Τα σίγουρα γάντια ενός ήσυχου αρχηγού

Είναι φορές που η δουλειά του τερματοφύλακα θεωρείται σχεδόν αυτονόητη. Στο λάθος είναι ο απόλυτος ένοχος, στην επέμβαση συχνά ευθύνεται ο επιθετικός που το έχασε και όχι ο άνθρωπος που το έσωσε. «Όλοι κάνουν λάθη, αλλά αυτά του τερματοφύλακα κοστίζουν. Είναι στη φύση της θέσης του», έλεγε ο αείμνηστος Γκάρι Σπιντ.

Ο ημιτελικός της Γαλλίας με την Γερμανία έχει μεγάλο ήρωα τον Γκριζμάν, τον «Μικρό Πρίγκιπα» που έφτασε τα 6 γκολ και οδηγεί ως πρώτος σκόρερ του τουρνουά τους «Μπλε» προς την Κούπα. Εκτός όμως από τον Γκριζμάν, τους πολυσύνθετους μέσους και τον εξαιρετικό από τη στιγμή που πήρε την ευκαιρία Ουμτιτί, η Γαλλία του Ντεσάν διαθέτει έναν τερματοφύλακα ο οποίος, πιθανόν λόγω της απουσίας από το Champions League και -με εξαίρεση τη φετινή σεζόν- της αδυναμίας διεκδίκησης τίτλων σε συλλογικό επίπεδο, συχνά δεν έχει την αναγνώριση που του αξίζει.

To 2012, όταν ο Ούγκο Γιορίς άφηνε τη Λιόν για την Τότεναμ, αναγνώρισε αμέσως το που χρειάζεται να επικεντρώσει τη δουλειά του. «Στην Αγγλία υπάρχει πολλή επαφή στην περιοχή, πολλή ποιότητα στην περιοχή», δήλωνε. Ήξερε ότι η σωματοδομή του και το ρίσκο στον τρόπο παιχνιδιού του μπορούσε να τον εκθέσει, όμως, όπως έλεγε στη συνέχεια: «Από όταν ήρθα στην Αγγλία δεν το έριξα στο μπόντι-μπίλντινγκ. Συνέχισα να δουλεύω όπως στη Γαλλία, αλλά προσαρμοσμένος στην διαφορετική προσέγγιση στη θέση του τερματοφύλακα. Πάντα έπαιζα με ρίσκο. Πάντα προσπαθούσα να ελέγχω την περιοχή μου και ίσως λίγο ψηλότερα από αυτήν. Θέλω να είμαι το αφεντικό στην περιοχή».

Ο Γιορίς προδόθηκε αρκετές φορές από τους κεντρικούς αμυντικούς του στους Σπερς, τους οποίους συχνά κρατούσε με την κλάση του σε παιχνίδια που έμοιαζαν χαμένα. Βρέθηκε εκτεθειμένος, προσπαθώντας να να παίξει εκτός εστίας για να τους καλύψει. Ήταν στις στατιστικές υπηρεσίες με διαφορά ο τερματοφύλακας που μάζεψε περισσότερες φορές την μπάλα από τα δίχτυα λόγω λαθών από την άμυνα. Ειδικότερα επί των ημερών του Αντρέ Βίλας Μπόας, ο τρόπος παιχνιδιού της αμυντικής γραμμής του δημιούργησε σημαντικά προβλήματα. Όπως παραδέχθηκε ο ίδιος, σκεφτόταν σοβαρά το ενδεχόμενο να φύγει για μια ομάδα που ανταγωνίζεται σε υψηλότερο επίπεδο και έχει συνεχή παρουσία στο Champions League, όμως η άφιξη του Μαουρίτσιο Ποκετίνο και οι ποδοσφαιρικές αρχές του τον έκαναν να συνεχίσει στο White Hart Lane.

«Τον εμπιστεύτηκα από την πρώτη στιγμή που τον συνάντησα. Καταλαβαίνω πραγματικά τι θέλει και συμφωνώ απόλυτα με τις ποδοσφαιρικές απόψεις του. Έχουμε την ίδια ποδοσφαιρική αντίληψη». Η φετινή ενίσχυση της άμυνας με τον Αλντερβάιρελντ βοήθησε πολύ και τον ίδιο τον 29χρονο τερματοφύλακα, ο οποίος στην νεανική ομάδα των Σπερς απέκτησε κομβικό ρόλο, συνδυάζοντας την ποιότητα με την εμπειρία και τον τρόπο παιχνιδιού που ο Αργεντινός προπονητής επέβαλε. Δούλεψε πολύ στις αδυναμίες του, βελτίωσε το παιχνίδι με τα πόδια, την επιθετικότητα στα στημένα, τη λήψη γρήγορων αποφάσεων και το timing των εξόδων του. Έμαθε από τα λάθη και την έκθεση στο ρίσκο. Το ένστικτο, τα αντανακλαστικά και η αντίληψη, το «διάβασμα» των φάσεων, ήταν πάντα εκεί. Γρήγορος, αθλητικός και ευέλικτος, έγινε ο ιδανικός κίπερ για τον Ποκετίνο.

Στο φετινό Euro, είναι εξαιρετικός και στους δύο ρόλους του. Σε αυτόν του βασικού τερματοφύλακα και σε αυτόν του αρχηγού. Ακόμα και σε ματς όπως με τη Ρουμανία και την Αλβανία οι επεμβάσεις του κράτησαν τους Γάλλους μακριά από δυσάρεστες εκπλήξεις, όταν όλοι τους περίμεναν στη γωνιά και χρειάστηκε να υποφέρουν για να βρουν νίκες στους ομίλους. «Είναι ξεκάθαρο. Βρίσκεται σε πλήρη ωρίμανση», έλεγε μέσα από το France Football ο τερματοφύλακας του 1998, Φαμπιάν Μπαρτέζ.

Στον ημιτελικό, μόνο ο Πογκμπά είχε περισσότερες πάσες από τις 33 του Γιορίς. Οι αντιδράσεις του (κυρίως) στο σουτ του Τσαν και στην κεφαλιά του Κίμιχ ήταν εκείνες όμως που απέδειξαν στους πάντες του λόγου το αληθές: Ότι είναι ένας τερματοφύλακας ικανός να ανταπεξέλθει στο υψηλότερο επίπεδο. Ήταν επεμβάσεις παγκόσμιας κλάσης, η τελευταία ίσως η κορυφαία του τουρνουά. Μετά το ματς έσπευσε μιλώντας στην κάμερα να προσγειώσει τους πάντες ενόψει τελικού και να υπογραμμίσει τη συλλογική επιτυχία όταν ρωτήθηκε για την ατομική του απόδοση.

«Ο Ούγκο κάνει εκπληκτική δουλειά ως αρχηγός και είμαι ενθουσιασμένος μαζί του», έλεγε ο Ντεσάν πριν το ματς με την Ελβετία, όταν ο 29χρονος ισοφάρισε το ρεκόρ συμμετοχών του προπονητή του με το περιβραχιόνιο. Από το Euro 2012 κι έπειτα, δεν υπάρχει αμφιβολία για το ποιος θα το φοράει, παρότι στην αρχή η επιλογή του αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό. Ο προπονητής του στη Νις, Φρεντρίκ Αντονετί, έλεγε από τότε πως: «Ο καλός αρχηγός δεν είναι εκείνος που μιλάει περισσότερο, αλλά εκείνος που μιλάει με περισσότερη ουσία».

Ενωτικός, ήρεμος και έχοντας καταφέρει να κερδίσει τον σεβασμό των πάντων, ο Γιορίς ξέρει πως δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα στα ΜΜΕ, απέναντι στα οποία παραμένει επιφυλακτικός. Περιμένει τον τελικό για να ολοκληρώσει το τουρνουά όπως του αρμόζει και να προσθέσει το όνομά του στους αρχηγούς των τρικολόρ που έχουν σηκώσει κούπα σε μεγάλη διοργάνωση. Η δίψα για έναν μεγάλο τίτλο γίνεται ακόμα μεγαλύτερη από την αδυναμία κατάκτησης πρωταθλήματος σε υψηλό επίπεδο...