Μίτσου: Ένας κύκνος με σπασμένα φτερά

Η πραγματικότητα στο ποδόσφαιρο είναι πολλές φορές σκληρότερη κι από τις ταινίες. Η καριέρα, τα χρήματα και η δόξα είναι μόνο η μία πλευρά του νομίσματος, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε ΕΔΩ, διαβάζοντας τη συνέντευξη του Ρόι Κάρολ στο gazzetta.gr. Κι η περίπτωση του Μίτσου είναι μια από αυτές που το αποδεικνύουν περίτρανα.

Η σεζόν 2012-13 βρήκε τη Σουόνσι χωρίς τον Μπρένταντ Ρότζερς και χωρίς τους Γκίλφι Σίγκουρτσον και Τζο Άλεν, που αποτελούσαν βασικά «εργαλεία» στο στιλ ποδοσφαίρου ανέπτυξε η ομάδα του Βορειοιρλανδού. Κατοχή, συνεχές πάσινγκ γκέιμ σαν καλοκουρδισμένη μηχανή και πολύ υψηλό ποσοστό στις πάσες. Η... ουαλική έκδοση του tiki-taka δεν ομόρφυνε μόνο τους «κύκνους», αλλά τους έκανε και εξαιρετικά αποδοτικούς. Ο Μίκαελ Λάουντρουπ ανέλαβε να συνεχίσει αυτήν την πεπατημένη και ο άμεσος συνεργάτης του, Έρικ Λάρσεν, με βαθιά γνώση σε πολλές ευρωπαϊκές αγορές, ξεχώρισε τον Ισπανό ως αυτό ακριβώς που χρειαζόταν η νέα του ομάδα. Ο Δανός τον εμπιστεύτηκε. Η Σουόνσι έβγαλε από τα ταμεία της μόλις 2.2 εκατομμύρια λίρες για να τον αποκτήσει από τη Ράγιο. Στους Φρανχιρόχος έπαιξε για μία μόλις σεζόν, αλλά ήταν αρκετή. Προερχόμενος από τη Θέλτα, ως αμυντικό χαφ, έκανε τον Μανόλο Χιμένεθ να προσπαθήσει να τον πάρει στην ΑΕΚ, χωρίς επιτυχία. Σταδιακά, προωθούταν όλο και περισσότερο όσον αφορά τη θέση του, αφού η οξυδέρκεια, η αντίληψη και η ικανότητά του στη δημιουργία ξεχώριζαν.

Ο Μίτσου, βρίσκοντας στο σύστημα του Λάουντρουπ την ελευθερία που τόσο ήθελε, τελείωσε τη σεζόν με 18 γκολ στην Premier League. Χρησιμοποιήθηκε με επιτυχία σε τρεις θέσεις, ως επιθετικός μέσος, false 9 και κορυφή. Εκτόξευσε στα ύψη την αξία του, η οποία εξέθεσε το σύστημα scouting αρκετών μεγάλων ομάδων. Ο Αρσέν Βενγκέρ δήλωνε ότι κανείς στο Νησί δεν τον ήξερε, ενώ ο Σερ Άλεξ Φέργκιουσον είχε πει πως: «Η απόκτηση του Μίτσου ήταν bussiness πρώτης τάξεως για τη Σουόνσι. Oύτε που τον τον είχα ακούσει».

Οι Σουόνς τερμάτισαν ένατοι, κατέκτησαν το League Cup επιστρέφοντας στην Ευρώπη και ο Μίτσου ήταν από τα πιο καυτά ονόματα στην μεταγραφική αγορά. Σημείωσε 22 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις και έκανε τον Γκάρι Λίνεκερ να τον χαρακτηρίσει, σε συνάρτηση και με το ποσό που κόστισε, ως «το λαβράκι του αιώνα». Η πλειοψηφία των Άγγλων τον έβγαλε καλύτερη μεταγραφή της χρονιάς. Ακόμα και από τον Φαν Πέρσι, που τελείωσε πρώτος σκόρερ και Πρωταθλητής. Ο Βιθέντε ντελ Μπόσκε τον κάλεσε σε μια Εθνική Ισπανίας γεμάτη αστέρια και η Σουόνσι φερόταν να τον κοστολογεί στα τριάντα εκατομμύρια. Το όνομά του ακούστηκε για Άρσεναλ, Λίβερπουλ και αρκετά ακόμα κλαμπ, όμως οι «Κύκνοι» κατάφεραν να τον κρατήσουν. Όλα έδειχναν ονειρικά.

Η πραγματικότητα όμως ήταν διαφορετική. Οι τραυματισμοί ξεκίνησαν να χτυπούν και την επόμενη σεζόν ο Ισπανός-θαύμα σκόραρε μόλις 6 φορές σε 25 ματς συνολικά. Οι ενοχλήσεις στον αστράγαλο ξεκίνησαν ένα μήνα μετά το ντεμπούτο του στην Εθνική Ισπανίας. Έκανε τρεις επεμβάσεις. Στα 28 του, πλέον, η μεταγραφή του για το νέο ξεκίνημα ήταν και πάλι αντικείμενο συζήτησης, όμως ο Γκάρι Μονκ, ο οποίος είχε πάρει το χρίσμα, ξεκαθάρισε ότι ο Μίτσου δεν επρόκειτο να αποχωρήσει. «Η μόνη συζήτηση που αφορά τον Μίτσου είναι για το πότε θα επιστρέψει, σιγουρεύοντας ότι θα μπει στο γήπεδο για την Σουόνσι και θα βάλει γκολ». Δυστυχώς, η επιστροφή αργούσε. Η προετοιμασία πέρασε χωρίς ο Ισπανός να επιστρέψει και η λύση βρέθηκε με την παραχώρησή του με δανεισμό στη Νάπολι, η οποία είχε και οψιόν αγοράς.

Δεν κατάφερε ούτε στον ιταλικό Νότο να κάνει το πολυπόθητο restart. Η χρονιά του ήταν γεμάτη τραυματισμούς και αγωνίστηκε μόλις πέντε φορές, επιστρέφοντας φυσικά πίσω στην Ουαλία, μιας και οι παρτενοπέι δεν έκαναν χρήση της οψιόν. Είχε ακόμα ένα χρόνο συμβόλαιο, αλλά ο Μονκ είχε καταλάβει πως δεν υπήρχε μέλλον στη συνεργασία τους. «Δεν θα είναι μαζί μας φέτος. Μίλησα μαζί του την δεδομένη χρονική στιγμή πέρυσι και ήθελε να φύγει. Ένιωσα πως ήταν το καλύτερο για εκείνον. Τον στήριξα, αλλά τώρα θεωρώ πως έχουμε αλλάξει ως ομάδα».

Το «λαβράκι του αιώνα» βρέθηκε έτσι στα αζήτητα. Η ψυχολογική διαχείριση μια τέτοιας πτώσης είναι ίσως δυσκολότερη από αυτή του ίδιου του τραυματισμού. Στις 23 Οκτωβρίου του 2014 μπήκε στο γήπεδο της Βέρνης για τον αγώνα με την Γιουνγκ Μπόις, φορώντας τελευταία φορά τη φανέλα της Νάπολι. «Άντεξα 60 λεπτά και στη συνέχεια ο αστράγαλός μου είπε: "αρκετά"». Ήταν η τελευταία του επαγγελματική εμφάνιση.

Το καλοκαίρι του 2015, ενώ είχε ακόμα συμβόλαιο με τη Σουόνσι, ξεκίνησε να κάνει προπονήσεις με την ερασιτεχνική Λανγρέο, στην τέταρτη κατηγορία της Ισπανίας. Αρχηγός της είναι ο αδερφός του Αλβάρο Νεγρέδο και προπονητής ο αδερφός του ίδιου του Μίτσου. Χωρίς χρήματα. Παρότι υπήρχαν κάποιες προτάσεις από τις μεγαλύτερες κατηγορίες της Ισπανίας, ήξερε ότι δεν είναι σε θέση να ανταποκριθεί. Οι προπονήσεις συνεχίστηκαν και ο Μίτσου, έχοντας μείνει πλέον ελεύθερος από τη Σουόνσι έκανε στις αρχές Ιανουαρίου ντεμπούτο. Επέστρεψε μετά από 441 μέρες και αντίπαλός του ήταν η Κοβαδόνγκα. Στον πάγκο της καθόταν ο προπονητής που του έδωσε την ευκαιρία όταν ήταν 17 χρονών να καθιερωθεί στην Οβιέδο. Ο Μίτσου επέστρεψε με γκολ.

«Υπάρχει πάντα πόνος. Σχεδόν δεν ξέρω πως είναι να παίζεις χωρίς να πονάς», τονίζε μετά το ντεμπούτο του. Έχει περάσει πολύς καιρός. Τώρα ελπίζω να επανέλθω. Δεν σχεδιάζω κάτι, στην πραγματικότητα. Να απολαύσω την επόμενη προπόνηση και να παίξω λίγο περισσότερο στο επόμενο ματς. Στη συνέχεια θα δούμε αν μπορώ να ανταπεξέλθω σε υψηλότερο επίπεδο ή όχι». Ο Μίτσου έχει και στη συνέχεια. Το νέο «εννιά» της Λανγρέο παίζει, σκοράρει, πανηγυρίζει ξανά. Και εύχεται ο αστράγαλος του να μην του ξαναπεί «αρκετά», έτσι ώστε, στα 30 του, να βρει την ευκαιρία που του στοιχειώνει τα όνειρα.