Έφτασε η ώρα των Αμερικανών;

Είναι από τις στιγμές που αναπολώ σχεδόν κάθε καλοκαίρι και για τις οποίες πραγματικά αισθάνομαι ευλογημένος που ακολούθησα αυτό το επάγγελμα. Και πως να νιώθει κανείς διαφορετικά, έχοντας καλύψει από κοντά την μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία της Εθνικής ομάδας μπάσκετ! Εκείνο το φθινοπωρινό απόγευμα στην Σαϊτάμα του Τόκιο, μεσημεράκι 1ης Σεπτεμβρίου στην Αθήνα, η Ελλάδα ανέτρεψε μία διαφορά 13 πόντων κι έχοντας διαστημική απόδοση στο 2ο μέρος, «γονάτισε» (101-95) τις Η.Π.Α. του ΛεΜπρόν, του Καρμέλο, του Γουέϊντ και του Μάϊκ Σιζέφσκι κι άφησε το ακλόνητο φαβορί για την πρωτιά του Μουντομπάσκετ, εκτός τελικού!

Έκτοτε, οι Αμερικανοί πήραν πολύ πιο σοβαρά την αποστολή τους στις διεθνείς διοργανώσεις, ξόδεψαν περισσότερο χρόνο στην οργάνωση, την προετοιμασία τους αλλά και το scouting των αντιπάλων τους και στέλνοντας αρχικά τους καλύτερους, αποκατέστησαν την τάξη. Από το 2006 μέχρι και σήμερα, λοιπόν, οι επίλεκτοι της USA Basketball από το ΝΒΑ μετρούν 73 σερί αγώνες (και 121,5 μήνες) αήττητοι (50 επίσημους και 23 φιλικούς) και κρίνοντας από το εφετινό υλικό των Yanks και τον συνδυασμό ρυθμού, έντασης, αθλητικότητας κι αμυντικής προσήλωσης, «ειδικοί» και μη, κατέληξαν (εμού συμπεριλαμβανομένου) στο πρόωρο συμπέρασμα ότι και σ' αυτό το τουρνουά, «ψάχνουμε τον δεύτερο»...

Στην πορεία, όμως, η ομάδα του «coach Κ» παρουσίασε προβλήματα συνοχής, εφησυχασμού, αμυντικής συγκέντρωσης και αντιμετώπισης του λεγόμενου «σκεπτόμενου μπάσκετ» και σε τρία διαδοχικά παιχνίδια, απειλήθηκε σοβαρά και τρόμαξε να «λύγισει» κατά πρώτο λόγο την αντίσταση της Αυστραλίας (98-88) και της Σερβίας (94-91) και κατά δεύτερο της Γαλλίας (100-97)! Τυχαίο γεγονός ή σύμπτωση επαναλαμβανόμενη, που παύει να θεωρείται σύμπτωση; Η απάντηση πρέπει να βρίσκεται κάπου στη μέση, αλλά για καλό και για κακό, όμως, οι Αμερικανοί δηλώνουν πιο συνειδητοποιημένοι για την δυσκολία του εφετινού εγχειρήματος. Έστω κι αν οι αριθμοί της 1ης φάσης του ολυμπιακού τουρνουά στο Ρίο ντε Ζανέϊρο τους καθιστούν ακλόνητο φαβορί για το 2ο διαδοχικό χρυσό μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τι λέει η στατιστική

Η εφετινή έκδοση της ομάδας, που λόγω της αυθεντικής Dream Team του 1992, όλοι μάθαμε να αποκαλούμε «ομάδα-όνειρο», κυριαρχεί στις περισσότερες στατιστικές κατηγορίες. Οι Αμερικανοί έχουν την καλύτερη επίθεση (μ.ο. 104,8π.), κερδίζουν με την μεγαλύτερη διαφορά (μ.ο. 23,4π.) ανά αγώνα, σουτάρουν με το καλύτερο ποσοστό στα τρίποντα (39,3%), παίρνουν τα περισσότερα ριμπάουντ (μ.ο. 40,6), μοιράζουν τις περισσότερες ασίστ (μ.ο. 26,4) και κάνουν τα λιγότερα λάθη (μ.ο. 10,8). Που δεν είναι οι πρώτες οι Ηνωμένες Πολιτείες; Στα κλεψίματα (2η θέση) με μ.ο. 8,8, στις βολές (3η) με 77,1% και στα δίποντα (3η) με 55,7%.

Από 'κει και πέρα, ξεχωρίζει η έφεση της Αργεντινής (1η) στην... κλοπή (μ.ο. 9,2), της Γαλλίας (1η) στην τάπα (μ.ο. 3,8), αλλά και της Ισπανίας, που μετά τις δύο πρώτες εμφανίσεις για... κλάματα, μεταμορφώθηκε πλήρως και προκρίθηκε στην 8άδα, με το παράσημο της καλύτερης άμυνας (μ.ο. 71,4) και την 2η θέση σε 4 κατηγορίες: ευστοχία στα τρίποντα (38,2%), ριμπάουντ (μ.ο. 40,0), λάθη (μ.ο. 12) και κοψίματα (μ.ο. 3,4). Συγκριτικά, όμως, η ομάδα που έχει παρουσιάσει την πιο σταθερή πορεία μετά την Αμερική (ρεκόρ 5-0), είναι η Αυστραλία κι αυτό αποτυπώνεται και στα νούμερα, που δίνουν στους «μπούμερς», την 2η θέση σε επίθεση (μ.ο. 88,8π.), άμυνα (μ.ο. 73,6π.), ευστοχία στα δίποντα (59%), ασίστ (μ.ο. 26,0) και την 3η, σε ριμπάουντ (39,0) και λάθη (12,4).

Τα ζευγάρια

Αυστραλία – Λιθουανία (17/08, 17.00)

Η αγωνιστική συνέπεια και σταθερότητα που έχουν επιδείξει σε όλα τα ματς σε συνδυασμό με την ενέργεια, την ένταση και το εντυπωσιακό passing-game που επιδεικνύουν στο παρκέ τα «καγκουρό», καθιστούν τους Αυστραλούς ξεκάθαρο φαβορί. Η ομάδα του λετονικής καταγωγής, Αντρέϊ Λεμάνις, υπερτερεί κατά κράτος σε όλες τους τομείς των Λιθουανών, που μετά το αρχικό 3/3 (κόντρα σε Βραζιλία, Νιγηρία και Αργεντινή), «έφαγαν στο κεφάλι» μία ξεγυρισμένη «50άρα» από τους «φούριας ρόχας» (59-109) κι έχασαν εύκολα (81-90) και από την Κροατία. Οι «μπούμερς» έχουν σε εξαιρετική κατάσταση και τους πέντε NBAers (Μιλς, Μπόγκουτ, Ντελαβέντοβα, Ίνγκλες και Μπέϊνς) που φορούν το εθνόσημο, δείχνουν αποφασισμένοι και πολύ σοβαροί, ήταν η μόνη ομάδα που κέρδιζε σταθερά τους Αμερικανούς για ένα ημίχρονο (54-49), ενώ νίκησαν εύκολα Γάλλους και Σέρβους. Πόσο καλύτεροι μπορούσαν να είναι άραγε, αν είχαν μαζί τους και τους Μπενς Σίμονς (νο1 στο εφετινό ντραφτ) και Ντάντε Έξαμ (Γιούτα Τζαζ); Οι Λιθουανοί δεν δείχνουν ικανοί για μεγάλα πράγματα, όσο ο καλύτερός τους παίκτης, Γιόνας Βαλαντσιούνας κινείται σε πολύ «ρηχά νερά» (μ.ο. 7,0π. & 6,8ρ. με 38,9% στα σουτ) και όσο «πουλάνε την μπάλα» (μ.ο. 14,6λ.) περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα από τις οκτώ που έφτασαν στα προημιτελικά.

Ισπανία – Γαλλία (17/08, 20.30)

Το πιο αμφίρροπο ζευγάρι της φάσης των “8” του ολυμπιακού τουρνουά! Μετά τις ήττες-σοκ στις δύο πρώτες αγωνιστικές, οι Ισπανοί κλείστηκαν σε ένα δωμάτιο, άφησαν απ' έξω τον Σκαριόλο και τις επιμέρους διαφωνίες τους και δίνοντας τις αμοιβαίες εξηγήσεις, συσπειρώθηκαν και ξεδίπλωσαν στο παρκέ τις ικανότητές τους. Ομάδα με δωδέκατο παίκτη τον βασικό point-guard των Νιου Γιορκ Νικς (Καλντερόν) και ενδέκατο τον Άλεξ Αμπρίνες, ο οποίος πρόσφατα υπέγραψε τριετές συμβόλαιο 18 εκατομμυρίων$ με την Οκλαχόμα Σίτι και με άλλους οκτώ παικταράδες, καταλαβαίνετε ότι ήταν θέμα χρόνου να βρει τον εαυτό της και μοιραία την πλήρωσαν οι Λιθουανοί και οι «γκαούτσος». Τη μεγάλη διαφορά για την πρωταθλήτρια Ευρώπης, την κάνει ο Ρούντι(μ.ο. 11,4π. με 70% στα διπ. & 41,7% στα τριπ.), ο οποίος μετά από καιρό, δείχνει να βρίσκει την φόρμα του και μαζί με τους Γκασόλ, Μίροτιτς και Γιουλ, συνθέτουν μία ασυναγώνιστη τετράδα που δείχνει ότι μόλις βρήκε ρυθμό και μπορεί να παίξει κι ακόμη καλύτερα! Κάπως έτσι δεν έγινε και πέρυσι στη Λιλ; Από την άλλη πλευρά, οι Γάλλοι «καθάρισαν» εύκολα τα βατά ματς (με Βενεζουέλα και Κίνα), νίκησαν στις λεπτομέρειες τη Σερβία, έπαιξαν καλά με τις H.Π.Α. κι έδειξαν ότι υπολείπονται σαφώς σε ενέργεια από τα «καγκουρώ». Μην ξεχνάτε ότι έχουν κι ένα προολυμπιακό τουρνουά στις μακρινές Φιλιππίνες στην πλάτη τους και γι' αυτό και ο Κολέ, έκανε και μία σχετική συντήρηση δυνάμεων, δίνοντας αρκετό χρόνο στους Ερτέλ και Ντιό και διαχειρίστηκε τον χρόνο συμμετοχής των Πάρκερ και Ντε Κολό, από τους οποίους εξαρτάται το παιχνίδι των «τρικολόρ». Αν ανεβάσει ρυθμούς ο Μπατούμ, τότε θα γίνει μάχη. Αλλιώς η Ισπανία, έχει το προβάδισμα...

Η.Π.Α. - Αργεντινή (18/08, 00.45)

Πρόκειται ίσως για το ζευγάρι στο οποίο δεν χωράει καμία πιθανότητα έκπληξης. Μοιάζει σχεδόν δεδομένο ότι οι Αμερικανοί θα πάνε το ματς σε υψηλό ρυθμό για να εκμεταλλευτούν την αδιαμφισβήτητη κυριαρχία τους σε αθλητικά προσόντα, ταχύτητα και αθλητικότητα, ειδικότερα απέναντι σε ένα σύνολο, που εν πολλοίς, στηρίζεται σε έναν 39άρη (Τζινόμπιλι) , δύο 36άρηδες (Σκόλα & Νοτσιόνι), έναν 33άρη (Ντελφίνο) και τον θαυματουργό «κοντορεβιθούλη» Φακούντο Καμπάτσο (μ.ο. 16,4π. & 5,2ασ.). Σκεφτείτε ότι πριν από περίπου 25 μέρες στο Λας Βέγκας, στο φιλικό ματς μεταξύ των δύο ομάδων, η μπίλια έκατσε στο +37 (111-74) για τις Η.Π.Α. Και λογικά αυτό το ματς θα είναι το τελευταίο για τον Μάνου με την φανέλα της χώρας του. Άλλα στοιχεία που έχουν ενδιαφέρον, είναι ότι η καλύτερη επίθεση θα αντιμετωπίσει την χειρότερη άμυνα (μ.ο. 85,6), με την ομάδα του Σέρχιο Ερνάντεζ, να είναι η χειρότερη στις βολές (67,5%), τα δίποντα (46,6%) και τις ασίστ (μ.ο. 14,8).

Κροατία – Σερβία (18/08, 04.15)

Το μεγαλύτερο ντέρμπι της οκτάδας από πλευράς παράδοσης, ιστορίας και των διαφορών οι οποίες ανάγκασαν τις δύο χώρες στον εμφύλιο πόλεμο, που οδήγησε στον διαμελισμό της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Τόσο οι Κροάτες, όσο και οι Σέρβοι έχουν κάνει την ίδια διαδρομή, εξασφαλίζοντας την πρόκριση μέσα από την διαδικασία του προολυμπιακού τουρνουά. Η ομάδα του Άτσα Πέτροβιτς έχει στις τάξεις έναν εκπληκτικό Μπόγιαν Μπογκντάνοβιτς (μ.ο. 24,8π. με 57,1% στα διπ. & 43,8% στα τριπ.), που είναι ο πρώτος σκόρερ των Ολυμπιακών Αγώνων και με δύο ηχηρές νίκες επί της Ισπανίας και της Λιθουανίας, πήρε την 1η θέση του ομίλου της. Κόντρα στην δευτεραθλήτρια κόσμου, όμως, η «Hrvatska» έχει πολύ λιγότερες λύσεις, καθώς πλην του «άσου» των Μπρούκλιν Νετς και του Ντάριο Σάριτς, δεν έχει άλλες σταθερές επιθετικές επιλογές. Αντίθετα, ο Σάσα Τζόρτζεβιτς μπορεί να υπολογίζει σε Τεοντοσιτς, Ραντούλιτσα, Μπογκνταν Μπογκντάνοβιτς και Γιόκιτς για πρωταγωνιστικούς ρόλους και διαθέτει και αρκετούς παίκτες-εργάτες για τις δύσκολες αποστολές. Η Κροατία μπορεί να έχει τύχη, μόνο αν το ματς είναι κλειστό και κριθεί στις τελευταίες κατοχές. Πιο πιθανό σενάριο, φαντάζει η σχετικά εύκολη επικράτηση της Σερβίας.

Η πρόβλεψή μας

Αν και οι προβλέψεις του υπογράφοντος αλλά και των υπόλοιπων μπασκετικών του gazzetta.gr, δεν ήταν ποτέ το φόρτε της ιστοσελίδας, θα τολμήσω να πάω υπέρ της ανατροπής και να τοποθετηθώ υπέρ μίας ήττας των Αμερικανών, είτε στον ημιτελικό με την Ισπανία ή την Γαλλία, είτε στον τελικό με την Αυστραλία ή την Σερβία. Η διαίσθησή μου, πάντως, τείνει υπέρ της Ισπανίας για το χρυσό μετάλλιο... Υπάρχουν ιδανικότεροι τίτλοι τέλους για τον Πάου Γκασόλ;