Η Βελγίδα παραολυμπιονίκης, η οποία κατέκτησε δύο μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, είναι 37 ετών και πάσχει από μία επώδυνη, ανίατη εκφυλιστική ασθένεια η οποία την καθήλωσε σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Η Φέρφοορτ, η οποία έδωσε μάχη για να καταφέρει να εξασφαλίσει την πρόκριση στο Ρίο, αποκάλυψε ότι μετά τους Αγώνες έχει κάνει μία λίστα με πράγματα που θέλει να κάνει προτού αποφασίσει εάν θα προχωρήσει σε ευθανασία.

«Μετά το Ρίο θα σταματήσω την αθλητική μου καριέρα. Θέλω να δω τι θα μου φέρει η ζωή και θα προσπαθήσω να διασκεδάσω τις καλύτερες στιγμές. Έχω μία λίστα με επιθυμίες, ανάμεσα στις οποίες να μπω σε αεροπλάνο και να κάνω ακροβατικά, ενώ έχω αρχίσει και σκέφτομαι την ευθανασία. Εξαιτίας της ασθένειας μου είχαν την ευκαιρία να ζήσω πράγματα που άλλοι άνθρωποι μπορούν μόνο να ονειρεύονται», δήλωσε η Φέρφοορτ, ενώ σε ότι αφορά στην παρουσία της στο Ρίο, η οποία ήταν αμφίβολη λόγω των μικρών συμμετοχών τόνισε:

«Δεν ήξερα αν θα καταφέρω να είμαι στο Ρίο και είμαι πολύ χαρούμενη που τελικά υπάρχουν αρκετοί αθλητές, ώστε να γίνουν τα αγωνίσματα.

Το Ρίο είναι η τελευταία μου επιθυμία. Εξασκούμαι σκληρά, ακόμη κι αν ταυτόχρονα, μέρα – νύχτα, πολεμάω την ασθένειά μου.

Κάποιες μέρες πονάω πολύ. Υπάρχουν νύχτες που δεν κοιμάμαι και μετά από 10 λεπτά ύπνου πρέπει να ξυπνήσω για προπόνηση.

Ελπίζω να ολοκληρώσω την καριέρα μου πάνω σε ένα βάθρο στο Ρίο».

Η Φέρφοορτ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. με αμαξίδιο και το ασημένιο στα 200μ. στο Λονδίνο, έσπασε το ευρωπαϊκό ρεκόρ και αναδείχθηκε παγκόσμια πρωταθλήτρια το 2015.

Η ευθανασία είναι νόμιμη στο Βέλγιο από το 2002, ενώ υπολογίζεται ότι ετησίως 1.400 άνθρωποι αποφασίζουν να τερματίσουν τη ζωή τους με αυτόν τον τρόπο.

Το 2013 ο νόμος περί ευθανασίας άλλαξε, προκειμένου να μπορούν να την κάνουν και παιδιά με την σύμφωνη γνώμη των γονιών και της ιατρικής ομάδας που τα παρακολουθεί.

Τι θέλει μεγαλύτερη δύναμη να μείνεις να παλεύεις με μία ασθένεια που υποβαθμίζει καθημερινά την ποιότητα της ζωής σου ή να αποφασίζεις μόνος για το τέλος...

Και στις δύο περιπτώσεις οι άνθρωποι που αντιμετωπίζουν τόσο σοβαρά προβλήματα υγείας αξίζουν μόνο το σεβασμό και τη συμπαράσταση μας για όσο είναι κοντά μας.

Καλή επιτυχία Μαρίκε!