Μίλα μου για Μίλνερ

«Κάθε ομάδα χρειάζεται έναν Μίλνερ. Μπορεί να παίξει σε κάθε θέση». Με τα λόγια αυτά ο Ναθάνιελ Κλάιν έδωσε την πιο εύστοχη περιγραφή για τον συμπαίκτη και υπαρχηγό του, ο οποίος με την εργατικότητα και την προσαρμοστικότητα του έχει καταφέρει να κερδίσει όλο το Kop. «Προπονούμαι όλη την καριέρα μου για να γίνω full back κι αυτός έρχεται και το κάνει να δείχνει εύκολο», πρόσθεσε χαμογελώντας.

Προερχόταν από μία χρονιά με σκαμπανεβάσματα. Καλά ματς, αλλά και άλλα με προβλήματα. Περίπου έναν χρόνο πριν, έλεγε χαρακτηριστικά: «Κάποιες φορές αυτή τη σεζόν, και ευτυχώς αυτό αλλάζει, έβλεπα ένα ταλαντούχο γκρουπ παικτών που δεν καταλάβαινε πόσο καλοί είμαστε και πόσο καλοί μπορούμε να γίνουμε». Το θέμα της Λίβερπουλ για εκείνον δεν ήταν δηλαδή αγωνιστικό. Είχε περισσότερο να κάνει με το ψυχολογικό κομμάτι και την αυτοπεποίθηση. Ο Κλοπ, όπως δείχνει η μέχρι στιγμής πορεία του, αυτό το έχει αλλάξει. «Λέει πράγματα τα οποία πολλοί προπονητές σκέφτονται, αλλά δεν τα λένε. Είναι συναισθηματικός και λέει αυτό που σκέφτεται, σωστό ή λάθος. Δεν προσποιείται. Αυτό που βλέπεις είναι αυτό που ισχύει», είπε προ ημερών ο Μίλνερ, δείχνοντας ότι ο δεσμός των ποδοσφαιριστών με τον προπονητή έχει αλλάξει σημαντικά, γεγονός που αντανακλάται στο γήπεδο.

Η θέση του αριστερού μπακ στη μεταγραφική περίοδο ήταν μια αρκετά πονεμένη ιστορία για τους οπαδούς των Ρεντς. Ο Μορένο έκανε ένα πολύ καλό διάστημα την περσινή σεζόν στις πρώτες βδομάδες με τον Κλοπ, δείχνοντας να επηρεάζεται θετικά από τον Γερμανό προπονητή, ωστόσο οι συγκεκριμένες αδυναμίες του έκαναν και πάλι την εμφάνισή τους και κορυφώθηκαν στο χειρότερο σημείο. Τον τελικό του Europa League με τη Σεβίλλη.

Ο Κλοπ δεν προχώρησε σε μεταγραφή, έχοντας στο μυαλό του τον Τζέιμς Μίλνερ. Ήταν κάτι που το είχε δοκιμάσει. Στον τελικό του League Cup με την Μάντσεστερ Σίτι μετατοπίστηκε στα αριστερά της άμυνας στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ ξεκίνησε στη θέση αυτή και απέναντι στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και τις δύο φορές, σε αγώνες υψηλών απαιτήσεων. Στη φετινή Λίβερπουλ, με την άλλη εσωτερική μεταγραφή, τον Άνταμ Λαλάνα να μοιάζει αναντικατάστατος ως εσωτερικός μέσος, τον Βαϊνάλντουμ να προστίθεται στο ρόστερ και να δένει υπέροχα με τους υπόλοιπους του κέντρου, καθώς και τους ήδη υπάρχοντες Τσαν και Χέντερσον, η θέση βασικού στον άξονα, η υπόσχεση της οποίας έπαιξε βασικό ρόλο στο να μην ανανεώσει τη Σίτι και να επιλέξει το περσινό καλοκαίρι τη Λίβερπουλ, έδειχνε δύσκολη υπόθεση.

Σύμφωνα με τον ίδιο τον Κλοπ, ο Μίλνερ αντιμετώπισε τον νέο του ρόλο με επιφυλακτικότητα: «Θυμάμαι όταν μίλησα στον Μίλι για πρώτη φορά για την προοπτική του να παίξει αριστερός αμυντικός. Μου απάντησε: "Μα δεν θα παίρνω την μπάλα". Του είπα: "Ξέχασε το, θα παίρνεις την μπάλα πολύ πιο συχνά από όσο φαντάζεσαι». Το πλάνο που φέτος κάνει θραύση στις πρώτες αγωνιστικές της Premier υπήρχε ήδη στο μυαλό του Γερμανού. «Θα σου δώσω το καλύτερο που μπορώ, η ομάδα πάντα έρχεται πρώτη», του απάντησε ο 30χρονος.

O Tζέιμς Μίλνερ είναι ο ποδοσφαιριστής που κάνει κάθε προπονητή να τρίβει τα χέρια του. Όταν ήταν στη Σίτι, οι οπαδοί της έλεγαν αστειευόμενοι ότι η μόνη θέση στην οποία δεν έχει παίξει ποτέ ήταν κάτω από την εστία. Στα 16 του έγινε ο δεύτερος πιο νέος παίκτης που κάνει ντεμπούτο στην Premier League, ενώ έγινε και ο νεότερος σκόρερ του Πρωταθλήματος όταν πρωτοσκόραρε με τη Λιντς το 2002 απέναντι στη Σάντερλαντ. Βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο πολλά χρόνια και στα 30 του, απαλλαγμένος από βάρη του παρελθόντος και με έναν προπονητή να τον εμπνέει, διανύει δεύτερη ποδοσφαιρική εφηβεία.

Το ζητούμενο ήταν κατά πόσο θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην επάρκεια που απαιτεί το gegenpressing και ο ρυθμός ανάπτυξης του Κλοπ στη νέα Λίβερπουλ. Μοιάζει ίσως ως ξένο στο στιλ παιχνιδιών όπως του Κλοπ, του Ποκετίνο, του Γκουαρδιόλα, όπου οι ρόλοι απαιτούν συγκεκριμένα αγωνιστικά χαρακτηριστικά, ένας ρολίστας όπως ο Μίλνερ να παίρνει θέση βασικού και μάλιστα σε μία εντελώς νέα θέση. Η μέχρι στιγμής απόδοσή του δείχνει όμως ότι εκτός από τον υψηλό βαθμό προσαρμοστικότητας και εργατικότητας, τελικά έχει το επίπεδο και την ποδοσφαιρική ευφυΐα όχι απλά να σταθεί, αλλά και να πρωταγωνιστήσει.

Η εργατικότητα, το στοιχείο που λατρεύουν όλοι ποδοσφαιριστές, η μαχητικότητα και η πανταχού παρούσα θέληση να θυσιάζει το «εγώ» στην υπηρεσία του «εμείς» ίσως είχαν επισκιάσει την ικανότητητά του με τη μπάλα και τη διορατικότητά του. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ήταν εκεί. Ο τρόπος παιχνιδιού του Κλοπ τις απελευθέρωσε. Τον βοηθάει να «κρύβει» το κακό του πόδι και να παίζει με το δεξί, οι υψηλές θέσεις που παίρνει στον αγωνιστικό χώρο φέρνουν τις πολλές επαφές που πάντα επιζητούσε και η γρήγορη σκέψη του επιτρέπει να κάνει πάσες κλειδιά στο επιθετικό 1/3 και ασίστ άψογα εναρμονισμένες με τις κινήσεις των επιθετικών του, όπως εκείνη στον Φιρμίνο απέναντι στη Σίτι.

Έχοντας αποσυρθεί από την Εθνική και με δεδομένο ότι οι Ρεντς δεν έχουν Ευρώπη διατηρεί τη σωματική και πνευματική του ετοιμότητα σε πολύ υψηλό επίπεδο, σε κάθε ματς. Έχει χάσει φέτος μόνο μια αναμέτρηση, έχει σημειώσει τέσσερα γκολ από την άσπρη βούλα, δείχνοντας απόλυτη συγκέντρωση και η συμμετοχή του στην ανάπτυξη του Κλοπ είναι κομβική. Μιλώντας για το τέλος της καριέρας του στην Εθνική, τόνισε: «Είναι προφανώς διαφορετικό. Είναι μια νέα φάση στην καριέρα μου. Δεν ξεκουράζομαι, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Ο προπονητής δουλεύει με εμάς σκληρότερα όταν μένουμε εδώ. Το να επικεντρώνομαι στην Λίβερπουλ είναι προφανώς το πιο σημαντικό για εμένα τώρα».

Έχοντας ήδη τα χαρακτηριστικά που ταιριάζουν γάντι στην ιδιοσυγκρασία των Kopites (όταν πρωτοαποκτήθηκε είχαμε κάνει σχετική αναφορά), όπως η εργατικότητα, η ομαδικότητα και η πρόθεση να κάνει τα πάντα για το καλό του συλλόγου, η νέα έκδοση του υπαρχηγού Μίλνερ είναι λογικό να κερδίζει φέτος το μεγαλύτερο χειροκρότημα...