Οι «στρατιώτες» και οι «αξιωματικοί»
Το μοναδικό πράγμα που θυμάμαι απ’ τη θητεία μου στον στρατό, είναι η ατάκα ενός λοχαγού των ειδικών δυνάμεων στα ΣΠΕΝ, όταν μας είχε επισκεφτεί για κάποιο λόγο: «Οι Έλληνες στρατιώτες είναι οι καλύτεροι στον κόσμο και οι Έλληνες αξιωματικοί είναι οι χειρότεροι στον κόσμο».
Αυτή είναι η καθημερινότητά μας σε τούτη τη χώρα. Η ζωή μας όλη. Και το βλέπουμε για άλλη μία φορά και σε όσα εκτυλίσσονται από χθες στην Αττική. Για άλλη μία φορά, οι «στρατιώτες» (οι πυροσβέστες, οι εθελοντές, ο απλός κόσμος που προσφέρει όσα μπορεί, από τρόφιμα και στέγη, μέχρι καΐκια και βάρκες) έχουν βγει στους δρόμους και παλεύουν με όσα μέσα έχουν. Δίνουν την ψυχή τους, παίζουν κορώνα - γράμματα κάθε λεπτό τη ζωή τους, ψάχνουν μέσα στα αποκαΐδια, παλεύουν να σώσουν τους συνανθρώπους τους.
Την ίδια ώρα, οι «αξιωματικοί» αυτής της χώρας (οι πολιτικοί, οι πολιτικάντιδες, οι κληρικοί, οι γενικοί αρχηγοί, οι άνθρωποι με εξουσία) απογοητεύουν, αποδεικνύουν ξανά και ξανά πόσο λίγοι, πόσο επικίνδυνοι είναι. Και ναι, όταν έχει εξαπλωθεί η φωτιά, όταν έχει ξεσπάσει η καταιγίδα, όταν δηλαδή εκτυλίσσονται τα γεγονότα, λίγα πράγματα προλαβαίνεις να κάνεις. Η δουλειά, όμως, των «αξιωματικών» είναι η πρόβλεψη. Να ξέρεις, ότι έχεις κάνει από πριν, όσα μπορείς για να προετοιμαστείς, για να διαχειριστείς, για να μειώσεις όσο είναι ανθρωπίνως δυνατόν τις επιπτώσεις των φαινομένων.
Και για μία ακόμη φορά αυτές τις ώρες, έγινε φανερή η γύμνια μας σε «αξιωματικούς». Η λαίλαπα ξεχύθηκε, γιγαντώθηκε και σε λίγες ώρες έκαψε ανθρώπους, δάση, περιουσίες. Όπως πριν από λίγους μήνες, τους -και τα- έπνιξε στην Μάνδρα. Όπως πριν από λίγο χρόνια, πάλι στην ίδια περιοχή, τους -και τα- είχε ξανακάψει. Και μείναμε πάλι με τους «στρατιώτες» να παλεύουν.
Το έτος 2018, η Ελλάδα είναι πλήρως απροστάτευτη. Καμία μέριμνα, καμία πρόληψη για το οτιδήποτε. Εν προκειμένω, κανένας έλεγχος για το πού χτίζονται σπίτια (πάνω σε ρέματα, μέσα σε δάση). Καμία πρόληψη για δημιουργία αντιπυρικών ζωνών. Καμία πρόληψη στο ενδεχόμενο που έρθει η φωτιά. Καμία ενημέρωση από πριν (από πάντα) στο ενδεχόμενο που έρθει η ρημάδα η φλόγα, τι κάνουμε, πού πάμε, από πού ενημερωνόμαστε. Η φωτιά, μας βρήκε και πάλι απροετοίμαστους, έρμαια του «στρατηγού άνεμου» και της «ασύμμετρης απειλής».
Η ζωή μας όλη, το πόσο απροετοίμαστοι είμαστε μπροστά στο οτιδήποτε. Κι ας μας συμβαίνει κάθε καλοκαίρι. Κι ας καίγεται η Ελλάδα κάθε Ιούλιο κι Αύγουστο. Κι ας βρέχει κάθε χειμώνα. Πώς γίνεται να είσαι τόσο απροετοίμαστος κάθε χρόνο, σε κάτι που ξέρεις ότι κάθε χρόνο θα συμβεί; Ως «αξιωματικός», αυτή δεν είναι η ρημάδα η δουλειά σου;
Επειδή όμως, πάλι οι «στρατιώτες» πρέπει να παλέψουν κι επειδή η αλληλεγγύη είναι ίσως το μοναδικό που μας έχει απομείνει, ενημερωθείτε, διαδώστε απ’ όπου μπορείτε και πάνω απ’ όλα βοηθήστε τους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Δεν υπάρχει βοήθεια που δεν είναι χρήσιμη. Ό,τι μπορεί, όσο μπορεί ο καθένας.
Μόνο αυτό είναι χρήσιμο τούτες τις ώρες. Ούτε οι αφορισμοί, ούτε οι καταγγελίες, ούτε οι ανόητοι, ηλίθιοι, πρωτόγονοι πιθηκισμοί ρασοφόρων. Θα έρθει η ώρα για την απόδοση ευθυνών. Δυστυχώς, όμως, αυτές τις ευθύνες θα πρέπει να τις αποδώσουν και πάλι οι «αξιωματικοί» μας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
