Μιλλούση, μακριά από τη δοκό ισορροπίας βρήκε την ισορροπία!

Η 30χρονη γυμνάστρια, που ειδικεύεται στην δοκό ισορροπίας και έχει στο παλμαρέ της 3 χρυσά, 2 ασημένια και 4 χάλκινα μετάλλια σε Παγκόσμια Κύπελλα και ένα χρυσό στο test event του Λονδίνου, το οποίο της έδωσε την πρόκριση για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012, αποκάλυψε πότε και πως βρήκε την ισορροπία μεταξύ ζωής και ενόργανης γυμναστικής. Περίτρανη απόδειξη ότι τα κατάφερε, είναι όσα πέτυχε αφότου επέστρεψε στην αγωνιστική δράση έπειτα από διακοπή σχεδόν τριών ετών.

Πριν σταματήσεις είχες συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις, όχι όμως και επιτυχίες, πως έφτασες στην απόφαση να πεις έως εδώ τέλος η γυμναστική;
«Δεν ήταν δική μου επιλογή. Με ανάγκασαν να σταματήσω, όταν μου ανακοίνωσαν ότι θα είμαι εκτός εθνικής ομάδας για το παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα διεκδικούσε την πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Το έχω πει πολλές φορές, αλλά ακόμα με πονάει όποτε το σκέφτομαι... Υπήρχε τότε, λοιπόν, η αντίληψη ότι είσαι μεγάλος και δεν είσαι σε θέση να μας προσφέρεις άλλο, ευχαριστούμε πολύ, γεια σου! Αυτό. Ήταν μεγάλο σοκ για μένα όλο αυτό!»

Τι σε ενόχλησε περισσότερο σε όλο αυτό;
«Το πρώτο μεγάλο μου όνειρο ήταν να πάω στους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα κατάφερα όταν πήγα στο Σίδνεϊ. Όταν όμως αμέσως μετά οι Αγώνες γίνονται στη χώρα σου, είσαι στην καλύτερη ηλικία, έχεις την εμπειρία, αυτόματα έχεις μεγάλες προσδοκίες. Και ξαφνικά έρχεται κάποιος που με μία μόνο απόφαση διαλύει ό,τι έχεις ονειρευτεί και όλα όσα έχεις παλέψει για να κατακτήσεις. Αυτό με πόνεσε».

Πως το βίωσες όλο αυτό;
«Έπαθα κατάθλιψη. Ένας αθλητής όταν ξεκινά από τα 4 του και όλη του η ζωή είναι η προπόνηση, γιατί μέχρι τότε αυτό είχα μόνο, ξαφνικά ήταν σαν να μου έκοψαν το ένα χέρι. Δεν είχα βγει στη ζωή δεν ήξερα τίποτα. Όταν λοιπόν, μου είπαν τέλειωσε για σένα η γυμναστική, ξαφνικά όλα τέλειωσαν για μένα. Μου πήραν τη ζωή μου... Τελικά νομίζω ότι μου βγήκε σε καλό. Το διάστημα που απείχα δεν πάτησα το πόδι μου στο γυμναστήριο, ούτε απ' έξω. Δεν μιλούσα καν με τα παιδιά, δεν ήθελα να έχω επαφή με οποιονδήποτε είχε σχέση με την ενόργανη γυμναστική. Η μόνη μου επαφή ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, όταν μου ζητήθηκε να μετάσχω στο γκαλά των Αγώνων. Εκεί ζήλεψα πάρα πολύ, βλέποντας του αθλητές να αγωνίζονται και εγώ να είμαι εκεί μόνο για το σόου. Μετά έφυγα δεν ξαναπάτησα».

Και πως αποφάσισες να επιστρέψεις τελικά...
«Λόγω σχολής έπρεπε να επιστρέψω στο γυμναστήριο, είχα περάσει στα ΤΕΦΑΑ, απ' όπου πήρα και το πτυχίο μου πρόσφατα! Ήμουν λοιπόν, στο πανεπιστήμιο μαζί με την προπονήτρια μου, Αναστασία Δόντη, η οποία γυρίζει και μου λέει δεν ξαναξεκινάς; Η απάντηση μου ήταν ότι δεν υπάρχει περίπτωση. Και ξέρεις το εννοούσα, είχα τη δουλειά μου, πήγαινα στο πανεπιστήμιο, είχα φτιάξει τη ζωή μου... Ήμουν ήρεμη, είδα πως είναι ο κόσμος έξω από το γυμναστήριο και διαπίστωσα ότι υπάρχει ζωή και έξω από αυτό».

Κέρδισες λοιπόν σημαντικά πράγματα από τη διακοπή που έκανες να υποθέσω;
«Το κέρδος μου ήταν ότι είδα με άλλο μάτι ό,τι έχει να κάνει με την ενόργανη. Πριν, αν κάτι δεν πήγαινε καλά, διαλύονταν ο κόσμος γύρω μου. Διαπίστωσα ότι δεν είναι αυτή η ζωή. Όταν επέστρεψα λοιπόν, η ενόργανη ήταν για μένα παιχνίδι, το χόμπι ή τέλος πάντων κάτι που δεν είναι όλη η ζωή μου και αυτό μου έκανε πάρα πολύ καλό στους αγώνες. Επέστρεψα ώριμος άνθρωπος. Είχα και πλέον έχω άλλα πράγματα να κάνω. Η γυμναστική δεν είναι όλη μου ζωή, παρότι αφιερώνω πάρα πολλές ώρες κάθε μέρα. Ευχαριστιέμαι πλέον αυτό που κάνω».

Αλλαξε η κοσμοθεωρία σου λοιπόν;
«Ναι, αν και σε αυτό συνέβαλλε καθοριστικά και η απώλεια του μπαμπά μου. Τον έχασα το 2008 από ανακοπή καρδιάς. Εκεί κατάλαβα ότι πρέπει να ζούμε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Το χειρότερο ήταν ότι ο μπαμπάς μου ήταν τρελός και παλαβός με την γυμναστική, είχε βάλει πρώτη τη μεγαλύτερη αδελφή μου στη γυμναστική, εκείνη τα ξεκίνησε όλα, αλλά δεν συνέχισε τίποτα. Οσο ζούσε, είχα τις συμμετοχές μου σε μεγάλες διοργανώσεις και Ολυμπιακούς Αγώνες και εκείνος ήταν πολύ ευχαριστημένος με αυτό που έβλεπε από την κόρη του , αλλά δεν με καμάρωσε να μπαίνω σε τελικούς σε ευρωπαϊκά να παίρνω μετάλλια, να παγκόσμια Κύπελλα, σε Μεσογειακούς Αγώνες...
Το βράδυ μας είπε ότι πονάει τον πήγε η αδελφή μου και η μαμά μου στο νοσοκομείο, εγώ δεν πήγα γιατί θα έμπαινα στο χειρουργείο για σκωληκοειδίτιδα και την άλλη μέρα το πρωί τον χάσαμε..»

Τι σε ευχαριστεί να κάνεις εκτός από γυμναστική;
«Θέλω και προσπαθώ να μην αφήνω τον ελεύθερο χρόνο μου να περνά έτσι. Πηγαίνω για ένα καλό φαγητό, για ένα ποτό, σινεμά πιο σπάνια γιατί από την κούραση με παίρνει ο ύπνος... Μου αρέσει να χαλαρώνω με φίλους, οι βόλτες στη θάλασσα. Επίσης αγαπώ να ασχολούμαι με παιδάκια, να τα γυμνάζω».

Έχοντας πατήσει τα 30 πως βλέπεις την Οξάνα Τσισοβίτινα που συνεχίζει να πρωταγωνιστεί στα 40;
«Πολλές φορές σκέφτομαι Παναγιά μου είμαι πολύ μεγάλη. Μετά σκέφτομαι όμως την Τσισοβίτινα και σκέφτομαι, εντάξει μωρέ έχω 10 χρόνια μπροστά μου (γέλια). Είναι φαινόμενο! Είναι η ζωή της η γυμναστική, ωστόσο αν τη ζήσεις σε έναν αγώνα θα αντιληφθείς ότι είναι η πιο χαλαρή απ' όλους στον αγώνα. Είναι φοβερός χαβαλές. Σοβαρή θα την δεις μόνο στη διάρκεια του προγράμματος της και λίγο πριν. Κατά τ' άλλα είναι cool, και αν δεν πάει τώρα κάτι καλά θα πάει στον επόμενο αγώνα. Μου είχε κάνει εντύπωση πέρυσι που είχαμε συναντηθεί σε ένα γκαλά στο εξωτερικό και τη ρώτησα να θα πάει στο Ρίο. Και μου λέει «Τι; Έφτασε το Ρίο, τι είναι ενάμισι χρόνος. Εννοείται ότι θα πάω!» Και εγώ σκεφτόμουν αν θα είμαι εντάξει σε ενάμισι χρόνο για να πάω στο Ρίο και τέτοια. Η Τσισοβίτινα έχει παιδί και πλέον αντιμετωπίζει τη γυμναστική ως επάγγελμα. Νομίζω ότι όσο προχωρά η ηλικία αυτό είναι κάτι που σε ζορίζει».

Μην μου πεις ότι περνάς κρίση των 30;
«Ναι (γέλια), έχω αρχίσει και σκέφτομαι πότε θα κάνω οικογένεια εγώ και τέτοια. Η πλάκα είναι ότι όταν η αδελφή μου έγινε 30 τη ρωτούσα αν περνάει κρίση και μου έλεγε ότι είναι η καλύτερη ηλικία. Ε, εγώ περνάω κρίση των 30».

Ως πότε σκοπεύεις να αγωνίζεσαι;
«Μέχρι το Ρίο και τέλος. Μετά φυσικά και θα εξακολουθώ να ασχολούμαι με την προπονητική. Μάλιστα, ετοιμάζω και το σύλλογο μου, ο οποίος θα βρίσκεται εδώ στη Γλυφάδα».