Iστορίες του παλιού κινηματογράφου vol. 3 (pics & vids)
ME THN EΥΓΕΝΙΚΗ ΧΟΡΗΓΙΑ ΤΗΣ Bergmann Kord
«Οι Γερμανοί ξανάρχονται»...στην αυλή του Μίμη Πλέσσα
To 1948 ο Φιλοποίμην Φίνος αποφασίζει να γυρίσει σε ταινία μία θεατρική παράσταση που είχε παιχτεί λίγο νωρίτερα στην Αθήνα, αναφέρονταν στη γερμανική κατοχή και είχε σημειώσει ρεκόρ εισπράξεων. Το σενάριο ήταν του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου και ο τίτλος της ήταν «Οι Γερμανοί ξανάρχονται». Η ταινία έμελλε να μείνει στην ιστορία ως ταινία-σταθμός για τον ελληνικό κινηματογράφο, αποτελώντας ύμνο στις ανθρώπινες αξίες, διότι ήταν βαθύτατα αντιπολεμική και αναδείκνυε ιδανικά τη δύναμη της ενότητας των Ελλήνων, μέσα από καθημερινές για την εποχή εκείνη καταστάσεις που βίωναν οι τελευταίοι. Καταστάσεις στις οποίες ο σαρκασμός, το πικρό χιούμορ και ο ρεαλισμός είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο, με ηθοποιούς που πέρα από το τεράστιο ταλέντο που διέθεταν, τις είχαν ζήσει από πρώτο χέρι. Πρωταγωνιστής της ήταν ο Βασίλης Λογοθετίδης, ο οποίος με την ταινία αυτή εγκαινίαζε τη συνεργασία του με τον Αλέκο Σακελλάριο. Τα εξωτερικά της γυρίσματα έγιναν σε μια αυλή στην Πλάκα, σε ένα κτίριο που σήμερα ανήκει στον Μίμη Πλέσσα. Εκτός από τον Βασίλη Λογοθετίδη, στην ταινία πρωταγωνιστούσαν ακόμα ο Βαγγέλης Πρωτοπαππάς, ο Λαυρέντης Διανέλος, ο Ντίνος Δημόπουλος, η Γεωργία Βασιλειάδου, ο Χρήστος Τσαγανέας, η Νίτσα Τσαγανέα, ο Μίμης Φωτόπουλος, η Ίλια Λιβυκού και άλλοι σημαντικοί ηθοποιοί. Στην πρώτη της προβολή, η ταινία έκοψε 136.033 εισιτήρια, διόλου ευκαταφρόνητο νούμερο για την εποχή εκείνη. Μάλιστα, ήταν η πρώτη ταινία που γυρίστηκε με σύγχρονες τεχνικές λήψεις, κάτι που δεν κατάφερναν ακόμα και μεγάλες, διεθνείς κινηματογραφικές παραγωγές της εποχής.
«Κρύο»... το πρώτο ελληνικό μιούζικαλ
Το 1962, ο Γιάννης Δαλιανίδης επηρεασμένος από την τεράστια άνθηση που είχαν στη παγκόσμια κινηματογραφική βιομηχανία τα αμερικάνικα μιούζικαλ, αποφασίζει να γυρίσει και στην Ελλάδα το πρώτο ελληνικό μιούζικαλ. Ο τίτλος του ήταν «Μερικοί το προτιμούν κρύο» και το σενάριο περιέγραφε την προσπάθεια τριών αδελφών να παντρέψουν την τέταρτη και μεγαλύτερη από εκείνους αδελφή τους, ώστε να μπορέσουν να πάρουν κι εκείνοι μετά σειρά για γάμο. Ο γάμος όμως σε μια οικογένεια πρώτα των κοριτσιών και μετά των αγοριών, ήταν κάτι σαν...όρκος τιμής των αγοριών προς τους γονείς τους, όρκος όμως που ενίοτε δημιουργούσε τεράστια προβλήματα, πρακτικής... φύσεως, αφού ο νεαρός δεν μπορούσε να παντρευτεί την κοπέλα που αγαπούσε διότι έπρεπε πρώτα να παντρέψει την αδελφή του. Ωστόσο, όσο και η κοπέλα δεν παντρεύονταν, δεν μπορούσαν να παντρευτούν ούτε τα δικά της αδέλφια, οπότε το μπλέξιμο δημιουργούσε καταστάσεις απείρου κάλους! Στην ταινία πρωταγωνιστούσαν η Ρένα Βλαχοπούλου και ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Το «Μερικοί το προτιμούν κρύο» ήταν ουσιαστικά η πρώτη ταινία στην οποία πρωταγωνιστούσε η Ρένα Βλαχοπούλου και μάλιστα η συμμετοχή της κρίθηκε εξαιρετικά επιτυχημένη, αφού ανέδειξε το σπάνιο υποκριτικό της ταλέντο, αλλά και την υπέροχη φωνή της, μέσα από σημαντικά τραγούδια του Μίμη Πλέσσα, ο οποίος έγραψε τη μουσική της ταινίας. Τραγούδια, όπως το «Έχω στενάχωρη καρδιά» και το «Σαν ξημερώνει Κυριακή». Η συμμετοχή της Βλαχοπούλου και του Ηλιόπουλου ωστόσο, συνδυάστηκε και με τη συμμετοχή νέων εκείνη την εποχή ηθοποιών, οι οποίοι έμελλε να γράψουν την δική τους ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο και να αποτελέσουν τα «πουλέν» του Γιάννη Δαλιανίδη για πολλά χρόνια: Ζωή Λάσκαρη, Μάρθα Καραγιάννη, Κώστας Βουτσάς, Χλόη Λιάσκου, Βαγγέλης Βουλγαρίδης, Αλέκος Τζανετάκος. Η παραγωγή της ταινίας ήταν -φυσικά- της Φίνος Φίλμς.
Η Μαίρη Αρώνη ήταν η ηθοποιός που αναμφίβολα άφησε το δικό της, ξεχωριστό στίγμα στον ελληνικό κινηματογράφο, παρά το γεγονός ότι πρωταγωνίστησε σε πολύ λίγες ταινίες. Ποιος θα ξεχάσει την ανεπανάληπτη ερμηνεία της στην ταινία «Μια τρελή τρελή οικογένεια», το 1965, ως Πάστα Φλώρα; Απίστευτες ατάκες («Στέλιο ήρθες;», «Στέλιο πρέπει να κλάψω;»), σκηνές που έβγαζαν αβίαστο γέλιο, λογοπαίγνια που άφησαν εποχή, με το αβαντάρισμα βέβαια κορυφαίων ηθοποιών, όπως του μοναδικού Διονύση Παπαγιαννόπουλου (στο ρόλο του συζύγου της, Στέλιου), της Τζένης Καρέζη και του Αλέκου Αλεξανδράκη. Η Μαίρη Αρώνη έκανε μια μεγάλη καριέρα στο Εθνικό Θέατρο και ο κινηματογράφος ποτέ δεν ήταν στις προτεραιότητές της. Αυτό ωστόσο που δεν είναι γνωστό όσον αφορά στην συγκεκριμένη ταινία, είναι το γεγονός ότι ο ρόλος της Πάστα Φλώρα είχε προταθεί αρχικά στην Ρένα Βλαχοπούλου, η οποία όμως τον αρνήθηκε διότι όπως είχε πει, προτιμούσε να παίζει τις γεροντοκόρες και τις θείες, παρά τις μαμάδες. Η ταινία «Μια τρελή τρελή οικογένεια» εμπλουτίζεται με πολλή χορευτική μουσική, την οποία είχε γράψει ο Μίμης Πλέσσας και αφορούσε ρυθμούς πόλκα, μπόσα νόβα, τσάρλεστον και τουίστ, αναδεικνύοντας το απίστευο ταλέντο του κορυφαίου έλληνα μουσικοσυνθέτη. Στα αξιοσημείωτα της ταινίας είναι το γεγονός ότι στο τέλος της εμφανίζεται ο Γιάννης Βογιατζής, ο οποίος τραγουδάει την «Πρώτη μας νύχτα» στα ιταλικά, αφήνοντας –για άλλη μια φορά – εξαιρετικές εντυπώσεις για την υπέροχη φωνή και την αισθαντική ερμηνεία του. Το σενάριο της εξαιρετικής αυτής κωμωδίας ήταν του Νίκου Τσιφόρου και του Πολύβιου Βασιλειάδη.
Ο Γιώργος Σκαλενάκης ήταν ένας ταλαντούχος σκηνοθέτης, ο οποίος όμως δεν είχε την ευκαιρία να γυρίσει πολλές ταινίες τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Ωστόσο πάντα αναζητούσε τη διαφοροποίηση και ενίοτε έπαιρνε σημαντικό ρίσκο με τις επιλογές του. Διότι ρίσκο ήταν η απόφασή του το 1966, να γυρίσει μια μουσική ταινία, ένα «ντόπιο» μιούζικαλ, με τη συμμετοχή δύο κορυφαίων ελλήνων πρωταγωνιστών, που εκείνη την εποχή ήταν στο απόγειο της δόξας τους: Της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ. Βασικός στόχος του Σκαλενάκη ήταν η μουσική αυτή ταινία να παρουσιάζει τον ελληνικό τρόπο ζωής και διασκέδασης και να είναι γεμάτη με ελληνικά λαϊκά τραγούδια. Η ταινία γυρίστηκε με τίτλο «Διπλοπενιές» και μαζί με τους δύο κορυφαίους ηθοποιούς, πρωταγωνιστούσαν η Ρίκα Διαλυνά, ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Χρόνης Εξαρχάκος, η Σάσα Καστούρα και άλλοι εκλεκτοί ηθοποιοί. Το αποτέλεσμα δικαίωσε τον Σκαλενάκη, αφού η ταινία έκανε και διεθνή καριέρα, εκπροσωπώντας επίσημα την Ελλάδα την ίδια χρονιά, στα κινηματογραφικά φεστιβάλ των Καννών και του Σαν Σεμπαστιάν, ενώ προβλήθηκε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, στις ΗΠΑ και στην Ιαπωνία. Η μουσική και τα τραγούδια ήταν του Σταύρου Ξαρχάκου και άφησαν εποχή. Τραγούδια όπως τα θρυλικά πλέον «Λευτέρη-Λευτέρη», «Ο αποχωρισμός», «Στου Όθωνα τα χρόνια», «Κάτω στον Πειραιά», τα οποία οι πρώτοι που τα τραγούδησαν ήταν η Βουγιουκλάκη και ο Παπαμιχαήλ.
Περιμένουμε σχόλια, απόψεις και παρατηρήσεις στο mail μας!
