Clásico Cataluña-España

Μία φορά και έναν καιρό ο άγνωστος τότε, μα στη συνέχεια καταπληκτικός σε όλα του (ποίηση, δημοσιογραφία, πεζογραφία κτλ.) Μανουέλ Βάθκεθ Μονταλμπάν παρομοίασε τη Μπαρτσελόνα ως «Το επικό άρμα που προωθεί και δίνει ζωή σε ένα έθνος χωρίς κράτος». Κάπως έτσι συνοψίζεται μέσες άκρες το περίφημο «Mes que un club» (σ.σ.: περισσότερο από ένας σύλλογος) που συνοδεύει τη Μπαρτσελόνα εδώ και περίπου 80 χρόνια. Θα μπορούσαν να γραφτούν χιλιάδες λέξεων για την καταπίεση που έχουν υποστεί οι Καταλανοί για 36 χρόνια (1939-'75) από το Δικτατορικό Καθεστώς του Φράνκο ή και νωρίτερα με την επίσης Χούντα του Πρίμο Ντε Ριβέρα (1923-'30).

Σε απόδοση 3.70 βρίσκουμε στην bwin τη νίκη της Ρεάλ Μαδρίτης επί της Μπαρτσελόνα

Και στις δύο περιπτώσεις η Μπαρτσελόνα πλήρωσε ακριβό τίμημα. Χαρακτηριστικό γεγονός των δύο περιόδων αποτέλεσαν οι θάνατοι των δύο προέδρων του συλλόγου Χοσέπ Σουνιόλ και Χανς Γκαμπέρ αντίστοιχα. Ο πρώτος δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου, όταν το αυτοκίνητο του βρέθηκε κατά λάθος σε «Δεξιό» έδαφος, ενώ ο ιδρυτής της Μπαρτσελόνα, αυτοκτόνησε εξαιτίας της καταπίεσης που υπέστη τόσο ο σύλλογος όσο και ο ίδιος προσωπικά από τον Πρίμο Ντε Ριβέρα και δυστυχώς το έπραξε λίγες βδομάδες πριν αποκατασταθεί η Δημοκρατία στην χώρα. Αυτές και 100άδες ακόμα ιστορίες τοποθετούν σε αυτή τη διαμάχη του Clasico τη Μπάρτσα στον ρόλο του θύματος.

Ελάχιστοι γνωρίζουν το ότι έχει υποφέρει και η Ρεάλ από τον Φράνκο. Απλά στη Ρεάλ νιώθοντας ιστορικά άβολα από τα εγκλήματα (ποδοσφαιρικά και μη) του παρελθόντος, αρνούνται να το παραδεχτούν. Οπως χαρακτηριστικά συνέβη με την ιστορία του Αντόνιο Ορτέγα. Ο Ορτέγα ήταν πρόεδρος των Μαδριλένων κατά την περίοδο του εμφυλίου. Οταν επικράτησε ο Φράνκο, τον φυλάκισε αρχικά και στη συνέχεια τον εξόρισε στη Γαλλία, μιας και ήταν Αριστερός, όπως και ο προκάτοχος του Ράφαελ Σάντσεθ-Γκέρα. Το φοβερό λοιπόν είναι πως ο Ορτέγα δεν αναφέρεται στην επίσημη ιστορία του συλλόγου ως πρόεδρος του. Ουσιαστικά τον έχουν... εξαφανίσει.

Τι με έπιασε και τα γράφω όλα αυτά τα άσχετα ενώ έρχεται η ματσάρα; Την αφορμή τη δίνει το κλίμα στο σημερινό Clasico που θα είναι το πλέον πολιτικοποιημένο της σύγχρονης εποχής. Στις εξέδρες του «Καμπ Νόου» θα αναρτηθούν πολιτικά συνθήματα που θα ασχολούνται με την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας, καθώς τον επόμενο μήνα αναμένεται το σχετικό δημοψήφισμα που μαζί με τις εκλογές για την ανάδειξη της τοπικής κυβέρνησης θα κρίνουν κατά πολύ το μέλλον του καταλανικού λαού. Ακόμα και ο Ζεράρ Πικέ έγραψε σχετικά στο Twitter: «Η αντιπαλότητα είναι πολύ δυνατή. Και δεν μιλάμε μόνο για ποδόσφαιρο. Υπάρχει και η πολιτική. Εμείς είμαστε η Καταλονία και αυτοί είναι η Ισπανία! Θα πρέπει όμως όλοι να προσπαθήσουμε να το δούμε απλά σαν ένα παιχνίδι»

Τα πάντα συνηγορούν λοιπόν πως αυτό θα είναι σίγουρα «mes que un clasico». Θα είναι σε μεγάλο βαθμό ένα ντέρμπι Cataluña-España. Εκείνοι φυσικά έχουν τους λόγους τους να κοντράρονται και ιδεολογικά αν και προσωπικά δεν το καταλαβαίνω. Γκασπάρ, Λαπόρτα και Ροσέλ δεν είναι Αριστεροί, μα Δεξιοί όσο δεν πάει. Επίσης οι σύγχρονοι πρόεδροι της Μπάρτσα είναι τεχνοκράτες-επιχειρηματίες του κερατά, όπως ακριβώς και αυτοί της Ρεάλ και θεωρώ πως δεν νοιάζονται για ανεξαρτητοποιήσεις κτλ. Απλά πουλάνε αυτό το προφίλ για να κερδίζουν από το γενικότερο κλίμα που πηγαίνει προς αυτή την κατεύθυνση και εκμεταλλεύονται ιδανικά τις μάζες.

Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι το γιατί σε κάθε θέμα για τη Ρεάλ ή τη Μπαρτσελόνα που ανεβαίνει στο gazzetta.gr (και το ίδιο σίγουρα θα συμβεί και τώρα) τα περισσότερα σχόλια που ακολουθούν είναι πολιτικοποιημένα και αναφέρονται στην αέναη μάχη του Φράνκο με τους αριστερούς-αναρχικούς. Δεν έχει λογική. Μιλάμε για δύο κολοσσούς που έχουν ξεφύγει από το ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι του παρελθόντος. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο τεράστιες επιχειρήσεις που στόχο έχουν το χρήμα και τους τίτλους (ή το αντίθετο τέλος πάντων). Εδώ, στην κυνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα του 21ου αιώνα καλώς ή κακώς δεν χωρούν ιδεολογίες. Οχι όταν στο γήπεδο χορεύουν μαζί με το τόπι τόσο και τόσα εκατ. ευρώ.

Τουλάχιστον στη Σκοτία είχαν το θάρρος να το παραδεχτούν από μόνοι τους και γι αυτό ονόμασαν από παλιά το Σέλτικ-Ρέιντζερς ως το «Old Firm» (σ.σ.: η παλιά εμπορική συμφωνία). Εκείνοι ξέρουν πως πάνω από θρησκευτικά μίση και έριδες για τις κούπες, κάθε φορά που συναντιούνται οι δύο ομάδες είναι για να «διαπραγματευτούν» ξανά και ξανά τα οικονομικά οφέλη τους που απορρέουν από το πόσο χρειάζεται η μία την άλλη ώστε να εξελίσσονται μαζί σε όλους τους τομείς. Οπότε, όποιος γουστάρει να υποστηρίξει Μπάρτσα για τον Μέσι ή Ρεάλ για τον Κριστιάνο ή γιατί είναι από μικρός ή πάππου προς πάππου με τη μία ή την άλλη ομάδα, αυτό είναι καθόλα σεβαστό. Για όποιον όμως θέλει να υποστηρίζει πραγματικά μία ομάδα από ιδεολογία Αριστερή ή Δεξιά, για ανεξαρτησία ή Δικτατορία και όχι για τους τίτλους με τα εκατομμύρια των ευρώ στο τραπέζι, σας δίνω μία άλλη λύση... υποστηρίξτε την ομάδα της γειτονιάς σας!