Τα άδικα «ουου» και το έγκλημα Ζαρντίμ

Έξις δεύτερη φύσις, λέει το αρχαίο γνωμικό και φαίνεται ότι «ταυτοποιείται» μέσα από τις εκδηλώσεις της κερκίδας του φαληρικού γηπέδου. Σαν από… συνήθεια, λες και μια κεκτημένη ταχύτητα από τις νωπές αναμνήσεις των άσχημων εμφανίσεων με την Λεβάντε, «έσπρωξε» μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού στην (μάλλον κλασική) αντίδραση του τελευταίου διαστήματος: Στις αποδοκιμασίες.

Υπερβολικό και άδικο κατά τη γνώμη μου για αρκετούς λόγους. Ο βασικός ήταν ότι οι «ερυθρόλευκοι» βγήκαν εντυπωσιακά από το «τούνελ» εγκλωβισμού τους στη βαριά ατμόσφαιρα που - δικαιολογημένα και αναμενόμενα - προκλήθηκε από τον τρόπο (κακή εικόνα και στα δύο ματς, αμαχητί παράδοση στη ρεβάνς) που αποχαιρέτισαν την Ευρώπη, παίζοντας εξαιρετικό ποδόσφαιρο για 45 λεπτά.

Ο Ολυμπιακός έκανε ένα πρώτο ημίχρονο με… «ολίγον από» αυτό που τον ονειρεύονται όλοι και τον θέλει ο Μίτσελ. Ευδιάθετος και ορμητικός, με διαστήματα καταιγιστικής πίεσης στον Άρη, με ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας, πίεση του αντιπάλου ψηλά, χωρίς αποστάσεις οι γραμμές του, κυκλοφορία μπάλας ταχεία, με εμπνεύσεις και αυτοματισμούς, στο ισπανικό μοντέλο που έπαιζε ο Βαλβέρδε και ζητά ο συμπατριώτης του.

Διαβάστε την συνέχεια και το... έγκλημα Ζαρντίμ στο sportdog.gr