Η υπόθεση προπονητής στην Ελλάδα ήταν ανέκαθεν μία ιδιαίτερη περίπτωση, όσο μεγάλο όνομα κι αν ήταν αυτός που κλήθηκε να δουλέψει στην χώρα μας. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον πάγκο του Ολυμπιακού, των ανέκαθεν απαιτητικών φιλάθλων αλλά και προέδρων. Η «ανάγκη» του πρωταθλητισμού, δεν ήταν λίγες οι φορές που έφερε... ντεμαράζ αλλαγών στην τεχνική ηγεσία των πρωταθλητών και αρκετές μάλιστα είναι οι φορές που αυτό συνέβη από το ξεκίνημα κιόλας της αγωνιστικής περιόδου.

Ήδη εξάλλου και ο Λεονάρντο Ζαρντίμ δεν έχει αρχίσει με τις καλύτερες δυνατές προϋποθέσεις την καριέρα του στους Πειραιώτες, αφού οι πρώτες μουρμούρες για τις εμφανίσεις της ομάδας του παρά το 2/2 στο πρωτάθλημα, έκαναν κιόλας την εμφάνισή του. Κι όλα αυτά ενώ τον περιμένει ο... πάντα «καυτός» Σεπτέμβρης -με τις δύσκολες ευρωπαϊκές αναμετρήσεις- για όλους σχεδόν τους προπονητές που έχουν περάσει από τον «ερυθρόλευκο» πάγκο τουλάχιστον από την νέα χιλιετία και μετά.

Το gazzetta.gr θυμίζει τους τεχνικούς των πρωταθλητών από το 2000 κι έπειτα, που το ξεκίνημα τους στην σεζόν δεν έγινε... ακριβώς με το «δεξί» Το γεγονός φυσικά που «ευθύνεται» στις περισσότερες των περιπτώσεων, δεν είναι άλλο από την έναρξη των ευρωπαϊκών υποχρεώσεων της ομάδας, σε συνδυασμό κάποιες φορές και με κάποιες... βαρβάτες «γκέλες» στο πρωτάθλημα.

Γιάννης Μαντζουράκης

Ανέλαβε τον πάγκο του Ολυμπιακό σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη καμπή, 11 αγωνιστικές πριν το φινάλε της σεζόν 1999-2000 (10/4/00), παίρνοντας τα σκήπτρα από τα χέρια του Αλμπέρτο Μπιγκόν και έφτασε μέχρι την κατάκτηση του πρωταθλήματος αήττητητος. Το... παράσημο του ήταν να ηγηθεί του πάγκου των Πειραιωτών και την νέα χρονιά, όπου όμως δεν κατάφερε να μείνει περισσότερο από τον Νοέμβριο του 2000. Ένας από τους βασικούς βέβαια λόγους που συνέβη αυτό, ήταν ο αποκλεισμός από τον επόμενο γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ, έστω και στην ισοβαθμία με την Λιόν, αφού μπορεί εντός να κέρδισε με 2-1, την τελευταία όμως αγωνιστική στις 7 Νοεμβρίου έχασε με 1-0 και... αποχαιρέτησε. Το ίδιο έκανε έπειτα από δύο εβδομάδες και ο 63χρονος σήμερα τεχνικός...

Τάκης Λεμονής

Πρόκειται για μία από τις πραγματικά ξεχωριστές προπονητικές φιγούρες στον πάγκο των Πειραιτών. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ο «Sir Takis» έχει αδικηθεί και στις δύο θητείες του στον Ολυμπιακό, αμφότερες επί προεδρίας Σωκράτη Κόκκαλη. Το 2000 ήταν βοηθός του Μαντζουράκη στον πάγκο της ομάδας, ωστόσο από τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου ανέλαβε πρώτος προπονητής. Παρ' όλα αυτά αν και η πρώτη χρονιά ήταν σε γενικές γραμμές ικανοποιητική, την σεζόν 2002-03, δεν άντεξε περισσότερο από δύο μήνες. Στις 9 Οκτωβρίου ανακοινώθηκε η λύση της συνεργασίας του και παρά το ότι ήταν η χρονιά της μεγαλύτερης νίκης του Ολυμπιακού στο Τσάμπιονς Λιγκ, το 6-1 επί της Λεβερκούζεν με τον ίδιο φυσικά προπονητή. Στην συνέχεια τα πράγματα όμως έγιναν πολύ δύσκολα για τον Λεμονή, αφού το 3-0 στο Ισραήλ από την Μακάμπι Χάιφα (τρία γκολ ο Αγιεγκμπένι) κι έπειτα από μία εβδομάδα η νέα βαριά ήττα με 4-0 από την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ήταν αρκετές για να φέρουν την απόλυσή του, αφού ήδη άλλωστε υπήρχε αρκετή αμφισβήτηση προς το πρόσωπό του. Από εκεί και πέρα αξίζει να σημειωθεί ότι η η εντολή για την απομάκρυνσή του δόθηκε τηλεφωνικά από τον Σωκράτη Κόκκαλη σε στενό του συνεργάτη και ενώ ο πρόεδρος των πρωταθλητών Ελλάδας βρισκόταν στο εξωτερικό.

Βέβαια με τον «Sir Τakis» υπάρχει και συνέχεια, αφού τον Δεκέμβριο του 2006, κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Τροντ Σόλιντ. Έτσι είχε την ευκαιρία να ζήσει ακόμα ένα ξεκίνημα αμφισβήτησης, μουρμούρας και φυσικά αρκετού άγχους. Τότε μάλιστα είχε τεθεί σαφές θέμα αντικατάστασής του, αφού προερχόταν από ισοπαλία εκτός έδρας με τον Άρη και έχοντας ήδη το 1-1 της πρεμιέρας του Τσάμπιονς Λιγκ, αν έφευγε ηττημένης από την Βρέμη κόντρα στην Βέρντερ (3/10/07), πιθανότατα θα αποτελούσε παρελθόν. Εν τέλη... σώθηκε, χάριν στο τεράστιο «διπλό» του Ολυμπιακού.

Όλεγκ Προτάσοφ

Μετά τον Τάκη Λεμονή ακολουθούν 3,5 μήνες με τους Κόλια (μόλις 20 ημέρες) και Κάτανετς, ο οποίος ωστόσο θα δει γρήγορα την πόρτα της εξόδου, αφήνοντας την θέση του στον Όλεγκ Προτάσοφ. Ο Ουκρανός τεχνικός βέβαια συνέδεσε όπως θυμόμαστε το όνομά του με την πιο «μαύρη» ευρωπαϊκή σελίδα στην ιστορία του Ολυμπιακού και αυτή δεν ήταν άλλη από την συντριβή με 7-0 από την Γιουβέντους στην τελευταία αγωνιστική των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι μουρμούρες πάντως για τον Προτάσοφ είχαν ξεκινήσει αρκετά νωρίτερα, καθώς οι Πειραιώτες είχαν ξεκινήσει τις υποχρεώσεις τους στην διοργάνωση με τρεις σερί ήττες, από Σοσιεδάδ (εκτός, 1-0), Γιουβέντους (εντός, 1-2) και Γαλατάσαραϊ (εκτός, 1-0), οι δύο εξ αυτών τον Σεπτέμβριο, κάτι που είχε ως αποτέλεσμα οι ελπίδες για πρόκριση στην συνέχεια να είναι μόνο μαθηματικές.

Ντούσαν Μπάγεβιτς

Μακράν ο πλέον πολυνίκης προπονητής του ελληνικού ποδοσφαίρου, σημειώνοντας τις περισσότερες από τις επιτυχίες του στον πάγκο του Ολυμπιακού. Αυτός ήταν και ο λόγος που το 2004 ο Σωκράτης Κόκκαλης αποφάσισε αν δώσει σε εκείνον τα... κλειδιά, μπαίνοντας για πρώτη φορά οι Πειραιώτες στο νεότευκτο «Γ.Καραϊσκάκης». Το πλέον ωστόσο εντυπωσιακό με τον Σερβοέλληνα τεχνικό είναι ότι βρίσκεται σε μία μικρή όπως και ξεχωριστή λίστα με τους προπονητές των πρωταθλητών που ολοκλήρωσαν μάλλον... αναίμακτα την θητεία τους. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το ξεκίνημά του, παράπονα δεν υπήρχαν, αφού ξεκίνησε δυνατά τόσο στο πρωτάθλημα, όσο και στο Τσάμπιονς Λιγκ, όπου στην πρεμιέρα πήρε βαθμό στην Λα Κορούνια και στην συνέχεια νίκησε εντός έδρας την Λίβερπουλ.

Τροντ Σόλιντ

Διάδοχος του τεχνικού του Ατρομήτου -πλέον- ήταν ο Νορβηγός Τροντ Σόλιντ, έχοντας προηγουμένως φύγει με τον τίτλο του πρωταθλητή από το Βέλγιο, το δεύτερο του μάλιστα στον πάγκο της Κλαμπ Μπριζ. Με τέσσερις ήττες στα ισάριθμα πρώτα ματς στο Τσάμπιονς Λιγκ την πρώτη του σεζόν, η γκρίνια και η δυσαρέσκεια σαφώς προς το πρόσωπό του, ήταν αναπόφευκτη, καθώς μέσα σε αυτές ήταν και το 1-4 στο «Γ.Καραϊσκάκης» από την Λιόν. Παρ' όλα αυτά άντεξε μέχρι το τέλος της σεζόν 2005-06, όπου κατέκτησε και το νταμπλ, με ρεκόρ μάλιστα νικών (16 σερί).

Τα ίδια πάνω κάτω συνέβησαν και την επόμενη σεζόν, όπου μάλιστα ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε καν να «σταυρώσει» νίκη στο Τσάμπιονς Λιγκ. Με τον Σόλιντ άλλωστε στον πάγκο τους οι Πειραιώτες είχαν την χειρότερη ευρωπαϊκή τους παρουσία τα τελευταία χρόνια, αφού σε 12 ματς στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση, πανηγύρισε μόλις μία νίκη. Την σεζόν 2006-07 μάλιστα ξεκίνησε με την τεσσάρα από την Βαλένθια (2-4) στο Φάληρο (12/9) και όπως είναι φυσικό η δυσαρέσκεια έκανε με το... καλημέρα την εμφάνισή της. Συν τοις άλλοις οι κακές σχέσεις που είχει ο Νορβηγός με αρκετούς παίκτες αλλά κυρίως με τον Ριβάλντο, τον έφεραν τελικά τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους στην πόρτα της εξόδου.

Ερνέστο Βαλβέρδε

Τι κι αν είναι από τα πλέον αγαπητά πρόσωπα στις τάξεις των «ερυθρολεύκων» και δη του Βαγγέλη Μαρινάκη. Ο Ερνέστο Βαλβέρδε δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση από αυτή την λίστα. Εξάλλου στην πρώτη του θητεία στον Ολυμπιακό, την σεζόν 2008-09 οι Πειραιώτες έμειναν για πρώτη φορά στην ιστορία τους εκτός ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ, αφού ήταν η χρονιά όπου και ο πρωταθλητής έδινε προκριματικά. Όσο για τον... θύτη, δεν ήταν κάποιο μεγαθήριο αλλά η κυπριακή Ανόρθωση του μετέπειτα τεχνικού των πρωταθλητών, Κετσπάγια. Μετά την ήττα με 3-0 στην Ανόρθωση, στον επαναληπτικό δεν κατάφερε κάτι περισσότερο από το να νικήσει απλά με 1-0 και να πάει πρόωρα... σπίτι του. Όπως είναι φυσικό οι μουρμούρες δεν έλειψαν, όμως έστω κι έτσι ο Ισπανός τεχνικός κατάφερε να προσθέσει ακόμα ένα νταμπλ στην συλλογή του Ολυμπιακού.

Στην συνέχεια ακολούθησε ένα ετήσιο διάλειμμα για τον Βαλβέρδε, καθώς δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην «σειρήνες» της Βιγιαρεάλ. Η επιστροφή του πάντως αν και κρίθηκε ως μεγάλη επιτυχία, έπειτα από ένα κάκιστο ξεκίνημα των Πειραιωτών, συνοδεύτηκε και από αρκετά αρνητικά σχόλια. Ο λόγος δεν ήταν άλλος από το ότι ο Ισπανός είχε απολυθεί από το «κίτρινο υποβρύχιο», που μόλις και μετά βίας κατάφερε να παραμείνει στην κατηγορία εκείνη την σεζόν.. Την πρώτη χρονιά πάντως της επιστροφής του δεν υπήρξαν πέραν του προαναφερθέντος άλλα προβλήματα για τον Ισπανό, ελλείψει και ευρωπαϊκών υποχρεώσεων, εκτός από την μουρμούρα της ήττα από τον Ηρακλή στο «Καυτατζόγλειο» με 2-1, τον Σεπτέμβριο.

Δεν συνέβη ωστόσο το ίδιο την επόμενη σεζόν (πέρυσι), αφού με τον 48χρονο τεχνικό στον πάγκο ο Ολυμπιακός γνώρισε δύο ήττες στα ισάριθμα πρώτα του ματς με Μαρσέιγ (εντός) και Άρσεναλ (εκτός). Η δυσαρέσκεια δεν έλειψε και πάλι, ο Βαλβέρδε άρχισε να νιώθει την πίεση διοίκησης και εξέδρας αλλά ως... πολυμήχανο «μυρμήγκι» (σ.σ. το παρατσούκλι του) κατάφερε να φέρει την ομάδα του στην συνέχεια στον δρόμο των επιτυχιών.

Τιμούρ Κετσπάγια

Έχει γενικά παρατηρηθεί ότι οι «ερυθρόλευκοι» συνηθίζουν να κινούνται για παίκτες που στο παρελθόν τους έχουν «πληγώσει». Μετά την φυγή του Βαλβέρδε, το έπραξαν και στο θέμα «προπονητής», παίρνοντας τον Τιμούρ Κετσπάγια, που την προηγούμενη σεζόν είχε αποκλείσει τον Ολυμπιακό από τον πάγκο της Ανόρθωσης. Βέβαια ο Γεωργιανός δίνει άνετα υποψηφιότητα για τους ταχύτερα απολυμένους τεχνικούς ανά τον κόσμο. Αρκετοί οι λόγοι της δυσαρέσκειάς προς το πρόσωπό του. Άλλοι τον κατηγορούσαν ότι φώναζε υπέρ του δέοντος στους παίκτες, οι οποίοι σημειωτέον έκαναν παράπονα για τις ιδιαίτερα σκληρές προπονήσεις. Εξάλλου οι αρκετοί τραυματισμοί που υπήρξαν εκείνο το διάστημα, ήρθαν για να πιστοποιήσουν το συγκεκριμένο γεγονός. Φυσικά το αποκορύφωμα ήταν η «λευκή» ισοπαλία στο με την Καβάλα εντός μάλιστα έδρας και ως εκ τούτου κατόρθωσε να μείνει μόλις για δύο παιχνίδια πρωταθλήματος. «Δεν είχε την δυναμική που θα θέλαμε», το σχόλιο του Γιάννη Μώραλη για τους λόγους της απόλυσής του.

Ζίκο

Έπειτα από μία μικρή «παρεμβολή» του Μπόζιντάρ Μπάντοβιτς που διαδέχτηκ τον Κετσπάγια, τον Σεπτέμβριο του 2009 θα έρθει ο μεγάλος παλαίμαχος άσος των γηπέδων και πλέον προπονητής, Ζίκο. Η... καχυποψία ήταν εξ αρχής συστατικό στοιχείο της σχετικά σύντομης «ερυθρόλευκης» καριέρας του, αφού παρά το τεράστιο ποδοσφαιρικά όνομά του, στην προπονητική δεν είχε να επιδείξει τίποτα απολύτως το αξιόλογο. Συν τοις άλλοις και η παρουσία του στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, δεν ήταν για να βάλει και... παράσημο στο βιογραφικό του. Παρ' όλα αυτά κατάφερε να οδηγήσει τον Ολυμπιακό στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ, τερματίζοντας στην 2η θέση πίσω από την Άρσεναλ, με μεγάλο του όπλο το «Καραϊσκάκη», όπου νίκησε τόσο τους «κανονιέρηδες», όσο και την Άλκμααρ με την Σταντάρ Λιέγης. Πάντως ένα διάστημα 12 αγωνιστικών όπου η ομάδα του έχασε 11 βαθμούς, με αποτέλεσμα να βρεθεί στο -11 από τον Παναθηναϊκό, ήταν αρκετό για να φέρει την απόλυσή του.

Έβαλντ Λίνεν

Έχοντας προηγουμένως δείξει θετικότατα δείγματα γραφής στο ελληνικό πρωτάθλημα μετά από μία διετία στον Πανιώνιο και προερχόμενος από την Μόναχο 1860, τον Ιούνιο του 2010, προπονητής του Ολυμπιακού θα αναλάβει ο Έβαλντ Λίνεν. Μαζί φυσικά με τον Κετσπάγια, είναι βρίσκεται στην κατηγορία των πλέον αποτυχημένων προπονητών στον πάγκο των πρωταθλητών. Ο λόγος φυσικά είναι ο αποκλεισμός από τον Αύγουστο κιόλα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μιας και αποκλείστηκε από την άσημη Μακάμπι Τελ Αβίν στον τρίτο προκριματικό γύρο του Γιουρόπα Λιγκ. Μάλιστα στο πρώτο παιχνίδι στο Φάληρο νίκησε με 2-1 ( με ανατροπή), όμως στον επαναληπτικό έχασε με 1-0 και στην συνέχεια δεν πέρασαν παρά μερικές ώρες για να αποτελέσει παρελθόν. Εν τέλη το διαδέχτηκε ο Βαλβέρδε και η χρονιά σώθηκε με την κατάκτηση του πρωταθλήματος.