Το Βιβλίο της Βροχής (pics)
Moυ το έλεγε ο φίλος μου ο Α.Σ πριν 15 χρόνια. «Εχω την υποψία ότι αυτοί κάνουνε κόλπα με το δελτίο». Ηταν καλοκαίρι, αυτός ήταν τότε διευθυντής και αναφερόταν στις προβλέψεις του καιρού που λέγανε «καμίνι η Αθήνα», «θάλαμος αερίων» και τα σχετικά που γράφονται και ακούγονται όποτε το θερμόμετρο καβαλήσει τους 30 βαθμούς. Το καταλαβαίνεις από τον τρόπο που λέγονται τα δελτία. «Η θερμοκρασία θα φτάσει τους 4 βαθμούς ενώ σε ορισμένα μέρη μπορεί να φτάσει τους 3 ή και τους 2 βαθμούς». Δηλαδή γιατί δεν λέει «Θα φτάσει τους 2 βαθμούς» ; Γιατί δεν πρόκειται να τους φτάσει. Οπως στο ποδόσφαιρο ο καβατζωμένος τρόπος να δίνεις προγνωστικά είναι να λες «Θα κερδίσουν. Αν βέβαια πιάσουν την απόδοση τους» που κερδίσουν χάσουν μέσα είσαι έτσι και στο δελτίο του καιρού το «μπορεί να φτάσει» δεν σημαίνει τίποτα. Εδώ και 10 ημέρες η Ελλάδα ζει την μετεωρολογική τρομοκρατία «θα παγώσετε κουφάλες» ενώ ο καιρός δεν έχει ξεφύγει από τα συνηθισμένα.
Το αποτέλεσμα των φουσκωμένων δελτίων είναι να μην ξέρεις τι να φορέσεις όταν βγαίνεις. Να μην τους πιστέψεις δηλαδή και να γίνεις αρχαίος ή να τους πιστέψεις να φορέσεις τις πατατούκες και να νομίζουν ότι το στιλ ντι Κάπριο στην «Επιστροφή» έγινε μόδα. Σε μένα συνέβη το δεύτερο επιτρέποντας μου να διαπιστώσω ότι και το πιο posh μαγαζί έχει μία αχίλλειο φτέρνα. Στο Salon de Bricolage είναι η γκαρνταρόμπα του.
Για αυτό βρε κουτά γράφτηκε η εισαγωγή με τους μετεωρολόγους. Για να πω ότι την Τρίτη το βράδυ ξηγήθηκα «κόρη του Μήλιου» και πήγα στο Salon de Bricolage για να δω την παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξη Σταμάτη «Το βιβλίο της βροχής». Το οποίο έρχεται μετά από το «Μελίσσια» που και πάλι η παρουσίαση είχε γίνει στο Salon de Bricolage, και είναι η ιστορία μερικών ανθρώπων που η βροχή αποκλείει για 3.14’ σε μια πολυκατοικία στην Κυψέλη και τους αλλάζει η ζωή.
Όχι μια πρωτοφανής ιδέα, αφού κατά καιρούς συγγραφείς και σεναριογράφους έχουν μελετήσει χαρακτήρες σε χώρους που αρχίζουν από σανατόριο όπως στο «Μαγικό βουνό» και μέχρι σε ανάποδα καράβια όπως στην «Περιπέτεια του Ποσειδώνα». Το θέμα όμως δεν είναι η βασική υπόθεση αλλά η συνέχεια και πως το βιβλίο έχει γραφτεί. Αν κρίνω από το κεφάλαιο «Η Χαρά» που διάβασε με εντυπωσιακά restrained για ελληνίδα ηθοποιό τρόπο η Ευα Σιμάτου η πλοκή δεν έπεσε στα τετριμμένα. Δηλαδή όταν ακούς για μια φοιτήτρια που η βροχή οδηγεί στο κρεβάτι με έναν θεότεκνο που γνώρισε μόλις πριν λίγα λεπτά περιμένεις περισσότερους οργασμούς από τα τζακποτ του Τζόκερ πριν τα Χριστούγεννα. Είναι ανακουφιστικό ότι το φάσωμα καταλήγει σε zero. Όπως είπε ο Αλέξης Σταμάτης στα βιβλία του οι χαρακτήρες οδηγούν την πλοκή και αν η Χαρά δεν ήθελε, κακό για όλους μας και πρώτα από όλα για την Χαρά.
Σε 269 σελίδες «Το βιβλίο της βροχής» προλαβαίνει να δημιουργήσει πλοκή χωρίς κενά, να αναπτύξει χαρακτήρες και να χώσει έναν μικρό επίλογο για την πραγματική καταιγίδα των 3.14’ που τον ενέπνευσε να το γράψει . Σε μια εποχή που η Μαργαρίτα Παπανδρέου για να γράψει την ερωτική της περιπέτεια με τον Πιερ (το υπόλοιπο είναι για τα μπάζα) χρειάστηκε 563 pas mal.
Υ.Γ. Τέλος για την γκαρνταρόμπα του Salon de Bicolage στην οποία αναφέρθηκα. Βρίσκεται στην είσοδο, σε έναν χώρο «καμαρίτσα μια σταλιά 2Χ2», τα παλτά ψάχνει εκείνος που κάνει πόρτα με τα προβλεπόμενα αποτελέσματα, στο μεταξύ για να ελευθερώνεις την είσοδο πρέπει να κάνεις πιρουέτες και για να φορέσεις το παλτό πρέπει να δαγκώνεις το κασκόλ αφού ο μόνος χώρος να ακουμπήσεις κάτι είναι το εδώλιο του tablet της hostess που έχει τις κρατήσεις. Τέτοια ταλαιπωρία, ούτε η κόρη του Μηλιού.
