Δεν υπάρχει φαβορί, αλλά η Λίβερπουλ...

Το είχαμε αντιληφθεί από πολύ νωρίς, από την φάση των ομίλων, ότι το Champions League 2018 θα είναι τουρνουά χωρίς μεγάλο φαβορί, ανοιχτό σε διεκδίκηση. Σήμερα, που έχουμε αφήσει πίσω μας και την προημιτελική φάση, συνειδητοποιούμε ότι έχουμε χορτάσει από θέαμα, δράμα, ανατροπές, εκπλήξεις, δηλαδή ότι έχουμε γεμίσει από ποδόσφαιρο. Συμβαίνει να μην κυκλοφορεί πραγματικό ακλόνητο φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου, σήμερα που δεν γνωρίζουμε τα ζευγάρια της ημιτελικής φάσης, επειδή δεν υπήρξε ομάδα που να κάνει παρέλαση με το ποδόσφαιρό της στις προηγούμενες πίστες της διοργάνωσης ώστε να τρομάξει τους αντιπάλους της. Αν σήμερα όμως έπρεπε να απονεμηθεί ο τίτλος για την καλύτερη δουλειά προπονητή, ή αν αυτό μπορούσε να είναι το κριτήριο για την παρουσία μιας ομάδας στον τελικό της διοργάνωσης, το ζευγάρι του Κιέβου θα ήταν το Λίβερπουλ – Ρόμα. Κι αν ο νικητής κρινόταν με απόλυτο κριτήριο την αγωνιστική πρόοδο, την ωρίμανση και την εξέλιξη μιας ομάδας στη διάρκεια της σεζόν, το τρόπαιο θα βρισκόταν ήδη στα χέρια του Γιούργκεν Κλοπ, δηλαδή του μάνατζερ που μπορεί σήμερα να καυχιέται ότι στη διάρκεια των τελευταίων οκτώ μηνών, από τον Αύγουστο που ξεκίνησε με την δοκιμασία των προκριματικών με την Χόφενχάιμ μέχρι σήμερα κατάφερε να παρουσιάζει διαρκώς βελτίωση σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού της ομάδας του.

Η σύγκριση των στατιστικών δεδομένων που έχουν δημιουργήσει οι τέσσερις ομάδες κατά τη διάρκεια των 10 αγώνων, από την φάση των ομίλων μέχρι και τους προημιτελικούς, περίπου επιβεβαιώνει την γενική αίσθηση ότι δεν υπάρχει μια ομάδα που “φώναξε” με την μέχρι σήμερα παρουσία της ότι είναι το μεγάλο φαβορί. Η Λίβερπουλ και η Ρεάλ είναι αυτές που δημιούργησαν τα πιο ελκυστικά στατιστικά δεδομένα. Η Ρεάλ είναι αυτή που κρατά περισσότερο τη μπάλα, την κυκλοφορεί με τη μεγαλύτερη ακρίβεια στις μεταβιβάσεις (με 90% μέσο όρο), φτιάχνει τον μεγαλύτερο αριθμό ευκαιριών και σουτάρει περισσότερο. Δεν είναι όμως αυτή που έχει πετύχει τα περισσότερα γκολ, αφού μετρά 26 και έχει τη 2η καλύτερη επίθεση πίσω από την Λίβερπουλ των 33 γκολ. Η ομάδα του Κλοπ δεν έχει πρωτιά σε κανέναν άλλο τομέα εκτός από αυτό των γκολ. Εχει πετύχει τα περισσότερα, έχει δεχθεί τα λιγότερα (7) και έχει τελειώσει τα περισσότερα ματς από οποιαδήποτε άλλη με “μηδέν παθητικό” (6). Στην πραγματικότητα όμως είναι ακριβώς αυτές οι στατιστικές επιδόσεις, των γκολ, που κάνουν πολύ φανερή την πρόοδο που σημειώνει η Λίβερπουλ, και ειδικότερα είναι οι αμυντικές επιδόσεις της αυτές που φωνάζουν ότι εντός 2018 έχει καταφέρει να αλλάξει τόσο την ανασταλτική συμπεριφορά της και να βελτιωθεί τόσο όσο δείχνει το μόλις 1 γκολ που έχει δεχθεί στα 4 παιχνίδια των νοκ άουτ φάσεων που έχει δώσει στη διάρκεια του τελευταίου διμήνου. Σε 11 ματς που έχει δώσει συνολικά στη διάρκεια του διμήνου, η Λίβερπουλ έχει δεχθεί 5 γκολ και έχει κρατήσει το “μηδέν παθητικό” στα 7. Αυτή είναι μια επίδοση που πρέπει να ξεπερνά ακόμη και την φαντασία του Γιούργκεν Κλοπ, ο οποίος μέχρι και τρεις μήνες πίσω ζούσε πολύ έντονα προβληματισμένος, θορυβημένος από τις αμυντικές επιδόσεις της ομάδας του. Μέχρι το τέλος του περασμένου έτους ο Γερμανός προπονητής δυσκολευόταν πολύ να εξηγήσει δημοσίως τα αίτια της τόσο προβληματικής εικόνας που παρουσίαζε η ομάδα του στην ανασταλτική συμπεριφορά της.

Τι άλλαξε τον τελευταίο καιρό στον τρόπο που αμύνεται η Λίβερπουλ; Η κουβέντα, μολονότι δεν τελειώνει εκεί, αρχίζει από τον Βίρτζιλ φαν Ντάικ. Ο ακριβότερος, σε κόστος μεταγραφής, αμυντικός στην Ιστορία πιθανόν να μην γίνει ποτέ ο καλύτερος αμυντικός στην Ιστορία, αλλά έχει ήδη αποτελέσει την ειδοποιό διαφορά ανάμεσα σε μια αφελή, ευάλωτη, εύθραυστη άμυνα που συμπεριφερόταν συχνά ερασιτεχνικά και δεχόταν γκολ από τον οποιονδήποτε πληρώνοντας τα παιδικά της λάθη και στην σημερινή άμυνα που φτάνει να αντέχει την πίεση της κατά τεκμήριο κορυφαίας ομάδας του αγγλικού πρωταθλήματος, της Μάντσεστερ Σίτι και να δέχεται μόνο ένα γκολ σε δύο αγώνες. Ο Ολλανδός έχει δώσει ηρεμία, ψυχραιμία στην αμυντική γραμμή και έχει καταφέρει να τονώσει πολύ την εμπιστοσύνη της υπόλοιπης ομάδας, όπως άλλωστε και του προπονητή, προς τις αντοχές της άμυνας.

Στην δεύτερη ανάγνωση των αγώνων της Λίβερπουλ ο παρατηρητής θα σημειώσει κι άλλα ονόματα, συνειδητοποιώντας ότι αυτό είναι το δίμηνο της καθιέρωσης του Λόρις Κάριους στην εστία, και ότι στην πλειοψηφία αυτών των αγώνων η άμυνα έπαιζε, κατά πλειοψηφία, με την ίδια σύνθεση, με τους Ρόμπερτσον και Αλεξάντερ Αρνολντ να βελτιώνονται τόσο που να φτάνουν στις εμφανίσεις κορυφαίας ποιότητας που έκαναν στα δύο ματς με την Σίτι. Με απλά λόγια, ο Κλοπ, ο οποίος είχε χτίσει μια καλή επιθετική γραμμή, μοιάζει να έχει αρχίσει να ευστοχεί και στις αμυντικές επιλογές του, με συνέπεια να καταφέρει να φτάσει στις ημέρες που έζησε στα ματς με τη Σίτι, που θα πρέπει να τις αντιλαμβάνεται ως τις πιο ασφαλείς ημέρες ντέρμπι που έχει ζήσει στον πάγκο της Λίβερπουλ.

Μέχρι εδώ η Λίβερπουλ κράτησε λιγότερο τη μπάλα συγκριτικά με την Μπάγερν, την κυκλοφόρησε με μικρότερη ακρίβεια από τους Πρωταθλητές Γερμανίας, έφτιαξε μικρότερο αριθμό ευκαιριών και σούταρε λιγότερο από την ομάδα του Γιουπ Χάινκες, αλλά η άνεση με την οποία προκρίθηκε, με δύο νίκες, επί της Μάντσεστερ Σίτι σε συνδυασμό με το σχετικό ζόρι που τράβηξε η Μπάγερν για να περάσει το χαμηλότερο εμπόδιο της Σεβίλλης δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας σχετικά με το ποια εκ των δύο παρουσίασε μεγαλύτερη βελτίωση κατά την εξέλιξη της σεζόν στο Champions League. Ναι, ο Χάινκες επανέφερε την Μπάγερν στην κανονικότητα μετά την αναστάτωση της αρχής με τον Κάρλο Αντσελότι, αλλά η εικόνα της στο Champions League δεν υπήρξε μέχρι σήμερα εντυπωσιακή, ίσως επειδή δεν την προκάλεσαν τα ονόματα που βρήκε μπροστά της στις νοκ άουτ φάσεις.

Η Λίβερπουλ υπερτερεί σε όλες τις στατιστικές επιδόσεις έναντι της Ρόμα. Ο παρατηρητής όμως οφείλει να σημειώσει ότι η κούρσα της Ρόμα στην φάση των ομίλων ήταν πιο εντυπωσιακή συγκριτικά με αυτή της Λίβερπουλ, δεδομένου ότι έβαλε από κάτω την Τσέλσι και την Ατλέτικο, και φυσικά ότι η δική της άφιξη στην ημιτελική φάση έκανε ακόμη μεγαλύτερο θόρυβο, αφενός επειδή απέκλεισε την Μπαρτσελόνα και αφετέρου επειδή το κατάφερε με το ιστορικό επίτευγμα της ανατροπής μετά από ήττα με τρία γκολ διαφορά στο πρώτο ματς. Αυτό που έχει επιτύχει μέχρι σήμερα η Ρόμα στο Champions League είναι ο ορισμός της υπέρβασης, όπως άλλωστε δείχνει το γεγονός ότι επιστρέφει στην ημιτελική φάση μετά από 34 χρόνια. Η δική της πρόκριση στην 4αδα είναι ακόμη πιο εντυπωσιακή από αυτήν της Λίβερποιυλ. Η σύγκριση όμως των περσινών δεδομένων με τα φετινά οδηγεί τον αναλυτή στην εκτίμηση ότι το παιχνίδι της Ρόμα που φτιάχνει ο Εουσέμπιο Ντι Φραντσέσκο δεν έχει παρουσιάσει σημαντική εξέλιξη από το σημείο που την άφησε ο Λουτσιάνο Σπαλέτι. Φυσιολογικό, δεδομένου ότι ο Ντι Φραντσέσκο βρίσκεται ακόμη στον πρώτο κύκλο της δουλειάς του στη Ρώμη και μετρά μήνες, σε αντίθεση με τον Κλοπ που έχει ήδη συμπληρώσει 2,5 χρόνια στον πάγκο της Λίβερπουλ. Παρόλο λοιπόν που ο Ιταλός προπονητής έχει ήδη βάλει δημοσίως τον στόχο της παρουσίας της ομάδας του στον τελικό του Κιέβου η αίσθηση της κοινότητας του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου είναι ότι ήδη αυτή η έκδοση της Ρόμα έχει τρυπήσει το ταβάνι των πραγματικών σημερινών αγωνιστικών δυνατοτήτων της. Αντίθετα η βελτίωση που έχει δείξει με συνέπεια και σταθερότητα το ανασταλτικό μέρος του παιχνιδιού της Λίβερπουλ δημιουργεί σήμερα την προσμονή για την επίτευξη ακόμη μεγαλύτερων στόχων, δηλαδή τουλάχιστον για την άφιξή της στον τελικό.

Η Ρεάλ είναι το φαβορί των bookmakers και αυτή που έβγαλε έξω δύο μεγάλες ομάδες που βρήκε στον δρόμο της, η Μπάγερν θυμίζει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης του Χάινκες, η Ρόμα αγόρασε με τον θρίαμβο επί της Μπαρτσελόνα το δικαίωμα να ονειρεύεται την παρουσία της στον τελικό. Κι όσο δεν γνωρίζουμε τα ζευγάρια των ημιτελικών μας λείπει ένα σημαντικό δεδομένο. Τα μέχρι σήμερα δεδομένα όμως δείχνουν την ομάδα που έχει παρουσιάσει την μεγαλύτερη τάση εξέλιξης, δηλαδή την μεγαλύτερη δυναμική: η Λίβερπουλ ωριμάζει αγωνιστικά τόσο που μοιάζει να δημιουργεί τη στιγμή της.