Ψηφοφόρος-οπαδός

Ο ψηφοφόρος στην Ελλάδα ταυτίζεται με τον οπαδό της ποδοσφαιρικής ομάδας που υποστηρίζει. Δεν θα ήταν δε υπερβολή να πει κανείς ότι και το βασικό κριτήριο που επιλέγει ποιος θα τον κυβερνήσει είναι ανάλογο με αυτό που τον ωθεί στο να υποστηρίξει μία ομάδα. Ίσως είναι η πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, που ο ψηφοφόρος έκανε την υπέρβαση και φώναξε για την αντίπαλη ομάδα...

Ποιος είναι αυτός ο περίφημος παράγοντας που επηρεάζει την επιλογή της αγαπημένης ομάδας ενός παιδιού; Μα ο οικογενειακός και πιο συγκεκριμένα ο πατέρας είναι τις περισσότερες φορές αυτός που ορίζει ποιο χρώμα θα γίνει σημαία, σύνθημα, πανό. Ακριβώς, ο ίδιος παράγοντας ευθύνεται για την χειραγώγηση της επιλογής της πολιτικής κατεύθυνσης. Το σύνδρομο του έτοιμου σταυρωμένου ψηφοδελτίου στο φακελάκι είναι κάτι που δεν έχει ξεπεραστεί ακόμη.

Πόσοι και πόσοι δεν είναι οι καυγάδες που έχουν ξεσπάσει σε μία οικογένεια με αφορμή την απόφαση ενός μέλους της οικογένειας να κάνει την επανάσταση και να ψηφίσει διαφορετικά απ' ότι όρισε ο πατριάρχης. Αντιστοίχως, ίδιου μεγέθους φασαρίες προκαλούνται όταν το τέκνο -και δη ο υιός- πάρει την απόφαση να ταχθεί με την πλευρά του οχτρού στο γήπεδο.

Αυτά αφορούσαν στην επιλογή. Τι ισχύει με την συμπεριφορά των οπαδών-ψηφοφόρων. Οι οπαδοί ψηφοφόροι δεν δίνουν δεκάρα για την εικόνα της χώρας προς τα έξω ή για το επίπεδο διαβίωσης των πολιτών. Κατ' απόλυτη αντιστοιχία τους οπαδούς δεν τους απασχολεί η εικόνα του ελληνικού ποδοσφαίρου στο εξωτερικό. Σημασία έχει μόνο να πάρουν το πρωτάθλημα. Πραγματικά το γεγονός ότι το προϊόν είναι παντελώς απαξιωμένο είναι κάτι που δεν τους προβληματίζει διόλου!

Που θέλω να καταλήξω; Παρακολουθώ αυτές τις ημέρες τους οπαδούς-ψηφοφόρους: Την ώρα λοιπόν, που η κυβέρνηση δίνει μάχη στην Ευρώπη, προκειμένου να πετύχει ευνοϊκότερη συμφωνία με τους εταίρους μας, οι οπαδοί ψηφοφόροι κάνουν το σταυρό τους να αποτύχει η συμφωνία και να δουν τους αντιπάλους να ταπεινώνονται και να επιστρέφουν από τις Βρυξέλλες με την ουρά στα σκέλια. Οι φανατικότεροι δε, που δεν έχουν και τίποτα απολύτως να χάσουν από την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, κάνουν τάματα στη Μεγαλόχαρη -καθότι και βαθιά θρησκευόμενοι- και κάπως έτσι οι ασημένιες πλακέτες δίπλα από τη θαυματουρχή εικόνα, αντί για χέρια πόδια, θα γράφουν προσεχώς GREXIT.

Ο οπαδός ψηφοφόρος θα τα ισοπεδώσει όλα και θα τα αμφισβητήσει όλα αν χρειαστεί. Tο αποκορύφωμα ήταν ένας διάλογος στον οποίο έγινα μάρτυρας και αφορούσε στον αυξημένο αριθμό των αυτοκτονιών, τον οποίο η μία πλευρά χαρακτήριζε ως πλασματικό. «Και που το ξέρεις ότι δεν ήταν ερωτική απογοήτευση και ότι έφταιγε η κρίση;» «Και γιατί φταίει η κρίση και δεν φταίει ότι είχαν ψυχολογικά προβλήματα;» «Και που ξέρουν ότι είναι όλα τα περιστατικά είναι αυτοκτονίες, από τη στιγμή που για θρησκευτικούς λόγους αποκρύπτονται τα πραγματικά αίτια» είναι ορισμένες από τις ατάκες που με οδήγησαν στο να αναζητήσω στοιχεία από την επίσημη αρχή την Ελληνική Στατιστική υπηρεσία.

Εκεί όπως μου διευκρίνισαν καταχωρούνται ως αυτοκτονίες όσες έχουν δηλωθεί στα πιστοποιητικά θανάτου ως τέτοιες. Σε όσους θανάτους τα αίτια είναι αδιευκρίνιστα, ζητείται ιατροδικαστική γνωμάτευση, ενώ υπάρχει περαιτέρω συνεργασία με τις ανακριτικές αρχές. Επομένως τα στοιχεία είναι απολύτως αξιόπιστα και είναι τα εξής:

Έτος – Αριθμός αυτόχειρων

2001-334

2002-323

2003-375

2004-353

2005-400

2006-402

2007-328

2008-373

2009-391

2010-377

2011-477

2012-508

*Τα στοιχεία για τα έτη 2013 και 2014 δεν είναι ακόμη διαθέσιμα από την ΕΛΣΤΑΤ.