Ισορροπώντας στο κέντρο της Γιουνάιτεντ

«Ήταν σαν ένα παιδί στην παιδική χαρά, τρέχοντας όπου ήθελε και κάνοντας ό,τι ήθελε». Με τα λόγια αυτά, ο Τζέιμι Κάραγκερ έμεινε έκπληκτος στον «αέρα» του Sky Sports από την τακτική συμπεριφορά του Πολ Πογκμπά στο γεμάτο απαιτήσεις ντέρμπι του Μάντσεστερ.

Είναι αλήθεια πως στο πρώτο μέρος της χαμένης αναμέτρησης με τη Σίτι τα κενά στον άξονα της Γιουνάιτεντ έβγαζαν μάτι. Ο Ζοσέ Μουρίνιο επέλεξε να τοποθετήσει τον Πολ Ποκγκμπά στον άξονα, στο πλάι του Φελαϊνί, με τον Ρούνεϊ να έχει έναν περισσότερο ελεύθερο ρόλο πίσω από τον Ζλάταν Ιμπραΐμοβιτς και τους Μχιταριάν και Λίνγκαρντ να έχουν παράλληλα με τα επιθετικά τους καθήκοντα υποστηρικτικό ρόλο. Το πλάνο απέτυχε. Ήδη από τα πρώτα λεπτά ο Πογκμπά κινούταν στους συνηθισμένους γι' αυτόν χώρους, οι οποίοι όμως στο συγκεκριμένο ματς ήταν περισσότερο μπροστά από αυτό που απαιτούσε η προσέγγιση του αντιπάλου.

Αποτέλεσμα αυτού ήταν ο Φελαϊνί να... τρέχει και να μην φτάνει και οι παίκτες της Σίτι να βρίσκουν μεταξύ κέντρου και μικρής περιοχής της Γιουνάιτεντ πολύ μεγάλους χώρους, ασυνήθιστα μεγάλους για ομάδες Μουρίνιο. Ο Πογκμπά κυνηγούσε δεύτερες μπαλιές μετά από ελεύθερα, έβγαινε στα πλάγια κοντά στον ακραίο επιθετικό, έμοιαζε σαν να έχει το ελεύθερο να κάνει το παιχνίδι, που τον είχαμε συνηθίσει στη Γιούβε. Μόνο που εκεί, ήταν μέρος τριπλέτας στον άξονα. Είχε πίσω του παίκτες να τον καλύπτουν, να διατηρούν τις αποστάσεις ανάμεσα στις γραμμές και να μην αφήνουν «τρύπες» κενών χώρων. Επίσης, τουλάχιστον στα τέλη της καριέρας του στο Τορίνο, είχε κάπως μπει σε τακτικά καλούπια. Κάτι ανάλογο αναμενόταν να γίνει και με έναν μετρ της τακτικής και του man management όπως ο Ζοσέ.

Ο ρόλος του Πογκμπά στη Γιούβε έμοιαζε περισσότερο με αυτόν που τώρα καταλαμβάνει ο Ρούνεϊ. Παίζοντας σε δίδυμο στον άξονα, όπως έγινε απέναντι στη Σίτι, είναι δεδομένο πως τα αγωνιστικά του καθήκοντα διαφοροποιούνται. Ο Μουρίνιο θέλει παραδοσιακά από τους κεντρικούς του μέσους να έχουν στις βασικές τους προετεραιότητες την επανάκτηση και την κατοστροφή του παιχνιδιού τον αντιπάλων από τον άξονα. Ο Πογκμπά, απέναντι στη Σίτι, δεν έδειξε ότι μπήκε στο γήπεδο για να πράξει κάτι ανάλογο. Έκανε μόλις δύο κοψίματα, καθυστερούσε στις επιστροφές του, άφηνε τη θέση του σε λάθος τάιμινγκ, δεν ήταν αποδοτικός στα τάκλιν.

Στο δεύτερο ημίχρονο, όταν πέρασε στο ματς ο Ερέρα, η Γιουνάιτεντ απέκτησε περισσότερο συμπαγές κέντρο και βελτιώθηκε η συνολική εικόνα της. Έμοιαζε πιο ισορροπημένη, γεγονός που βελτίωσε το παιχνίδι της τόσο επιθετικά, όσο και ανασταλτικά.

Είναι συνηθισμένο στις ομάδες του Ζοσέ να υπάρχει ένας anchorman στη βάση της μεσαίας γραμμής, συνήθως με κρίσιμο ρόλο για την εφαρμογή του πλάνου του. Ο Μάτιτς στην Τσέλσι του τελευταίου τίτλου, ο Καμπιάσο στην Ίντερ, ο Κεντίρα στη Ρεάλ Μαδρίτης, παλιότερα ο Μακελελέ. Οι ομάδες του έβρισκαν ισορροπία πάνω στο εξάρι. Φέτος, με τον τρόπο που προσπαθεί να συνδυάσει τα χαρακτηριστικά των «βαριών» χαρτιών του, στο ντέρμπι του Μάντσεστερ φάνηκε το κέντρο να αποτελεί την Αχίλλειο Πτέρνα.

Φυσικά, είναι ακόμα αρχή, όμως μοιάζει δύσκολο η Γιουνάιτεντ να πορευτεί στα δύσκολα ματς της Ευρώπης και της Αγγλίας με δίδυμο στον άξονα, στο οποίο η μία θέση να πηγαίνει στον Πογκμπά. Το ερώτημα που ακολουθεί βέβαια είναι ποιον θα θυσιάσει για να βάλει τριπλέτα και να δώσει στην πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών την κάλυψη που χρειάζεται για να πάρει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων της, τουλάχιστον όπως τις έχει δείξει μέχρι στιγμής.

Ο ίδιος έχει δηλώσει πως θέλει τον Ρούνεϊ σε ρόλο δεκαριού, παρά την τάση του αρχηγού στα πρώτα ματς να οπισθοχωρεί περισσότερο. Δεδομένα ο Πογκμπά δεν βοηθήθηκε, όπως πιθανότατα θα περίμενε ο Πορτογάλος, όμως η δική του τακτική συμεριφορά, κυρίως στο ξεκίνημα, έμοιαζε βγαλμένη από... παιδική χαρά. Μέσα σε όλο το νέο του ρόλο, είναι και η επίδραση της πίεσης, η «ανάγκη» να δείξει ηγετικά χαρακτηριστικά που θα δικαολογήσουν τα εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για τη μεταγραφή του.

Θα μοιάζει αρκετά... Μουρίνιο αν ο Πορτογάλος επιμείνει μέχρι τέλους στο να προσαρμόσει το ρόλο του Πογκμπά στα δικά του θέλω. Όσα χρήματα κι αν κόστισε η μεταγραφή του, όσο αποδοτικός κι αν είναι όταν έχει ελευθερία στο χορτάρι και βγαίνει μπροστά περισσότερο από όσο του επιτρέπει ένας ρόλος δίπλα στο αμυντικό χαφ.

Μετά την ήττα της Γαλλίας στον τελικό του Euro, ο Τζιαλούκα Βιάλι είχε πει: «Μιλάμε για τον ποδοσφαιριστή που μπορεί να γίνει η πιο ακριβή μεταγραφή όλων των εποχών, για τον ποδοσφαιριστή που μπορεί να πάρει τουλάχιστον 15 εκατ. ευρώ ετησίως. Αυτός ο ποδοσφαιριστής, λοιπόν, θα πρέπει να ξέρει να παίζει παντού στο κέντρο και όχι μόνο στη μεσαία γραμμή του 3-5-2 της Γιούβε. Ας μου πει κάποιος 2-3 ματς της Γιούβε με άλλο σύστημα, στα οποία να έκανε τη διαφορά ο Πογκμπά». Θα προσαρμοστεί ο Μουρίνιο στον Πογκμπά, ή ο Πογκμπά στον Μουρίνιο; Μένει να δούμε την απάντηση...