Η Τέχνη Των Καθαρμάτων
Θα ήμουν 2-3 χρόνια δημοσιογράφος και εργαζόμουν στην καινούργια τότε εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος»… Ηταν οι αρχές της δεκαετίες του ’80… Να φαντασθείτε ότι τότε ο Κύρτσος ήταν ακόμα Αριστερός ή για να είμαι δικαιότερος: Αριστερούλης.
Διευθυντής μου στον Τύπο της Κυριακής ήταν ένας υπέροχος δημοσιογράφος… και λέω υπέροχος γιατί ήταν ένας διευθυντής-δάσκαλος. Δεν σε έστελνε απλώς στα ρεπορτάζ (που είναι το εύκολο), αλλά σε γέμιζε με πληροφορίες, συμβουλές (που είναι το δύσκολο). Δυστυχώς δεν μπορώ να σας πω το ονομά του, για λόγους τακτ και σεβασμού… είμαι σίγουρος ότι θα καταλάβετε γιατί… Ο δημοσιογράφος αυτός συζούσε επί πολλά χρόνια με μια συνάδελφο… Ηταν πολύ αγαπημένοι… Πιτσιρικάς ήμουν…τους έβλεπα και τους χαιρόμουν. Εκείνος μάχιμος δημοσιογράφος και εκείνη της κουλτούρας (ολίγον από ποπ-ροκ) της εποχής. Μαζί ερχόντουσαν μαζί φεύγανε… Μωρό μου… καρδιά μου,,, αγάπη μου. Οι φήμες έλεγαν ότι εκείνος είχε εγκαταλείψει την οικογένεια του για τα μάτια της… Οι γυναίκες δημοσιογράφοι έλιωναν για το love-story τους.
Ξαφνικά εκείνος σταμάτησε να έρχεται στην εφημερίδα.
Πήγε για κάποιες εξετάσεις ρουτίνας και του βρήκαν καλπάζοντα καρκίνο. Nεότατος άνθρωπος.
Εφυγε (ευτυχώς για εκείνον) σε λίγες εβδομάδες.
Κάηκε η καρδιά μου.
Πιο πολύ όμως κάηκε το μυαλό μου όταν έμαθα ότι η σύντροφός του δημοσιογράφος, όταν έμαθε για τον καρκίνο του είπε:
-Αααααα δεν μπορώ να’μαι με έναν άρρωστο. Λυπάμαι. Να επιστρέψεις στη γυναίκα σου.
Δεν έχω σιχαθεί άνθρωπο περισσότερο.
Δεν την ξαναδιάβασα ποτέ… και είμαι ιδιαιτέρως ικανοποιημένος που τελικά το επάγγελμα την ξέβρασε.
Χθες το βράδι καθόμουν με τη γυναίκα μου την Ολιβια και δυο φίλους και πίναμε καφεδάκια… η Ολιβ παίρνει ένα SMS… το διαβάζει και αμέσως ξεσπά σε λυγμούς.
Είναι έγκυος και ανησύχησα…
-Τι έγινε; τη ρωτάω.
-Πέθανε προ ολίγου η Ελένη Καλαμάρη… μου είπε μέσα σε αναφυλλητά.
Για να είμαι ειλικρινής το όνομα δεν μου έλεγε εκείνη τη στιγμή πολλά. Υπέθεσα ότι θα ήταν κάποια γνωστή της από το site της
Tη ρώτησα… και άρχισε να μου εξηγεί ότι πρόκειται για μια νέα γυναίκα –μητέρα που έδωσε πολλές φορές μάχη με τον καρκίνο και τον είχε κερδίσει… που ήταν φάρος για τις μαμάδες… με συνεντεύξεις, με αισιοδοξία, με βιβλία, με χαμόγελο, με χιούμορ και που χθες έχασε τη μάχη… Μεγάλη Εβδομάδα.
Συγκινητική Ιστορία.
Επιστρέφοντας στο σπίτι μέσα στο αυτοκίνητο μου έσκασε και το υπόλοιπο της ιστορίας. Η Ελένη ήταν παντρεμένη, έκανε ένα παιδάκι και όταν μερικές μόλις μέρες μετα τη γέννηση του μωρού διαγνώστηκε ο καρκίνος ο άνδρας της την εγκατέλειψε με μια (χαχαχαχα) καλή της φίλη. Πόσα καντάρια μαλάκας μπορείς να'σαι άνθρωπέ μου; Κρίμα που δεν ξέρω το ονομά σου να σε κανω ρόμπα ξεκούμπωτη.
Προφανώς η ντροπή δεν είναι πλέον ανθρώπινο γνωρισμα.
Μην κοιτάτε που συχνά-πυκνά γράφω εδώ στο gazzetta για τους πολιτικούς και τους μεγαλοδημοσιογράφους. Τους έχω γραμμένους στα παπάρια μου. Γράφω γιατί έχω την υποχρέωση προς τους νεαρούς/ες αναγώστες, αλλά βασικά επειδή δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ένα τόσο μεγάλο αθλητικό site… είναι εξω από τη λογική τους…και αυτό με διασκεδάζει…
Όμως ειλικρινά πιστεύετε ότι οι πολιτικοί κωλοτούμπηδες και οι λοιπές φυλές των σιχαμένων είναι μεγαλύτερα καθάρματα απ’ αυτούς/ες που εγκαταλείπουν τους αγαπημένους τους σε στιγμές που ο θάνατος φλερτάρει; Οι μήπως είναι οι ίδιοι που συνεχίζουν ακάθεκτοι (ως σωτήρες μας) την πορεία τους;
Για σκεφθείτε το λιγάκι.
Ο Ωραίος Μπρούμελ-Ακης ας πούμε… τι νομίζετε ότι κάνει αυτή τη στιγμή; Αυτοκριτική ή βρίζει την άδικη κοινωνία;
Επαναλαμβάνω: Προφανώς η ντροπή δεν είναι πλέον ανθρώπινο γνώρισμα.
ΥΓ1. Και μια σημαντική λεπτομέρεια: Οταν ο τότε διευθυντής μου βρέθηκε μόνος τον περιέθαλψε η πρώην γυναίκα του. Δεν είχα ποτέ την ευκαιρία, αλλά τωρα είνα η στιγμή: Εχει όλο τον ΣΕΒΑΣΜΟ μου... ειναι η μικρή αδιόρατη γραμμή που ξεχωρίζει τα καθάρματα από τους ανθρώπους!
Καλή Ανάσταση!
Διάβασε όλα τα τελευταία νέα της αθλητικής επικαιρότητας. Μάθε για όλους τους live αγώνες σήμερα και δες τις αθλητικές μεταδόσεις της ημέρας και της εβδομάδας μέσα από το υπερπλήρες Πρόγραμμα TV του Gazzetta.