Το «κλουβί» του!

Ήταν ένα συνηθισμένο βράδυ στο Ρότερνταμ στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ο Μπομπ και η Χοσέ, γονείς δύο κοριτσιών και ακόμα ερωτευμένοι, έκαναν μια από τις αγαπημένες τους βόλτες. Υπάλληλοι και δούλοι της τέχνης απολάμβαναν τα εκθέματα στην γκαλερί που επισκέφτηκαν. Μια γυναίκα, που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να δει το μέλλον, τους πλησίασε. «Το επόμενο παιδί σας θα είναι αγόρι», τους είπε. Στα τέλη Αυγούστου του 1983, η οικογένεια είχε υποδεχτεί τον Ρόμπιν. Ο Μπομπ, συνεπαρμένος από τα λόγια της άγνωστης γυναίκας, κατόρθωσε να την εντοπίσει για να της μιλήσει εκ νέου. «Το σχολείο δεν θα τον απασχολήσει ποτέ, δεν θα τον ενδιαφέρει. Θα ασχοληθεί με τα σπορ, θα είναι «βασιλιάς», σαν Φεράρι. Είναι ένα ξεχωριστό αγόρι. Θα παίξει ποδόσφαιρο για την Ολλανδία και θα κερδίσει ένα σωρό λεφτά».

Η μοίρα του Ρόμπιν Φαν Πέρσι έμοιαζε προμελετημένη απ’ όταν ήταν ακόμα δύο εβδομάδων. Δεν θα αργούσε να την ακολουθήσει… Επιστρέφοντας στο Ρότερνταμ για ένα διαφημιστικό σποτ, βρέθηκε στο σημείο που είχαν αρχίσει όλα. «Αυτή η πλατεία είναι πολύ ξεχωριστή για μένα. Ήταν μισό λεπτό απ' το σπίτι μου και όλοι γνωριζόμασταν εκεί. Υπέροχες εποχές. Εκεί με ενθάρρυνε ο πατέρας μου να πηγαίνω και να παίζω ποδόσφαιρο. Εκεί ήμουν καθημερινά κι έπαιζα με τις ώρες». Ήταν εμφανές πως το γονίδιο της τέχνης δεν είχε κληροδοτηθεί. Η μητέρα του ήταν τότε ζωγράφος και τώρα δουλεύει ως σχεδιάστρια κοσμημάτων. Ο πατέρας του είναι γλύπτης που εκθέτει και πουλάει έργα που δημιουργεί κυρίως από παλαιές εφημερίδες και περιοδικά.

«Κοιτάζουν ένα δέντρο και βλέπουν κάτι ιδιαίτερο, ενώ εγώ απλά βλέπω ένα δέντρο. Δεν είναι ότι δεν εκτιμώ την ομορφιά. Μπορεί να βλέπω τη θάλασσα κάπου όπως στη Σαρδηνία και να αντιλαμβάνομαι πόσο όμορφη είναι. Μάλλον είμαι η απογοήτευση της οικογένειας», προσπάθησε να απολογηθεί σε μια συνέντευξή του για έσπευσε να χρυσώσει το χάπι. «Πιστεύω ότι υπάρχει σύνδεση με τους γονείς μου. Είναι δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια και να βάλω το χέρι μου στη φωτιά. Αλλά πιστεύω ότι η δική μου δημιουργικότητα εκφράζεται στο γήπεδο. Όταν βλέπω τον αγωνιστικό χώρο, βλέπω τον καμβά μου. Βλέπω τα πράγματα διαφορετικά απ’ ό,τι άλλοι παίκτες. Δεν ήμουν ταλαντούχος στη ζωγραφική ή στο σχέδιο, αλλά είμαι στα σπορ».

Σύντομα θα τελείωνε το ταλέντο των γονιών του. Κυρίως, στη μεταξύ τους σχέση. Όταν ακόμα Ρόμπιν Φαν Πέρσι ήταν πέντε ετών, χώρισαν και ο μικρός θα έμενε με τον πατέρα του. «Μου έδινε πάντα την ελευθερία της επιλογής. Είτε ήμουν τεσσάρων, είτε 18 χρονών. Κι έτσι έμαθα καλύτερα». Τα μαθήματα για το ποδόσφαιρο θα έρχονταν σύντομα. Πρώτη ομάδα, η SBV Excelsior. Το γήπεδο; Ένα κλουβί! Εκεί όπου σήμερα, μια κερκίδα έχει το όνομά του και την παιδική του φωτογραφία και οι ομάδες υποδομών ντύνονται με δική του χορηγία.

«Όταν ήμουν οκτώ χρονών δεν είχα ιδιαίτερα δυνατό σουτ, ειδικά με το αριστερό μου πόδι. Το φώναζαν «σοκολατένιο πόδι». Σε κάποια παιχνίδια παίζαμε από εστία σε εστία και η κύρια άσκηση για μας ήταν να σουτάρουμε. Μπορεί και να κάναμε χίλια σουτ την ημέρα κι έτσι δυνάμωσα. Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σε ένα κλουβί, όταν ήμουν τριών ή τεσσάρων ετών. Με το ζόρι περπατούσα. Εκεί έπαιζα μέχρι τα 14 μου, σχεδόν καθημερινά».

Οι υπόλοιπες ώρες δε διέφεραν και πολύ. Ο Ρόμπιν μεγάλωσε στο Ρότερνταμ, όπου η πολυμορφικότητα της πόλης (σ.σ. υπολογίζεται ότι 47% των κατοίκων έχουν τουλάχιστον έναν μη Ολλανδό γονέα και από τους 610.000 κατοίκους, μόλις οι 319.265 είναι Ολλανδοί) βοήθησε να χτιστεί ο χαρακτήρας του. «Ποτέ δεν ήμουν αλαζόνας. Έχω αρχές. Μεγάλωσα στο Ρότερνταμ κι έπαιζα στο δρόμο. Γνώρισα διαφορετικές κουλτούρες και είχα φίλους με διαφορετική κουλτούρα. Έμαθα να τους σέβομαι όλους, όπως θέλω και να με σέβονται».

Το μόνο πρόβλημα με τον σεβασμό το είχε στην… τάξη. Λέγεται ότι σχεδόν καθημερινά έπαιρνε αποβολές από το σχολείο του, πως ποτέ δεν ασχολήθηκε να διαβάσει και πως στην ηλικία των 15 ετών ονειροβατούσε. «Δεν πατούσε με τα δύο του πόδια στη γη. Και πώς, όταν ήταν 15 χρονών και όλοι του έλεγαν ότι θα γίνει ο νέος Κρόιφ, να είναι προσγειωμένος και να σκέφτεται το σχολείο;», αναρωτήθηκε μια δασκάλα του για να καταλήξει: «Πιστεύω ότι είναι πολύ πιο έξυπνος απ’ ό,τι επέλεγε να μας δείχνει».

Το… όνειρό του!

«Από μικρός ονειρευόμουν να παίξω στη Φέγενορντ». Λίγο μετά τα 15 του χρόνια το έκανε πραγματικότητα. Στα 17 του έκανε ντεμπούτο στο ολλανδικό πρωτάθλημα, ψηφίστηκε καλύτερος νέος παίκτης για τη σεζόν 2001-02 και ταυτόχρονα υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα του Ρότερνταμ. Στο δεύτερό του έργο και πριν κλείσει τα είκοσί του χρόνια, ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι γινόταν ολοένα και πιο γνωστός. Το ιδιαίτερό του ταλέντο εμφανίστηκε και με έναν άλλο τρόπο, ίδιον των καλλιτεχνών: Ιδιοτροπίες.

Οι μεγαλύτεροι τον κατηγορούσαν για εγωιστική συμπεριφορά, σχολίαζαν το γεγονός ότι στα 18 του χρόνια είχε το πιο ακριβό αμάξι στο πάρκινγκ της ομάδας και το ποτήρι ξεχείλισε όταν σε έναν αγώνα δεν άφησε τον Ρόμπερτ Φαν Χόιντονκ να εκτελέσει ένα φάουλ. Την ίδια σχεδόν εποχή, οι συζητήσεις του με τη διοίκηση της Φέγενορντ για επέκταση του συμβολαίου του ναυαγούσαν λόγω των απαιτήσεών του και ο πρόεδρος του ολλανδικού συλλόγου δήλωνε πως «ελπίζω να επιστρέψει σύντομα στον πλανήτη γη». Δεν θα επέστρεφε σύντομα ούτε στη γη, αλλά ούτε και στην ομάδα του. «Η συμπεριφορά του έχει καταστήσει αδύνατο να παραμείνει στην ομάδα και θα υποβιβαστεί στη δεύτερη ομάδα προς το παρόν», ανακοίνωνε ο Μπερτ Φαν Μάρβικ και ο Ρόμπιν έπρεπε να δει αλλιώς την πραγματικότητα.

«Ήταν και δικό μου λάθος. Ήμουν νέος, ήμουν ανώριμος, ήμουν πολύ φιλόδοξος και ανυπόμονος. Ήταν όνειρό μου να παίξω σε όλη μου την καριέρα στη Φέγενορντ. Ήταν το όνειρό μου, αλλά τα πράγματα άλλαξαν κι έμαθα πολλά απ’ αυτή την εμπειρία. Ήταν δύσκολο να βρίσκεσαι από την ομάδα των 15, 16 και 17 χρονών που παίζεις με τους φίλους σου, να παίζεις με επαγγελματίες. Πολλοί απ’ αυτούς ήταν 33 ή 34 και έπαιζαν για το τελευταίο τους συμβόλαιο. Θυμάμαι σ’ ένα παιχνίδι έκανα ένα κόλπο κι ένας από τους πιο μεγάλους στην ομάδα μου φώναξε «μην το κάνεις ξανά. Μην παίζεις με τα λεφτά μου». Υποθέτω πως δεν είχα αντιδράσει πολύ καλά σε όλη την κατάσταση. Όμως, ταυτόχρονα, κάποιοι παίκτες δεν με σέβονταν, επειδή ήμουν παιδί. Δεν ήμουν ακόμα επαγγελματίας. Ζούσα στην πόλη μου, με τους φίλους μου, είχα τον τρόπο μου και ήταν όλα ελεύθερα γύρω μου. Δεν ήταν η ζωή του επαγγελματία, υπήρχαν πολλοί πειρασμοί».

Ο τελευταίος ήταν η πρόταση της Άρσεναλ.

Το… αριστούργημά του!

Ο Αρσέν Βενγκέρ έψαχνε τον διάδοχο του Ντένις Μπέργκαμπ, του οποίου η καριέρα σιγά-σιγά έφτανε στο τέλος της. Ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι έμοιαζε ιδανικός και το καλοκαίρι του 2004 η αγγλική ομάδα τον απέκτησε έναντι σχεδόν 3 εκ. λιρών. Ο Γάλλος τεχνικός ανέθεσε αυτομάτως τον μικρό που μετακόμισε στο Λονδίνο μαζί με τη σύζυγό του, στον έμπειρο συμπατριώτη του. «Ήταν συγκλονιστικό να παρακολουθώ τον Ντένις, αλλά και τον Τιερί Ανρί και να καταλάβω πως σκέφτονται το παιχνίδι». Το ξεκίνημα για τον 21χρονο Ολλανδό στην Premier League, θα έμοιαζε το ίδιο ελαφρόμυαλο με το φινάλε του στο Ρότερνταμ. Τα πράγματα θα γίνονταν ολοένα και χειρότερα. Τον Φεβρουάριο θα αποβληθεί και ο προπονητής του θα τον κριτικάρει δημοσίως και λίγο καιρό μετά το φινάλε της πρώτης του χρονιάς, τα πράγματα θα γίνουν πολύ σκοτεινά.

Όσο σκοτεινή είναι και η φυλακή! Στις 14 Ιουνίου του 2005, η πρώην Μις Νιγηρία θα τον κατηγορήσει ότι την απήγαγε και τη βίασε. Η ολλανδική νομοθεσία προβλέπει αυτόφωρο και φυλάκιση μέχρι να απαγγελθούν οι κατηγορίες. Κι αν κριθεί απαραίτητο, περαιτέρω φυλάκιση για 14 μέρες. Ακριβώς, όσες πέρασε ο 22χρονος σούπερ σταρ σ’ ένα κελί στο Ρότερνταμ. «Ήταν σκληρό. Κι είχε τόση ζέστη σ’ εκείνο το κελί. Παραλίγο να χάσω τις αισθήσεις μου κάποια στιγμή. Καθόμουν εκεί και σκεφτόμουν πόσο χάσιμο χρόνου είναι. Προσπάθησα να παραμείνω αισιόδοξος γιατί ήξερα την αλήθεια. Ποτέ δεν πανικοβλήθηκα, ωστόσο έχασα δύο εβδομάδες απ’ τη ζωή μου χωρίς λόγο. Έμαθα, όμως. Έμαθα περισσότερα για τους ανθρώπους γύρω μου και για τη ζωή».

Στις 27 Ιουνίου αποφυλακίστηκε και τον Μάρτιο του 2006 οι κατηγορίες αποδείχθηκαν αναληθείς. Το «θύμα» παραδέχτηκε ότι έβγαλε την ιστορία απ’ το μυαλό της επειδή έψαχνε για δημοσιότητα και πως επρόκειτο για συναινετικό σεξ. Δεν ήταν ένοχος βιασμού, αλλά παρέμενε ένοχος απιστίας. Μετά τη δικαιοσύνη, αθωώθηκε και από τη γυναίκα του και η καριέρα του μπορούσε να μπει σε νέα βάση. Ο ίδιος ήταν πλέον – όντας και πατέρας – ωριμότερος και πιο συνειδητοποιημένος των ευθυνών του. Ξεκίνησε τη σεζόν δυναμικά, υπέγραψε νέο συμβόλαιο με την Άρσεναλ ως το καλοκαίρι του 2011, όμως η επόμενη ατυχία δεν αργούσε. Ο πρώτος σοβαρός του τραυματισμός, δύο μέρες μετά τις υπογραφές. Ο επόμενος θα ακολουθούσε ένα χρόνο μετά και ο τρίτος το φθινόπωρο του 2008.

«Ήταν δύσκολες στιγμές, αλλά μου έδωσαν απαντήσεις. Ρωτούσα συνέχεια, σε όλη τη διάρκεια της αποθεραπείας μου για να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα. Ξέρω, πλέον, τα πάντα για το σώμα μου, πόσο σημαντικό είναι να τρως καλά και πως μπορείς να αποφύγεις του τραυματισμούς. Και κυρίως έμαθα ότι δεν πρέπει να χάνω ποτέ τη συγκέντρωσή μου». Κάθε χρόνο θα γινόταν και καλύτερος, θα γινόταν ωριμότερος, θα εμφανιζόταν και πιο έτοιμος. Τα μαθήματα τελειότητας που έπαιρνε από τον Τιερί Ανρί και τον Ντένις Μπέργκαμπ θα απέδιδαν, με τον ίδιο τρόπο που απέδιδε κι εκείνος στο γήπεδο. Μετά από 20 γκολ σε 44 ματς τη σεζόν 2008-09, θα υπέγραφε νέο συμβόλαιο με την Άρσεναλ και θα έκανε το μεγάλο λάθος…

«Η καρδιά μου είναι στην Άρσεναλ και απλά δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου με άλλη φανέλα», θα έλεγε αγνοώντας τις παροιμίες για τα μεγάλα λόγια. Σύντομα, η σχέση του με την Άρσεναλ θα γινόταν πιο έντονη, πιο βαθιά. Θα έπαιρνε το «10» του Μπέργκαμπ, θα γινόταν αρχηγός, ηγέτης, το αγαπημένο παιδί της κερκίδας. «Δεν χρειαζόμαστε τον Μπάτμαν. Έχουμε τον Ρόμπιν», έγραφαν σε πλακάτ στο «Emirates». Δεν θα τον είχαν για πολύ… Η φιλοδοξία του να κυνηγήσει τρόπαια σε συνδυασμό με την αποδυνάμωση της Άρσεναλ, τον ανάγκασαν το καλοκαίρι του 2012, μετά το τέλος της καλύτερης ατομικής του σεζόν, να ανακοινώσει ότι δεν θα υπογράψει νέο συμβόλαιο με τους «κανονιέρηδες». Στις 17 Αυγούστου ανακοινώθηκε η πώλησή του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.

Το αμφιλεγόμενό του!

Είναι κι αυτό χαρακτηριστικό του καλλιτέχνη. Πρέπει να έχει ένα έργο που θα διχάσει. «Πάντα ακούω το μικρό παιδί μέσα μου σε τέτοιες περιπτώσεις. Στις πιο δύσκολες αποφάσεις της ζωής μου. Τι θέλει; Το αγόρι φώναζε για να πάει στη Μάντσεστερ», θα εξηγήσει και θα γίνει θέμα συζήτησης στο νησί. Μαζί με τη σύζυγό του, με την οποία ερωτεύτηκαν όταν ήταν αμφότεροι 19 χρονών και τα δύο τους παιδιά θα μετακομίσουν στο Μάντσεστερ από το αγαπημένο τους Λονδίνο.

Ο Ρόμπιν θα κάνει το ντεμπούτο του στις 20 Αυγούστου, θα σκοράρει πέντε μέρες αργότερα, θα αντιμετωπίσει την πρώην του ομάδα σχεδόν 70 μέρες μετά. Θα σκοράρει και εναντίον της, όπως πιθανόν να είχε μαντέψει κι εκείνη η γυναίκα που ήξερε το πεπρωμένο του. Έμοιαζε, άλλωστε, νομοτελειακό να συμβεί. Δε θα πανηγυρίσει και για λίγο θα θυμηθεί το παιδί στο κλουβί που έπαιζε για να περνάει καλά. Εκεί όπου η δική του αφιέρωση, αποτελεί έμπνευση για δεκάδες παιδιά.

«Σαν παιδί ονειρευόμουν να γίνω αυτός που είμαι τώρα και τώρα προσπαθώ να παίζω ποδόσφαιρο σα να είμαι ακόμα εκείνο το παιδί».