O επόμενος Βάρντι

Ήταν 28 Απριλίου του 2012. Η Φλίτγουντ Τάουν, έχοντας σφραγίσει την πρώτη θέση της National League υποδεχόταν την Λούτον, η οποία νίκησε 2-0 στο Χάιμπουρι (του Λάνκασαϊρ). Αδιάφορο, θα πείτε. Κι όμως. Στην επίθεση των γηπεδούχων ήταν βασικός ο Τζέιμι Βάρντι, δεύτερος σκόρερ στη φετινή Premier League και μόλις ένα τέρμα πίσω από τον Χάρι Κέιν. Και σε αυτή των φιλοξενούμενων ο Άντρε Γκρέι, πρώτος σκόρερ της Championship! Τέσσερα χρόνια μετά, δύο επιθετικοί που κλοτσούσαν το τόπι στα λασπωμένα γήπεδα, είναι κορυφαίοι σκόρερ στις επαγγελματικές κατηγορίες.

Η ιστορία τους έχει αρκετά κοινά, όχι μόνο σε ποδοσφαιρικό επίπεδο. Ο Βάρντι αναγκάστηκε για μια περίοδο να συνδυάσει τη δουλειά σε εργοστάσιο με το ποδόσφαιρο, ενώ έπαιξε μπάλα και με «βραχιολάκι» στο πόδι, μετά από καυγά έξω από παμπ. ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικά την πορεία του. Για τον Γκρέι το ποδόσφαιρο ήταν επίσης έξοδος διαφυγής. Όχι μόνο από τα οικονομικά προβλήματα, αλλά από την ίδια τη ζωή του.

Το τατουάζ «Still I rise» που υπάρχει στο στήθος του δεν συμβολίζει μόνο την ανέλιξη στις κατηγορίες της Αγγλίας, αλλά και στην ίδια του τη ζωή. Η ουλή στο μάγουλό του το ίδιο. Μεγαλωμένος στο Γούλβερχαμπτον, ο Γκρέι έμπλεξε από μικρός σε συμμορίες και στα 18 του ένα μαχαίρι του άφησε το ανεξίτηλο σημάδι που σήμερα, στα δύσκολα, του θυμίζει από που ξεκίνησε. Είδε φίλους του να καταλήγουν στη φυλακή και στο χώμα. Η ασπρόμαυρη θεά αποτέλεσε το δικό του διαβατήριο.

Όπως συνέβη και με τον Βάρντι, ο Γκρέι είδε την ομάδα της πόλης του να τον απορρίπτει. Η Γουλβς έκρινε πως ο 13χρονος με το αγριεμένο βλέμμα δεν έχει μέλλον στο σύλλογο. Η Σρούσμπερι έκανε το ίδιο. Αναγκάστηκε να πάει στα πολύ χαμηλά, στην Τέλφορντ και την Χίνκλι Γιουνάιτεντ με πενιχρούς μισθούς ως part-time ποδοσφαιριστής, πριν αρχίσει η άνοδος. Πριν δηλαδή οι άνθρωποι της Λούτον κατάλαβαν ότι ο φορ από το Γούλβερχαμπτον έχει μια ιδιαίτερη σχέση με το πλεκτό.

Για τον Βάρντι το ματς με τη Λούτον ήταν το τελευταίο πριν πάρει μεταγραφή στη Λέστερ και μέσω της οποίας εξελιχθεί σήμερα στον killer που οδηγεί τις «Αλεπούδες» στον τίτλο. Ο Γκρέι είχε πιο ομαλή μετάβαση. Έμεινε ως το 2014 στη Λούτον, αλλά την τελευταία του σεζόν ερχόταν περισσότερο από τον πάγκο, μιας και ο προπονητής του προτιμούσε τον Κούλεν.

Έπρεπε να περάσουν 11 αγωνιστικές για να βρει δίχτυα. Από τον Νοέμβριο ως τον Ιανουάριο όμως έκανε ένα τρομερό σερί με 11 γκολ σε 10 ματς, με αποτέλεσμα ο ατζέντης του να βρει αρκετές προτάσεις για τη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Ο ίδιος ήταν ανένδοτος. Του είπε ότι θα ήταν χαζό να αφήσει στα μέσα της χρονιάς την προσπάθεια ανόδου της Λούτον πίσω στις επαγγελματικές κατηγορίες. Παρότι αρχικά είδε τον προπονητή του να μην τον εμπιστεύεται. Τελικά, τελείωσε τη σεζόν με 30 γκολ σε 45 ματς, η Λούτον πήρε την άνοδο και ο ίδιος έδειξε πως εκτός από σπάνιος φορ, είναι εξαιρετικά συνετός στις επιλογές του.

Η πρώτη καλή μεταγραφή ήρθε το καλοκαίρι εκείνο. Για την Μπρέντφορντ. Στην Τσάμπιονσιπ, όπως έκανε και ο Βάρντι μετά την άνοδο της Φλίτγουντ στα επαγγελματικά. Μολονότι δεν ήταν κάποια ομάδα με όνομα «βαρύ», ο Γκρέι εξήγησε πως ο τρόπος που τον προσέγγισε ο προπονητής και του μίλησε για το πλάνο ήταν εκείνο που τον έπεισε.΄Και δικαιώθηκε, αφού στην πρώτη του σεζόν οι «σφήκες» κατάφεραν να μπουν στα πλέι οφ ανόδου, για να αποκλειστούν τελικά από τη Μίντλεσμπρο. Παρότι στην πρώτη του προπόνηση, ο Μαρκ Γουόρμπαρτον, ο manager που τον επέλεξε, παραδέχθηκε πως γύρισε προς τον τεχνικό του διευθυντή σε απόγνωση για να του πει: «Τι διάολο είναι αυτός;».

Ο Γκρέι ξεκίνησε «σβηστά» τη σεζόν, αλλά από τον Νοέμβριο και μετά πήρε και πάλι φόρα, τελειώνοντας το πρωτάθλημα με 18 τέρματα. Τα καμπανάκια από την Premier League ήχησαν ξανά. Η Μπρίστολ Σίτι (γενικά έχει πάρα πολλά χρήματα) προσέφερε στη Μπρέντφορντ το άκρως δελεαστικό ποσό των 7 εκατομμυρίων, ωστόσο ο ποδοσφαιριστής αρνήθηκε να συναινέσει. Ήθελε ένα πρότζεκτ ανάλογο με αυτό που τον έπεισε να πάει στο Griffin Park. Το βρήκε στη Μπέρνλι. Παρότι δεν ανακοινώθηκε πόσο κόστισε η μεταγραφή του, τα ρεπορτάζ έκαναν λόγο για πάνω από 6 εκατομμύρια, ποσό ρεκόρ. «Ο Άντρε έχει μια εκπληκτική συνήθεια να μην απογοητεύεται από τις χαμένες ευκαιρίες. Έχει τόσο μεγάλη δύναμη», είπε ο προπονητής του, ο Σον Ντάικ, μετά το 2-3 μέσα στην έδρα της Φούλαμ. Είναι φορ που δουλεύει ασταμάτητα στο γήπεδο και στις προπονήσεις, με και χωρίς τη μπάλα. Είναι πιεστικός, κινητικός, βγαίνοντας συχνά δεξιά για να βρει διαδρόμους, να εκτελέσει ή να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Έχει δύναμη, γρήγορο ξεπέταγμα, καλή ντρίμπλα, τσαμπουκά και τελειώματα.

Τελευταία ο 24χρονος είχε μια πτώση στην απόδοσή του, όμως στο πρόσφατο ματς με τη Λιντς ήταν εκείνος που έδωσε την ασίστ στον Άρφιλντ, εκτοξεύοντας την ομάδα του στην κορυφή της βαθμολογίας. Την επόμενη Κυριακή κατά πάσα πιθανότητα θα αναδειχθεί παίκτης της χρονιάς για την Championship και αυτή τη φορά, η πορεία του για την Premier League πολύ δύσκολα θα ανακοπεί. Είτε με την νυν ομάδα του, είτε με κάποια άλλη. Ήδη από τα μέσα της χρονιάς το όνομά του «έπαιξε» για Άστον Βίλα, Γουέστ Χαμ, Σαουθάμπτον και Έβερτον.

Αυτός είναι άλλωστε και ο δικός του στόχος. Το τι σημαίνει για τον καθένα η εκπλήρωση των στόχων του, είναι σχετικό. Για τον Γκρέι όμως είναι θέμα ζωής. «Πάντα πρέπει να κυνηγάω κάτι. Πρέπει να πετυχαίνω γκολ. Έχει να κάνει με το πως ζω τη ζωή μου και θέλω μια μέρα να παίξω με την Εθνική. Παίκτες σαν τον Τζέιμι Βάρντι και τον Τσάρλι Όστιν έχουν δείξει ότι είναι εφικτό. Πρέπει επίσης να σκέφτομαι για το πως θα πάω στην Premier League. Όταν έρχεσαι από εκεί που έρχομαι εγώ δεν έχεις τίποτα να χάσεις...»