«Υπ’ αυλητρίδων…»

Gazzetta team
«Υπ’ αυλητρίδων…»
Mε την ατμόσφαιρα να αρχίζει να ξεφεύγει, ο Αντώνης Πανούτσος επιστρατεύει την φίλη του φιλόλογο Αγγελική Αλειφέρη για να θυμίσει τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, την πιο καταστροφική σύγκρουση της ελληνικής αρχαιότητας.

Επειδή πολλά λέγονται αυτές τις μέρες για τα ηρωικά «ΟΧΙ» που επαναλαμβάνονται - χάνοντας έτσι και τη μοναδικότητά τους – και η Ιστορία ανασύρεται για να ενισχύσει την εθνική αυτοπεποίθηση, λέω να θυμηθούμε και κάτι ακόμα από την Ιστορία μας που ίσως ενισχύσει την εθνική αυτογνωσία αυτή τη φορά.

Στο τέλος του Πελοποννησιακού πολέμου η κατά κράτος ηττημένη και από στεριά και θάλασσα πολιορκημένη Αθήνα, υποβάλλει τους όρους συνθηκολόγησης στην νικήτρια Σπάρτη. «Κόκκινη γραμμή» η διατήρηση των Μακρών Τειχών. Οι Σπαρτιάτες απαντούν στην Αθηναϊκή αποστολή: Πηγαίνετε πίσω, λογικευτείτε και ξαναελάτε με κάτι καλύτερο. Τρεις μήνες κρατούν οι διαπραγματεύσεις (ούτε καν πέντε) – σκοπιμότητα ή αλλαζονεία; - μέχρι που οι Αθηναίοι εξαντλημένοι από το λιμό και έχοντας γίνει όχλος πια είναι έτοιμοι να δεχτούν κάθε όρο. Η τελευταία Αθηναϊκή αποστολή δεν χρειάστηκε να γυρίσει πίσω από τις «Βρυξέλλες» για να επαναφέρει τους όρους της συμφωνίας. Επί τόπου δέχτηκε την ειρήνη, με πρωταρχικό όρο το γκρέμισμα των Τειχών! Εδώ θυμάμαι και το Σοφοκλή: «τα δέντρα που δε χαμηλώνουν τα κλαδιά τους απόλλυνται αυτόπρεμνα (χάνονται από τη ρίζα)».

Και την επομένη της ειρήνης η Αθηναίοι «κατέσκαπτον» τα Τείχη με αυλητρίδες και με πολλή προθυμία, γιατί νόμιζαν ότι έτσι κάνουν την αρχή της ελευθερίας τους… Μετά από αυτό ακολούθησαν οι 30 Τύραννοι.

«Υπ’ αυλητρίδων» και το «ΟΧΙ» σήμερα κατασκάπτει τα Τείχη της Ευρωπαϊκής μας ταυτότητας, αυτής που την υπερασπιζόμασταν ως απαράβατο όρο των διαπραγματεύσεων, και θεωρούμε ότι έτσι κάνουμε την αρχή της ελευθερίας για την χώρα μας. Και την επομένη, ως το ΄χουμε συνήθειό μας θα μετανιώνουμε για την τυραννίδα που επιλέξαμε…