Μόνο αν μπει τέλος στον εμφύλιο…

Όπως και μετά το παιχνίδι με τον ΠΑΣ, έτσι και σήμερα μετά το πατατράκ στην Κομοτηνή, ότι και να γράψεις, ότι και να σημειώσεις ο κόσμος του ΑΡΗ είναι αγανακτισμένος και τρελαμένος. Αυτό που θα ακούσουν λοιπόν όλοι από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο είναι μπινελίκια και αφορισμούς. Και φυσικά δεν έχει άδικο ο φίλαθλος του ΑΡΗ. Κάθε άλλο. Άλλωστε δεν υπάρχει επί της ουσίας και κάποιος άλλος τρόπος αντίδρασης μετά από παιχνίδια όπως αυτό με τον Πανθρακικό. Κατά κάποιο τρόπο το γήπεδο αυτό είναι καταραμένο για τον ΑΡΗ, για όσους θυμούνται πριν χρόνια το παιχνίδι κυπέλλου ενώ η ομάδα ήταν στην Β΄εθνική.

Και τότε ακολούθησαν πολλά και διάφορα, αλλά στο τέλος επικράτησε η λογική. Ποια ήταν η λογική; Να αφήσουμε όλοι τις διαφορές μας στην άκρη για να σωθεί η ομάδα. Η σωτηρία τότε ήρθε δύσκολα με το γκολ του Χρήστου Βελώνη στο Χαιδάρι. Δύσκολα λόγω των καταστάσεων, αλλά ήρθε γιατί με κάθε κόστος και τρόπο επικράτησε μία άτυπη εκεχειρία στον μόνιμο εμφύλιο που υπάρχει στον ΑΡΗ από τότε που θυμάμαι τον σύλλογο.

Εμφύλιος που απλά αλλάζουν οι παρατάξεις και οφείλω να ομολογήσω ότι όσο κι αν προσπάθησα για το αντίθετο σε αρκετές περιπτώσεις μπήκα και εγώ στην λογική της διαμάχης. Πολλές δικαιολογίες μπορώ να παραθέσω για το γιατί. Πολλές από αυτές τις πιστεύω ακόμα και σήμερα και είναι αλήθεια, έστω κι αν έχει καλυφθεί με πολύ λάσπη. Μπήκα όμως σε λάθος λογικές που δεν ήταν δυνατόν ούτε να δω, ούτε να αποβάλλω λειτουργώντας λόγω ιδιότητας εντός του συλλόγου.

Άμυνα σε λασπολογία και ψέματα, κακή πληροφόρηση, επίθεση με την λογική του «καλού του ΑΡΗ», φόβος, στήριξη σε λάθος ανθρώπους, αλλά με την λογική στήριξης στον σύλλογο, μη σωστή αξιολόγηση των κινδύνων, σε πολλές περιπτώσεις με το… ΑΡΗΣ ΕΙΣΑΙ. Λάθος μεγάλο το οποίο πλήρωσα και θα πληρώνω. Σε συγκεκριμένες περιπτώσεις βέβαια και ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ γιατί πολλές φορές με αυτά ακριβώς τα… λάθη υπήρξαν και θετικά αποτελέσματα (ειδικά τα δυο πρώτα χρόνια) μέχρι την περσινή καταστροφική από άποψη διαχείρισης χρονιά. Από έξω πολύ πιο εύκολα μπορώ να… κρίνω, να δικάζω και να καταδικάζω. 100% όμως να κρίνω πιο ψύχραιμα πλέον και να αντιλαμβάνομαι σε μεγάλο βαθμό τις καλές από τις κακές προθέσεις.

Το θέμα όμως είναι τι θα γίνει με τον ΑΡΗ. Τι θα κάνει ο κάθε φίλαθλος, ο κάθε παράγοντας, το κάθε μέλος της ΚΜΑ, ο ΑΣ, οι Βετεράνοι, οι διοικητικοί και εξωδιοικητικοί παράγοντες, οι πρώην και οι νυν, οι… του Σκόρδα, οι… του Αθανασιάδη, οι… του Ζαμπέτα, οι… του Γρόλλιου, οι του... Κόντη, οι… του Στεφανίδη, οι… του Κατσιαούνη, οι του… Σαουρίδη, οι σύνδεσμοι και φυσικά οι δημοσιογράφοι.

Όλοι έχουν άποψη, την στηρίζουν με θέρμη και ταυτόχρονα συνήθως με απαξίωση για την άποψη του κάθε άλλου. Ο ΑΡΗΣ κινδυνεύει, αγωνιστικά παραπαίει αν και έδωσε σε όλους την ελπίδα με ΟΣΦΠ και ΠΑΟ, διοικητικά ο εμφύλιος μαίνεται με πρωταγωνιστές που αλλάζουν θέση κατήγορου-κατηγορούμενου σε μία μέρα, οικονομικά ελπίζει στο 99, αλλά την ίδια στιγμή δέχεται την μία μαχαιριά μετά την άλλη με πρωτοφανείς αποφάσεις και τέλος διαιτητικά το κυνήγι είναι ανελέητο.

Προβλήματα παρόμοια με του ΑΡΗ έχουν κι άλλες ομάδες. Υλικό για το οποίο τόσο γίνεται λόγος; Οι μισές ομάδες στην Λίγκα έχουν χειρότερο από τον ΑΡΗ. Κι εντάσεις υπάρχουν και διαφωνίες και δηλώσεις (δείτε τι έγινε πχ στην ΑΕΚ), αλλά ΟΛΕΣ ΜΑ ΟΛΕΣ οι ομάδες όταν κινδυνεύουν τα αφήνουν στην άκρη. Συσπειρώνουν τον κόσμο τους, στηρίζονται από τα ΜΜΕ της απόχρωσής τους, το «βουλώνουν» οι παράγοντες, ψάχνουν λύσεις για τις ομάδες όχι για τα προσωπικά τους.

Αν ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΙΠΕΔΑ τότε το κάρο που έχει κολλήσει στην λάσπη, θα ξεκολλήσει, αλλά για να πέσει στον γκρεμό. Με την έλευση ενός – απλά- έμπειρου προπονητή η ομάδα μπορεί να βγει από την αγωνιστική κρίση, αλλά πρέπει να την αφήσουμε όλοι μας. Δεν είναι λαικισμός αυτό που θα γράψω, αν και ξέρω ότι ορισμένοι θα το επικαλεστούν.

Για να σωθεί ο ΑΡΗΣ σε όλα τα επίπεδα πρέπει άπαντες να αντιδράσουμε όπως οι εκδρομείς που βρέθηκαν στην Κομοτηνή. Έφαγαν τα δακρυγόνα, στο πρώτο λεπτό γκολ, στο 35 πάλι άδικη αποβολή, στο καπάκι δεύτερο γκολ, τρίτο, τέταρτο και αυτοί άρχισαν να φωνάζουν πιο δυνατά ΑΡΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΥΠΑΡΧΩ ΚΑΙ ΖΩ, ΤΙ ΚΑΙ ΑΝ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕΣ ΑΔΙΑΦΟΡΩ.

Με τον Ατρόμητο ο ΑΡΗΣ εκτός από νέο προπονητή, πρέπει να έχει και ένα γήπεδο κατάμεστο από οπαδούς που θα είναι δίπλα στον Θεό του Πολέμου. Για να κερδίσει τον Ατρόμητο, να τεθεί απέναντι στις σφαγές από την διαιτησία, να είναι ασπίδα σε αποφάσεις τύπου Σηφάκη, να εμψυχώσει τους παίκτες που τα έχουν χαμένα, να στηρίξει την ομάδα. Από τα επόμενα 4 παιχνίδια, τα 3 είναι εντός με Ατρόμητο, Ξάνθη, Πανιώνιο.

Τον εμφύλιο τον θέλουν, τον επιζητούν, τον καλλιεργούν οι εχθροί της ομάδας. Πότε πατώντας στα δικά μας λάθη, πότε δημιουργώντας τεχνικές εντάσεις (πχ Κάμπορα). Και όσο μαίνεται ο εμφύλιος θα είναι ήσυχοι ότι κανείς δεν θα τους ενοχλήσει στο έργο τους. Θα συνεχίσουν γιατί οι αρειανοί θα πλακωνόμαστε μεταξύ μας αντί να υψώσουμε ασπίδα σωτηρίας στις συνεχείς επιθέσεις τους…

Και σωστά θα πει κάποιος. Πάλι ο κόσμος; Για τα παραπάνω; Πάλι και θα είναι εκεί, στις κερκίδες. Όλοι οι υπόλοιποι έχουν να κάνουν μόνο ένα πράγμα. Να βάλουν τέλος στον εμφύλιο. Μόνο έτσι θα βγάλουν το κάρο από την λάσπη. Και όταν το κάνουν ας σκοτωθούν μεταξύ τους για την απόδοση ευθυνών. Ο ΑΡΗΣ όμως πρέπει να μείνει έξω από τον δικό τους πόλεμο. Έχει τον δικό του και δεν αντέχει να χάσει κι άλλη μάχη…

ΥΓ "Όποιος μιλάει για Β εθνική..." Το υπόλοιπο αρχικά το Σάββατο με τον Ατρόμητο