«Ο Γκουαρντιόλα που έφερα, ο Μάτα κι ο λάτιν Άρης μου»

Πως είναι η ζωή μετά τον Άρη;

«Σίγουρα έχει λιγότερη ένταση, δεν υπάρχει η καθημερινότητα της ομάδας. Τότε είσαι επτά μέρες την εβδομάδα και 24 ώρες το 24ώρο στη διάθεσή της. Για 7-8 χρόνια εγώ δεν είχα ούτε Σαββατοκύριακο, πολλές φορές ούτε Τετάρτες. Είναι μία ζωή που μπορεί μεν να αρέσει σε πολύ κόσμο και σε μας που την κάναμε αλλά έχει και πολλά κακά: Χάνεις την οικογένειά σου, δεν έχεις επαφή με το προσωπικό περιβάλλον σου… είναι δύσκολα. Τώρα είναι διαφορετικά γιατί προσαρμόζω μόνος μου τα δεδομένα στη ζωή μου, ταξιδεύω εκεί που θέλω εγώ, προγραμματίζω τις δουλειές όπως θέλω να τις κάνω και έχω την χαρά να ζω περισσότερο καιρό στο εξωτερικό».

Με τι ασχολείστε αυτό το διάστημα;

«Τώρα είμαι μάνατζερ ποδοσφαιριστών. Συνεργάζομαι με ένα γραφείο στο Λονδίνο και προτείνουμε παίκτες σ’ όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα. Όλο τον κόσμο εννοώ όλες τις προηγμένες ποδοσφαιρικά χώρες».

Γιατί εκτός από την Ελλάδα;

«Γιατί, μετά λύπης μου, διαπιστώνω ότι έχει υποβαθμιστεί πολύ το ποδόσφαιρο, το προϊόν γενικότερα. Βλέποντας τις ομάδες που πρωταγωνιστούν, καταλαβαίνεις πως με πολύ μικρά μπάτζετ και μέτριους παίκτες πλέον, μπορεί μια ομάδα να βγει στην Ευρώπη ή ακόμη και στο Champions League και αυτό γίνεται διότι έχει υποβαθμιστεί αγωνιστικά το ποδόσφαιρο.

Στην εποχή μου όλες οι ομάδες ήταν ανταγωνιστικές. Η Λάρισα, ο Ηρακλής, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο ΟΦΗ,ο Αστέρας, ο Ατρόμητος, η Ξάνθη, εκτός φυσικά των Παναθηναϊκού, Ολυμπιακού. Σήμερα είναι πάρα πολύ αδύναμες οι περισσότερες ομάδες, με παίκτες χαμηλής ποιότητας, που τότε δεν θα έπαιζαν ούτε αναπληρωματικοί - σήμερα αυτοί πρωταγωνιστούν. Δεν θέλω να πω παραδείγματα, ο καθένας βλέπει. Για έναν μάνατζερ η Ελλάδα και το οικονομικό της περιβάλλον δεν επιτρέπουν να κάνεις μια μεταγραφή, να φέρεις έναν ποδοσφαιριστή και να απαιτήσεις να πληρωθείς για τον κόπο σου ή να πληρωθεί ο παίκτης σε υψηλό επίπεδο».

Ο Ολυμπιακός, όμως δεν έχει ξεφύγει από αυτή την κατάσταση που περιγράψατε;

«Ο Ολυμπιακός υιοθέτησε τη νοοτροπία του “όλα πουλιούνται και όλα αγοράζονται”. Κατ’ αρχήν αγωνίζεται στο Champions League αδιάκοπα. Έφερε τον Βάις, ο οποίος έπαιξε έξι μήνες και πουλήθηκε αμέσως. Πούλησε επίσης παίκτες όπως ο Μήτρογλου την κατάλληλη στιγμή. Εχει κάνει συνεργασίες με μάνατζερ ικανούς όπως ο Ραϊόλα, ο Ενροτό, ο Ραμαντάνι, οι οποίοι στην αγορά πουλάνε και αυτό βοηθάει στο να δημιουργήσει τη φήμη του σωματίου πωλητή. Διότι αν δεν δημιουργήσεις τη φήμη αυτή, τότε δύσκολα μετά θα μπορείς να κάνεις και αγορές.

Δεν υπάρχει επίσης η πίεση της αμφιβολίας για τον ξένο παίκτη, που συνάντησα εγώ στον Άρη. Ειδικά τα ΜΜΕ πίστευαν (αρχικά κυρίως) ότι δεν πρέπει να παίζουν οι ξένοι για να παίζουν οι Έλληνες. Ο Ολυμπιακός το έχει ξεπεράσει αυτό. Για παράδειγμα δόθηκε δανεικός ο Βέργος στην Έλτσε. Στον Άρη δεν υπήρχε περίπτωση να συμβεί αυτό. Εγώ έφερα τον Ντανίλο Περέιρα στον Άρη στα 18 του, ο οποίος παίζει τώρα βασικός στην Πόρτο και την Εθνική Πορτογαλίας και έχει κάνει προσφορά η Άρσεναλ να τον αγοράσει (40 εκ.). Θυμάμαι μου έλεγαν “θα φάει τη θέση των δικών μας παιδιών” και τώρα αυτοί δεν παίζουν πουθενά».

Βάλατε στο τραπέζι της κουβέντας τα ονόματα που είχατε φέρει. Θα πάμε και εκεί. Να ξεκινήσουμε όμως από το τι κάνατε πριν τον Άρη.

«Πριν τον Άρη ήμουν μάνατζερ και ακόμη πιο πριν είχα ναυτιλιακό γραφείο, που ακόμη διατηρώ στη Βραζιλία, μέσω του οποίου κάνω φορτώσεις πλοίων. Εκεί είχα γνωριστεί με τον πρόεδρο της Φλαμένγκο, Helio Ferraz, ο οποίος αυτοκτόνησε το 2013, ιδιοκτήτη ναυπηγείων και είχα αρχίσει να ασχολούμαι με το ποδόσφαιρο, μέσω της εν λόγω ομάδας επί Μάρσιο Μπράγκα. Πριν από αυτό είχα ασχοληθεί με την Βάσκο εκπροσωπώντας τον Πρόεδρο Καλσάδα και είχαμε πουλήσει στις αρχές, τον Ρομάριο στην Αϊντχόφεν το 1988».

Κι ο Άρης πως μπήκε στην ζωή σας; Ο κύριος Σκόρδας σας έκανε την πρόταση;

«Αρχικά βοηθούσα την ομάδα όταν έπεσε στη Β’ Εθνική, την παρακολουθούσα και προσπαθούσα να λύσω κάποια προβλήματα που είχε με χρέη και με τη FIFA. Θυμάμαι ότι είχα κάνει ένα ταξίδι στη FIFA, όταν ο Άρης είχε κατέβει με 12 παίκτες σε ένα ματς με τον Ακράτητο λόγω προβλήματος με τα δελτία. Ένα θέμα που γεννήθηκε από τα χρέη που είχε η ομάδα προς ξένους (Μπασίρ, Κνόπερ, Ζμπαρί κλπ). Ετσι πήγα στη FIFA με τον δικηγόρο κ.Κανάκη, τότε μέλος του Δ.Σ. και κατορθώσαμε να αναστείλουμε την απόφαση αυτή χωρίς να προσφύγουμε σε νομικές επιτροπές, μέσω παρέμβασης του πρώην Προέδρου της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, Δρ.Χαβελάνζε.

Έτσι κατάφερα να πάρω τα δελτία και να παίξει ο Άρης, γιατί η ομάδα είχε τιμωρηθεί και με αφαιρέσεις βαθμών, τις οποίες τελικά τις ακυρώσαμε. Σιγά-σιγά είδαν στον Άρη ότι μπορώ να τους βοηθήσω. Μου έγινε η πρόταση να είμαι πιο κοντά, αρχικά όχι σε πλήρη απασχόληση. Μετά, στη μέση της πορείας από τη Β’ Εθνική προς την Α’, με φώναξαν να φτιάξουμε ένα σχέδιο για μετά την επάνοδο. Ήξεραν ότι μπορώ να φέρω ποδοσφαιριστές καλούς, αλλά και ότι είχα ένα κύκλο γνωριμιών αρκετά δυνατό. Τους είχα προτείνει εγώ την "Λατινοποίηση" της ομάδας και τελικά το αποδέχτηκαν».

Έτσι, λοιπόν, αναλαμβάνετε και φέρνετε ονόματα που έκαναν πάταγο!

«Άρχισε αυτή η περίφημη “Λατινοποίηση” του Άρη, που τότε χλευάστηκε. Έχω αποκόμματα, από σοβαρούς δημοσιογράφους, που με κάνουν μέχρι και σήμερα να γελάω. Εγώ ήμουν ο πρώτος που έφερα στον Άρη Ισπανούς παίκτες. Η Ισπανία τότε δεν είχε πάρει σε Εθνικό επίπεδο τίτλους, όπως συνέβη μετά το 2008. Διακρινόταν μόνο στις Κ-17 και Κ-20. Πολύς κόσμος δεν έδινε σημασία και ρωτούσε “πως είναι δυνατόν να είναι καλύτεροι από Βραζιλιάνους και Αργεντινούς ή από άλλες χώρες που ποδοσφαιρικά γέμιζαν την Ισπανία και την Ευρώπη”. Οι πρώτοι Ισπανοί που ήρθαν ήταν αυτοί οι 4-5 που έφερα εγώ στον Άρη.

Είχα σκεφτεί να φέρω παίκτες που αγωνίζονταν στις δεύτερες ομάδες που νομίζουν από παρεξήγηση στην Ελλάδα ότι οι δικές τους β’ ομάδες είναι όπως εδώ. Η Μπαρτσελόνα για παράδειγμα σε αυτό το επίπεδο έχει επαγγελματίες παίκτες, που επειδή δεν χωράνε στους αγώνες ή στις προπονήσεις παίζουν στις δεύτερες ομάδες. Ο Χαβίτο είναι ένα τέτοιο παράδειγμα, αλλά βέβαια είχε παίξει και σε αγώνα Champions League, κόντρα στη Σαχτάρ. Ο Τόνι Κάλβο, θυμάμαι ότι έλεγαν πως είναι καλύτερος από το Μέσι. Τον πήραμε επειδή διατηρούσαμε στενή φιλία με την τότε διοίκηση της Μπαρτσελόνα. Τους πείσαμε ότι έναν παίκτη έστω θα πρέπει να μας δώσουν για να μας βοηθήσουν στο τότε εγχείρημα που είχαμε ξεκινήσει με τον Φερέρ. Φέραμε παίκτες που ήρθαν σε μικρή ηλικία αλλά πιστεύω ότι βοήθησαν την ομάδα και οικονομικά, μιας και είχαν μικρές απολαβές. Δηλαδή, ο Παλαθουέλος έπαιρνε 30.000 ευρώ τον χρόνο, σε μια εποχή που όλες οι ομάδες πλήρωναν καλά. Για παράδειγμα, το μέσο συμβόλαιο στην Ξάνθη τότε ήταν 100-150.000 τον χρόνο».

Η συνεργασία με τον Ροναλντίνιο τι ακριβώς περιελάμβανε;

«Φέραμε μια πλειάδα παικτών από την Βραζιλία, όπως οι Τούτα, Τίνγκα, Μπελέμ και άλλους, από μια συνεργασία που κάναμε με τον αδερφό του Ροναλντίνιο, η οποία πολλοί λένε ότι δεν απέδωσε αλλά για μένα δεν είναι έτσι γιατί ο Άρης ακούστηκε σε όλο τον κόσμο. Ο τότε κορυφαίος παίκτης του κόσμου συνεργάστηκε με τον Άρη. Και με τον ίδιο είχαμε κάνει μια συμφωνία, ώστε να εκμεταλλευόμαστε τα εμπορικά του δικαιώματα με δύο διαφημίσεις τον χρόνο. Είχε κάνει μία διαφήμιση με την Chipita που του έφερε 4.000.000 ευρώ τον χρόνο και είχαμε πει ότι αν βρίσκαμε κάποιο χορηγό στην Ελλάδα, εκμεταλλευόμενοι το όνομά του, θα παίρναμε εμείς τα χρήματα αυτά. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε γιατί δεν είχαμε οργανωμένο τμήμα μάρκετινγκ να το κυνηγήσει αλλά ακόμη και οι πολυεθνικές είχαν άλλα δεδομένα στην προσέγγιση και στην τρόπο πληρωμών τέτοιων συμφωνιών».

Δηλαδή έδιναν ποσά της τάξης 100-200.000 ευρώ και εσείς ψάχνατε κάτι περισσότερο.

«Στην πορεία αυτή η συνεργασία δεν τελεσφόρησε, δεν προχώρησε γιατί επήλθε ρήξη του τότε προέδρου με τον αδερφό του Ροναλντίνιο. Έτσι, μας προτάθηκε από τον Σκόρδα, σε εμένα και στον Φερέρ, να κάνουμε μια εταιρία που θα αναλάμβανε το management της ΠΑΕ Άρης και θα συμμετείχε και ο Σκόρδας. Αυτό έγινε το 2007, αλλά και πάλι όταν κάναμε το καταστατικό της εταιρίας, ένα μήνα μετά η εταιρία αυτή διαλύθηκε από τις προστριβές που υπήρξαν με τον Σκόρδα και τον Φερέρ».

Κάνατε και το φιλικό με την Μπόκα.

«Ακόμη και σήμερα θυμούνται τα φιλικό μες την Μπόκα. Κόψαμε 32.000 εισιτήρια Αύγουστο μήνα στο "Χαριλάου" που χωρούσε 24.000».

Πότε οι σχέσεις σας με τον Σκόρδα έφτασαν στο μη παρέκει;

«Μέχρι το 2009 είχαμε καλή σχέση, μετά ήρθε η ολική ρήξη. Οι επιτυχίες της ομάδας, έκαναν τον Σκόρδα να πιστεύει ότι όλα αυτά ήταν δικό του δημιούργημα. Πίστευε ότι παραγοντικά ήταν ικανότατος, ότι αυτός είχε δημιουργήσει αυτή την ομάδα, θεωρούσε ότι όλοι έπρεπε να ακούνε πλέον την δική του γνώμη μόνο και να μην υπάρχει αντίλογος.

Οι παίκτες που είχαν έρθει, ήρθαν μετά από μεγάλη προσπάθεια και έρευνα δική μας. Ο Μαζίνιο που ήταν παγκόσμιος πρωταθλητής ερχόταν στον Άρη, με δικά του έξοδα κάθε Κυριακή για να μας δίνει τις ιδέες του, επειδή είναι και προπονητής. Μετά ο Σκόρδας άρχισε να θεωρεί ότι μπορεί να τα κάνει όλα μόνος του, συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες και αποφάσεις στα χέρια του, δεν έδινε λογαριασμό ούτε στο διοικητικό συμβούλιο, από το οποίο υπήρξε αντίδραση και στη Λέσχη Φίλων Άρη, έκαναν πρόταση μομφής και τον έδιωξαν με τις εκλογές που έγιναν. Έτσι, Βγήκε η διοίκηση του Αθανασιάδη που ήταν αντιπρόεδρός του».

Μόλις έφυγε Σκόρδας ποια ήταν η κατάσταση;

«Με κατηγορούν ότι με την αποπομπή του Σκόρδα, έγινε μεγάλο άνοιγμα εξ αιτίας μου, ότι ανέβηκε το μπάτζετ και έτσι ο Άρης χρεώθηκε. Η πραγματικότητα είναι ότι όταν έφυγε ο Σκόρδας τα χρέη ήταν ήδη 12.000.000 ευρώ σύμφωνα με όσα έχουν βρει οι λογιστές συν κάποιες άλλες υποθέσεις που τελεσιδίκησαν (Σπορτβίζιον, Λάκωμα κλπ). Ενώ την προηγούμενη χρονιά το αγωνιστικό μπάτζετ ήταν 7.000.000 ευρώ, φέρνοντας τους Γκρασιάν και Αμπρέου και τους άλλους παίκτες πήγε στα 8.000.000 ευρώ. Όμως, τα έσοδα από τα 10.000.000 ευρώ που ήταν, πήγαν στα 17.000.000-18.000.000 ευρώ. Συν ότι οι παίκτες που έφυγαν, όπως ο Αμπρέου που ήθελε να επιστρέψει στην πατρίδα του για να είναι εκεί για το Μουντιάλ της Αφρικής, δεν πληρώθηκαν το υπολειπόμενο συμβόλαιο. Τα έσοδα όμως ήρθαν και από την είσοδο της ομάδας στους ομίλους του Europa League, τον τελικό Κυπέλλου, τα εισιτήρια, τα διαρκείας. Σκέψου ότι ο Αμπρέου και ο Γκρασιάν πούλησαν τότε 10.000 φανέλες ο καθένας, με τη φανέλα να κοστίζει 70 ευρώ μας κάνουν 700.000 ευρώ».

Τα συμβόλαια πόσο έφταναν τότε; Γιατί όπως μας τα λέτε το μπάτζετ δεν ξέφυγε τόσο πολύ.

«Άντε να ανέβηκε το μπάτζετ κατά 500.000 ευρώ, διότι στο τέλος δεν καλύφθηκε όλο το μέρος του συμφωνηθέντος ποσού. Τα έσοδα από την άλλη αυξήθηκαν κατά 70%. Και εν πάση περιπτώσει στο ποδόσφαιρο επενδύεις στο μπάτζετ σου για να έχεις τα ανάλογα αποτελέσματα. Δηλαδή, το ίδιο μπάτζετ έχει ο Ολυμπιακός και το ίδιο ο Παναθηναϊκός;»

Άρα, κακώς κάποιοι ρίχνουν ευθύνες και σε εσάς για το χρέος που δημιουργήθηκε;

«Κοιτάξτε, αυτά είναι αστειότητες που τις έχει καταλάβει ο κόσμος. Όποτε τους συνέφερε ήμουν πρόεδρος και όποτε όχι ήμουν υπάλληλος. Εδώ που τα λέμε αυτή είναι η πραγματικότητα, από τη στιγμή που είχα έμμισθη σχέση με την ΠΑΕ. Αν έκανα μία κίνηση που δεν άρεσε στη διοίκηση, θα μπορούσε να μην γίνει δεκτή. Δεν μπορεί από τη μία να λένε ότι δεσμεύονται με τις υπογραφές τους και έχουν δεσμεύσει τις περιουσίες τους και από την άλλη ανεξέλεγκτα να έκανα ό,τι ήθελα.

Εγώ θα μπορούσα να προτείνω τον Κριστιάνο Ρονάλντο και να μην τον πάρουν ή να τον πάρουν και να χρεωθούν. Αυτή είναι η δουλειά της διοίκησης: Να εγκρίνει ή να απορρίπτει τις προτάσεις του τεχνικού διευθυντή. Εγώ δεν ήμουν μέλος του Δ.Σ, ούτε ήξερα αν έχουν ή όχι χρήματα. Εγώ τα τελευταία δύο χρόνια ήμουν απλήρωτος, ζούσα με όσα έβγαλα πριν, ήταν καλός ο μισθός μου και μπορούσα να αντέχω και να περιμένω».

Πόσο κόστισαν οι παίκτες που φέρατε;

«Εδώ υπάρχει μια παρανόηση. Το να παίρνεις παίκτες ελεύθερους δεν είναι μεταγραφή αλλά προσθήκη. Ο Άρης ήταν η ομάδα που έκανε τις λιγότερες μεταγραφές κι η ομάδα που έδωσε λιγότερα χρήματα ακόμη και από Ξάνθη-Λεβαδειακό. Έδωσε 150.000 ευρώ στην Μπαρτσελόνα για τον Κάλβο, έδωσε 100.000 ευρώ στην Βαλένθια για τον Ρεγκέιρο και για τον Τόχα 150.000 ευρώ που δεν συμφώνησα εγώ. Όλοι οι άλλοι ήταν ελεύθεροι».

Για παράδειγμα, ο Γκρασιάν τι συμβόλαιο είχε;

«Ο Γκρασιάν κόστισε κάπου στις 200.000 ευρώ, αλλά αυτά ήταν χρήματα που δόθηκαν για τα δανεισμό του. Ένα μεγάλο ποσοστό του παίκτη ανήκε στον μάνατζερ του, τον Τσεστερπίλερ όπως γίνεται με όλους τους παίκτες στην Νότια Αμερική και κάποιοι φώναζαν ότι πληρώσαμε πολλά μανατζερικά!».

Εν τέλει, βάζοντας τα συν και τα πλην στην εξίσωση, το πρόσημο ποιο είναι;

«Χωρίς να περιαυτολογώ τα πρόσημο είναι θετικότατο. Όταν πήγα στον Άρη στη Β’ εθνική, η ομάδα είχε πίσω της μια ιστορία 20 ετών που όχι μόνο δεν έβγαινε στην Ευρώπη αλλά τερμάτιζε στο πρωτάθλημα 7η – 8η. Στα χρόνια που ήμουν εγώ τελείωσε μία χρόνια 3ος μέσω των πλέι οφ και είχε να παλέψει με τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό, το νέο Ολυμπιακό του Μαρινάκη, την ΑΕΚ, τον ΠΑΟΚ, τη Λάρισα που έδινε 1.000.000 ευρώ στο Γκέρεμι, ομάδες που είχαν δυναμική. Παίξαμε δύο τελικούς Κυπέλλου με τον ένα μάλιστα να κατεβαίνουν στην Αθήνα 30.000 οπαδοί στην μεγαλύτερη εκδρομή της ιστορίας στην Ελλάδα.

Πήγαμε στην Ευρώπη ικανοποιητικά, την πρώτη χρονιά νικήσαμε τον Ερυθρό Αστέρα, μπήκαμε στους τότε ομίλους του UEFA, παίξαμε με την Μπράγκα, την Μπάγερν Μονάχου που μπορεί να χάσαμε στη Γερμανία με 6-0 αλλά κερδίσαμε εμπειρίες. Φτάσαμε αργότερα να παίζουμε στους «32» με τη Μάντσεστερ Σίτι, αποκλείσαμε την Κυπελλούχο Ευρώπης τότε Ατλέτικο Μαδρίτης την οποία νικήσαμε δύο φορές, με τους Φορλάν και Αγουέρο στη σύνθεσή της. Όταν βρίσκομαι ακόμη και τώρα με το γιο του Γιλ, μού λέει ότι είναι το παιχνίδι που ακόμη τους “καίει”, διότι δεν έχασαν απλά ένα ματς. Είχαν ρήτρες από εμπορικές συμφωνίες τις οποίες έχασαν και τους κόστισαν πάνω 20.000.000 ευρώ. Και φυσικά κόστισε και στο πρεστίζ τους. Στις προετοιμασίες μας κάθε καλοκαίρι παίζαμε φιλικά με ομάδες όπως οι Μονακό, Μαρσέιγ, Φιορεντίνα και έτσι η ομάδα με 5-6 παιχνίδια στα πόδια της ήταν έτοιμη για το πρωτάθλημα. Δώσαμε μεγάλη σημασία στη φιλοσοφία της ομάδας γιατί για προσωπικά εμένα, χτίσιμο ομάδας με έναν Τούρκο, ένα Ρώσο, έναν Αιγύπτιο δεν γίνεται. Πρέπει να υπάρχει μία ενιαία φιλοσοφία. Εμείς βάλαμε τη λάτιν να ταιριάξει με την ελληνική που έχει πολλά κοινά στοιχεία.

Είπαμε ότι θέλουμε η ομάδα μας να παίζει ελκυστικό ποδόσφαιρο και είπαμε ότι οι προπονητές που θα έρχονται θα προσαρμόζονται σε αυτή τη φιλοσοφία και όχι εμείς στη δική τους. Επίσης, θέλαμε προπονητές που δεν θα φοβόντουσαν τον αντίπαλο. Την πρώτη χρονιά, που ήρθε ο Ολυμπιακός στο Χαριλάου χάσαμε 3-2. Είχαμε προηγηθεί 2-0 και έκανε ένα απαράδεκτο παιχνίδι ο διαιτητής Ζωγράφος και χάσαμε 3-2. Τότε, κάποιοι Ισπανοί που ήταν σκασμένοι μου είπαν “κάποιοι παλιοί μας είπαν ότι αυτά τα παιχνίδια έτσι είναι, είναι δύσκολο να τα κερδίζεις γιατί τις ομάδες του κέντρου δεν μπορείς να τις νικάς”. Εκεί πεισμώσαμε με τον Φερέρ και είπαμε ότι πρέπει να σταματήσει αυτή η νοοτροπία.

Θέλαμε παίκτες που να μην φοβούνται, με ποδοσφαιρικό θράσος και χωρίς αίσθηση κινδύνου και επειδή αυτό το επεσήμανα στους Έλληνες, θεώρησαν ότι εγώ πολεμάω τους Έλληνες. Εγώ ήθελα παίκτες χωρίς μοιρολατρία, να μπαίνουν στο γήπεδο και να λένε “θα νικήσουμε τον Ολυμπιακό, τον Παναθηναϊκό” και ας έχαναν. Στο “Καραϊσκάκη” είχαμε χάσει 2-1 με διαιτητή τον Χαραλαμπίδη, που είχε κάνει μία πολύ κακή διαιτησία - το παραδέχθηκαν οι Ολυμπιακοί. Πάντα, όμως, το παλεύαμε».

Αφού μας είπατε ότι χαίρεστε που πια δεν ασχολείστε με το ελληνικό ποδόσφαιρο, γιατί κάνατε προσπάθεια εξεύρεσης επενδυτή για τον Άρη;

«Είχαμε φτιάξει ένα δημιούργημα που το χαιρόταν όλη η Ελλάδα. Κάναμε τη μεγαλύτερη εκδρομή που έχει γίνει ποτέ, ξεσηκώσαμε 30.000 άτομα και έτσι έμεινα και χωρίς να πληρώνομαι. Δεν μπορούσα να αφήσω αυτό που δημιουργήσαμε. Ήθελα να κάνω μια προσπάθεια, αλλά να μπω εγώ μπροστά. Να φέρω ανθρώπους να βάλουν χρήματα, αλλά να είμαι εγώ εκείνος που θα έχει την ευθύνη. Δεν ήθελα να γίνονται λάθη και να προσπαθώ να πείθω τον κόσμο ότι δεν είμαι εγώ αυτός που ευθύνεται. Αυτός είναι ο λόγος».

Ποιο ή ποια λάθη δεν θα θέλατε να είχατε κάνει;

«Θα είχα αποφύγει την συνεργασία με το Σκόδρα κατ’ αρχήν, όπως επίσης και τα να συνεργάζομαι με συμβούλια που δεν είχαν σχέση με ποδόσφαιρο και να παραμένω σε ρόλο χωρίς δυνατότητα αποφάσεων. Επίσης θα έπρεπε να μην καθίσω τόσο καιρό στον Άρη. Θα έπρεπε να έχω φύγει νωρίτερα, όπως με συμβούλευε να πράξω κι η γυναίκα μου».

Πιστεύετε πως το έργο σας έχει αναγνωριστεί;

«Από πάρα πολύ κόσμο. Από τα 100 μηνύματα που μου στέλνουν, τα 98 είναι υπέρ των όσων έκανα. Τα δύο έχουν απορία, δεν είναι καν υβριστικά. Βέβαια υπάρχουν και κάποιοι που δεν τους πείθεις με τίποτα. Είναι οι ίδιοι που δεν με αποδέχθηκαν ποτέ και έλεγαν ότι είμαι Αθηναίος και Παναθηναϊκός».

Από όλες τις υποθέσεις παικτών που κλείσατε ποια ήταν η πιο δύσκολη;

«Ο Αμπρέου γιατί είχε το χάρισμα να έχει πάντα προτάσεις. Ακόμη και σήμερα. Τότε έπαιζε στη Σοσιεδάδ, ήταν αρχηγός της Ουρουγουάης, έπαιζε βασικός, ήταν να πάει στο Μουντιάλ, ήταν πρώτος σκόρερ της εθνικής όλων των εποχών και εννοείται είχε και τότε προτάσεις στα χέρια του με περισσότερα χρήματα και όταν έφυγε από τον Άρη για την Μποταφόγκο εξασφάλισε συμβόλαιο με απολαβές τριπλάσιες συγκριτικά με αυτές που του παρείχαμε εμείς. Ήταν η πιο δύσκολη και του έθεσα ως πρόκληση να έρθει να μας βοηθήσει να πάρουμε το πρωτάθλημα. Του είπα “αυτό που σε καταξιώνει εδώ είναι αυτός ο τίτλος” και έτσι δέχθηκε.

Στην πορεία, ο Αμπρέου, που ήταν μεγάλος επαγγελματίας, είδε ότι πρέπει να αλλάξουμε κάποια πράγματα, πριν βάλουμε ψηλά τον πήχη. Για παράδειγμα, έπρεπε να γίνουν αλλαγές στο προπονητικό κέντρο και σε θέματα καθημερινότητας. Δεν μπορεί μια ΠΑΕ να έχει έναν εκτελεστικό διευθυντή, που παράλληλα να είναι και αυτός που θα τρέχει να πληρώσει το κομμένα ρεύμα ενός παίκτη. Δεν υπήρχε προσωπικό, ήμασταν τέσσερα- πέντε άτομα που τρέχαμε όλα τα θέματα και σε συλλόγους στην Ευρώπη, όπου πηγαίνω βλέπω 80 άτομα προσωπικό με τον καθένα να έχει τα δικό του ρόλο. Η οργάνωση δεν εξελίχθηκε όσο αγωνιστικά η ομάδα.

Τελευταία, έφερα ανθρώπους να επενδύσουν στον Άρη και δεν ήξεραν ούτε οι ίδιοι οι διοικούντες πόσα είναι τα χρέη αφού κάθε μέρα έλεγαν άλλα νούμερα οι λογιστές. Ούτε σε περίπτερο δεν γίνεται αυτό».

Με τον Αμορόζο τι είχε γίνει;

«Τον Αμορόζο τον είχε προτείνει ο Ρονάλντο Γιάρο, ήταν φίλοι και από την ίδια πόλη, το Καμπίνας και έτσι μας είπε ότι μπορεί να τον πείσει να έρθει. Όταν το θέσαμε σαν πρόταση τους ρώτησα “μπορούμε να τον πληρώσουμε;” Γιατί δεν ήξερα αν είχαμε χρήματα. Ο αντιπρόεδρος Αθανασιάδης είπε στον Σκόρδα "θα φέρω εγώ τα χρήματα για την προκαταβολή" και τελικά τον φέραμε. Ήρθαν 10.000 άτομα στο αεροδρόμιο αλλά έπεσε πάνω στον Μπάγεβιτς, που ξέρετε ότι έχει θέμα με τα ονόματα. Ετσι, μετά τον τελικό με τον Ολυμπιακό που δεν έπαιξε και έφυγε, ήταν απλήρωτος τρεις μήνες και είχε δικαίωμα προσφυγής. Αυτοί θεώρησαν ότι επειδή έφυγε χωρίς άδεια ότι δεν θα συμβεί τίποτε εις βάρος της ομάδας. Όμως η FIFA λέει ότι και ένα μήνα να είσαι απλήρωτος μπορείς να φύγεις χωρίς να κάνεις προπόνηση. Προσφεύγεις και κερδίζεις. Ο Αμορόζο δεν ήρθε να δικαστεί στο ελληνικό δικαστήριο, όπου ο Άρης κέρδισε το να του λύσει το συμβόλαιο χωρίς να έχει απαίτηση ο παίκτης.

Ο Αμορόζο προσέφυγε στη FIFA και κέρδισε το συμβόλαιό του, το οποίο ήταν 1.000.000 ευρώ. Εκεί ο Σκόρδας έλεγε στο ραδιόφωνο του “πως είναι δυνατόν να κερδίζει ο Άρης στην ΕΠΟ και να χάνει στη FIFA” υπονοώντας ότι κάτι είχε συμβεί από δική μου παρέμβαση. Μα, η FIFA δίνει στον παίκτη το δικαίωμα να δικαστεί όπου θέλει. Έτσι εγώ προσέφυγα στον CAS - και έχω όλα τα χαρτιά για αυτό, που αν ήθελα να βοηθήσω τον Αμορόζο δεν θα το έκανα αυτό. Τελικά, ο Άρης κέρδισε την υπόθεση και γλίτωσε τα λεφτά αυτά. Η τελική απόφαση πάρθηκε δύο μήνες αφού είχα φύγει, αλλά όλες τις κινήσεις τις είχα κάνει εγώ. Όπως είχα κάνει και με τον Κάμπορα. Και εν πάση περιπτώσει φέρνεις έναν παίκτη αλλά για τις προσφυγές και ό,τι άλλο θέμα δημιουργηθεί δεν φταίει ο τεχνικός διευθυντής, φταις εσύ σαν διοίκηση που δεν τους πληρώνεις. Όταν ο παίκτης δεν πληρωθεί θα τσακωθεί και με μένα που τον έφερα και με όλους. Δεν το κατάλαβαν αυτό ποτέ».

Ο κόσμος πίστευε ότι εσείς ευθύνεστε για το θέμα με τον Αμορόζο, αν δεν κάνω λάθος.

«Μπέρδευαν τα πράγματα γιατί η προπαγάνδα ήταν κατευθυνόμενη. Μη ξεχνάτε ότι όταν έφυγε Σκόρδας απέκτησε ένα ραδιόφωνο και μία εφημερίδα, τα οποία κανείς δεν ρώτησε πως τα έφτιαξε και για ποιο λόγο. Ενώ για μένα δεν σήκωνε κουβέντα, και με υπερασπιζόταν όσο ήταν πρόεδρος, από την πρώτη μέρα που έφυγε άρχισε να με κατηγορεί από τα Μέσα που διέθετε τρία χρόνια, να με πολεμάει και να μου ρίχνει λάσπη. Τον πήγα στα δικαστήρια, έχει καταδικαστεί τελεσίδικα για συκοφαντική δυσφήμιση. Δεν απέδειξε και δεν υποστήριξε ποτέ αυτά που έλεγε και παρόλα αυτά έχει μείνει στον κόσμο ότι “ο Κόντης έβγαζε λεφτά παράνομα”».

Μας είπατε για τις κινήσεις που κάνατε και προκάλεσαν αίσθηση. Αυτές που τελικά δεν πραγματοποιήθηκαν ποιες είναι και αξίζει να μάθουμε;

«Η πρώτη κίνηση που θα συζητιόταν μέχρι και σήμερα αλλά ίσως να μην είχε και την κατάληξη που περιμέναμε τότε είναι αυτή του Πεπ Γκουαρντιόλα, που ήταν στις μικρές ομάδες της Μπαρτσελόνα. Αυτό συνέβη πριν φέρουμε τον Όγιος. Ήταν μια σκέψη που είχαμε με τους Ασένσι και Φερέρ, ο Πεπ ήρθε στη Θεσσαλονίκη, αλλά για θέματα που δεν θέλω να σχολιάσω αυτή τη στιγμή δεν ολοκληρώθηκε αυτή η κίνηση (ήταν τότε στις ακαδημίες της Μπαρτσελόνα).

Τα ίδιο έγινε και με τον Λουίς Ενρίκε πάλι με προτροπή του Φερέρ. Όσο για παίκτες που είχαμε κλείσει, αυτοί ήταν ο Ντιέγκο Καπέλ που μέχρι και πέρυσι είδα ότι απασχολούσε τον Ολυμπιακό. Οι Μπόρχα Βαλέρο και Εστέμπαν Γκρανέρο, ο Τζιοβάνι Ντος Σάντος, ο Αλκάνταρα (γιος του Μαζίνιο) κι ο Ορλάντι. Είχα στόχους παίκτες καλούς που θα δημιουργούσαν υπεραξία. Ο Αλκάνταρα δεν ήρθε για να μη λένε ότι βάζει ο Μαζίνιο το γιο του να παίζει. Ακόμη και αυτοί που ήρθαν λίγο πριν φύγει ο Κούπερ, (έλεγαν κάποιοι ότι τους έφερα για να διώξω τον Κούπερ), ήταν πολύ καλοί παίκτες. Ο Ντανίλο Περέιρα έπαιζε στις Ελπίδες της Πορτογαλίας και του είχαμε βάλει ρήτρα αγοράς 100.000 ευρώ. Μου έλεγαν ότι “ θα φάει” τους Έλληνες" και γι αυτό δεν έπαιζε. Σήμερα παίζει στην Πόρτο, τον θέλει η Άρσεναλ και θα τον πάρει.

Είχα φέρει τον Μπομπαντίγια, που αυτή τη στιγμή είναι πίσω από τον Λεβαντόφσκι ο καλύτερος επιθετικός στη Γερμανία. Μου έλεγαν “που τον βρήκες τον μπετατζή;”, επειδή το σώμα του είναι γυμνασμένο. Το παιδί ήρθε και έπαιζε χωρίς να πληρώνεται και χωρίς να διαμαρτύρεται.

Με τον Μάτα είχαμε συμφωνήσει με τον πατέρα του. Τότε έπαιζε στην Καστίγια, στη μικρή ομάδα της Ρεάλ και ήταν αλλαγή του γιου του Μίτσελ. Εγώ τον είχα δει, βρέθηκε με τον Φερέρ στη Μαδρίτη συμφώνησαν και ο πατέρας του ζήτησε 30.000 ευρώ ως μπόνους υπογραφής. Όταν συζητήσαμε στη Θεσσαλονίκη στο Δ.Σ. μου είπαν “αφού δεν παίζει στην Β ομάδα της Ρεάλ θα παίξει στον Άρη;”. Kαι έτσι δεν προχώρησε, ενώ είχαμε δώσει τα χέρια».

Είχατε πρόταση από άλλη ομάδα στην Ελλάδα; Όσο ήσασταν στον Άρη αλλά και μετά που φύγατε;

«Μου είχε γίνει πρόταση από τον Παναθηναϊκό, στην εποχή του Νικόλα Πατέρα. Είχα την ευκαιρία να πάω σε ένα περιβάλλον καλύτερο που είχαν να διαθέσουν περισσότερα χρήματα για μεταγραφές, να μπορέσω να φτιάξω μια καλή ομάδα. Μετά, όταν έφυγα από τον Άρη, πάλι είχα προτάσεις να δουλέψω στην Ελλάδα αλλά δεν τις αποδέχτηκα».

Η Γλυφάδα με την οποία ασχοληθήκατε;

«Είχα έναν συμμαθητή που ασχολιόταν με την ομάδα και με φώναξε να πάω εκεί. Το είδα σαν πρόκληση να ασχοληθώ με μια ομάδα που ανέβηκε από τη Γ’ εθνική να την φτιάξουμε και να ξεχωρίσει. Εκεί όμως συνάντησα μια κατάσταση που οι παίκτες δεν είχαν ούτε πετσέτες για το μπάνιο τους, γιατί είχε φύγει Ρέστης και τις μετοχές ανέλαβε ο Ασλανίδης που είναι σήμερα πρόεδρος στην ΑΕΚ ο οποίος και προσπαθούσε να τις μεταβιβάσει. Κανείς δεν ερχόταν όμως να πάρει την ομάδα κι οι ξένοι παίκτες που έφερα εγώ δεν πήραν ούτε ένα ευρώ ποτέ. Εγώ κάθισα εκεί 2-3 μήνες και έφυγα, δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω άλλο. Αυτή ήταν η ιστορία μου στην Ελλάδα».

Τον Άρη σήμερα πως τον βλέπετε;

«Δεν είμαι κοντά στην ομάδα, αλλά η σημερινή κατάσταση είναι πολύ συγκεχυμένη. Ακούω να λένε ότι αν δεν μπορεί να κάνει εκκαθάριση δεν θα μπορεί να ανέβει, δεν είναι αποσαφηνισμένοι οι κανονισμοί ακόμη. Άκουσα την κ. Μαρούπα να λέει ότι δεν θα ανέβει, ο δε Κούγιας εκπροσωπώντας την ΠΑΕ Λάρισα έλεγε ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα. Πολύ φοβάμαι ότι θα μπούμε σε μια ερμηνεία κανονισμών και επειδή ο Άρης την πληρώνει πάντα, αυτό θα γίνει κι αυτή την φορά, αν δεν προσέξουν να κάνουν την εκκαθάριση. Μη ξεχνάμε ότι ο πρώτος κι ο τελευταίος που έπεσε επειδή έχασε δελτία ήταν ο Άρης. Ο πρώτος κι τελευταίος που τιμωρήθηκε για άλλα θέματα ήταν ο Άρης. Ο πρώτος κι τελευταίος που τιμωρήθηκε με 10 αγωνιστικές ήταν ο Άρης.

Η ομάδα ποτέ δεν είχε τις επαφές που “υπόγεια” θα τον βοηθούσαν. Στην ιστορία της μη αδειοδότησης που ήταν η αφορμή για να φύγω το 2012, είδα ότι και άνθρωποι του περιβάλλοντος αλλά και μέσα από την ομάδα έκαναν σαμποτάζ και δεν ήθελαν να πάρουμε την άδεια. Ήθελαν να διαλυθεί ο Άρης, για να τον έχουν υποχείριο. Αλλιώς είναι ένας Άρης μεγάλος και ελκυστικός κι αλλιώς είναι ένας Άρης στη Γ’ Εθνική που δεν ασχολείται κανείς. Αυτός ήταν ο σκοπός κάποιων που τελικά τον πέτυχαν».

Στην Ελλάδα υπάρχει κάποιο project που να σας ελκύει;

«Όχι, γιατί κανείς δεν σκέφτεται όπως εγώ. Είμαι σίγουρος ότι όποια ομάδα έπαιρνα θα πρωταγωνιστούσε, ή θα την έκανα πρωταθλήτρια σήμερα, με το επίπεδο που υπάρχει. Όποια ομάδα, εννοώ ομάδα με κόσμο, που να έχει δυναμική. Δεν μπορείς να κάνεις πρωταθλητισμό με την Καλλονή και τον Λεβαδειακό, Επίσης, ο τότε Αρης σήμερα θα διεκδικούσε πρωτάθλημα».

Πως βλέπετε τους μεγάλους σήμερα;

«Ο Ολυμπιακός για πολλά χρόνια ακόμη θα πρωταγωνιστεί, αν τα πράγματα παραμείνουν έτσι σε αγωνιστικό επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός δεν ξέρει τι θέλει να κάνει ,δεν έχει κάποιο πλάνο και στόχους και θα είναι μακριά του. Με 6-7 παίκτες δανεικούς τον Ιανουάριο και ψηλές ρήτρες αγοράς μετά το εξάμηνο δεν κάνεις ομάδα. Τον Μαμούτε εγώ δεν θα τον έπαιρνα πουθενά, αυτός είναι παίκτης που έχασαν τη δουλειά τους άνθρωποι στην Ομοσπονδία της Βραζιλίας. Επίσης δεν θα έφερνα Ιταλό προπονητή, είμαστε λάτιν χώρα μεν, αλλά δεν μας πάει το Ιταλικό σύστημα ποδοσφαίρου. Δεν μπορεί να έχει επίσης σαν άλλοθι τη διαιτησία. Έτσι κι οι παίκτες έχουν μόνιμη δικαιολογία αλλά και δεν πιστεύουν ότι μπορούν να κερδίσουν αυτόν που θεωρητικά ευνοείται από αυτήν ».

Θα μπορούσε ο Πατέρας να είναι μια λύση για τον Παναθηναϊκό;

«Δεν θέλω να σχολιάσω γιατί υπάρχει διοίκηση αλλά ο Πατέρας σε ό,τι κάνει, προσπαθεί για το καλύτερο».

Η ΑΕΚ του Μελισσανίδη;

«Η ΑΕΚ, λόγω του χαμηλού επιπέδου του πρωταθλήματος έχει την ευκαιρία, με ένα ρόστερ όχι και τόσο καλό, να είναι δεύτερη και να διεκδικεί τη θέση της στο Champions League. Βέβαια εκεί θα φανεί η διαφορά, στα προκριματικά, γιατί κι ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από την Καμπάλα ενός ανύπαρκτου πρωταθλήματος. Η μεγαλύτερη απορία μου είναι ο ΠΑΟΚ. Πως γίνεται να μην μπορούν να φτιάξουν ομάδα αφού είναι απαλλαγμένοι από προβλήματα και έχουν τόσα χρήματα».

Θα πηγαίνατε στον ΠΑΟΚ;

«Δεν θέλω να απαντήσω γιατί θα παρεξηγηθώ ό,τι κι αν πω. Εγώ πάντως είμαι επαγγελματίας».

Πως θα θέλατε να κλείσουμε αυτή τη συνέντευξη;

«Με την ευχή το ελληνικό ποδόσφαιρο να βρει τα δρόμο που έδειχνε ότι έχει βρει κάποτε. Εκλείπουν όμως οι ιδέες. Δεν μπορεί η Super League να μην προσπαθεί να βρει λεφτά έχοντας σαν μοναδικούς βασικούς πόρους τα τηλεοπτικά και τον ΟΠΑΠ. Δεν έχει προσπαθήσει ποτέ να φέρει άλλους χορηγούς. Η πορτογαλική λίγκα έψαξε και βρήκε χορηγό από την Κίνα για τη δεύτερη κατηγορία και έτσι η κάθε ομάδα θα έχει έναν Κινέζο στην 11άδα της αλλά θα πάρει και 3.000.000 ευρώ. Τέτοιες κινήσεις εδώ δεν έχουν γίνει. Υπάρχει έλλειψη παραγόντων και ιδεών».

Φωτογραφική επιμέλεια: Βασίλης Τσίγκας