Τα cult της Θεσσαλονίκης!

Σημεία, άνθρωποι και κτίρια που η πατίνα του χρόνου και οι εκ-μοντερνισμοί δεν τα αγγίζουν. Και στην πόλη μας αντέχουν ακόμα...

1. Το στοιχειωμένο σπίτι στη Βασιλίσσης Ολγας 263 είναι σήμερα μάντρα εταιρείας με οικοδομικά υλικά λέγεται πως παλιά ήταν αρχοντικό κάποιου Εβραίου. Σήμερα είναι ετοιμόρροπο και δεν κατοικείται, ενώ οι φήμες λένε ότι όσοι πέρασαν το κατώφλι του νύχτα άκουσαν θορύβους από φαντάσματα..Στο παρελθόν δύο εργολάβοι που το πήραν για να το κατεδαφίσουν πέθαναν, ο ένας από καρδιακή προσβολή και ο άλλος σε τροχαίο. Λένε οι θρύλοι...

2. Τα κοτόπουλα του Βάσου στη Νέα Παραλία. Μνήμες δεκαετιών και κυρίως ουδεμία αισθητική παρέμβαση στο κατάστημα το καθιστά ανέγγιχρο στο χρόνο. Ζητήστε άφοβα ζουμάκι παραπάνω στο ψητό σας αριστούργημα.

3. Το "φάντασμα" του Ολυμπος-Νάουσα. Ένας θρύλος στην παλιά παραλία. Εντός του οι σερβιτόροι με τα υπέροχα κολαριστά πουκάμισα σέρβιραν θεϊκό μυδοπίλαφο. Δείπνησαν εντός του θεοί και δαίμονες. Τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ρημάζει.

4. Τα κάγκελα με τις κολλημένες αγγελίες στο Πανεπιστήμιο. Ένα μικρό κιτς αγγελτήριο ανταλλαγών, μοναδικό στο είδος του.

5. Το ξύλινο σπίτι των προσκόπων, στη Βασ. Γεωργίου. Ίδιο και απαράλλαχτο. Ένας τόπος ονείρου για πιτσιρικάδες και μεγάλους που αρνούνται να μεγαλώσουν.

6. Η ντεκό εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στο "στρατηγείο". Μια αληθινά διαφορετική εκκλησία στο κέντο της πόλης.

7. Οι κήποι του Πασά. Ο πιο άγνωστος τόπος εντός της πόλεως. Δίπλα στα κάστρα. Σαν παιχνίδι με το άγνωστο.

8. Ο Καφενές του Σωτήρη. Βρισκόταν στο Μπιτ Παζάρ και εδώ και 3-4 χρόνια έχει μετακομίσει σε μία στοά στην Εγνατία στο ύψος της Κολόμβου. Παλαιού τύπου καφενές, από τους τελευταίους.

9. Μπουγατσατζίδικο ο «Γρηγόρης». Λίγο πιο κάτω από του πάρκο του Αγίου Θεράποντα, βρίσκεται το μπουγατσατζίδικο του «Γρηγόρη». Είναι μία οικογενειακή επιχείρηση, η οποία λειτουργεί 24 ώρες το 24ωρο. Ο πατέρας είναι ΠΑΟΚτσής, ο ένας ο γιος Ηρακλής και ο άλλος Αρειανός! Καθημερινά τα ξημερώματα (1.00-1.30) στήνονται ποδοσφαιρικές συζητήσεις με θαμώνες, οι οποίες κρατούν ως το πρωί!

10. Η καντίνα του «Μαύρου», βρίσκεται κοντά στη Μονή Λαζαριστών προς το κλειστό της Μενεμένης. Φοβερά σουβλάκια, παντσέτες και άλλα κρεατικά. Χρησιμοποιεί πολύ μπούκοβο και το λεγόμενο... «Άζαξ», ένα μυστικό υγρό που ψεκάζει τα σάντουιτς. Μετακόμισε πρόσφατα στον περιφερειακό.

11. Τα μπιφτέκια του Καλούση στην Βασιλίσσης Όλγας λίγο πριν από το Ράδιο Σίτι. Μεγάλωσε γενιές και γενιές σαν το Νουνού.

12. Γαλακτομπούρεκο από τον Γαλυφιανάκη (στην Κων/νου Παλαιολόγου ένα στενάκι που ενώνει την Εγνατία με την Αλεξάνδρου Σβώλου παράλληλο στην Παλαιών Πατρών Γερμανού)

13. Μπακαλιαράκια του Αρίστου στο Λιμάνι, απέναντι από τον Ερυθρό Σταυρό. Παλαιά πήγαιναν ναυτικοί, μετά όλη η πόλη.

14. Το μίνι γκολφ στο Καραμπουρνάκι, δεν έχει εκσυγχρονιστεί καθόλου απ' όταν ήμασταν παιδάκια. Δεν χάνεται το καλοκαίρι.

15. Το δισκάδικο Stereodisc, στην πλατεία Αριστοτέλους. Κλασικό, αγαπημένο, ενημερωμένο, με τέλειες βιτρίνες γεμάτες εξώφυλλα άλμπουμ.

16. Το Berlin, το Λούκι Λουκ, το Residents, μαγαζιά που επιζούν ακόμα χωρίς να προσπαθούν να γίνουν τρέντι.

17. Το θερινό σινεμά Ναταλί. Αιώνιος θρύλος, από τις αρχές των 70ς.

18. Το Ινσιέμε στη Β. Όλγας. Περιγράφεται ως piano bar, είναι όμως ένας ολόκληρος κόσμος της νύχτας και των ταλαιπωρημένων ψυχών της.

19. Το Παλαιό Πλακάκι στη Μοναστηρίου (αρχική φώτο). Ο μεγαλύτερος ναός της πόλης για ξεχασμένα πλακάκια μπάνιου άλλων εποχών. Νομίζεις ότι θα βγει η Μαίρη Αρώνη από το μπάνιο της.

20. Ο Χάρμπαλης. Βενζινάδικο που το βράδυ διαθέται σάλα νυχτερινών μουσικών απολαύσεων. Στο ύψος της λαχαναγοράς.

Πηγή: parallaximag.gr