«Είχαμε μια αύρα τέτοια που σκεφτόμασταν ότι μπορούσαμε να κάνουμε την ανατροπή. Το συζητούσαμε μεταξύ μας και το λέγαμε, τώρα από που προέκυπτε δεν ξέρω! Ήταν μια περίπτωση που το είχαμε πάρει πατριωτικά, σκεφτόμασταν τα δύο πέναλτι που είχε δώσει εις βάρος μας στο πρώτο ματς και λέγαμε ότι μπορεί να χάσαμε από ατυχία. Ήρθαν αμυντικά αυτοί στην Αθήνα, για να καθαρίσουν και να φύγουν, έτσι το εκλαμβάνω εγώ. Δεν είχαμε να κάνουμε τίποτα. Κάναμε μεγάλη πορεία, τότε μια δυο ομάδες μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο».

«Καταφέραμε λοιπόν και φτάσαμε σε αυτό το σημείο το ματς. Εγώ δεν ήθελα να πάω να χτυπήσω, έλεγα κάποιος θα βάλει γκολ, θα χάσουν αυτοί κάποιο... ήμουν σε μια ηλικία που σκεφτόμουν ότι αν χάσω το πέναλτι θα με βρίσουν όλοι. Έπρεπε όμως να πάω. Έχασε ο Νικολούδης και μετά έφυγα από τη σέντρα να πάω να εκτελέσω εγώ. Εϊπα στον Λάκη, "άσε, θα το χτυπήσω εγώ". Ένιωθα την αδρεναλίνη πάνω μου. Όλη, γύρω από το σώμα μου! Έλεγα στον εαυτό μου "πήγαινε βάλτο και φύγε". Και όταν έφτασα εκεί πήρα μια αναπνοή και είπα θα το βάλω. Και το έβαλα. Το άγχος που είχαμε τελικά μας βοήθησε, δεν μας στέρησε τη νίκη. Μετά έπιασε ο Χρηστίδης το τελευταίο πέναλτι και τελειώσαμε».

Μετά πήγαμε στην πλατεία Ομονοίας και πανηγύρισαν όλοι. Προσέξτε, όχι μόνο οι φίλαθλοι της ΑΕΚ, αλλά από όλες τις ομάδες, όποιος βρισκόταν στο δρόμο ερχόταν. Ήταν η πρώτη φορά που η ομάδα έκανε τέτοια πορεία. Πάντως οι Άγγλοι μας υποτίμησαν, έτσι το είδα. Ήρθαν χαλαροί, ότι έχουν βάλει τρία γκολ και πέρασαν από το πρώτο ματς. Δεν ήταν έτσι όμως».

«Όπως εμείς βάλαμε τα γκολ, δύο ο Θωμάς και ένα εγώ, έτσι και αυτοί έκαναν αυτό που έπρεπε. Έπαιξε και αυτό το ρόλο του. Τότε που κάναμε προπονήσεις χτυπούσαμε δέκα πέναλτι και ο Χρηστίδης είχε τρομερά ριφλέξ. Ο προπονητής που άλλαξε τον Στεργιούδα ήξερε τι έκανε. Και του βγήκε. Δεν είχαμε τότε "γιατί με έβγαλε" και τέτοια, ήμασταν μια ομάδα. Ο Μπάρλος μας είχε τακτοποιήσει όλους και νομίζω ότι σηματοδοτεί την ιστορία της ΑΕΚ αυτή η εποχή».

«Αυτός ήταν ο αρχηγός, δεν χρωστούσε πουθενά. Ήρθε ο Μπάρλος και τακτοποίησε την ομάδα. Αυτό είναι κάτι που σε ανεβάζει στην πορεία. Και όπως σας είπα, εκείνη η πορεία σηματοδοτεί την ιστορία μας, παρότι πήραμε το Πρωτάθλημα μετά, αυτή η πορεία στην Ευρώπη ήταν μοναδική».

«Στη διαδρομή όλες οι ομάδες θα ταλαιπωρηθούν κάποια στιγμή. Όχι οι ίδιες, άλλοι τις ταλαιπωρούν...».

«Από εδώ τους βλέπω, δεν πάω στο γήπεδο. Δεν ξέρω τι θα βρω. Τα βλέπω από την τηλεόραση και τι σκέψεις κάνει ο καθένας δεν ξέρω. Ο Μπάρλος ήρθε και ήξερε τι έκανε για την ΑΕΚ. Αυτοί εδώ δεν ξέρω τι κάνουν, πάντως για την ΑΕΚ δεν ήρθαν. Λεφτά δεν έχουν, αλλά αν δεν έχεις λεφτά φεύγεις. Οι ομάδες χρειάζονται λεφτά. Αν έφτιαχναν το γήπεδο θα είχαν κάποια...».

«Υπάρχει μια αισιοδοξία, λόγω του ότι μπορεί να χάσουν και οι άλλοι. Οι μικρές ομάδες πάντα είναι μικρές, αυτή είναι η σκέψη μου. Οι μεγάλες ομάδες την τελευταία στιγμή κάτι κάνουν. Είναι όμως πολλά τα νέα παιδιά, έπρεπε να να έχουν κρατήσει κάποιους παίκτες. Βλέπουμε ότι παίζουν καλά στο ένα παιχνίδι και δεν παίζουν στο άλλο. Δεν μπορούν να βάλουν ένα γκολ και δεν υπάρχει κάποιος να τους διευθύνει. Εμείς ήμασταν ηγέτες όλοι. Μια ομάδα με αρχηγούς. Υπάρχει η μαγιά στην ΑΕΚ, την οποία την έχουν πάρει οι μικροί αλλά δεν ξέρω αν τους πάει. Μάγος δεν είμαι, αλλά νομίζω πάντως ότι υπάρχουν δύο-τρία καλά στοιχεία και ότι θα σωθεί η ΑΕΚ».