"τερας" δικό του ή δικό μας;

Όταν διαβασα τη συνέντευξη που έδωσε ο Σταμάτης Μαλέλης (διευθυντής ειδήσεων του Star) στο «Πρώτο Θέμα» ήξερα ότι θα γράψω άρθρο.

Γιατί;

Μα επειδή ο ίδιος το προκαλεί. Και (δυστυχώς ή ευτυχώς) είμαι επηρρεπής στις προκλήσεις.

Για να συνεννοηθούμε όμως πρέπει να διαβάσετε (όσοι δεν τοχετε ήδη κάνει) τη συνέντευξη που εδωσε εδώ.

Αρχικά-αρχικά θέλω να σας ξεκαθαρίσω κάτι:

Με τον Σταμάτη Μαλέλη δεν μας χωρίζει, αλλά ούτε μας ενώνει τίποτα. Τίποτα απολύτως. Ανήκουμε στην ίδια γενιά. Δουλέψαμε για ένα μικρό διάστημα στο ίδιο κανάλι (ΣΚΑΙ), όπου το δικό του αντικείμενο δεν είχε να κάνει με το δικο μου, όπως και αντίστροφα.

Εκτιμώ και σέβομαι ότι ποτέ του δεν αντέγραψε κάποιον, ενώ ολοι οι υπόλοιποι τον αντέγραψαν. Το βασικό που του καταμαρτυρώ είναι ότι έδωσε βήμα στους αδίστακτους…λες και τον μαγνήτιζαν. Και το χειρότερο: αυτοί μπήκαν σπίτι μας και στρογγυλοκάθισαν.

Διαβάζοντας τη συνέντευξη του έβγαλα το (αυθαίρετο) συμπέρασμα, ότι το έκανε επειδή προφανώς (;) τον φόβιζαν.

Το οφθαλμοφανές όμως συμπέρασμα που βγάζει ο αναγνώστης είναι ότι ο Σταμάτης Μαλέλης πέτυχε σε έναν τομέα, που …σιχαινόταν, ενώ (μάλλον) δεν ασχολήθηκε με πράγματα που αγαπούσε. Τηρουμένων των αναλογιών μου’ρθε στο μυαλό ο Σεφέρης, που μάλλον δεν λάτρεψε τη διπλωματία, αλλά την ποίηση. Με τη μόνη διαφορά ότι αυτό που πραγματικά λάτρευε του΄φερε κι ένα Νόμπελ… Αντίθετα με τον Καρυωτάκη που τον οδήγησε στην αυτοκτονία.

Ας τα πιάσουμε όμως τα πράγματα ένα-ένα.

Εκείνο που μου προκάλεσε πριν από λίγο καιρό τρομερή εντύπωση είναι ότι «βγήκε μπροστά». Τον έβλεπα (κατά τη διάρκεια των τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων) να (σχεδόν) παρουσιάζει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Star, με έναν τρόπο, που αν τον τολμούσαν οι υφισταμένοι του, θα τους αφαλόκοβε on air. Oσοι τον γνωρίζουν, δεν εξεπλάγησαν με τη συνέντευξη του… Ηταν γνωστό ότι του άρεσε να «κρύβεται» στο γραφείο του ή στην ασφάλεια του σκοτεινού control room. Και ξαφνικά στάθηκε απέναντι από τον προβολέα. Συνεντεύξεις, καλεσμένος σε άλλα κανάλια, παρουσιάσεις και στο φινάλε το βιβλίο που γράφει για το «τέρας» του. Ουψ.

Είναι σαφές ότι ο ψυχοθεραπευτής του τον έσπρωξε να βγει στο φως για να πολεμήσει τους δαίμονές του. Ηταν (είναι) λοιπόν θεραπευτική αγωγή.

Ρωτησα ειδικούς. Ολοι συμφώνησαν.

Μπορεί όμως ένας άνθρωπος που παλεύει με το «τέρας» του να κάνει σωστα τη δουλειά του;

Η απάντηση είναι ότι «μπορεί»… Ειδικά στην περίπτωση του Σταματη που (ό ίδιος το αναφέρει) οι γονείς του του φόρτωσαν τόσα στην πλάτη. Μάλλον ναι, γιατί βασικά είναι ευσυνείδητος (με τη δουλειά)…μπορεί «ναι» γιατί έτσι παίζει εύκολα τον ρόλο του Δρ. Τζέκιλ και Μιστερ Χάϊντ… είτε ως εντελώς μοναχικός άνθρωπος είτε ως «παντοδύναμος διευθυντής ειδήσεων». Κάνει καλά τη δουλειά του επειδή την πάει ένα βήμα παραπέρα ή επειδή την διεκπεραιώνει σωστά;

Το ερωτημα όμως είναι ψυχιατρικό ή δημοσιογραφικό;

ΟΚ. Το «τέρας» του επιτρέπει να φέρεται ισοπεδωτικά και να οδηγεί την ειδησεογραφία, αλλά και τον τρόπο παρουσιάσης της… πόσο όμως τον φρενάρει όταν βρίσκεται μαζί με τα αφεντικά; Πολύ αμφιβάλω για το τελευταίο…

Το «τερας» δεν υπήρξε ποτέ ευγενικό μαζί του. Εχει όλη μου τη συμπάθεια. Του επέβαλε (όπως ο ίδιος λέει) τον πανικό, την κατάθλιψη και τον τρόμο. Θέλετε να δούμε τι έκανε το «τέρας» στο κοινό που τον παρακολουθούσε; Δεν χρειάζεται παρα να διαβάσετε στο internet αυτά που γράφει ο κόσμος… είναι πασπαλισμένα με: Πανικό, κατάθλιψη και τρόμο.

Ενας (οποισδήποτε) άνθρωπος που κυριεύεται από πανικό, κατάθλιψη και τρόμο, πόσο μπορεί να αντισταθεί;

Διαβάζω το statusτου (περί του θέματος) στο προφίλ του στο FB. Ακολουθούν πολλά likeκαι φράσεις συμπαράστασης… από friends που στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι… δημοσιογράφοι… νεαροί δημοσιογράφοι…

Α, δεν μετρα αυτό.

Διαβάζω τα comments στο «Πρώτο Θέμα»… του την πέφτουν άγρια όχι δημοσιογράφοι, αλλά καθημερινοί αναγνώστες-τηλεθατές... Φυσικά δεν τα διαβάζω μόνο εγώ, αλλά και εκείνος…

Προσπαθώ να μπώ (ομολογουμένως δεν είναι εύκολο) στα παπούτσια του. Τι συμπέρασμα να βγάζει ο ίδιος ο ευφυής Σταμάτης; Το κερδίζει το «τέρας» ή μπας και το «τέρας» του βγάζει τη γλώσσα;

Ο ψυχοθεραπευτής δεν είναι σαν τον ορθοπεδικό αθλητίατρο που μπορεί να σου κάνει σιδερένιο τον χιαστό… και να βάλεις με άνεση κόντρα στον Πικέ την στιγμή που απομακρύνει την μπάλα από την περιοχή του. Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι.

Ναι, ο Μαλέλης θέλει να βοηθήσει κόσμο με το βιβλίο του. Θέλει βέβαια και να πουλήσει, γιατί καλός ο Φρόϊντ, αλλά ως γνωστόν «πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι».

Η εμπειρία μου λέει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ασκησαν με σιδερένια γροθιά εξουσία είναι βασικά καταθλιπτικοί και τρομαγμένοι. Η εξουσία ηταν το καπάκι για να κλειδώσουν μέσα στην εσωτερική τους κατσαρόλα τα «τέρατα» τους… Οι 9 ½ στους 10 έμεναν στον γραφείο τους μέχρι τα ξημερώματα και επέστρεφαν από τα άγρια χαράματα. Γιατί; Επειδή εκεί (νόμιζαν) ότι σφράγιζαν την κατσαρόλα… και όταν επέστρεφαν σπίτι δεν ήξεραν τι να κάνουν με το περιεχόμενο που κόχλαζε.

Ευχομαι στον Σταμάτη να βρει την περπατησιά του.

Φοβάμαι όμως ότι τώρα που μας συνέστησε το «τέρας» του, θα τον ποδοπατήσουν οι αδίστακτοι που εξέθρεψε πλάϊ του.

Σταμάτη μου, το θέμα δεν είναι «το τέρας και συ», αλλά το «τέρας σου και εμείς»

ΥΓ. Μου έκανε αλγεινή εντύπωση ότι τα περισσότερα αναλογικά media και τα news sites έκαναν τη συνεντευξη γαργάρα. Πόσο πολύ τον σχολιασμό. Μπορεί ο κ. Μαλέλης να ταθισευσε (ταθισεύει) το "τέρας" του, αλλά το σίγουρο είναι ότι αυτο εξαλουθεί να τρομοκρατεί ακόμα πολλούς. Μάλλον γελά και το διασκεδάζει στην σπηλιά του.