Οι χαμηλοί μισθοί στη Γερμανία συνέβαλαν στην κρίση χρέους

Όπως επισημαίνεται χαρακτηριστικά σε άρθρο του στους NEW YORK TIMES με τίτλο «How Underpaid German Workers Helped Cause Europe's Debt Crisis», στις περισσότερες ανεπτυγμένες οικονομίες υπήρξε αύξηση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης, κατά τις τελευταίες δεκαετίες, ακόμη και όταν οι πλούσιοι τα πήγαν πολύ καλύτερα, ενώ μόνο μία ανεπτυγμένη χώρα αποτελεί την εξαίρεση, η Γερμανία, όπου οι μεσαίων εισοδημάτων εργάτες δεν δήχθηκαν κάποια σημαντική αύξηση από τη δεκαετία του '90.

Από το 2000 έως το 2010 το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα αυξήθηκε, συνολικά και όχι κατ'έτος, κατά 1,4%. Ακόμη και εάν συμπεριληφθεί η δεκαετία του '90 το ποσοστό δεν αλλάζει σημαντικά καθώς από το 1990 έως το 2010 τα εισοδήματα αυξήθηκαν κατά 7,5%, ήτοι 0,4% κατ' έτος.

Μέχρι μια ορισμένη περίοδο υπήρχε ένα ισχυρό επιχείρημα καθώς οι Γερμανοί εργάτες ελάμβαναν περισσότερα από τους αντίστοιχους στις ανταγωνιστικές οικονομίες, όπως της Ολλανδίας ή της Βρετανίας, αλλά έως το 2010 η σχέση αυτή ανατράπηκε. Η στασιμότητα στους μισθούς της μεσαίας τάξης στην Γερμανία ήταν ηθελημένη εξαιτίας των πολιτικών αποφάσεων που ελήφθησαν για να αντιμετωπισθούν οι προκλήσεις από την επανένωση της χώρας.

Όπως επισημαίνεται ωστόσο, μεταξύ άλλων, τα μέτρα είχαν θετικά αποτελέσματα στην μείωση της ανεργίας και στην αύξηση της ανταγωνιστικότητας και των εξαγωγών, κυρίως προς την υπόλοιπη Ευρώπη. Εδώ ωστόσο βρίσκεται και η διασύνδεσή της με την ευρωπαϊκή κρίση χρέους. Ο κόσμος και κυρίως οι Γερμανοί αντιμετωπίζουν την κρίση ως εξής: Τα σπάταλα κράτη της νότιας Ευρώπης (Ελλάδα, Ισπανία και Ιταλία) δανείστηκαν χρήματα πέραν των δυνατοτήτων τους απειλώντας το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα, ενώ τελικά διασώθηκαν από τις υπεύθυνες χώρες της βόρειας Ευρώπης.

Η συσσώρευση του χρέους ωστόσο από την Ελλάδα, την Ισπανία και την Ιταλία, αποτελεί την άλλη πλευρά της επιτυχίας της Γερμανίας με τον έλεγχο των μισθών και της αύξησης των εξαγωγών.

Η Γερμανία πουλούσε περισσότερα στην Ευρώπη από όσα αγόραζε, αποκομίζοντας κέρδη και στην πραγματικότητα ξαναδάνεισε αυτά τα κέρδη στις ίδιες χώρες της νότιας Ευρώπης. Στην Ελλάδα και στην Ιταλία εμφανίσθηκε ως κρατικό δανεισμός και στην Ισπανία ως φούσκα στα ακίνητα, που τροφοδότησαν επισφαλή δάνεια.

Η λύση που προτάθηκε για την σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, μετά την κρίση χρέους ήταν η κάθετη μείωση μισθών και επιδομάτων στις χώρες της νότιας Ευρώπης.

Υπάρχει ωστόσο ένας πολύ πιο εύκολος δρόμος και αυτός είναι η αύξηση των μισθών των Γερμανών εργατών, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει στην αύξηση της εσωτερικής κατανάλωσης στη Γερμανία, σε διακοπές στην Ελλάδα και στην κατανάλωση ισπανικών κρασιών, οδηγώντας τελικά στην σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας.

Πηγή: ethnos.gr