Ο Νόβακ Τζόκοβιτς δεν έχει τις καλύτερες εικόνες από την παιδική του ηλικία. Τουλάχιστον όχι όπως ένα παιδί που ζει σε ειρηνικές συνθήκες. Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία στιγμάτισε τα χρόνια της αθωότητας, ευτυχώς όμως ο ίδιος υπήρξε τυχερός.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε σε εφημερίδα του Μπουένος Άιρες, στο πλαίσιο της εμφάνισής του σε αγώνες στην Αργεντινή, ο Σέρβος πρωταθλητής ανέτρεξε σε εκείνα τα χρόνια τονίζοντας μεταξύ άλλων ότι η στροφή του στο τένις ήταν το δικό του φως στο τούνελ.

«Κανείς δεν θέλει τον πόλεμο. Είναι καταστροφή… Χάνεις αγαπημένος ανθρώπους, οικογένειες ξεκληρίζονται και μια χώρα κάνει πολλά χρόνια να επανέλθει στην κατάσταση που ήταν πριν, όπως συνέβη και με εμάς. Από την άλλη, το θετικό είναι, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, ότι φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά και τους δίνει τη δύναμη να το ξεπεράσουν. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, όλοι έχασαν κάποιον και είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί. Για αυτό το λόγο το τένις ήταν ευλογία για μένα», σχολίασε μεταξύ άλλων ο Τζόκοβιτς, ο οποίος είχε τη δυνατότητα να επισκεφτεί και το «Μπομπονέρα» (φωτό).

Και συμπλήρωσε: «Το τενις με βοήθησε πολύ, «γέμισε» τη ζωή μου. Κανείς από την οικογένειά μου δεν έπαιζε πριν. Όταν ήμουν τεσσάρων παρακολουθούσα τένις στην τηλεόραση. Οι γονείς μου διατηρούσαν ένα εστιατόριο στην Σερβία και στη γειτονιά υπήρχαν τρία γήπεδα τένις. Το ερωτεύτηκα αμέσως. Ήμουν πολύ τυχερός που ο πατέρας μου πίστεψε σε εμένα και τις ικανότητές μου. Επιπλέον, είχα κοντά μου ανθρώπους που ήξεραν πολύ καλά το άθλημα και με βοήθησαν να γίνω πρωταθλητής. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια του πολέμου και με την οικονομική κρίση, δεν ήταν καθόλου εύκολο.

Όμως το τένις μού έδωσε τα πάντα, πέρα από μια επιτυχημένη πορεία. Μου έδωσε τη δυνατότητα να ταξιδέψω σε όλο τον κόσμο, να γνωρίσω νέους ανθρώπους και κουλτούρες. Το να έχεις φίλους και να διατηρείς καλές σχέσεις με τους ανθρώπους είναι το πιο σημαντικό για μένα. Κατά κάποιο τρόπο η μεγάλη μου αγάπη για το τένις μου έσωσε τη ζωή», κατέληξε ο Νόλε.