Ιστορίες του παλιού κινηματογράφου vol. 98 (pics & vids)

Ιστορίες του παλιού κινηματογράφου vol. 98 (pics & vids)
Το Σινέ «Νοσταλγία» ήρθε στο Gazzetta Plus με σκοπό να σας ξεναγεί κάθε εβδομάδα στις πιο αγαπημένες στιγμές του ελληνικού κινηματογράφου! To ταξίδι στις πιο αγαπημένες ελληνικές ταινίες, που έχουν «ντύσει» όλες μας τις αναμνήσεις συνεχίζεται..

ME THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord

Οι 20 γυναίκες του Βουτσά και ο Άγνωστος Πόλεμος....

Για τους άνω των 45, ο τίτλος «Ο Άγνωστος Πόλεμος» φέρνει στο μυαλό τους κάτι πολύ συγκεκριμένο: Το μυθικό σίριαλ της ελληνικής δημόσιας τηλεόρασης που προβάλλονταν στις αρχές της δεκαετίας του 1970, σε μια εποχή που ουσιαστικά δεν υπήρχαν ελληνικές σειρές στα δύο κρατικά κανάλια, ενώ ακόμα και η τηλεόραση ως συσκευή μόλις είχε ξεκινήσει να διεισδύει στα νοικοκυριά των Ελλήνων. Στα λίγα σπίτια που είχαν από τότε τηλεόραση συγκεντρώνονταν οι φίλοι και οι συγγενείς όχι για να δουν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, αλλά για να απολαύσουν τον «Άγνωστο Πόλεμο», το ιστορικό σίριαλ του Νίκου Φώσκολου, ένα σίριαλ που μπορεί να υπερηφανεύεται με στοιχεία ότι κατά τη διάρκεια της προβολής του, οι δρόμοι άδειαζαν, με τους Έλληνες να κάθονται μπροστά από μια τηλεοπτική συσκευή για να απολαύσουν τις περιέτειες του συνταγματάρχη Βαρτάνη και της οικογένειάς του. Κι όμως, από το ιστορικό αυτό σίριαλ δεν σώζεται καμία κόπια, κανένα απόσπασμα, κανένα επεισόδιο ολόκληρο! Αποτέλεσμα – και αυτό – της αλλοπρόσαλης διοίκησης της δημόσιας τηλεόρασης τις τελευταίες δεκαετίες, όπου οι εκάστοτε επικεφαλείς της, συμπεριφέρονταν σε αυτή σαν να ήταν δικό τους «μαγαζί», όπου μεταξύ άλλων έσβηναν κόπιες για να μαγνητοσκοπούν από πάνω τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και προεκλογικές συγκεντρώσεις. Έτσι, ιστορικές σειρές και αρχεία της ΕΡΤ, ένας ατελείωτος πολιτισμικός πλούτος χάθηκε, χωρίς ποτέ να αναζητηθούν ευθύνες από κανέναν για κανέναν. Όσο για την σειρά «Ο Άγνωστος Πόλεμος», ένα και μοναδικό οπτικό ντοκουμέντο της παραμένει κι αυτό...εντελώς τυχαία. Πώς; Απλά ένα απόσπασμά της προβάλλεται στην ελληνική ταινία της Finos Film με τίτλο «Είκοσι γυναίκες κι εγώ», η οποία προβλήθηκε στους κινηματογράφους της Αθήνας το 1973, με πρωταγωνιστές τον Κώστα Βουτσά και την Μπέτυ Λιβανού.

Ο «κουρασμένος» Βουτσάς και η «βαριά» Σμάρω Στεφανίδου

Ήταν αρχές της δεκαετίας του 1970 όταν η Μπέτυ Λιβανού ξεκινούσε μια ιδιαίτερα ελπιδοφόρα καριέρα στη Finos Film και πρωταγωνιστούσε σε μια σειρά από επιτυχημένες εμπορικά ταινίες της εποχής. Μια από αυτές ήταν και η ταινία «20 γυναίκες κι εγώ». Η ταινία αποτελούσε κινηματογραφική μεταφορά της ομώνυμης θεατρικής κωμωδίας του Γιάννη Δαλιανίδη, η οποία είχε παιχτεί το 1972 σε κεντρική σκηνή της Αθήνας, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τη χώρα. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους της πρωτεύουσας στις 23 Σεπτεμβρίου 1973, λίγες μόνο ημέρες πριν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Παρά το γεγονός ότι η ταινία αυτή προβάλλεται συχνά-πυκνά ακόμα και σήμερα απο τα ιδιωτικά κανάλια, συγκεντρώνοντας κάθε φορά σημαντικές τηλεθεάσεις, κατά την περίοδο της προβολής της δέχθηκε σφοδρή κριτική και αρνητικά σχόλια από τους κριτικούς της εποχής. Ήταν τότε που οι τελευταίοι μιλούσαν για έναν «κουρασμένο Βουτσά», για ένα «αφελές σενάριο», για «λιτό καστ ηθοποιών», για μια «βαριά Σμάρω Στεφανίδου» και πολλά άλλα. Βλέποντας βέβαια κανείς την ταινία αυτή σήμερα, αδυνατεί να κατανοήσει τις παραπάνω κριτικές. Ίσως τα κριτήρια κριτικής της εποχής εκείνης να είχαν εντελώς διαφορετικές προσλαμβάνουσες από τις σημερινές, ίσως πάλι ο χρόνος που πέρασε να «ωρίμασε» τους ρόλους και το σενάριο. Η ταινία «20 γυναίκες κι εγώ» σήμερα προκαλεί το αβίαστο γέλιο του θεατή, με τον μοναδικά εύστοχο τρόπο που καυτηριάζει τα συντηρητικά ήθη εκείνης της εποχής, με τη γυναίκα να εξακολουθεί να επιζητά την επιβεβαίωσή της με έναν καλό γάμο, τον άνδρα θα θέλει να παντρευτεί μια γυναίκα «αγνή», τους γονείς να αρνούνται να δεχθούν ότι τα παιδιά τους έχουν μεγαλώσει και πρέπει κάποια στιγμή να κάνουν τη δική τους οικογένεια και να φύγουν από το σπίτι, τον αδελφό να πρέπει να αποκαταστήσει πρώτα τις ανύπανδρες αδελφές του και μετά να παντρευτεί και ο ίδιος. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος που παρουσιάζονται τα παραπάνω ήθη αποτυπώνει εύστοχα την φθορά τους στο χρόνο και κάνει ευκρινές στον θεατή ότι η βαρύτητά τους φθίνει τάχιστα. Ωστόσο, εξακολουθούν να υφίστανται και να ταλαιπωρούν τις νεότερες γενιές εκείνης της εποχής.

Από τις κωμικές καταστάσεις, στο πικρό χιούμορ....

Ας δούμε όμως την υπόθεση της ταινίας: Ο Κώστας Φιλίππου (Κώστας Βουτσάς) ζει μια ζωή όπου οι γυναίκες καταδυναστεύουν την ζωή του, αφού βρίσκεται διαρκώς περικυκλωμένος από αυτές, τόσο στον προσωπικό του βίο, όσο και στην επαγγελματική του ζωή. Κι ενώ μια τέτοια πραγματικότητα εκ πρώτης μπορεί να φαίνεται ως ευλογία, για τον ίδιο συνιστά ένα σοβαρότατο πρόβλημα που δυσκολεύει τη ζωή του. Κάποιες από τις γυναίκες αυτές είναι η μητέρα του Σμάρω (Σμάρω Στεφανίδου) και οι τρεις αδελφές του: η παντρεμένη Ρίκα –που διαρκώς θέλει να χωρίσει–, η θρησκευόμενη Φανουρία, και η φοιτήτρια Τζέλα. Οι δύο τελευταίες πρέπει να παντρευτούν. Ακολουθούν οι κοπέλες της επιχείρησης γυναικείων εσωρούχων, που διευθύνει, πολλές από τις οποίες τον βλέπουν ως υποψήφιο γαμπρό, αλλά και η Μπέτυ (Μπέτυ Λιβανού), μια τρελά ερωτευμένη μαζί του συνάδελφος, η οποία πιέζεται από τη μητέρα της να παντρευτεί. Όταν ο Κώστας παντρεύεται κρυφά τη Μπέτυ, η οποία νοικιάζει μαζί με τη μητέρα της ένα ελεύθερο διαμέρισμα πάνω από το δικό τους, η Σμάρω αποφασίζει να βρει ταίρι και στους δύο, κυρίως γιατί φοβάται ότι η Μπέτυ μπορεί να «ξελογιάσει» τον γιο της και να τον χάσει! Έτσι, προξενεύει στην τελευταία τον ηλεκτρολόγο της γειτονιάς, αλλά ο Κώστας βρίσκει τρόπο να χαλάσει το συνοικέσιο. Παράλληλα βρίσκει και στον Κώστα μια νέα κοπέλα από τη Βέροια (μοναδική στον ρόλο της η Καίτη Ιμπροχώρη) –, αλλά η Μπέτυ καταφέρνει με τη σειρά της να διαλύσει το προξενιό. Οι καταστάσεις που δημιουργούνται από την παραπάνω κατάσταση είναι μοναδικές και προκαλούν άφθονο γέλιο! Όπως η σκηνή που ο Κώστας θέλοντας να ανέβει απο το πατρικό του σπίτι στο σπίτι το δικό του μέσω του φωταγωγού...πέφτει και χτυπάει! Ή η σκηνή που ο ίδιος «μασκαρεύεται» σε Περικλή, ο οποίος θέλει να παντρευτεί....τη γυναίκα του, με στόχο να χαλάσει το προξενιό της τελευταίας με τον πραγματικό Περικλή! Βέβαια, οι καταστάσεις αυτές μπορεί να προκαλούν γέλιο, ωστόσο δεν παύουν να κρύβουν μέσα τους και πίκρα, για τις ζωές των ανθρώπων που καταπιέζονται, προκειμένου να είναι εντάξει με την κοινωνία και τον οικογενειακό τους περίγυρο. Στο τέλος βέβαια, η αποκάλυψη του γάμου των παιδιών δημιουργεί ένα αίσθημα γενικής ανακούφισης, και η είδηση ότι η Μπέτυ περιμένει παιδί φέρνει την πολυπόθητη ηρεμία και γαλήνη. Όπως πάντα άλλωστε στις ελληνικές ταινίες, όπου ο ερχομός ενός παιδιού αρκεί για να βάλει τέλος σε όλα τα δεινά των ανθρώπων! Κάτι που σήμερα μόνο δεδομένο δεν είναι.

Τέσσερα χρόνια πριν το τέλος...

Στην ταινία, μαζί με τους Βουτσά και Λιβανού πρωταγωνιστούν οι Σμάρω Στεφανίδου, Ελένη Μαυρομάτη, Μαίρη Μεταξά (εκπληκτική στο ρόλο της πεθεράς του Κώστα!), Καίτη Ιμπροχώρη, Λυδία Λενώση, Ειρήνη Μαρκογιάννη, Ανθή Γούναρη, Βίλμα Τσακίρη, Κατερίνα Μπούρλου, Άννα Μεταλλίδου κ.α. Το σενάριο και η σκηνοθεσία της ταινίας «20 γυναίκες κι εγώ» ήταν του Γιάννη Δαλιανίδη και η μουσική του Μίμη Πλέσσα. Στην πρώτη της προβολή η ταινία «έκοψε» 129.099 εισιτήρια σε Αθήνα-Πειραιά. Κατά πολλούς θεωρείται μια από τις τελευταίες πολύ καλές ταινίες της Finos Film, μόλις 4 χρόνια πριν η τελευταία σταματήσει τις παραγωγές της, μετά τον θάνατο του Φιλοποίμην Φίνου, αλλά και τη γενικότερη φθίνουσα πορεία του ελληνικού κινηματογράφου που κράτησε κοντά στα 20 χρόνια.

Περιμένουμε σχόλια, απόψεις και παρατηρήσεις στο mail μας.

Σινέ Νοσταλγία
Σινέ Νοσταλγία