Ο σωστός δρόμος για τον ΠΑΟ...

Ο τρόπος με τον οποίο κινείται ο Παναθηναϊκός μεταγραφικά τις τελευταίες ημέρες είναι ο πλέον ενδεδειγμένος για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται οικονομικά. Για την ακρίβεια δεν είναι απλά ο ενδεδειγμένος, αλλά ο ιδανικός για μία ελληνική ομάδα, που θέλει να είναι πρωταγωνίστρια, αλλά και οικονομικά αυτάρκης...

Ολα αυτά βέβαια, αρκεί να υπάρξει σωστή επιλογή και συνδυασμός και θα εξηγήσω αμέσως τι εννοώ. Το να αποκτήσει ο ΠΑΟ ορισμένα ταλέντα από την Ελλάδα, κάτι που είχε χρόνια να κάνει είναι απολύτως απαραίτητο. Με μία προυπόθεση. Πρώτον να πάρει τα πραγματικά ταλέντα και όχι όποιον είναι κάτω από 22 και έχει κάνει πέντε καλές εμφανίσεις και δεύτερον να μην το παρακάνει πιστεύοντας ότι αν πάρει 10 τέτοια έφτιαξε ομάδα.

Επιπλέον αυτό που επίσης πρέπει να κάνει είναι να λειτουργήσει ανάλογα και με παίκτες από το εξωτερικό και φυσικά από χώρες όχι πρώτες γραμμής ώστε να φτάνει το πορτοφόλι του.
Η απόκτηση του Σπυρόπουλου, του Ντίνα, το ενδιαφέρον για Ανάκογλου και Γιαννιώτα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αν και χρειάζεται λίγο προσοχή. Προσωπικά έχω άποψη και για τους τέσσερις και δεν πιστεύω ότι κάνουν όλοι για τον Παναθηναϊκό. Επίσης δεν πιστεύω ότι είναι κάποιος από αυτούς καλύτερος του Μαυρία, ούτε πιστεύω ότι όλοι τους θα κάνουν καριέρα με την πράσινη φανέλα.

Το τι πιστεύω εγώ, έχει μικρή σημασία. Μεγαλύτερη έχει, ο Παναθηναϊκός να μην πιστέψει ότι ο κάθε πιτσιρικάς Ελληνας που έκανε μία καλή χρονιά ή ένα καλό εξάμηνο σε κάποια μικρή ομάδα της Σούπερ Λίγκας ή σε κάποια ομάδα μικρότερης κατηγορίας, μπορεί να πάρει τη θέση του Λέτο, του Μπουμσόνγκ και δεν θα αλλάξει τίποτα. Αυτό δεν συνέβη ποτέ και φυσικά δεν θα συμβεί και τώρα.

Είναι ωραίες οι ιστορίες (κυρίως φτιάχνουν ωραία κείμενα και ωραία πρωτοσέλιδα για τις εφημερίδες) ότι θα έρθουν οι νέοι θα φύγουν οι παλιοί και θα γίνει ομαδάρα η ομάδα, αλλά δεν γίνεται ποτέ πραγματικότητα. Θυμηθείτε τι διαβάσατε και ακούσατε για τον Τάτο, τον Βλαχοδήμο, τον Φετφατζίδη το περασμένο καλοκαίρι και τι διαβάζετε και ακούτε τώρα (αν θα δοθούν δανεικοί και που...).

Και οι δύο πρώτοι οι οποίοι ήταν μεταγραφές του καλοκαιριού κόστισαν 10 φορές περισσότερο από όσο κοστίζει ο Ντίνας. Συνεπώς, ναι μεν είναι αυτός είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει ο ΠΑΟ, αλλά με μέτρο και χωρίς υπερβολές. Διότι αν χαθεί το μέτρο, απλά θα χαθεί και ο πρωταγωνιστής Παναθηναϊκός.

Η ανανέωση και η απόκτηση ταλέντων απαιτεί δύο πράγματα. Είτε τεράστια υπομονή και αποδοχή ότι “τα επόμενα τρία χρόνια δεν πάμε για τίτλο, αλλά για να χτίσουμε ομάδα” (κάτι που σε μεγέθη όπως ο ΠΑΟ είναι αδύνατον να συμβεί), είτε ανανέωση με πολύ αργούς ρυθμούς και πολύ προσεκτικές επιλογές, δηλαδή προσθήκη στην ενδεκάδα κάθε χρόνο ενός, το πολύ δύο ταλαντούχων παικτών.

Αν την επόμενη σεζόν η ενδεκάδα του Παναθηναϊκού αποτελείται από τον Καπίνο, τον Σπυρόπουλο (του Πανιωνίου), τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Χουχούμη, τον Ανάκογλου, τον Φουρλάνο, τον Ντίνα, τον Μαυρία, τον Γιαννιώτα και δύο τρεις έμπειρους παίκτες (σχέδιο που κάποιοι πιστεύουν πολύ), θα είναι μία ενδεκάδα με πολύ μέλλον, αλλά αδύνατον να διεκδικήσει κάτι μέσα στη χρονιά...
Αν αντίθετα όλοι αυτοί υπάρχουν στην ομάδα, αλλά ξεκινούν κάθε φορά τρεις τέσσερις και επτά οκτώ πιο έτοιμοι παίκτες, τότε τα ταλέντα θα ωριμάσουν καλύτερα και πιο σωστά και ο Παναθηναϊκός θα μπορεί να διεκδικεί τίτλους από την πρώτη μέρα κιόλας.