Πολύ κοντά στην απόκτηση του Γκόρντον Σίλντενφελντ βρίσκεται ο Παναθηναϊκός. Ο 28χρονος πρώην παίκτης του ΠΑΟΚ αναμένεται να υπογράψει στο «τριφύλλι» μέχρι το 2016 και το gazzetta.gr σας παρουσιάζει το προφίλ του Κροάτη αμυντικού, του οποίου η ιστορία θα μπορούσε να είναι σενάριο για τουρκικό σίριαλ και να χτυπάει... κόκκινο στις τηλεθεάσεις!

Κισμέτ!

Μια από τις ιστορίες που εμπνέουν τους σεναριογράφους. Θα μπορούσε αύριο, μεθαύριο να είναι ένα από τα σίριαλ που θα… καθηλώσουν τους τηλεθεατές. Αρκεί να αλλαχτούν λίγο τα πρόσωπα, να προστεθούν λίγα περισσότερα επεισόδια, να εμπλουτιστεί με λίγη ίντριγκα η ιστορία, να ξετυλιχτεί γύρω από ένα έρωτα η πλοκή και έτοιμο το προϊόν. «Σημαδέψτε τον τυφλό στόπερ». Οι Τούρκοι δεν ήταν ιδιαίτερα ευγενικοί. Πιθανότατα, ούτε οι Έλληνας να ήμασταν στη θέση τους. Στο βωμό των πωλήσεων και στο εμπόριο του εθνικού πατριωτισμού, οι καλοί τρόποι χάνονται. Το Euro 2012 ήταν ο στόχος και η Εθνική ομάδα της Τουρκίας υποδεχόταν στο πρώτο παιχνίδι την Κροατία.

Ο Γκόρντον Σίλντενφελντ ήξερε τα κατατόπια. Έστω κι αν το Turk Telekom Arena είναι έδρα της Γαλατάσαραϊ, η γνώριμη Κωνσταντινούπολη είχε πολλά να του θυμίσει. Δεν ήταν το κεντρικό πρόσωπο της αναμέτρησης πριν ξεκινήσει, ούτε φυσικά ο σταρ της ομάδας του. Ήταν, όμως, όταν τελείωσε. «Μας τύφλωσε», έγραφαν αυτή τη φορά τα πρωτοσέλιδα με την χαρακτηριστική και εξωφρενική αμνησία που έχουν οι δημοσιογράφοι. Οι ίδιοι που παραμονές του αγώνα τον έγραφαν τυφλό, ασκούσαν τώρα κριτική στην Μπεσίκτας που έχασε τέτοιο παίκτη… «Είναι αλήθεια ότι ήθελα πολύ να παίξω, εξαιτίας της τότε κατάστασής μου. Είχα ένα επιπλέον κίνητρο για να τους δείξω ότι έκαναν τη λάθος επιλογή», θα μονολογούσε ο πρωταγωνιστής. Γύρω από μια μέρα του Νοεμβρίου του 2011 ξετυλίγεται η ιστορία του Κροάτη αμυντικού.

Στο μικρό Σίμπενικ, όπου κατέληξαν οι πολυεθνικοί πρόγονοί του μετά από περιπλάνηση σε Αυστρία και Σλοβενία, ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο. «Πότε ακριβώς, ούτε εγώ θυμάμαι πια. Στην αρχή έπαιζα μαζί και τένις και μπάσκετ, όμως κάποια στιγμή έπρεπε να αποφασίσω. Συζήτησα με τον πατέρα μου, κάναμε μια κλήρωση και μας βγήκε ποδόσφαιρο». Το… κισμέτ θα έφερνε γούρι. Στην ομώνυμη ομάδα θα έκανε το ντεμπούτο του στα 16, θα πανηγύριζε την άνοδο στη μεγάλη κατηγορία και θα ήταν έτοιμος να πάει στη Χάιντουκ μαζί με τον κολλητό του και εξ αγχιστείας συγγενή Αντέ Ρουκάβινα. Μόνο που η Ντιναμό μπήκε στο παιχνίδι και οι φίλοι χωρίστηκαν.

Στο Ζάγκρεμπ βρέθηκε στις αρχές του 2007 και θα έμενε ίσα-ίσα για να γνωρίσει το μεγάλο έρωτα της ζωής του, να παντρευτεί και λίγο αφότου έγινε πατέρας έπρεπε να φύγει. Παράλληλα, βέβαια, κατέκτησε το νταμπλ, έπαιξε στο Champions League και στο κύπελλο UEFA και προσέλκυσε το ενδιαφέρον ευρωπαϊκών ομάδων. Και μπορεί να μην ήταν η Μίλαν (σ.σ. παιδικό του όνειρο) που έκανε την πρόταση, όμως και η Μπεσίκτας μια χαρά του ερχόταν. Εκεί, όπου ο αδελφός του, ο Λίνο έκανε διακοπές το προηγούμενο καλοκαίρι και γνώρισε το γιο ενός εκ των χορηγών της ομάδας. Ίσως τίποτα να μην ήταν τυχαίο. Η μεταγραφή έκλεισε μέσα σε ελάχιστες ώρες και ο Γκόρντον που ετοιμαζόταν να μετακομίσει στο σπίτι που μόλις είχε αγοράσει στο Ζάγκρεμπ, βρέθηκε τελικά 1.350 χιλιόμετρα μακριά.

«Είναι ένα σπουδαίο κλαμπ. Είναι πολύ χαρούμενος που παίρνω μια τέτοια μεταγραφή και θα προσπαθήσω να εκμεταλλευτώ την ευκαιρία με τον καλύτερο τρόπο», έλεγε τον Φεβρουάριο του 2008, με τη μεταγραφή να κοστίσει στην τουρκική ομάδα κοντά στα 2 εκ. ευρώ και τον κόσμο να τον υποδέχεται με δυσπιστία. Ο βασικός λόγος ήταν ότι περίμεναν τον Ιγκόρ Μπίσκαν, που είχε επιστρέψει και έπαιζε στη Ντιναμό την ίδια εποχή. Στην Τουρκία, όμως, δε θα κατάφερνε να πείσει για την αξία του. Μια πολύ σπάνια πάθηση θα του προκαλεί τύφλωση στο δεξί του μάτι, είτε στιγμιαία στη διάρκεια μιας προπόνησης ή ενός αγώνα, είτε μεγαλύτερης διάρκειας. «Έχασα ένα μήνα προπονήσεων και αγώνων επειδή ήμουν άρρωστος. Γύρισα, αφότου χειρουργήθηκα και αποκατέστησα το πρόβλημα, όμως μου είπαν ότι ήταν καλύτερα να φύγω. Έβλεπα ότι δεν υπήρχε θέση για μένα και αποφάσισα να συνεχίσω αλλού».

Χίλιες και μία νύχτες…

Η πρώτη του κίνηση δεν ήταν επιτυχής. Το περιβάλλον της Γερμανίας γνώριμο και φιλικό για έναν Κροάτη, όμως στο Ντούισμπουργκ δε θα έχει τις συμμετοχές που ήθελα. «Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί πήγαν έτσι τα πράγματα, ειλικρινά δεν ξέρω. Ποτέ δεν έπαιζα κι όταν με έβαζε ο προπονητής δε θα ήταν ποτέ πάνω από 15 λεπτά». Είναι ενδεικτικό ότι από τον Σεπτέμβριο του 2008 που έκλεισε η μεταγραφή, έκανε το ντεμπούτο του το Νοέμβριο κι εντέλει έπαιξε σε τέσσερα ματς πριν βρει τον πρώτο του μεγάλο σταθμό.

Στο Γκρατς θα ένιωθε επιτέλους καλοδεχούμενος. «Είναι κοντά στην Κροατία και η νοοτροπία του κόσμου μοιάζει με την κροατική. Είναι σημαντικό για μένα ότι αρέσει και στη γυναίκα μου η πόλη και οι άνθρωποι. Απλά, στην πατρίδα μου είμαστε λίγο πιο αυθόρμητοι», θα πει όταν πήγε στην Αυστρία το 2009 και θα το αποδείκνυε όταν φεύγοντας – δύο χρόνια μετά – θα είχε αγοράσει σπίτι για να μείνει μετά το τέλος της καριέρας του. Η Ιβάνα, τέσσερα χρόνια μικρότερή του, θα μάθαινε επίσης γερμανικά, ενώ και η μεγάλη τους κόρη Πατρίτσια θα ξεκινούσε τα πρώτα της μαθήματα στην ίδια γλώσσα.

Στο γήπεδο, ο Γκόρντον θα έπαιρνε το παρατσούκλι «flash», από το γνωστό κόμικς και αφήνοντας κατά μέρος εκείνο που τον ακολουθεί από μικρό, αλλά είναι και λίγο άκομψο. «Από μικρό με φωνάζουν σιφόνι. Σε πολλούς φαίνεται περίεργο, αλλά ήθελαν κάτι σύντομο και μου το λένε από παιδί». Στο Γκρατς, πάντως, θα προτιμούσαν το flash, ίσως επειδή και οι επιδόσεις του το επέτρεπαν. Μετά από την πρώτη του σεζόν, η Στουρμ θα πλήρωνε περίπου 400.000 στην Μπεσίκτας και θα παραχωρούσε κι ένα ποσοστό 20% στην τουρκική ομάδα στο ενδεχόμενο μετέπειτα μεταγραφής, για να τον αποκτήσει.

Στη δεύτερη σεζόν στην Αυστρία, ο Γκόρντον Σίλντενφελντ θα κατακτούσε το πρωτάθλημα και κατά πολλούς η απόφασή του να φύγει, παρότι θα έπαιζε στο Champions League, για τη δεύτερη κατηγορία της Γερμανίας ήταν έκπληξη. «Η θέση μου ήταν πάντα ξεκάθαρη. Το γερμανικό πρωτάθλημα, ακόμα και η δεύτερη κατηγορία, είναι πιο δυνατό απ’ το αυστριακό. Η πόλη είναι πιο μεγάλη, ο σύλλογος είναι πιο σπουδαίος και οι απαιτήσεις μεγαλύτερες. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από την καριέρα μου ως τώρα, αν και θα ήθελα να πάω και σε μια πιο μεγάλη ομάδα κάποια στιγμή».

Στην Φρανκφούρτη θα υποδεχόταν το τέταρτο μέλος της οικογένειάς του, την κόρη του Λέιλα Μπρούνο, θα είχε μια γεμάτη σεζόν με 33 συμμετοχές και παρότι δεν κατόρθωσε η Άιντραχτ να ανέβει, εκείνος θα έβγαζε τα λεφτά του. Η ομάδα της Φρανκφούρτης, που είχε ξοδέψει 1 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει, θα τα διπλασίαζε το καλοκαίρι του 2012. «Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Μόσχα. Η Ντιναμό είναι ένας σπουδαίος σύλλογος με τεράστιες φιλοδοξίες. Απ’ την πρώτη στιγμή ένιωσα ότι είναι καλή ιδέα και όσα μου πρόσφεραν μπορούσαν να εξασφαλίσουν και την οικογένειά μας. Το μόνο μου πρόβλημα ήταν το κρύο και ο χειμώνας», θα εξηγούσε, όταν πια θα έχει ολοκληρωθεί η μεταγραφή έναντι 2,5 εκ. ευρώ.

«Η πόλη είναι εκθαμβωτική, ο καιρός είναι τέλειος», συμπλήρωνε όταν προσγειώθηκε στην πρωτεύουσα της Ρωσίας, καλοκαίρι φυσικά, εξ ου και η άνεση με τον καιρό. «Η Μόσχα είναι μια πόλη που ζει με εκατό χιλιόμετρα στην ώρα, δεν υπάρχουν Κυριακές, δεν υπάρχουν διακοπές. Οι άνθρωποι είναι πιο ελεύθεροι από τους Γερμανούς. Το μόνο πρόβλημα είναι η κίνηση και το κρύο. Αλλά τα παιδιά έχουν αρχίσει, ήδη, να αγοράζουν τον εξοπλισμό τους για τον χειμώνα».

Οι Ρώσοι τον περιέγραφαν ως ένα πολύ καλό αμυντικό, ως ένα παίκτη του προπονητή που δε θα εντυπωσιάσει στο γήπεδο, όμως θα προσφέρει ουσία. Ο ίδιος δεν κατάφερε να βρει την ουσία στο γήπεδο, αλλά συνεχίζει να γνωρίζει τον κόσμο. «Όσο κι αν με κουράζουν τα ταξίδια, νιώθω ότι θα μου λείψουν μετά το τέλος της καριέρας μου. Είμαστε τυχεροί που έχουμε ζήσει στην Κωνσταντινούπολη, στο Ντίσελντορφ, στο Γκρατς, στην Φρανκφούρτη».

Γκόρντον, ο μεγαλοπρεπής!

Ο επόμενος σταθμός του ήταν η Θεσσαλονίκη. Στις 11 Ιανουαρίου ο ΠΑΟΚ ανακοίνωσε την απόκτησή του με τη μορφή δανεισμού, όπως ήταν οι περισσότερες κινήσεις που έγιναν πριν μερικούς μήνες. Ο Κροάτης θα έπαιρνε συστάσεις από τον Ντάριο Κρέσιτς και τον Αντέ Ρουκάβινα για να πάρει την απόφαση να αποδεχτεί την πρόταση, θα διάλεγε το γούρικό του «13» και θα ονειρευόταν τις προοπτικές που του έδειχνε ο δικέφαλος του βορρά. «Είμαι ποδοσφαιριστής που θέλω να προσφέρω στις ομάδες μου και είδα ότι εδώ μου δίνεται η δυνατότητα με σκληρή δουλειά να διεκδικήσω υψηλούς στόχους», έλεγε τον πρώτο καιρό και σύντομα θα αντιλαμβανόταν ότι η Θεσσαλονίκη είναι ένα μέρος που μπορεί να μείνει για περισσότερους από έξι μήνες.

«Τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά από ό,τι στη Ρωσία. Προσωπικά θα ήθελα να μείνω στον ΠΑΟΚ, διότι και η ομάδα είναι πολύ καλή και η ζωή στη Θεσσαλονίκη μου αρέσει περισσότερο. Μου αρέσει πολύ όλη η ατμόσφαιρα που υπάρχει γύρω από τον ΠΑΟΚ. Μου αρέσουν οι τρελοί οπαδοί, η ατμόσφαιρα της Τούμπας... Μου αρέσει να βρίσκομαι σε ένα κλαμπ στα οποίο ο κόσμος έχει τρέλα με την ομάδα του! Στη Ρωσία δεν υπάρχουν αυτά. Είναι αλλιώς τα πράγματα... Λείπει η ποδοσφαιρική ένταση των γηπέδων που είναι σημαντική για τους παίκτες. Εκεί υπάρχουν περισσότερα χρήματα. Ωστόσο πιστεύω ότι τα χρήματα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα στο ποδόσφαιρο και τη ζωή».