα 21 γκολ που έχουν πετύχει στην Primera, ο ίδιος έχει βάλει 11. Με ταχύτητα, ντρίμπλα, ικανότητα με τη μπάλα, φαρμακερό αριστερό και τέτοια έφεση στο σκοράρισμα σε τόσο μικρή ηλικία, μάλλον είναι φυσιολογικό που ομάδες όπως οι Αρσεναλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Παρί Σεν Ζερμέν και Ατλέτικο Μαδρίτης θέλουν να τον κάνουν δικό τους.

ΙΣΠΑΝΑΚΙΑ
Οι διαδοχικές ιστορικές επιτυχίες της Εθνικής ομάδας (EURO, Μουντιάλ, EURO) έχουν ανυψώσει το ισπανικό ποδόσφαιρο στην κορυφή του κόσμου. Σε συνδυασμό όμως με την οικονομική κρίση που μαστίζει και την Ισπανία, αυτή η εκτόξευση είχε μία πρωταρχική αρνητική συνέπεια στην Πριμέρα Ντιβισιόν. Βλέπετε, οι Φούριας Ρόχας αποτελούν μονάχα τη βιτρίνα. Πίσω από την 23άδα του Βιθέντε Ντελ Μπόσκε βρίσκονται εξαιρετικοί παίκτες που δεν μπορούν να βρουν θέση στην Εθνική (σ.σ.: από τον Μπόρχα Βαλέρο, τον Τιάγκο και τον Μάτα έως τον Νεγρέδο, τον Τόρες ή τον Βίγια που θα παλέψουν για την κλήση στο Μουντιάλ). Αυτο συμβαίνει όμως και σε πιο χαμηλό επίπεδο, καθώς π.χ. η Μπέτις είδε ένα σωρό παίκτες της να μετακομίζουν σε ομάδες της Πρέμιερλιγκ τύπου Σουόνσι κτλ.
Αυτή η μετανάστευση άφησε χώρους που τούτη τη χρονιά καλύφτηκαν πρωταγωνιστικά από τα πιτσιρίκια της Εθνικής Ελπίδων, η οποία το καλοκαίρι κατέκτησε το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Με εξαίρεση τον Νταβίδ Ντε Χέα, τον Ροδρίγο (Μπενφίκα) και τον Τιάγκο που βρίσκονται εκτός συνόρων, οι υπόλοιποι οκτώ εκείνης της βασικής 11άδας (Αλμπέρτο Μορένο, Ινιγο Μαρτίνεθ, Μπάρτρά, Μοντόγια, Ιγιαραμέντι, Ισκο, Κόκε, Μοράτα) μαζί αρκετούς ακόμα λιγότερο διάσημους (προς το παρόν) αυτής της φουρνιάς ή και νεότερους, όπως ο Ολιβερ Τόρες, έχουν αρχίσει να κατακτούν τα γήπεδα της Πριμέρα και να δίνουν ζωή σε ένα πρωτάθλημα που κινείται (σ.σ.: όπως και η ισπανική κοινωνία που ξεμένει από μεσαία τάξη) μεταξύ των πολύ πλούσιων, αλλά υπερχρεωμένων και των φτωχών που παλεύουν για την επιβίωση τους.

ΜΑΕΣΤΡΟΣ
Ο Ντιέγο Σιμεόνε είναι αναμφίβολα ο αυτονόητος κάτοχος αυτού του βραβείου για το 2013. Πραγματικά κανείς δεν μπορεί να κατανοήσει το πως και το γιατί η FIFA δεν τον συμπεριέλαβε στην τελική 10άδα των κορυφαίων προπονητών, η οποία τέθηκε υπό ψήφιση παράλληλα με την «Χρυσή Μπάλα». Ο δεύτερος που ξεχώρισε όμως ήταν ο Ερνέστο Βαλβέρδε. Ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού πήρε ανέλαβε πέρσι στα τέλη Δεκέμβρη τη Βαλένθια που παράπαιε και την έφερε μία ανάσα από το Τσάμπιονς Λιγκ, το οποίο έχασε την τελευταία αγωνιστική από την εξαιρετική Σοσιεδάδ. Το καλοκαίρι μετακόμισε στην αγαπημένη του Αθλέτικ Μπιλμπάο και ήδη η δουλειά του έχει φέρει εντυπωσιακά αποτελέσματα. Από την απογοητευτική περσινή 12η θέση και τους 45 βαθμούς συγκομιδής, το «Μυρμήγκι» οδηγεί τους Βάσκους σταθερά εντός τετράδας (ήδη 30 βαθμοί), έχοντας στο ενεργητικό του και την μοναδική εγχώρια υποταγή της Μπαρτσελόνα. Το όνομα του πλέον έχει εκτοξευτεί στην εκτίμηση του ισπανικού ποδοσφαίρου και δεν αποκλείεται να τον δούμε κάποια στιγμή και ακόμα πιο ψηλά...

ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
Σε αυτή την κατηγορία ο συναγωνισμός ήταν μεγάλος. Οπότε είπαμε να βάλουμε μέσα και τα τρία αντιπροσωπευτικότερα παραδείγματα. Μάλαγα και Μπέτις βρέθηκαν εντός της χρονιάς από το Ζενίθ στο Ναδίρ, ενώ η Βαλένθια απογοητεύει κάθε χρόνο όλο και πιο πολύ και μοιάζει μισοπεθαμένη σκιά του πρόσφατου ένδοξου παρελθόντος της σε Ισπανία και Ευρώπη. Οι Νυχτερίδες δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Κάθε λογής Ασιάτης επενδυτής εμφανίζεται τελευταία να για να προσφέρει ελπίδα, αλλά ακόμα κανείς δεν αποδείχτηκε φερέγγυος και ο σύλλογος βυθίζεται στα χρέη, κατρακυλώντας βαθμολογικά, αλλά και σε επίπεδο «brand name». Το ρόστερ της είναι το πιο άσημο που μπορούμε να θυμηθούμε από τη δεκαετία του 90 και μετά, ενώ δεν υπάρχουν και περιθώρια ενίσχυσης. Εάν συνεχίσει έτσι, δεν αργήσει να έρθει η χρεοκοπία σε οικονομικό και αγωνιστικό επίπεδο. Η Μάλαγα πάλι είδε τον δικό της Σεϊχη να αποδεικνύεται «φτωχαδάκι» και να ξεπουλάει ότι είχε αποκτήσει. Αυτό βέβαια δεν εμπόδισε τον Μάνουελ Πελεγκρίνι να την φτάσει μία ανάσα από τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Το καλοκαίρι όμως έφυγε κι εκείνος και απέμεινε ένα μεσαίων δυνατοτήτων ρόστερ να παλεύει για την παραμονή και να γνωρίζει διασυρμούς, όπως το εντός 0-5 από την Θέλτα. Για τη Μπέτις η κατάσταση είναι ακόμα πιο δραματική. Πέρσι έπαιξε καλό ποδόσφαιρο και έφτασε να ονειρεύεται ακόμα και το Σεντόνι, για να μείνει τελικά με το εξαιρετικό για εκείνη Europa League. Το καλοκαίρι όμως έφυγαν ως ελεύθεροι σχεδόν όλοι οι καλοί της. Ψώνισε όπως πάντα από το... καλάθι, αυτό δεν της βγήκε όπως άλλες φορές και η συνέπεια ήταν ο αναπόφευκτος πάτος της βαθμολογίας, με τις πιθανότητες επιβίωσης να μην είναι υπέρ της.

ΕΔΡΑ
Μία από τις πιο ιστορικές ομάδες της Ισπανίας είναι η Αθλέτικ. Η Μπιλμπάο έχει κατακτήσει το πρωτάθλημα 8 φορές, το Κύπελλο 24 και μαζί με Ρεάλ και Μπαρτσελόνα είναι η μοναδική που δεν έχει υποβιβαστεί ποτέ. Σημαντικό ρόλο στις τεράστιες επιτυχίες του συλλόγου μέσα στα χρόνια έπαιξε η ίσως πιο δυνατή έδρα στην Primera Division, το «Σαν Μαμές». Σχεδόν 100 χρόνια μετά, το ιστορικό «σπίτι» των Βάσκων έδωσε τη θέση του στο «Nuevo San Mames» το οποίο κόστισε 173 εκατ. ευρώ και χρειάστηκαν μόλις δύο χρόνια για την κατασκευή του. Ακόμα δεν είναι 100% έτοιμο, αφού εκκρεμούν έργα πίσω από τη μία εστία, κομμάτι το οποίο καλύπτεται στους αγώνες της φετινής σεζόν. Η Μπιλμπάο έδωσε το πρώτο ματς της περιόδου 2013-14 στο «Ανοέτα» της Ρεάλ Σοσιεδάδ με 20.000 αφισιονάδος να κάνουν ταξίδι 100 χιλιμέτρων για να στηρίξουν την ομάδα. Στην πρώτη προπόνηση στο «Nuevo San Mames» βρέθηκαν 37.000 οπαδοί, οι κάτοχοι διαρκείας είναι 41.000 και η νέα έδρα της ομάδας του Ερνέστο Βαλβέρδε δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την παλιά. Ο απολογισμός είναι εκπληκτικός για την Αθλέτικ στο νέο της γήπεδο αφού είναι αήττητη σε 7 αγώνες με 5 νίκες (η μία με Μπαρτσελόνα) και 2 ισοπαλίες και ενώ στα 5 από αυτά τα ματς βρέθηκε να χάνει!

ΚΟΥΒΕΝΤΑ
Ο Ντιέγκο Κόστα άλλαξε επίπεδο στο παιχνίδι του και έκανε τεράστιο «μπαμ» στην καριέρα του υπό τις οδηγίες του Ντιέγο Σιμεόνε. Ο 25χρονος έγινε πρώτο θέμα στην Ισπανία όχι μόνο γιατί είναι πρώτος σκόρερ στην Primera Division αλλά και γιατί πήρε την υπηκοότητα και βλέπει Mundial. Με τα 19 γκολ του πριν το πρώτο μισό της σεζόν έχει βοηθήσει σε τεράστιο βαθμό την Ατλέτικο να διεκδικεί στα ίσα το πρωτάθλημα από Μπαρτσελόνα, Ρεάλ και πλέον κάνει τους υπόλοιπους συναδέλφους του να ανησυχούν. Από τους Τόρες, Βίγια, Νεγρέδο, Σολδάδο που είναι οι υπόλοιποι υποψήφιοι για το ταξίδι στην Βραζιλία, σίγουρα κάποιος πρέπει να αγχωθεί γιατί παρά τις αντιδράσεις που υπήρξαν, ο Ντιέγο είναι πλέον Ισπανός και ο Ντελ Μπόσκε είναι «αναγκασμένος» να τον καλέσει.

ΜΑΤΣΑΡΑ
Για την ακρίβεια, ματσάρες. Προσπαθήσαμε να επιλέξουμε αγώνες στους οποίους όχι απλά υπήρξαν γκολ και θέαμα αλλά και που το αποτέλεσμα να είχε μεγάλη σημασία. Και στα δύο ματς πρωταγωνίστρια ήταν η Σοσιεδάδ. Πέρυσι οι Βάσκοι αν και βρέθηκαν να χάνουν 0-2 από την Μπαρτσελόνα στο «Ανοέτα» με επική ανατροπή υποχρέωσαν τους Μπλαουγκράνα στην πρώτη ήττα στη σεζόν (3-2), ενώ τεράστιο ήταν το ματς και κόντρα στην Ρεάλ. Οι Βάσκοι που ήθελαν οπωσδήποτε βαθμούς στη μάχη για την έξοδο στο Champions League, βρέθηκαν πίσω με 0-2 και από τους Μερένγκες μέσα στο «σπίτι» τους, όμως έκαναν ξανά ανατροπή, ισοφάρισαν σε 3-3 και μάλιστα είχαν φάσεις για να πάρουν και τη νίκη.
Σοσιεδάδ-Ρεάλ 3-3

11ΑΔΑ (ΧΩΡΙΣ, ΜΠΑΡΤΣΑ, ΡΕΑΛ, ΑΤΛΕΤΙΚΟ)
ΤΕΡΜΑΤΟΦΥΛΑΚΑΣ: Βίλι Καμπαγιέρο (Μάλαγα)
ΚΕΝΤΡΙΚΟΙ ΑΜΥΝΤΙΚΟΙ: Ινιγο Μαρτίνεθ (Σοσιεδάδ), Ματέο Μουσάτσιο (Βιγιαρεάλ)
ΔΕΞΙΟΣ ΜΠΑΚ: Αντονι Ιραόλα (Αθλέτικ Μπιλμπάο)
ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΜΠΑΚ: Αλβαρο Μορένο (Σεβίλλη)
ΑΜΥΝΤΙΚΟΣ ΜΕΣΟΣ: Ρουμπέν Πάρδο (Σοσιεδάδ)
ΒΟΧ ΤΟ ΒΟΧ ΜΕΣΟΣ: Εβερ Μπανέγα (Βαλένθια, κυρίως για τις περσινές εμφανίσεις του)
ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΜΕΣΟΣ: Ιβάν Ράκιτιτς (Σεβίλλη)
ΔΕΞΙΟΣ ΧΑΦ ΕΞΤΡΕΜ: Μάρκελ Σουσαέτα (Αθλέτικ Μπιλμπάο)
ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ ΧΑΦ ΕΞΤΡΕΜ: Αντουάν Γκριεζμάν (Σοσιεδάδ)
ΣΕΝΤΕΡ ΦΟΡ: Κάρλος Μπάκα (Σεβίλλη)

ΚΑΙ ΜΕΡΙΚΑ ΥΠΕΡΟΧΑ ΓΚΟΛ
Ρομπέρτο Σολδάδο
Βαλένθια-Λεβάντε 2-1 (02/03/2013)

Λούκα Μόντριτς
Ρεάλ Μαδρίτης-Μαγιόρκα 3-2 (16/03/2013)

Ρουμπέν Πέρεθ
Μπαρτσελόνα-Μπέτις 4-2 (05/05/2013)

Κόκε
Ατλέτικο Μαδρίτης-Λεβάντε 2-0 (20/01/2013)

Αλέξις Σάντσες
Μπαρτσελόνα-Ρεάλ Μαδρίτης 2-1 (26/10/2013)

Ζορντί Αμάτ
Βαγιεκάνο-Βαγιαδολίδ 1-2 (24/02/2013)

Ντιέγκο Κόστα
Ατλέτικο Μαδρίτης-Χετάφε 7-0 (23/11/2013)

Γκονσάλο Ιγουαΐν
Ρεάλ Μαδρίτης-Λεβάντε 5-1 (06/04/2013)