O Αρχάγγελος του Νότου

Στο Euro είχα την δυνατότητα να τον παρακολουθήσω από κοντά σε ένα μόλις παιχνίδι, αλλά το πιο δύσκολο του ομίλου. Ήταν απέναντι στη Γερμανία, την οποία η Πολωνία «κλείδωσε» στο 0-0, εντυπωσιάζοντας έναν ευρύτερο κύκλο παρατηρητών με την τακτική της πειθαρχία και την ισορροπία ανάμεσα στις γραμμές. Ο Μίλικ, παίζοντας στο πλάι του Λεβαντόφσκι, είχε σημαντική συνεισφορά στο παιχνίδι χωρίς τη μπάλα, δεσπόζουσα παρουσία απέναντι στην επιβλητική άμυνα των Γερμανών. Και παρότι δεν είχε γκολ, η εκτενής αναφορά που γινόταν στις χαμένες ευκαιρίες του ήταν μάλλον υπερβολική, δεδομένων των υπόλοιπων προτερημάτων του.

Ειδικά όταν η αναφορά γίνεται σε έναν ποδοσφαιριστή με 47 γκολ και 23 ασίστ στον Άγιαξ, ο οποίος ξεπέρασε τις επιδόσεις του Ζλάταν Ιμπραϊμοβιτς, φαντάζει τουλάχιστον άδικη. Ήταν ξεκάθαρο κατά τη διάρκεια της μεγάλης καλοκαιρινής διοργάνωσης πως είναι ένας φορ με όλο το «πακέτο» για να ταιριάξει στις απαιτήσεις της θέσεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Μολονότι ο τρόπος παιχνιδιού στην Ολλανδία ευνοεί τους επιθετικούς και έχουμε δει συχνά στράικερ να διαπρέπουν στην Eredivisie και να μην τα καταφέρνουν σε πρωταθλήματα με διαφορετική αμυντική προσέγγιση, ο Μάρτιν Ο'Νιλ ήταν σίγουρος μετά το ματς με την Ιρλανδία ότι αυτό δεν ισχύει για τον Μίλικ.

«Είναι ένας λαμπρός παίκτης, πραγματικά εξαιρετικός. Το ολλανδικό πρωτάθλημα έχει τη φήμη του αναξιόπιστου όσον αφορά το πως ένας παίκτης θα τα πάει στην Πρέμιερ Λιγκ, όπως για παράδειγμα έγινε με τον Κέζμαν και τον Αλφόνσο Άλβες, ωστόσο ο Μίλικ δείχνει ότι θα είχε περισσότερο τον αντίκτυπο του Φαν Νίστελροϊ ή του Μαρκ Όφερμαρς». Η συνολική εικόνα του οδηγούσε στο συμπέρασμα πως η απώλεια κάποιων ευκαιριών οφειλόταν περισσότερο σε συγκυριακούς λόγους και δεν ήταν θέμα ικανότητας.

Τελικά δεν ήταν η Premier League εκείνη που θα καλούταν να αποδείξει την αξία του, αλλά η Serie A.

Το εκπληκτικό του ξεκίνημα στη Νάπολι δείχνει επίσης ότι δεν έχει ζητήματα διαχείρισης της πίεσης και έλλειψης συγκέντρωσης. Το κενό, αγωνιστικό και ψυχολογικό από την επιδεικτική αρπαγή του Ιγουαΐν από τη Γιουβέντους, ήταν μεγάλο. Στον ιταλικό Νότο οι τιφόζι ήταν συνηθισμένοι τα τελευταία χρόνια σε φορ κλάσης, που έχτιζαν δεσμό με τις κερκίδες. Από το 2010 μέχρι το 2013 ήταν ο Καβάνι, πλαισιωμένος για μια διαετία από τον Λαβέτσι. Έπειτα, ήρθε η σειρά του Πιπίτα. Τόσο ο Ουρουγουανός, όσο και ο Αργεντινός, είχαν από τέσσερα γκολ στα πρώτα τους 5 ματς.

Ο Μίλικ έχει 6, δείχνοντας πολύ μεγαλύτερη αποδοτικότητα και με το κεφάλι. Δυνατός με τη μπάλα, ικανός να απειλείσει τόσο από το «κουτί», όσο και έξω από αυτό και με ταχύτητατη αντίληψη στις πάσες και τις κινήσεις των συμπαικτών του. Με τον Λεβαντόφσκι στην 11άδα της Πολωνίας είχε έναν περισσότερο περιφερειακό ρόλο, δείχνοντας ότι μπορεί να κάνει περισσότερα πράγματα στο γήπεδο από το να παίζει ξύλο με τους αντίπαλους σέντερ μπακ. «Το αριστερό του είναι ένα μαγικό ραβδί», είπε ο ιδιοφυής Ντένις Μπέργκαμπ, ο οποίος βοήθησε πολύ την εξέλιξη του Μίλικ. Ήταν η μεγαλύτερη επιρροή του, μιας και μετά τις προπονήσεις ο Πολωνός έμενε στις εγκαταστάσεις του Άγιαξ δουλεύοντας με τον Ολλανδό στην τεχνική. Ο ισχυρός δεσμός που ανέπτυξαν βοήθησε πολύ και την αντίληψή του για το παιχνίδι. Είναι χαρακτηριστικό πως ο ίδιος, σε μικρότερη ηλικία, δεν προσπαθούσε να ξεσηκώσει τις κινήσεις ενός καθαρού εννιαριού, αλλά του Κριστιάνο Ρονάλντο. «Έχει ένα από τα καλύτερα αριστερά πόδια στην Ευρώπη», έλεγε ο προπονητής του στον Άγιαξ, Φρανκ Ντε Μπουρ.

Ο Αρκάντιους δεν είναι ούτε ο επόμενος Καβάνι, ούτε ο επόμενος Ιγουαΐν. Το θετικό είναι πως και ο ίδιος δεν ξεκίνησε την καριέρα του στο Σαν Πάολο αγχωμένος από τους προκατόχους του, προσπαθώντας να μπει στα «παπούτσια τους». «Οι συγκρίσεις δεν με ενδιαφέρουν. Ο Ιγουαΐν παίζει για άλλη ομάδα τώρα. Είμαι έτοιμος να δώσω περισσότερα», ξεκαθάρισε ο 22χρονος Πολωνός. Ο προπονητής, του πάλι, παραδέχθηκε ότι εξεπλάγη από την συχνότητα του στο σκοράρισμα, αλλά όχι από την απόδοση και τον τρόπο παιχνιδιού του. Άλλωστε, ο παίκτης ήταν στα ραντάρ των βεζουβιάνι από το 2015, όπως παραδέχθηκε ο ατζέντης του, με τους σκάουτς και τους αναλυτές να έχουν πλήρη δεδομένα για το αγωνιστικό στιλ του, τα οποία συνέκλιναν με την άποψη του προπονητή.

Η κίνησή τους στους χώρους, το αριστερό του ποδι, η ικανότητά του στον αέρα, ήταν τα στοιχεία που ήθελε ο Σάρι, ο οποίος βοήθησε με τον τρόπο του στην τόσο γρήγορη προσαρμογή του Πολωνού. «Πέρυσι η Νάπολι έπαιζε για τον Ιγουαΐν, φέτος η ομάδα θα παίζει για την ομάδα», είπε με νόημα ο Ντε Λαουρέντις, καθώς η Νάπολι ενισχύθηκε από τα χρήματα του Πιπίτα σε όλες τις γραμμές, έβαλε ποιότητα στο κέντρο και πλουραλισμό που δίνει στον προπονητή τη δυνατότητα να προσαρμόσει με μεγαλύτερη ευκολία την 11άδα στον αντίπαλο. Και όπως φαίνεται, ο Μίλκ παρέχει μεγαλύτερη δυναμική στο σκοράρισμα, κυρίως στο ψηλό παιχνίδι. Πέρυσι, η Νάπολι σημείωσε μόλις 8 γκολ με κεφαλιές. Φέτος, αυτό αλλάζει. Στα ματς με Μίλάν και Ντιναμό Κιέβου σκόραρε τέσσερις φορές έχοντας μίλις 7 προσπάθειες στο στόχο, γεγονός που αποδεικνύει αφενός την εκτελεστική του δεινότητα, αφετέροου την ψυχολογία. «Είναι η δέκατη χρονιά που φοράω αυτή τη φανέλα και νομίζω ότι με το στιλ του Σάρι παίζω το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο από ποτέ. Η ομάδα το διασκεδάζει», τόνισε ο Χάμσικ.

Milik's goals against Dynamo in HD. pic.twitter.com/6vxFlU22qu

— Jóhann Ingi (@NaplesAndNapoli) September 15, 2016

Ο Σάρι κράτησε τη μπάλα χαμηλά όσον αφορά τη συνέχεια του Μίλικ, τονίζοντας πως «πρέπει να αφαιρέσουμε λίγη από την πίεση που δέχεται, γιατί είναι μόλις 22 και έχει παίξει ελάχιστα ματς στη Serie A. Δεν μπορεί να συγκριθεί με τους κορυφαίους και χρειάζεται χώρο και χρόνο για να μεγαλώσει». Δεδομένα, η προσέγγιση του 57χρονου μοιάζει η ιδεατή, ενώ ο 22χρονος δείχνει ότι έχει την προσωπικότητα για να συνεχίσει να εξελίσσεται ανεπηρέαστος στο σύνολο της Νάπολι. Από την άλλη, για τους τιφόζι που έχασαν ένα ακόμα είδωλο από τον πλούσιο βορρά, δεν θέλει και πολύ ακόμα για να εξελιχθεί στον νέο τους μεγάλο ποδοσφαιρικό έρωτα...