Δεν είμαστε όλοι πρόσφυγες!

Ευτυχώς για εμάς, δυστυχώς γαι εσένα που σου το χαλάμε, αλλά δεν είμαστε! Βλέπεις, δεν έχουμε ξυπνήσει από σειρήνες πολέμου, δεν έχουμε ξεσηκωθεί από το σπίτι μας ένα πρωί, δεν έχουμε πάρει μαζί μας μόνο μια βαλίτσα ρούχα και το κινητό μας, δεν έχουμε δώσει φράγκα σε δουλέμπορους να μας βγάλουν από την Συρία και να μας πάνε στην Ευρώπη όπως όπως.

Δεν έχουμε μπει σε σαπιοκάραβο μεσάνυχτα από την Τουρκιά για την Κω, δεν μας έχουν φέρει Πειραιά και από εκεί σε χώρους φιλοξενίας μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, ούτε περιμέναμε στην ουρά κανά δίωρο για σάντουιτς και πορτοκαλάδα.

Επίσης δεν παίζαμε ξύλο για ένα κρουασάν, ούτε και κλαίγαμε αγκαλία με τα παιδιά μας το βράδυ περιμένοντας να πάμε στην Ειδομένη.

Επίσης Down Town, στην Ειδομένη, δεν ζούσαμε στις λάσπες, πάλι σε ουρές, για φαγητό, βρώμικοι και άρρωστοι παρακαλώντας από μέσα μας να ανοίξουν τα σύνορα οι Σκοπιανοί, οι Σλοβένοι, οι Ούγγροι μπας και πάμε Γερμανία και αρχίσουμε πάλι τις ζωές μας, όχι από το μηδέν, αλλά από το μείον.

Κατάλαβες αγαπητό περιοδικό; Δεν είμαστε όλοι πρόσφυγες, λοιπόν.

Τηλεαστέρες β' διαλογής είμαστε, που δεν μπορούμε να πούμε «όχι» σε ένα γαμωεξώφυλλο!

Ίσως βέβαια τώρα που είδαμε το εξώφυλλο να έπρεπε να πούμε: «μήπως το παραχέσαμε;».

Αλλά δεν βαριέσαι...