Η πολυθρόνα του ελέους
O άρχοντας του σκότους ζει εδώ και δύο χρόνια μέσα στο έρεβος. «Μερικές φορές, ο δημιουργός εύχεται ασυναίσθητα να συμβεί κάτι σπουδαίο στη ζωή του για να του χαρίσει έμπνευση, αλλά όταν συμβεί αυτό μουδιάζει ο εγκέφαλος και όλες οι αισθήσεις», ψιθυρίζει μέσα από την ασπρόμαυρη οθόνη.
Ο Νικ Κέιβ πούλησε την ψυχή του στον διάβολο και ευχήθηκε τη λάθος ευχή. Ο 15χρονος Άρθουρ Κέιβ άφησε την τελευταία του πνοή στον πάτο ενός φαραγγιού, στις 14 Ιουλίου 2015, κοντά στο Μπράιτον.
Η οικογένεια βυθίστηκε στο πένθος και ο θρήνος έδωσε πνοή στον σημαντικότερο, ίσως, δίσκο στην καριέρα του καταραμένου τροβαδούρου. Το Skeleton Tree είναι μάλλον το καλύτερο άλμπουμ των τελευταίων χρόνων.
Η τριλογία του θανάτου, Μπόουι, Κόεν και Κέιβ, γέμισε τα ακουστικά μας με σκοτάδι, μέσα σε ένα εξάμηνο μάταιων αποχαιρετισμών.
Οι εμφανίσεις του Νικ Κέιβ είναι πια εμπειρίες κάθαρσης, όχι τόσο για το κοινό που ανέκαθεν κρεμόταν από τα χείλη του, όσο για τον ίδιο.
Το περιοδικό Q βαθμολόγησε με 5 αστέρια την πρόσφατη συναυλία του στην Ο2 του Λονδίνου, ίσως επειδή ήταν αδύνατο να βάλει έξι.
Όσοι τον είδαν να κατεβαίνει με το μικρόφωνο στο κοινό και να ξεσπάει με αλλοπαρμένα μάτια πάνω στο μικρόφωνο νόμισαν ότι ξαναβγήκε από την κόλαση ο δαιμονισμένος άγγελος των Birthday Party.
Ο Κέιβ δεν είναι πια νεοσσός, αφού έκλεισε τα 60 του. Δεν έχει πια ανάγκη παραισθησιογόνες ουσίες για να κρατήσει ζωντανά τα κύτταρά του ούτε γυρίζει το κουμπί των ντεσιμπέλ στο 11.
Τον θεό τον ανακάλυψε και τον απέρριψε από χρόνια. Το ολόμαυρο χιούμορ του και η μούσα που αρνείται να τον εγκαταλείψει είναι τα τελευταία του εφόδια. Και η Πολυθρόνα του Ελέους εξακολουθεί να φλέγεται…
«Κοιτάζεις στον καθρέφτη και βλέπεις το γνώριμο πρόσωπο, έστω ταλαιπωρημένο από τα σημάδια του χρόνου. Μοιάζει σαν να μην έχει αλλάξει τίποτε. Αλλά πίσω από το δέρμα έχουν αλλάξει τα πάντα. Δεν είσαι πια ο ίδιος άνθρωπος…».
Εάν –όπως εγώ- αμελήσετε να προμηθευτείτε εισιτήριο για τη συναυλία της Πέμπτης, στο Τάε Κβον Ντο, δεν χρειάζεται να ανησυχήσετε. Ο Nick Cave θα ξανάρθει τον Ιούνιο, επικεφαλής του φεστιβάλ Εjekt (του ίδιου διοργανωτή).
Μέχρι τότε, μπορείτε να αναζητήσετε το καθηλωτικό ντοκυμαντέρ One More Time With Feeling, το οποίο παρακολούθησα τις προάλλες στο πάντοτε ευπρόσδεκτο Ιn-Edit.
Ή απλώς να βυθιστείτε στο στοιχειωτικό Skeleton Tree. Προσοχή, όμως, διότι τα νερά είναι πολύ βαθιά. Και δεν υπάρχει σωσίβιο.
