Δοκίμασα διακοπές χωρίς social media ... και ήταν μια χαρά!
Στην αρχή το ξεκίνησα σαν πείραμα, σαν προσωπική δοκιμασία ας πούμε. Δεν είμαι κι ο φανατικότερος χρήστης των social, περισσότερο αναγνώστη παρά χρήστη που κάνει συχνές αναρτήσεις θα με χαρακτήριζα, οπότε είπα στον εαυτό μου και συμφωνήσαμε και με τη σύντροφό μου, «back to basics». Τι χρειάζεται άλλωστε ο άνθρωπος για να περάσει καλά; Καλή παρέα, ένα ωραίο μέρος, καλό καιρό ει δυνατόν και τα μάτια ανοιχτά. Τα μάτια πάνω απ’ όλα κι όχι τους hd φακούς των κινητών μας υπερτηλεφώνων που μπορούν να κάνουν τα πάντα ακόμα και να αιχμαλωτίσουν σημαντικό από τον ελεύθερο χρόνο μας μεταξύ άλλων.
Ας δούμε τις συνέπειες των off line διακοπών. Δεν έπαθα τίποτα πρώτα απ’ όλα, θέλω να διαβεβαιώσω γνωστούς και φίλους, ότι είμαι και είμαστε μια χαρά. Βλέπετε τις πρώτες ημέρες της απουσίας μας έπεσαν και κάτι διερευνητικά τηλεφωνήματα αν περνάμε καλά, μήπως έγινε τίποτα δυσάρεστο μεταξύ μας και δεν ανεβάζουμε τις φάτσες μας αγκαλιά, σε παραλίες, ηλιοβασιλέματα, εστιατόρια, αξιοθέατα και άλλα τέτοια καλοκαιρινά. Έγιναν βλέπετε οι αναρτήσεις επαλήθευση της κανονικής ζωής κι αν αυτές λείψουν, υπάρχει σημαντική πιθανότητα η ευτυχία να μην είναι ολοκληρωμένη. Στη δική μας περίπτωση κολυμπήσαμε πολύ, παίξαμε με κάτι στρώματα, σαμπρέλες και βατραχοπέδιλα με μάσκες, μείναμε άπειρες ώρες σε φανταστικές παραλίες, διαβάσαμε πολλά βιβλία, είδαμε καλούς φίλους και γελάσαμε πολύ αλλά όλα αυτά χωρίς ούτε ένα post.
Αυτό σημαίνει, ότι σχεδόν δε θα μας πιστέψουν οι φίλοι μας, μια που δεν έχουν δει proof of fun αλλά σημαίνει επίσης, ότι έχουμε και τόσα πολλά να τους πούμε και να τους δείξουμε. Φωτογραφίες βλέπετε τραβήξαμε, απλά τις κρατάμε για τον εαυτό μας, θα τις μοντάρω σε κανένα αναμνηστικό βιντεάκι μάλλον, θα βάλω και καμιά μουσική που αγαπήσαμε αυτό το καλοκαίρι και πάμε για άλλα.
Μια από τις βασικές συνέπειες του εγχειρήματος είναι ότι αισθάνομαι πως κέρδισα περισσότερο χρόνο. Περισσότερο χρόνο να κοιτάζω και να παρατηρώ αντί απλά να βλέπω και μπόλικο χρόνο να χαζεύω και να αγναντεύω βασικό στοιχείο του dolce fare niente, του να μην κάνεις τίποτε δηλαδή, πράγμα πολύτιμο για τη δική μου έννοια του καλοκαιριού. Επίσης κατάφερα να έχω και χρόνο να σκεφτώ, πράγμα όχι συχνό μέσα στη ροή της καθημερινότητας. Ο φίλος μου ο Τάσος που μοίραζε αρκετό χρόνο μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας, μού έλεγε μια φορά ότι προτιμούσε την οδήγηση από το αεροπλάνο, γιατί ήταν ο μόνος χρόνος για να σκεφτεί. Σας ακούγεται πολύ μακρινό; Εμένα όχι. Κι όταν λέω «να σκεφτώ», δεν εννοώ μόνο τα δικά μου, τα επαγγελματικά μου, τα οικογενειακά μου. Εννοώ κι αυτά που διάβαζα, ώστε να κρατήσω κάτι από το κάθε ανάγνωσμα, αυτά που έβλεπα γύρω μου κι αυτά που λαθραίως άκουγα βεβαίως βεβαίως αλλά για τη λαθρακρόαση θα ανεβάσω άλλο κείμενο προσεχώς, λίγο περιπαικτικό.
Μια άλλη συνέπεια είναι, ότι λίγο αποτοξινώθηκα από τη συνήθεια του post, like, share, comment κλπ κι ένιωσα ότι πήρα λίγο τον έλεγχο των πραγμάτων στα χέρια μου. Άμα μου καπνίσει θα ανεβάσω κάτι αλλά μη φτάσουμε και στο «δεν είδα να κάνεις post κι ανησύχησα μήπως δεν είστε καλά». Προφανώς φταίω κι εγώ αφού ανεβάζοντας πέρσι και πρόπερσι δημιούργησα ένα μοτίβο αλλά έλα που σιχαίνομαι ταυτόχρονα και τα μοτίβα.
Ταυτόχρονα μου έλειψαν άνθρωποι και πιθανώς τους έλειψα κι εγώ αφού αυτό το διαρκές engagement στα social μάς δημιουργεί την ψευδαίσθηση ότι «είμαστε» με κάποιον, ότι υπάρχει στη ζωή μας, ενώ στην πραγματικότητα έχουμε κυριολεκτικά χαθεί ως φυσικά πρόσωπα. Οι fb και insta λογαριασμοί μας κάνουν πολλή παρέα αλλά οι άνθρωποι δε βρισκόμαστε! Μετά τη φετινή μου πρακτική οι απουσίες είναι αισθητές, τα νέα μας θα είναι νέα και οι συζητήσεις μας ουσιαστκές με εκπλήξεις, επιφωνήματα, γέλια κλπ. Αλλιώς τι έκπληξη να νιώσει κανείς, αν τα έχει δει όλα φόρα παρτίδα σε stories, posts, albums ;
Δε σας λέω τι να κάνετε, σας λέω τι έκανα και πέρασα καλά. Προσωπικά εγκαινίασα κι άλλη πολιτική. Σταμάτησα να βλέπω και τι κάνουν οι φίλοι μου στις διακοπές, ώστε να τους συναντήσω και να τους ρωτήσω με μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όταν επιστρέψουν. Οπότε σας παρακαλώ μη με ρωτάτε γιατί δεν έκανα like στη φωτογραφία σας, θα κάνω ένα μεγάλο και συγκεντρωτικό like, όταν τα πούμε από κοντά. Μέχρι τότε ελπίζω όλοι να περνάτε τόσο καλά όσο «δείχνετε». Είναι στατιστικά απίθανο βέβαια αλλά σας το εύχομαι.
