Η επανάσταση του Πεπ αρχίζει από την άμυνα

Ήταν δεδομένο πως από το ξεκίνημα κάποιες από τις αποφάσεις του Πεπ Γκουαρδιόλα θα έφερναν σκεπτικισμό και κριτική. Η αποκαθήλωση του Τζο Χαρτ και τα 47.5 εκατομμύρια λίρες για την απόκτηση του Τζον Στόουνς είναι δύο βασικά παραδείγματα. Το πλάνο του Καταλανού όμως έχει συγκεκριμένους πυλώνες και ο τερματοφύλακας με τους αμυντικούς, καθώς και το εξάρι που γυρίζει για να φτιάξει παιχνίδι, είναι στο επίκεντρό του.

Το δείγμα είναι μικρό, όμως ο Πεπ φρόντισε να δείξει αυτές τις πρώτες μέρες των επίσημων υποχρεώσεων ένα μέρος του σχεδίου του για τους Πολίτες. Και όπως δήλωσε την Παρασκευή, «ο τερματοφύλακας και οι αμυντικοί πρέπει να παίζουν. Πρώτα πρέπει να είναι σταθερός (σ.σ ο Χαρτ) και στη συνέχεια πρέπει να μας βοηθάει στο build up». Μια ματιά στη σύγκριση του με τον προηγούμενο τερματοφύλακα του Πεπ Γκουαρδιόλα, τον Μανουέλ Νόιερ, δείχνει το γιατί. Ο πίνακας που δημοσίευσε το Sky Sports συγκρίνει τις πάσες των δύο τερματοφυλάκων τα τρία τελευταία χρόνια.

Ο Νόιερ έχει σχεδόν τετραπλάσιες κοντινές, 11 περισσότερες συνολικά ανά ματς και σχεδόν διπλάσιο ποσοστό ακρίβειας. Ο Χαρτ, από την πλευρά του, είχε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό στις μακρινές πάσες. Αυτό δεν ενδιαφέρει καθόλου τον Γκουαρδιόλα. Ο ιδανικός του τερματοφύλακας πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στον Νόιερ και από τη στιγμή που αυτό είναι αδύνατο, μιας και ο Γερμανός είναι οne of a kind, η επιλογή που θα συνδυάζει την επάρκεια στις κοντινές πάσες με τις «παραδοσιακές» ικανότητες του τερματοφύλακα, θα είναι πάντα σε πρώτο πλάνο. Ο ίδιος ο Γκουαρδιόλα ξεκαθάρισε ότι «αυτό δεν σημαίνει πως θα παίζει ο Καμπαγιέρο όλη τη χρονιά και ο Χαρτ θα είναι στον πάγκο», δίνοντάς του την επιλογή να δουλέψει σκληρά με τις μεθόδους του Πεπ προκειμένου να προσαρμοστεί στα «θέλω» του, ή να αλλάξει ομάδα. Δίκαιο. Είναι δεδομένο πως η καθημερινή προπόνηση των τερματοφυλάκων θα είναι πολύ διαφορετική από τα προηγούμενα χρόνια.

Δεν είναι όμως μόνο ο τερματοφύλακας. Η Μάντσεστερ Σίτι ξεκίνησε στην πρεμιέρα της με κάτι που θεωρητικά θα μπορούσε να αποδοθεί ως 4-1-4-1, όμως στην πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετικό. Με τον Φερναντίνιο να βρίσκεται κοντά στα στόπερ και να γυρίζει ανάμεσά τους για να φτιάξει παιχνίδι, δίνοντάς τους έτσι τη δυνατότητα να βγουν πιο πλάγια, τα μπακ της Σίτι συχνά κινούνταν προς τον άξονα, όπως έκανε ο Λαμ με τον Αλάμπα στη Μπάγερν, με αποτέλεσμα η ομάδα τους να βρίσκεται ξαφνικά με έξτρα μέσους. Ο χάρτης θερμότητας του Κλισί δείχνει το πόσο συχνά βρισκόταν στον άξονα.

Πηγή: Squawka

Ο συγκεκριμένος τακτικός νεωτερισμός του Γκουαρδιόλα προκαλεί ανισορροπία στην αντίπαλη μεσαία γραμμή. Όταν ο αντίπαλος βρίσκεται σε θέση άμυνας, τα εξτρέμ ακολουθούν προς τον άξονα, δίνοντας την ευκαιρία στους εξτρέμ του Γκουαρδιόλα να μπορούν ευκολότερα να βρουν συνθήκες ένας εναντίον ενός με τα μπακ απομωνομένα. Παράλληλα, απελευθερώνει τους επιθετικογενείς κεντρικούς μέσους (Ντε Μπρόινε, Σίλβα) και θεωρητικά δίνει στα ακραία μπακ ταχύτερες επιστροφές, από ότι αν προωθούνταν σε ένα κλασικό όβερλαπ. Το αν τα συγκεκριμένα ακραία μπακ που διαθέτει η Σίτι διαθέτουν την επάρκεια για να ανταποκριθούν, είναι ένα άλλο ερώτημα και θα φανεί στη συνέχεια.

Επομένως, ανάλογα με τη θέση του Φερναντίνιο που σε αυτά τα πρώτα επίσημα αγωνιστικά λεπτά δείχνει να επωμίζεται έναν ρόλο σαν του Μπούσκετς στη Μπαρτσελόνα ή του Τσάμπι Αλόνσο στη Μπάγερν, η διάταξη της Σίτι έμοιαζε σε κάτι σαν 2-3-2-3 ή 3-2-2-3. Το στιγμιότυπο που ακολουθεί είναι χαρακτηριστικό, με τον Φερναντίνο να έχει γυρίσει ανάμεσα στα στόπερ, τον Κλισί και τον Σανιά να έχουν πάρει θέση αμυντικών χαφ, τον Νολίτο και τον Στέρλινγκ να δίνουν πλάτος, τους Ντε Μπρόινε και Σίλβα να αναζητούν χώρους ανάμεσα στις γραμμές και τον Αγουέρο στην κορυφή.

Για το γρήγορο πέρασμα της μπάλας στoυς ακραίους κοντά στην αντίπαλη περιοχή στο κατάλληλο timing, προκειμένου να εκμεταλλευτεί την κατάσταση «εξουδετέρωσης» των εξτρέμ από τις εσωτερικές κινήσεις των μπακ, απαιτείται ένας ball playing σέντερ μπακ, στο στιλ του Πικέ ή του Μπόατενγκ. Εξού και η επένδυση στον Στόουνς, έναν σέντερ μπακ με στοιχεία... Γκουαρδιόλα. Ο ίδιος τόνισε πως ο βασικός λόγος που επέλεξε τους Πολίτες ήταν ο προπονητής τους και ο Καταλανός φαντάζει ως ο ιδανικός για να τον βελτιώσει, να χτίσει τη σωματοδομή του, να δουλέψει με τις αδυναμίες του και να επενδύσει σε στοιχεία όπως η ντρίμπλα και η μακρινή μεταβίβαση.

Ο Τζέιμι Κάραγκερ, αναλύοντας την τακτική του Καταλανού στο Monday Night Football, ξεχώρισε τρεις σκοπούς που οδηγούν στο συγκεκριμένο στήσιμο. Την δημιουργία καταστάσεων ένας εναντίον ενός στα άκρα, τη δημιουργία διαδρόμων ανάμεσα στις αντίπαλες γραμμές και την ελαχιστοποίηση των κινδύνων από τις αντεπιθέσεις. Ο Γκουαρδιόλα μοιάζει λοιπόν να έχει διαγνώσει τα προβλήματα της Σίτι και αναζητά τη θεραπεία με τη δική του μέθοδο, εφαρμόζοντας πράγματα πρωτόγνωρα για την Premier League, τα οποία έχουν σημείο αναφοράς την άμυνα, συμπεριλαμβανομένου του τερματοφύλακα και του αμυντικού χαφ που έρχεται ανάμεσα στα στόπερ: Οι κινήσεις των μπακ στον άξονα και το ντόμινο που αυτό προκαλεί, το εξάρι ως τρίτος στόπερ, το χτίσιμο του παιχνιδιού από τον τερματοφύλακα, οι μεταβιβάσεις από το κέντρο της άμυνας, οι καλύψεις και το αμυντικό τρανζίσιον προκειμένου να αποφευχθούν οι αντεπιθέσεις. Τα ερωτηματικά, είναι πολλά, όπως και οι προκλήσεις. Τα προσεχή ματς, ακόμα και αυτό με τη Στόουκ που διαθέτει ταχύτητα στην αντεπίθεση. Είτε πάντως ο πρώην προπονητής της Μπάγερν τα καταφέρει είτε όχι, η προσπάθειά του παρουσιάζει τεράστιο ενδιαφέρον.